Paul Nizan
Paul Nizan, nado en Tours o 7 de febreiro de 1905 e finado na batalla de Dunquerque o 23 de maio de 1940, foi ensaísta e escritor francés.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (fr) Paul Yves Nizan 7 de febreiro de 1905 Tours, Francia |
| Morte | 23 de maio de 1940 (35 anos) Recques-sur-Hem, Francia |
| Causa da morte | morto en combate |
| Educación | École Normale Supérieure (1924–) Lycée Henri-IV (1916–) lycée Georges-Clemenceau (en)  Liceo Louis-le-Grand |
| Actividade | |
| Ocupación | político, novelista, ensaísta, escritor, filósofo, tradutor |
| Empregador | L'Humanité (pt) |
| Partido político | Partido Comunista Francés (1927–1939) |
| Carreira militar | |
| Conflito | segunda guerra mundial |
| Obra | |
| Arquivos en |
|
| Familia | |
| Cónxuxe | Henriette Nizan |
| Fillos | Anne-Marie Nizan, Patrick Nizan |
| Premios | |
| |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  |
 | |
Traxectoria
editarO seu pai era enxeñeiro de ferrocarrís e estudou no Liceo Henri-IV de París, onde en 1917 fixo amizade co seu compañeiro Jean-Paul Sartre. Desde 1924 foi alumno da Escola Normal Superior de París, onde fixo amizade con Raymond Aron. En 1925 participou do fascio de Georges Valois, primeiro partido fascista francés con tendencias sindicalistas-revolucionarias. Entre 1926 e 1927 viaxou a Adén (Iemen) como preceptor e pouco despois, en 1927, convértese ao comunismo e casa. En 1929 gradúase no profesorado de filosofía e en 1931 a publicación da súa primeira obra, Aden Arabie ("Tiña vinte anos. Non deixarei que ninguén diga que é a idade máis bela da vida") permítelle facerse coñecer no medio literario e intelectual e por outra parte trata de obter unha deputación polo Partido Comunista Francés. O mesmo ano publica Les Chiens de garde (Os cans gardiáns), onde a súa reflexión sobre o papel da filosofía toma a forma dun panfleto dirixido contra os seus antigos mestres, en particular Henri Bergson e Léon Brunschvicg. En Antoine Bloyé, publicado en 1933, trata por primeira vez a traizón da clase ou como un home se evade da súa condición social e pasa a traizoar as súas raíces. Este libro foi considerado pola crítica como a primeira novela francesa do "realismo socialista".
Moitos dos seus escritos reflicten as súas conviccións políticas. Malia iso abandonou o PCF a raíz do Pacto Xermano-soviético en 1939. Morreu na batalla de Dunquerque loitando contra o exército alemán na segunda guerra mundial.
Obras
editar- Antoine Bloye (1933)
- Le Cheval de Troie
- La Conspiration (1938)
- Les Chiens de garde (1932).
- Aden, Arabie (1931), que supuxo un renovado interese por el cando foi reeditado en 1960 cun prólogo de Jean Paul Sartre.