میل می-۱۴
| میل-۱۴ | |
|---|---|
| |
| میل-۱۴پی‌ال نیروی دریایی لهستان در سال ۲۰۱۱ | |
| کاربری | بالگرد ضد زیر دریایی |
| تولیدکننده | کارخانه هلیکوپترسازی مسکو میل |
| نخستین پرواز | س‍تامبر ۱۹۶۹ |
| معرفی‌شده در | ۱۹۷۵ |
| وضعیت | خارج از سرویس و پایان تولید |
| کاربر اصلی | هوا دریای شوروی Russian Naval Aviation Libyan Air Force |
| ساخته‌شده | ۱۹۶۹-۱۹۸۶ |
| تعداد ساخته‌شده | ۲۳۰ |
| توسعه‌یافته از | میل میل-۸ |
میل-۱۴ ( روسی: Миль Ми-14 ، نام گزارش ناتو : Haze ؛ با نام مستعار الی در اتحاد جماهیر شوروی ) یک بالگرد آبی خاکی ساخت اتحاد جماهیر شوروی سابق با قابلیت‌های هسته‌‌ای و ضد زیردریایی است که بر مبنای میل-۸ طراحی شده است.
انواع مختلف
[ویرایش]
- V-14
- نمونه اولیه هلیکوپتر Mi-14. [۱]
- میل-۱۴ پی‌ال (ناتو Haze-A)
- هلیکوپتر جنگی ضد زیردریایی ، مجهز به مجهز به APM-60 MAD ، OKA-2 Sonobuoys و یک رادار جستجوی نوع 12-M قابل جمع شدن ، مسلح به یک اژدر تک AT-1 یا APR-2 ، یک بمب هسته ای Skat ، هشت بار شارژ عمق . [۲] یک Mi-14PL منفرد برای انجام آزمایش با موشک هوایی Kh-23 (تعیین ناتو AS-7 کری) به سطح مورد استفاده قرار گرفت اما به نظر نمی‌رسد که این نوع وارد خدمت شده باشد. [۳]
- میل-۱۴ پی‌ال ام
- نسخه جنگ ضد زیر دریایی بهبود یافته با مجموعه Osmminog ASW ، با رادار جستجوی جدید ، سونار فرو رفته و کامپیوتر دیجیتال. استفاده محدود [۴]
- میل-۱۴ پی‌ال/آر
- تبدیل دو Mi-14PŁ (نام لهستانی Mi-14PL) به نسخه جستجو و نجات ، با تجهیزات ASW برداشته شده ، در سال ۲۰۱۰ توسعه یافت. [۵]
- میل-۱۴ بی‌تی (ناتو Haze-B)
- بالگرد جاروبرقی معادن با سیستم های ASW برداشته شده و مجهز به سیلندرهای مقابله با معادن مجهز شده است. 25-30 ساخته شده است ، با شش فروند صادر شده به آلمان شرقی و دو فروند به بلغارستان.
- میل-۱۴ پی‌اس (ناتو Haze-C)
- نسخه جستجو و نجات با چراغهای جستجو و درهای کشویی با بالابر. [۶]
- میل-۱۴ پی‌ایکس
- هلیکوپتر آموزشی جستجو و نجات نیروی دریایی لهستان (تعیین غیر رسمی).
- میل-۱۴ پی‌زداچ
- نسخه Firebuster دوزیست Mi-14BT. [۷] قیمت تبدیل در مورد USD1M.
- Mi-14PZh Eliminator III
- هلیکوپترهای Mi-14BT به هواپیماهای آتش نشانی تبدیل شدند.
- میل-۱۴ جی‌پی
- تبدیل Mi-14PL به حمل و نقل مسافر ملکی 24-26 صندلی.
- میل-۱۴پی
- هلیکوپتر حمل و نقل غیرنظامی ۲۴ نفره.
کاربران
[ویرایش]تا سال ۱۹۹۹ ، حدود ۲۳۰ مورد تحویل داده شده بود که صادرات آن به بسیاری از متحدین اتحاد جماهیر شوروی از جمله بلغارستان ، کوبا ، آلمان شرقی ، لیبی ، لهستان و سوریه انجام شد .
