[go: up one dir, main page]

Saltar ao contido

Carolyn R. Bertozzi

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaCarolyn R. Bertozzi

(2011) Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(en) Carolyn Ruth Bertozzi Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento10 de outubro de 1966 Editar o valor en Wikidata (58 anos)
Boston, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de California, Berkeley - química (1988–1993)
Universidade Harvard - química (1984–1988)
Lexington High School Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoQuímica Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo Stanford Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónquímica, profesora universitaria, bioquímica, académica Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade Stanford (2015–)
Laboratorio nacional de Lawrence Berkeley (2007–2015)
Universidade de California, San Francisco (2000–2015)
Universidade de California, Berkeley (1996–2015)
Sociedade Estadounidense contra o Cancro, investigadora posdoutoral (1993–1995) Editar o valor en Wikidata
Membro de
Obra
DoutorandoMireille Kamariza Editar o valor en Wikidata
Familia
IrmánsAndrea Bertozzi Editar o valor en Wikidata
Premios

Páxina webprofiles.stanford.edu… Editar o valor en Wikidata
Twitter: CarolynBertozzi LinkedIn: carolyn-bertozzi-874848183 TED: carolyn_bertozzi Musicbrainz: b3d55acd-5d00-4adb-90bb-be86aa806fde Editar o valor en Wikidata

Carolyn Ruth Bertozzi, nada en Boston, Massachusetts ( Estados Unidos) o 10 de outubro de 1966, é unha química estadounidense da Universidade de Stanford, onde ocupa a cátedra Anne T. e Robert M. Bass na Escola de Humanidades e Ciencias.[1] En 2022, foi galardoada co Premio Nobel de Química, xunto con Barry Sharpless, que obtivo así o seu segundo Nobel,[2] e Morten Meldal, polos seus estudos e implementación da teoría do clic da química, no caso de Bertozzi levando a técnica a un nivel máis avanzado que permitiu utilizala sobre os seres vivos.[3] Ela e o seu equipo chamáronlle química bioortogonal. A universidade Stanford publicou un vídeo en Twitter no que C. R. Bertozzi explica nun minuto as súas investigacións.[4]

Bertozzi é investigadora do Howard Hughes Medical Institute (HHMI) e foi a directora da "Molecular Foundry", un centro de investigación de nanociencia no Laboratorio Nacional Lawrence Berkeley.[5] [6] Recibiu o premio MacArthur "xenio" aos 33 anos, o que a converteu nunha das científicas máis novas en recibir este premio.[7] [8] En 2010 foi a primeira muller en recibir o prestixioso MIT Lemelson Prize. Tamén é membro da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos, da Academia Nacional de Inventores e do Instituto de Medicina. En 2014, anunciouse que Bertozzi dirixiría ACS Central Science, a primeira revista de acceso aberto revisada por pares da American Chemical Society que ofrece todo o contido libremente ao público.[9]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Bertozzi recibiu a súa licenciatura en química pola Universidade de Harvard, onde traballou co profesor Joe Grabowski no deseño e construción dun calorímetro fotoacústico.[10] Mentres estaba na universidade, estivo en varias bandas, incluíndo unha co futuro guitarrista de Rage Against the Machine Tom Morello.[11] Despois de graduarse, traballou brevemente nos Laboratorios Bell con Chris Chidsey e no Hospital Xeral de Massachusetts. Bertozzi é filla do físico William Bertozzi e a irmá máis nova da matemática da UCLA Andrea Bertozzi.[12][13]

Bertozzi completou o seu doutoramento en Química na UC Berkeley en 1993 co profesor Mark Bednarski, traballando na síntese química de oligosacáridos análogos.[14] Nese momento estaba facendo o seu doutoramento na UCSF co profesor Steven Rosen, onde estudou a actividade dos oligosacáridos endoteliais para promover a adhesión celular en áreas de inflamación.[15][16] Puido modificar as moléculas de proteína e azucre nas paredes das células vivas para que non rexeitasen materiais estraños como implantes médicos.[17] Bertozzi uniuse á Universidade de California Berkeley en 1996[15] e foi investigadora de HHMI desde 2000.[6]

