Emmanuelle Riva
 (1962)  | |
| Nome orixinal | (fr) Paulette Riva |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | (fr) Paulette Germaine Riva 24 de febreiro de 1927 Cheniménil (Francia) |
| Morte | 27 de xaneiro de 2017 (89 anos) 16º distrito de París (Francia) |
| Causa da morte | cancro |
| Lugar de sepultura | Cimetière de Charonne (en)  , 4 Grave of Riva (en) |
| Altura | 1,66 m |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Poesía, teatro e filme |
| Ocupación | actriz, actriz de teatro, actriz de cinema, poetisa, fotógrafa, escritora |
| Período de actividade | 1952 - 2017 |
| Membro de | |
| Pseudónimo literario | Emmanuelle Riva |
| Familia | |
| Cónxuxe | sen valor |
| Cronoloxía | |
| Funeral (Saint-Germain de Charonne (en) )
| |
| Premios | |
| |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  |
         | |
Paulette Germaine Riva, nada en Cheniménil o 24 de febreiro de 1927 e finada en París o 27 de xaneiro de 2017, foi unha actriz francesa, coñecida como Emmanuelle Riva (|ɛmanɥɛl ʁiva|). É coñecida especialmente polas súas interpretacións nos filmes Hiroshima mon amour (1959) e Amour (2012).
Riva foi candidata ao premio da BAFTA polo seu papel en Hiroshima mon amour, e gañou a Copa Volpi do Festival de Venecia por Thérèse Desqueyroux (1962). Pola súa interpretación en Amour, de Michael Haneke, gañou o BAFTA e o César e foi candidata ao Oscar á mellor actriz.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Primeiros anos
[editar | editar a fonte]Riva naceu en 1927 en Cheniménil, Francia,[1] filla de Jeanne Fernande (de solteira Nourdin), unha costureira, e René Alfred Riva, pintor de carteis italiano.[2]
Creceu en Remiremont e Riva amosou unha paixón temperá pola interpretación, actuando en obras de teatros locais, aínda que traballou durante varios anos como costureira. Tras ver un anuncio nun xornal local, Riva apuntouse a unha escola de interpretación de París.[3]
Aos vinte e seis anos mudouse a París para tratar de seguir unha carreira como actriz, a pesar das obxeccións da súa familia.[2][4] En 1954, debutou no teatro parisiense cunha produción de Arms and the Man, de George Bernard Shaw.[3] En 1957, Riva apareceu por primeira vez na televisión na serie Énigmes de l'histoire.[5]
Carreira cinematográfica
[editar | editar a fonte]Riva tivo un dos papeis principais de Hiroshima mon amour (1959), filme dirixido de Alain Resnais e escrito por Marguerite Duras, en que interpretou unha actriz francesa que tiña un idilio cun arquitecto xaponés (Eiji Okada) en Hiroshima.[3] A súa actuación valeulle varios premios e candidaturas.[5] Máis tarde apareceu en Kapò, de Gillo Pontecorvo (1960), Léon Morin, prêtre, de Jean-Pierre Melville (1961) e Thérèse Desqueyroux, de Georges Franju (1962). Tamén apareceu en Trois couleurs: Bleu, de Krzysztof Kieślowski (1993), Vénus Beauté (Institut), de Tonie Marshall (1999) e Le Skylab, de Julie Delpy (2011).[3][4]
Riva protagonizou o éxito de crítica Amour (2012), de Michael Haneke, con Jean-Louis Trintignant, en que interpretaba unha profesora de música anciá que é coidada polo seu marido tras unha serie de infartos debilitantes. Riva gañou o BAFTA e foi candidata ao Oscar á mellor actriz. Viaxou á cerimonia dos Oscar, que tiña lugar no seu 86º aniversario, pero perdeu contra Jennifer Lawrence.[4] Con 85 anos converteuse na actriz protagonista de máis idade candidata ao Oscar, e a segunda intérprete de máis idade, tras Gloria Stuart, que foi candidata con 87 anos.[6]
Outros traballos
