Bonifacio IX, papa

Bonifacio IX, papa
	;
Nome orixinal	(la) Bonifacius PP. IX
Biografía
Nacemento	1356 ; Nápoles, Italia
Morte	1 de outubro de 1404 (47/48 anos); Roma, Italia
Causa da morte	ictus
Lugar de sepultura	Basílica de San Pedro
203º Papa
	10 de novembro de 1389 – 1 de outubro de 1404 (Gregoriano) ; ← Urbano VI – Inocencio VII →
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Lugar de traballo	Roma ; Estados Pontificios
Ocupación	sacerdote católico
Consagración	Francesco Moricotti (pt)
Participou en
25 de outubro de 1389	Conclave de 1389 (pt)
Familia
Pai	NN Tomacelli
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok; Vlastenský slovník historický (pt) ; Enciclopedia Xudía de Brockhaus e Efron

Bonifacio IX, nado co nome de Pietro Tomacelli en Nápoles cara a 1356 e finado en Roma o 1 de outubro de 1404, foi un nobre napolitano e Papa nº 203 da Igrexa católica, entre 1389 e o seu falecemento. Foi o segundo Papa do Cisma de Occidente.

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia nobre pero empobrecida.

Un dos seus primeiros actos como Papa foi a excomuñón de Clemente VII, que exercía tamén o pontificado desde Avignon. O antipapa Clemente respondeu coa excomuñón de Bonifacio.

O enfrontamento eclesiástico entre Bonifacio IX e Clemente VII estendeuse ao terreo político, e o recentemente elixido Papa coroou en 1390 a Ladislau como rei de Nápoles, para enfrontalo a Lois de Anjou, a quen Clemente coroara en 1389.

Bonifacio tamén logrou acabar coas últimos brasas do movemento comunal romano, recuperando o castelo de San Angelo e fortificándoo xunto con outros puntos estratéxicos de Roma.

Trala morte de Clemente en 1394 a sé de Avignon elixiu Papa ao cardeal Pedro Martínez de Luna, que adoptou o nome de Bieito XIII. As potencias europeas viron unha oportunidade de acabar co Cisma, e recorreron a un informe que a Universidade de París publicara en xaneiro de 1394, propondo tres vías non violentas para acabar co cisma:

A via cessionis propugnaba a abdicación voluntaria e simultánea dos dous papas seguida dunha nova elección.
A via compromissi supuña estudar os dereitos de ambos os dous Papas por unha comisión arbitral que decidiría quen era o Papa lexítimo.
A via concilii defendía a convocatoria dun concilio ecuménico que decretase quen sería Papa.

Bonifacio IX rexeitou as tres solucións, mentres Bieito XIII só se opuxo totalmente á vía conciliar. A falta de acordo provocou a ameaza das potencias europeas aos pontífices de retirarlles os respectivos apoios, ameaza que só cumpriron os monarcas que apoiaban a Bieito, pero que non supuxo a fin do Cisma, xa que o Papa, malia non contar con apoios, seguiu sen someterse.

Noutra orde de aspectos, destacou durante o pontificado de Bonifacio IX a celebración de dous xubileos, en 1396, convocado por Urbano VI, e en 1400, no que fixeron aparición en Roma os "Bianchi" ou "Albati", grupos de penitentes flaxelantes que procesionaban encarapuchados, con hábitos brancos e cunha cruz vermella debuxada nas costas. Esta orde provocou tal número de disturbios e sucesos sanguentos que Bonifacio condenou á fogueira ao seu líder e disolveu aos adeptos.

Un ano antes Bonifacio fixera un chamamento á cristiandade occidental para socorrer ao emperador bizantino Manuel II, ameazado polo sultán otomán Beyazid. Tal chamamento non espertou entusiasmo algún, aínda que o Imperio Bizantino se salvaría pouco despois, prolongando a súa existencia algunhas décadas máis, pola fulminante irrupción de Tamerlán, que obrigou a Beyazid a retirarse.

As profecías de San Malaquías refírense a este papa como Cubus de mixtione (Cubo de mestura), facendo referencia a que no escudo de armas da familia figuran uns cubos entrelazados.

Véxase tamén

Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.