Frantz Fanon

Frantz Fanon
	;
Biografía
Nacemento	20 de xullo de 1925 ; Fort-de-France, Francia
Morte	6 de decembro de 1961 (36 anos); Bethesda, Estados Unidos de América
Causa da morte	leucemia
Lugar de sepultura	Aïn Kerma (pt)
Educación	University of Lyon (en) ; Universidade Jean Moulin — Lyon 3 (pt)
Actividade
Campo de traballo	Filosofía e Psiquiatría
Ocupación	escritor, ensaísta, sociólogo, psiquiatra, filósofo, político
Movemento	Decolonialidade (pt)
Influencias	Jean-Paul Sartre e Aimé Césaire
Carreira militar
Conflito	Guerra de Alxeria ; segunda guerra mundial
Obra
	Obras destacables (1952) Pele Negra, Máscaras Brancas (pt) ; (1959) A Dying Colonialism (en) ; (1961) Os Condenados da Terra (pt) ;
Arquivos en	Institute for Contemporary Publishing Archives (en) [ 178FNN] ;
Familia
Cónxuxe	Josie Fanon
Fillos	Mireille Fanon Mendès-France
Descrito pola fonte	Encyclopedia of Political Theory (2010 ed.) (en) , (sec:Fanon, Frantz (1925-1961), p.493-495); Dictionary of African Biography, ; Obálky knih,

Frantz Fanon, nado en Fort-de-France o 20 de xullo de 1925 e finado en Bethesda (Maryland) o 6 de decembro de 1961, foi un psiquiatra e autor francés da illa de Martinica. Teórico da descolonización, centrou a súa análise nas consecuencias psicolóxicas da colonización sobre o colonizado, os seus traballos inspiraron os movementos de liberación dos últimos corenta anos.

Traxectoria

Aos 18 anos deixou Martinica para unirse na Dominica ás Forzas Francesas Libres, participou na guerra en Europa, estivo na batalla de Alsacia. En 1945 volveu a Martinica por breve tempo, regresou a Francia para estudar medicina e psiquiatría. En 1951 realizou a súa residencia en psiquiatría con Francesc Tosquelles, exiliado catalán fundador da psicoterapia institucional. En 1953 estableceuse en Alxeria como xefe de servizo no Hospital Psiquiátrico de Blida-Joinville, introduciu métodos modernos de socioterapia ou psicoterapia institucional que adaptou á cultura dos doentes musulmáns.

En Francia escribiu o seu primeiro libro, Peau noire, masques blancs publicado en 1952, libro no que afirma que ser colonizado é máis que ser subxugado fisicamente, tamén o é culturalmente, perder unha lingua e asumir outra, xa que "Falar (unha lingua)... significa sobre todo asumir unha cultura, (implica) absorber o contido dunha civilización".

En 1954 ingresou na Fronte de Liberación Nacional. En decembro de 1956 dimitiu do seu posto, expulsado de Alxeria en xaneiro de 1957 marchou a Tunisia onde colaborou co órgano central de prensa do FLN, El Moudjahid.

A súa obra fundamental foi Les damnés de la terre (1961) cun limiar de Jean-Paul Sartre, o libro concíbeo como un manifesto pola loita anticolonial e a emancipación do terceiro mundo, mesmo pola vía violenta.

Morreu de leucemia nos Estados Unidos.