پار
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]آوایش
[ویرایش]- [پٰار]
اسم
[ویرایش]پار
- چرم دباغی شده.
- پر (پریدن)
- پرواز، پرش.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
قید
[ویرایش]- سال گذشته. پارسال
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
صفت
[ویرایش]- پاره، قطعه.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
پهلوی
[ویرایش]ریشه شناسی ۲
[ویرایش]صفت
[ویرایش]پار
- براق، شفاف، روشن بویژه پوست نژادی خاصی از انسان در گویش بهاری
- چئوخ پارلْلِرِه.
- خیلی برّاقه.
- چئوخ پارلْلِرِه.