اپراتورهای فعلی
[ویرایش]
- نیروی هوایی گرجستان [۸]
- نیروی هوایی لیبی [۸]
- نیروی هوایی ارتش خلق کره [۸]
- نیروی دریایی لهستان [۸]
- نیروی دریایی کنگو [۸]
- نیروی دریایی اوکراین [۸]
- نیروی هوایی یمن [۸]
اپراتورهای قبلی
[ویرایش]
- نیروی دریایی بلغارستان [۹]
- نیروی هوایی کوبا [۹]
- نیروی دریایی آلمان شرقی [۱۰]
میل-۱۴بی‌تی در Aerotec International
- هواپیمایی دریایی روسیه [۹]
- هواپیمایی دریایی شوروی [۱۲]
- نیروی هوایی یوگسلاوی [۱۳]
مشخصات (Mi-14PL)
[ویرایش]
داده‌ها از Jane's All The World's Aircraft 1992–93[۱۴]
ویژگی‌های کلی- خدمه: 4
- طول: ۱۸٫۳۸ متر (۶۰ فوت ۴ اینچ)
- ارتفاع: ۶٫۹۳ متر (۲۲ فوت ۹ اینچ)
- وزن خالی: ۱۱٬۷۵۰ کیلوگرم (۲۵٬۹۰۴ پوند)
- بیشترین وزن برخاست: ۱۴٬۰۰۰ کیلوگرم (۳۰٬۸۶۵ پوند)
- پیشرانه هواگرد: 2 عدد turboshaft engines Klimov TV3-117MT، ۱٬۴۵۴ کیلووات (۱٬۹۵۰ اسب بخار) در هر موتور
- قطر روتور اصلی: ۲۱٫۲۹ متر (۶۹ فوت ۱۰ اینچ)
- مساحت روتور اصلی: ۳۵۶ متر مربع (۳٬۸۳۰ فوت مربع) *Blade section:NACA 23012[۱۵]
عملکرد
- حداکثر سرعت: ۲۳۰ کیلومتر بر ساعت (۱۴۳ مایل بر ساعت؛ ۱۲۴ گره)
- برد معبر: ۱٬۱۳۵ کیلومتر (۷۰۵ مایل؛ ۶۱۳ مایل دریایی)
- مداومت پروازی: 4 hours with maximum fuel[۱۶]
- حداكثر ارتفاع: ۳٬۵۰۰ متر (۱۱٬۵۰۰ فوت)
جنگ‌افزار
- torpedoes, bomb and depth charge
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mil Mi-14». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۹.
یادداشت
[ویرایش]- ↑ Gunston 1995, p. 238.
- ↑ Mladenov Air International March 2001, pp. 187–188.
- ↑ Mlandenov Air International March 2001, p. 188.
- ↑ Mladenov Air International April 2001, p. 244.
- ↑ Adam Gołąbek, Andrzej Wrona, Śmigłowce Mi-14PŁ/R w służbie, in: Lotnictwo Nr. 7/2011, pp. 40–47 (in Polish).
- ↑ Mladenov Air International April 2001, p. 245.
- ↑ Mladenov Air International April 2001, p. 246.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ ۸٫۵ ۸٫۶ ۸٫۷ "World Air Forces 2018". Flightglobal Insight. 2018. Retrieved 1 December 2017.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ "World Air Forces 2013" (PDF). Flightglobal Insight. 2013. Retrieved 5 April 2013.
- ↑ "Volksmarine Mil Mi-14 "Haze"". Retrieved 5 April 2013.
- ↑ "Marineflieger Mil Mi-14 "Haze"". Retrieved 5 April 2013.
- ↑ "World Air Forces 1987 pg. 86". flightglobal.com. Retrieved 5 April 2013.
- ↑ "World Air Forces 1997 pg. 71". flightglobal.com. Retrieved 5 April 2013.
- ↑ Lambert, Mark; Munson, Kenneth; Taylor, Michael J.H., eds. (1992). Jane's all the world's aircraft 1992–93 (83rd ed.). Coulson, Surrey, UK: Jane's Information Group. ISBN 978-0710609878.
- ↑ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Retrieved 16 April 2019.
- ↑ http://fas.org/man/dod-101/sys/ac/row/mi-14.htm
جستارهای وابسته
[ویرایش]پیوند به بیرون
[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ میل می-۱۴ موجود است.
