Bernie Ecclestone

Bernie Ecclestone

(2012)
Nome orixinal	(en) Bernard Charles «Bernie» Ecclestone
Biografía
Nacemento	28 de outubro de 1930 (94 anos) Bungay, Reino Unido (en)
Actividade
Campo de traballo	Fórmula 1 e carreira de Fórmula 1
Ocupación	piloto de Fórmula Un, empresario, emprendedor
Período de actividade	1950 -
Patrimonio estimado	2.900 M$ (marzo de 2017)
Deporte	automobilismo
Outro
Cónxuxe	Slavica Ecclestone (1985–2009)
Fillos	Tamara Ecclestone, Petra Ecclestone
Condenado por	evasión fiscal
Premios
Medalla de Ouro de Honra por Servizos á República de Austria  Orde da Amizade
Descrito pola fonte	Lentapedia Lentapedia

Bernard Charles "Bernie" Ecclestone, nado o 22 de outubro de 1930 en Suffolk, Inglaterra, é o presidente e CEO da Formula One Management e Formula One Administration, e como tal é considerado a meirande autoridade na Fórmula 1. O seu control deste deporte, conseguido a través da venda dos dereitos televisivos na década dos 70, é económico, pero baixo os termos do Acordo da Concordia el e máis as súas empresas tamén manexan a administración, organización e loxística de cada Gran Premio de Fórmula 1. Ecclestone foi despedido da súa posición como executivo principal de Formula One Group o 23 de xaneiro de 2017, despois da toma de posesión por Liberty Media no 2016.

Traxectoria

Primeiros pasos

Ecclestone naceu en Ipswich, Suffolk, Inglaterra, para logo mudarse preto de Londres. Abandonou os seus estudos aos 16 anos para traballar e custearse o seu hobby, as motocicletas. Inmediatamente logo da segunda guerra mundial, Ecclestone comezou o seu negocio de partes de motocicletas, e formou a compañía Compton Ecclestone, xunto con Fred Compton. A súa primeira carreira como piloto foi na Fórmula 3 de 500cc. Participou en moi poucos eventos, e decidiu abandonar estas competicións en 1951, logo dun accidente no circuíto de Brands Hatch.

Adquisición de equipos

Logo do seu accidente, Ecclestone temporalmente abandonou as carreiras para levar a cabo varios negocios. Con todo retornou ao ambiente automobilístico en 1957, como preparador de Stuart Lewis-Evans, e comprou o equipo Connaught, escuadra que contaba nas súas filas con pilotos como Lewis-Evans, Roy Salvadori, Archie Scott-Brown, e Ivor Bueb. O mesmo Ecclestone intentou, sen éxito, clasificar no Gran Premio de Mónaco de 1958.

Bernie continuou sendo o preparador de Lewis-Evans cando este pilotou para Vanwall. O inglés sufriu queimaduras severas cando o seu motor explotou no Gran Premio de Marrocos, e morreu como consecuencia destas feridas seis días despois. Ecclestone resultou impactado de tal forma que abandonou as competicións novamente.

Con todo, a súa amizade con Salvadori levouno a converterse no preparador de Jochen Rindt e a ser dono en forma parcial do seu equipo de Fórmula 2, Lotus (cuxo outro piloto era Graham Hill). Rindt, mentres se encamiñaba ao Campionato do Mundo en 1970, morreu nun accidente no circuíto de Monza, aínda que postumamente logrou ser proclamado campión.

A principios de 1972, Ecclestone comprou o equipo Brabham, e así iniciou o seu control da F1, formando a Asociación de Construtores de Fórmula 1 (FOCA, nas súas siglas en inglés), xunto a Frank Williams, Colin Chapman, Teddy Mayer, Ken Tyrrell, e Max Mosley.

Conflito FISA-FOCA

Ecclestone asumiu o control de FOCA en 1978 con Mosley como o seu conselleiro legal. Xuntos negociaron unha serie de asuntos legais coa FIA e Jean-Marie Balestre. Ecclestone estableceu a Formula One Promotions and Administration (FOPA), para dividir as ganancias televisivas, dándolle un 47% destas aos equipos, 30% á FIA, e 23% á FOPA (é dicir a si mesmo). A cambio disto, a FOPA faríase cargo do diñeiro dos premios.

Os dereitos televisivos dividíronse entre as empresas de Ecclestone, os equipos e a FIA na década dos 90, pero Ecclestone en 1997 negociou o Acordo da Concordia. A cambio de certos pagos anuais, el mantería os dereitos televisivos. O acordo cos equipos finaliza a fins de 2007, e coa FIA, a fins de 2012.

Actividade recente

A pesar dunha operación de corazón e un triplo bypass en 1999, Ecclestone mantivo as enerxías para promover os seus propios intereses de negocios. Reduciu a súa participación na SLEC (dona de varias compañías de management de F1) a un 25%, aínda que seguiu retendo o control completo das compañías.

Foi tamén en 1999, que Terry Lovell publicou unha biografía de Ecclestone titulada Bernie's Game: Inside the Formula One World of Bernie Ecclestone (ISBN 1-84358-086-1).

