[go: up one dir, main page]

Giulio Natta

químico italiano

Giulio Natta, nado o 26 de febreiro de 1903 en Porto Maurizio, actual Imperia (Italia) e finado o 2 de maio de 1979 en Bérgamo (Italia), foi un químico e profesor universitario italiano galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1963.

Modelo:BiografíaGiulio Natta

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento26 de febreiro de 1903 Editar o valor en Wikidata
Porto Maurizio, Italia Editar o valor en Wikidata
Morte2 de maio de 1979 Editar o valor en Wikidata (76 anos)
Bérgamo (Italia) Editar o valor en Wikidata
Causa da mortepárkinson Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade Politécnica de Milán Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoQuímica orgánica Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo Pavia
Milán
Turín
Roma Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónquímico, inventor, profesor universitario Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade Politécnica de Milán
Universidade de Milán
Universidade de Pavia
Universidade de Roma La Sapienza
Universidade politécnica de Turín Editar o valor en Wikidata
Membro de
Premios

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Натта Джулио)
Obálky knih,
Armenian Soviet Encyclopedia, vol. 8 (en) Traducir, (p.196) Editar o valor en Wikidata
Páxina webgiulionatta.it Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Natta-3

Traxectoria

editar

Diplomado con apenas 16 anos no Liceo-Ginnasio Cristoforo Colombo de Xénova doutorouse en 1924 en enxeñería química no Instituto Politécnico de Milán. En 1933 foi nomeado profesor de química na Universidade de Pavia, en 1935 o foi da Universidade de Roma, entre 1936 e 1938 do Instituto Politécnico de Química Industrial de Turín e finalmente en 1938 xefe do departamento de enxeñería química do Instituto de Milán.

Investigacións científicas

editar

As súas primeiras investigacións culminaron en novos métodos de sínteses do metanol, pero a partir de 1950 dedicouse case exclusivamente á química dos altos polímeros. En 1954 conseguiu manufacturar polipropileno cunha alta cristalización fraccionando mesturas amorfas, sendo denominado "isotáctico" pola simetría espacial da súa estrutura molecular.

Continuando os seus estudos sobre os polímeros macromoleculares, contribuíu de xeito extraordinario ao actual coñecemento do mecanismo de acción dos catalizadores estereoespecíficos e dos polímeros de estrutura espacial de gran regularidade.

En 1963 foi galardoado, xunto ao químico alemán Karl Ziegler, co Premio Nobel de Química polo seu traballo no estudo de catalizadores para a polimerización estereoselectiva de polialquenos terminais, os chamados Catalizadores Ziegler-Natta.

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar
Predecesor:
John Cowdery Kendrew
e
Max Ferdinand Perutz
Premio Nobel de Química
 

1963
compartido con
Karl Ziegler
Sucesor:
Dorothy Crowfoot