Anni Albers
Annieliese Fleischmann, nada en Berlín o 12 de xuño de 1899 e finada en Orange, Connecticut, o 9 de maio de 1994, foi unha deseñadora, tecedora, pintora e deseñadora de téxtiles alemá, profesora da Escola de Bauhaus, coñecida como Anni Albers.[1][2]
Primeiros anos
[editar | editar a fonte]Naceu en Berlín nunha familia acomodada de orixe xudía convertida ao protestantismo. A súa nai, Toni Fleischmann-Ullstein, procedía dunha coñecida familia de editores xudeus alemáns, os Ullstein, e o seu pai, Siegfried Fleischmann, era un importante fabricante de mobles.[3]
Durante os seus días escolares, Anni recibiu clases particulares de arte. No libro Ullsteinroman ("A novela dos Ullstein") Sten Nadolny di que Anni era o máis perigoso para a familia Fleischmann, no sentido do máis revolucionario, que tamén era o máis fermoso e quería ser unha artista bohemia.
Cando tiña 17 anos ingresou no estudo de pintura e arquitectura de Martin Brandenburgen en Berlín, onde a pesar de ser desanimada por Oskar Kokoschka, licenciouse en educación artística. Máis tarde tentou ingresar na Escola de Belas Artes de Dresden, pero fracasou e en 1919 marchou e matriculouse na Escola Téxtil da Escola de Arte de Hamburgo.
Carreira profesional
[editar | editar a fonte]Na Bauhaus
[editar | editar a fonte]En 1922 ingresou na escola Bauhaus de Weimar como estudante, onde tomou o curso preliminar con Georg Muche e Johannes Itten. As mulleres non podían acceder a algunhas disciplinas, polo que Anni non puido entrar no taller de vidro no segundo ano e tivo que optar polo taller de teceduría dirixido por Gunta Stölzl. O deseño téxtil Bauhaus centrouse máis no campo da práctica profesional durante esta década e cando completou os seus estudos no curso 1929/30, Annie xa demostrara sobradamente a súa competencia nesta área. Por exemplo, creou un exitoso tecido insonorizado, reflectante e lavable (feito principalmente de algodón e celofán) especificamente para un auditorio de música.
En 1925 casou co artista e pedagogo Josef Albers, que ese mesmo ano, co cambio de sede a Dessau, foi nomeado director dos cursos de iniciación do centro e de quen tomou o apelido de casada. Anni desenvolveu tecidos innovadores que combinaban propiedades de reflexión da luz, absorción de son e durabilidade; publicáronse varios dos seus deseños e encargáronselle varios tapices. Durante un tempo foi alumna de Paul Klee e logo da marcha de Gropius da Bauhaus, a parella Albers mudouse aos aloxamentos do profesorado xunto a Klee e Wassily Kandinsky.
En 1931 foi nomeada directora da área e fábrica de tecidos da escola, como substituta de Gunta Stölzl, e foi unha das profesoras da sede central de Dessau e das poucas mulleres encargadas dun taller na Bauhaus.
Nos Estados Unidos
[editar | editar a fonte]Despois de que Hitler chegase ao poder en 1933 e do peche da Bauhaus baixo a presión do partido nazi, Anni e o seu marido exiliáronse nos Estados Unidos invitados por Philip Johnson a ensinar en Carolina do Norte durante dez anos (de 1939 a 1949). Durante estes anos Anni participou en exposicións e escribiu artigos sobre deseño. En 1949 converteuse na primeira deseñadora en realizar unha exposición monográfica no MOMA (Nova York).
A partir de 1936 viaxou numerosas veces a México e América do Sur, case sempre co seu marido, onde estudou e recolleu materiais e técnicas de traballo, especialmente a arte precolombiana, que tivo unha grande influencia no seu traballo e deseños.
Despois de deixar a docencia, en 1949 a parella mudouse a Connecticut e Anni traballou por libre, dedicándose aos seus propios deseños de fabricación e téxtiles, aínda que tamén o faría en determinados momentos para varias firmas como Florence Knoll, e outras. Durante a década de 1950 traballou en deseños téxtiles producidos en serie, creando a maioría dos seus tecidos pictóricos e publicou artigos e unha colección cos seus escritos.
En 1963 no Taller de Litografía do Tamarind Institute dos Ánxeles foi invitada a experimentar coas técnicas de impresión, interesándose pola litografía e a serigrafía.
Exposicións (selección curta)
[editar | editar a fonte]- 1949. Museo de Arte Moderna de Nova York .
- 2017. Anni Albersː Toca a vista. Museo Guggenheim de Bilbao (España) [4]
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]- 1961. O Instituto Americano de Arquitectos (AIA) concedeulle a Medalla de Ouro polo seu traballo de artesanía.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ The Josef & Anni Albers Foundation, ed. (2021). "Chronology". albersfoundation.org. Arquivado dende o orixinal o 14 de agosto de 2021. Consultado o 14 de xullo de 2021.
- ↑ Cores, Nani F. (7 de outubro de 2017). "Anni Albers, la mujer que tejió el arte, en el Guggenheim". 20minutos.es (en castelán). Consultado o 14 de xullo de 2021.
- ↑ Bauhaus-Frauen – Meisterinnen in Kunst, Handwerk und Design, Ulrike Müller, ISBN 978-3-938045-36-7
- ↑ "ANNI ALBERS. TOCAR LA VISTA". guggenheim-bilbao.eus (en castelán). Consultado o 14 de xullo de 2021.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Anni Albers  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Anni Albers: Sobre el diseño. Pellango Press, New Haven 1959, 1965, 2003
- Anni Albers; Ignacio Bernal u. a.: Pre-Columbian Mexican miniatures. The Josef and Anni Albers collection. Praeger, Nova York, Washington 1970
- Anni Albers: Bildweberei, Zeichnung, Druckgrafik. Ausstellungskatalog. Düsseldorf. Kunstmuseum; Berlin Bauhaus-Archiv, 1975
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Biografie, Literatur & Quellen zu Anni Albers FemBio des Instituts für Frauen-Biographieforschung (en alemán)
- Fundación Josef e Anni Albers
- Imaxes da súa colecciónArquivado 02 de maio de 2016 en Wayback Machine. na National Gallery of Australia (en inglés)
- Sammlung Indianapolis Museum of Art (en inglés)
| Control de autoridades |
|
|---|