Bertozzi estuda a xicobioloxía de enfermidades subxacentes como o cancro, trastornos inflamatorios como a artrite e enfermidades infecciosas como a tuberculose. En particular, Bertozzi ten coñecementos avanzados sobre oligosacáridos da superficie celular relacionados co recoñecemento celular e a comunicación intercelular. A profesora Bertozzi é acreditada no desenvolvemento do campo da química bioortogonal que emprega reporteiros químicos bioortogonais, como a azida, para marcar biomoléculas en sistemas vivos. O seu laboratorio tamén desenvolveu ferramentas químicas para a investigación, incluíndo aquelas para estudar glicanos en sistemas vivos e, máis recentemente, nanotecnoloxías para probar sistemas biolóxicos.[6][18]

Ademais da súa carreira académica, Bertozzi traballa activamente con activadores biotecnolóxicos. Ela formou parte do equipo de investigación de GlaxoSmithKline, onde tivo o seu avance por conta propia.[19] Varias das tecnoloxías desenvolvidas no seu laboratorio foron adaptadas para uso comercial.

  1. Adams, Amy. "Stanford chemist explains excitement of chemistry to students, the public". Stanford News. Stanford News. Arquivado dende o orixinal o 05 de xaneiro de 2022. Consultado o 19 de xullo de 2015. 
  2. "Nobel de Química consagra primeira mulher da temporada; americano vence pela segunda vez". RFI (en portugués). 2022-10-05. Consultado o 2022-10-08. 
  3. "Premio Nobel de Química para los padres de la 'química click'" (en castelán). 2022-10-05. Consultado o 2022-10-05. 
  4. "@stanford ; status". Twitter. Consultado o 2022-10-08. 
  5. "Carolyn Bertozzi honored by GLBT organization". 27 de febreiro de 2007. Consultado o 8 de febreiro de 2013. 
  6. 6,0 6,1 6,2 "Carolyn Bertozzi". HHMI. Arquivado dende o orixinal o 05 de outubro de 2022. Consultado o 8 de febreiro de 2013. 
  7. "Carolyn Bertozzi, Organic Chemist". Consultado o 3 de febreiro de 2015. 
  8. MacFarquhar, Neil (23 de xuño de 1999). "32 Receive Grants From MacArthur Foundation". Consultado o 24 de outubro de 2015. 
  9. Wang, Linda. "Carolyn Bertozzi To Lead ACS Central Science | Chemical & Engineering News". Consultado o 19 de agosto de 2015. 
  10. Grabowski, Joseph J.; Bertozzi, Carolyn R.; Jacobsen, John R.; Jain, Ahamindra; Marzluff, Elaine M.; Suh, Annie Y. (1992). "Fluorescence probes in biochemistry: An examination of the non-fluorescent behavior of dansylamide by photoacoustic calorimetry" 207 (2): 214–26. PMID 1481973. doi:10.1016/0003-2697(92)90003-P. 
  11. "Meet Carolyn Bertozzi". NIGMS. Arquivado dende o orixinal o 05 de outubro de 2017. Consultado o 8 de febreiro de 2013. 
  12. "MIT Physics Department Faculty". Consultado o 4 de xuño de 2012. 
  13. "UCLA Math Department Faculty". Consultado o 4 de xuño de 2012. 
  14. "Bertozzi: Infectious In Her Enthusiasm" 78 (5). 31 de xaneiro de 2000: 26–35. 
  15. 15,0 15,1 Davis, T. (16 de febreiro de 2010). "Profile of Carolyn Bertozzi" 107 (7): 2737–2739. PMC 2840349. PMID 20160128. doi:10.1073/pnas.0914469107. Arquivado dende o orixinal o 15/09/2019. Consultado o 24 de outubro de 2015. 
  16. Gardiner, Mary Beth (2005). "The Right Chemistry" (PDF). Winter 2005: 8–12. Consultado o 24 de outubro de 2015. 
  17. "Carolyn Bertozzi". Chemical Heritage Foundation. Arquivado dende o orixinal o 12 de xullo de 2016. Consultado o 05 de outubro de 2022. 
  18. "Carolyn Bertozzi 2010 Lemelson-MIT Prize". MIT. Arquivado dende o orixinal o 10 de agosto de 2020. Consultado o 13 de maio de 2014. 
  19. McCook, Alison (6 de marzo de 2013). "Women in Biotechnology: Barred from the Boardroom". Consultado o 24 de outubro de 2015. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]