En outubro de 2004, Ecclestone estivo envolvido nunha polémica que tivo gran repercusión nos medios, cando non logrou un acordo co entón presidente do British Racing Drivers' Club Jackie Stewart, con referencia ao futuro do Gran Premio do Reino Unido. Isto ocasionou que a carreira non fose tida en conta no calendario provisional da tempada 2005. No entanto, tras un conclave no cal participaron os 10 directores de escuadra da categoría, acordouse unha serie de recortes orzamentarios e a carreira foi reincorporada no calendario. Un contrato asinado o 9 de decembro asegurou a continuidade do Gran Premio por cinco anos.

A mediados de novembro de 2004, os tres bancos que conforman Speed Investments, que ten unha participación do 75% na SLEC, (que á súa vez é a controlante da máxima categoría) iniciaron unha demanda a Ecclestone para lograr un maior control sobre esta actividade deportiva. Tratábase de Bayerische Landesbank, J.P. Morgan Chase e Lehman Brothers, e a acción levada a cabo xerou rumores de que Ecclestone podería chegar a perder o control que mantivera por máis de 30 anos. O 23 de novembro iniciouse unha audiencia de dous días, tras a cal o xuíz Andrew Park anunciou que o veredicto se sabería logo dalgunhas semanas. O 6 de decembro de 2004, Park leu o seu veredicto, que constataba que "no xuízo quedaba claro que a demanda presentada por Speed era correcta e [el] debe, polo tanto, facer as declaracións que solicita." [1]^{[Ligazón morta]} Con todo, Ecclestone insistiu que o veredicto -visto case universalmente como un recorte legal do seu control sobre a Fórmula Un- "non significaría nada" ^[Ligazón morta]^{[Ligazón morta]}. Ecclestone fixo saber a súa intención de apelar a decisión xudicial.

Ao día seguinte, na reunión cos xefes de equipo no Aeroporto de Heathrow en Londres Ecclestone ofreceu aos equipos un total de £260 000 000 ao longo de tres anos como compensación por apoiar unanimemente o Acordo da Concordia, que expira en 2008 ^[Ligazón morta]^{[Ligazón morta]}. Semanas máis tarde, Gerhard Gibkowsky, un membro do Consello de Bayerische Landesbank e o presidente de SLEC, anunciou que os bancos non tiñan ningunha intención de quitar a Ecclestone da súa posición de control ^[Ligazón morta]^{[Ligazón morta]}.

Nunha das máis recentes polémicas en que estivo involucrado, Ecclestone viu como 14 de 20 autos negáronse a participar no Gran Premio dos Estados Unidos de 2005, que levou a cabo en Indianápolis. As sete escuadras que se negaron a participar, debido a dúbidas sobre a seguridade dos pneumáticos Michelin, solicitaban un cambio nas regras ou ben no trazado do circuíto. A pesar das reunións de último momento sostidas entre Ecclestone, Max Mosley e os directores dos equipos, non se chegou a un acordo e Ecclestone volveuse un dos obxectivos das queixas do público. A pesar de non ser a causa directa do problema, xornalistas e afeccionados culpárono de non tomar control da situación e imposto unha solución, dada a posición de poder en que se atopaba.

O 25 de novembro de 2005, CVC Capital Partners anunciou que compraría as accións de Ecclestone no Grupo Fórmula Un (25% da SLEC) así como tamén as de Bayerische Landesbank (controlada por Speed Investments). Desta forma, Alpha Prema quedou co 71.65% da participación no Grupo Fórmula Un. Ecclestone utilizou os ingresos por devandita venda para adquirir unha parte da nova compañía, aínda que a proporción das participacións CVC / Ecclestone aínda se descoñece. O 6 de decembro Alpha Prema comprou a participación de JP Morgan en SLEC para aumentar a súa participación no negocio da Fórmula 1 ao 86%, quedando o restante 14% en mans de Lehman Brothers.

Ecclestone foi despedido da súa posición como executivo principal de Formula One Group o 23 de xaneiro de 2017, despois da toma de posesión por Liberty Media no 2016.

Escándalo do Partido Laborista

En 1997, Bernie Ecclestone viuse involucrado nun escándalo político, cando transcendeu que doara un millón de libras ao Partido Laborista do Reino Unido. Este feito causou unha forte polémica cando o goberno (daquela en mans dos laboristas) cambiou a súa política para permitir á Fórmula 1 seguir sendo auspiciada polas tabacaleiras. Tempo despois, o Partido Laborista devolveu a doazón.

Datos persoais

Segundo a lista de millonarios do Sunday Times de 2003, Ecclestone era nese ano a terceira persoa máis rica do Reino Unido, cunha fortuna estimada en 2400 millóns de libras esterlinas. Ao ano seguinte, caeu ao oitavo lugar da lista, ao decrecer o seu patrimonio ata os 2343 millóns de libras. A principios de 2004, Ecclestone vendeu a súa residencia de Londres ao magnate do aceiro Lakshmi Mittal por 70 millóns de libras (equivalentes a 128 millóns de dólares nese momento), no que constituíu o prezo máis alto xamais pagado por unha casa.

Ecclestone está casado con Slavica Ecclestone (de solteira, Slavica Malić), unha ex modelo croata de Armani, 28 anos máis nova. Ecclestone e a súa muller son pais de dúas nenas, chamadas Tamara e Petra.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Credit Suisse eMagazine: Bernie Ecclestone turns the wheels of Formula 1^{[Ligazón morta]} - Entrevista realizada a Ecclestone no 2003.
• Mr Formula One^{[Ligazón morta]}. The Economist (13 de marzo de 1997). (en inglés)