[editar | editar a fonte]Riva tivo unha extensa carreira teatral en París. En 2001 actuou en Medea no Festival d'Avignon. Tamén apareceu ocasionalmente na televisión francesa. Riva volveu aos escenarios parisienses en febreiro de 2014, coprotagonizando con Anne Consigny a obra de Marguerite Duras Savannah Bay no Théâtre de l'Atelier.[7]
Mentres filmaba Hiroshima mon amour, Riva fotografou Hiroshima; medio século despois expuxéronse estas fotografías no Nikon Salon e foron editadas en forma de libro en Francia e o Xapón.[8]
Riva tamén publicou poesía.[9]
Falecemento
[editar | editar a fonte]Riva faleceu de cancro o 27 de xaneiro de 2017 en París, catro semanas antes do seu noventa aniversario. O 4 de febreiro de 2017 tivo lugar un servizo na súa memoria na igrexa de Saint-Germain de Charonne no 20.º arrondissement de París; foi enterrada no cemiterio de Charonne.[10][11]
Vida privada
[editar | editar a fonte]Riva nunca casou nin tivo fillos.[4] Tivo unha parella, que faleceu en 1999.[3] Riva era a propietaria dun apartamento nun cuarto andar no Barrio Latino de París, en que viviu durante máis de medio século.[2]
Filmografía seleccionada
[editar | editar a fonte]Obras
[editar | editar a fonte]- Riva, Emmanuelle (1975). Le Feu des miroirs (en francés). París: Éditions Saint-Germain-des-Prés.
- Riva, Emmanuelle (1976). Juste derrière le sifflet des trains (en francés). París: Éditions Saint-Germain-des-Prés. ISBN 2-243-00380-5.
- Riva, Emmanuelle (1982). L'otage du désir (en francés). París: Nouvelles Éditions latines. ISBN 2-7233-0184-2.
- Riva, Emmanuelle (2008). Hiroshima 1958 (en xaponés). Tokyo: Inscript. ISBN 978-4-900997-22-6.
- Riva, Emmanuelle (2009). Tu n'as rien vu à Hiroshima (en francés). París: Gallimard. ISBN 978-2-07-012298-1.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Emmanuelle Riva: a life in pictures". The Guardian. 28 de xaneiro de 2017. Consultado o 28 de xaneiro de 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Emmanuelle Riva: ‘I thank heaven for the child that’s still in me’". The Irish Times. 10 de xaneiro de 2015. Consultado o 28 de xaneiro de 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 "Renewed Love for Symbol of New Wave". The New York Times. 1 de xaneiro de 2013. Consultado o 28 de xaneiro de 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 "Emmanuelle Riva, French icon who starred in Amour, dies aged 89". The Guardian. 28 de xaneiro de 2017. Consultado o 28 de xaneiro de 2017.
- ↑ 5,0 5,1 "‘Amour’ Star Emmanuelle Riva Dies: Oscar-Nominated Actress Was 89". IndieWire. 28 de xaneiro de 2017. Consultado o 28 de xaneiro de 2017.
- ↑ "Oscars 2013: Records Broken for Oldest, Youngest Nominees". The Hollywood Reporter. 10 de xaneiro de 2013. Consultado o 28 de xaneiro de 2017.
- ↑ "Oscar Nominee Emmanuelle Riva to Star in French-Language Savannah Bay in Paris and Washington, D.C.". Playbill. 30 de outubro de 2013. Consultado o 28 de xaneiro de 2017.
- ↑ "Emmanuelle Riva 'Hiroshima 1958'", Tokyo Art Beat. エマニュエル・リヴァ展 [Hiroshima 1958], Nikon. Consultados o 24 de xullo de 2010.
- ↑ Kim Willsher "Emmanuelle Riva, 85, star of Amour, tells of her extraordinary life", The Observer, 10 de febreiro de 2013.
- ↑ "L'actrice Emmanuelle Riva enterrée dans la discrétion à Paris". Le Parisien. 4 de febreiro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 14 de agosto de 2017. Consultado o 17 de marzo de 2019.
- ↑ "Emmanuelle Riva enterrée en toute discrétion à Paris". Paris Match. 5 de febreiro de 2017.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Emmanuelle Riva  |
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Emmanuelle Riva en NewWaveFilm.com
| Control de autoridades |
|
|---|
