شریف تبریزی
شریف تبریزی (زادهٔ ۹۲۸ هجری) از شاعران سدهٔ دهم هجری و اهل تبریز بوده‌است. وی شاگرد لسانی شیرازی بوده و به قدری در هجوگویی خبره بوده که حتی بعضاً خاطر استادش را نیز می‌آزرده است.[۱][۲]
شریف تبریزی نهایتاً در سال ۹۵۵ یا ۹۵۶ هجری (۲۷ یا ۲۸ سالگی) بر اثر بیماری وبا بدرود حیات گفت.[۲][۱] دیوان شریف تبریزی در سال 1383 هجری شمسی به کوشش اصغر علمی ( مهروند میاب ) با مقابله ی تمام نسخه‌های خطی موجود دیوان شاعر شامل: 1- نسخه ی خطی 290 / ف کتابخانه ی ملی 2 – نسخه ی خطی 2/ 437 کتابخانه ی مجلس 3 –مجموعه ی خطی 8 / 2765 کتابخانه ی ملی تبریز 4 - مجموعه ی خطی 3660 کتابخانه ی ملی تبریز 5 – مجموعه ی خطی 4896 کتابخانه ی ملک 6 – نسخه ی خطی 407 مدرسه ی عالی مسجد سپهسالار ( مدرسه ی عالی شهید مطهری ) 7 – نسخه ی خطی 14085 کتابخانه ی مجلس 8 – مجموعه ی خطی 9 / 1384 مجلس سنای سابق 9 – نسخه ی خطی 2574 دانشگاه تهران 10 – مجموعه ی خطی 6 / 2785 کتابخانه ی مجلس، تصحیح شده و در انتشارات اندیشه ی نو به چاپ رسیده‌است
سهواللسان
[ویرایش]شریف تبریزی مجموعه‌ای از اشعار شامل قصیده‌ها و غزلیات ناپسند را گرد آورده، آن‌ها را به استادش نسبت داده و این مجموعه را «سهواللسان» نام نهاد و بدین ترتیب استادش لسانی را ناراحت کرد. حیدری تبریزی در پاسخ به این دیوان، رسالهٔ «لسان‌الغیب» را سروده است.[۲][۱]
نقل قول
[ویرایش]لطفعلی بیگ آذر دربارهٔ شریف تبریزی می‌نویسد:[۱]
در مراتب شاعری —به زعم فقیر— بهتر از لسانی است.
اشعار
[ویرایش]| ز دو دیده خون فشاندم که نظر کنی نکردی | به ره تو خاک گشتم که گذر کنی نکردی | |
| دم مرگ هیچ دانی ز چه ماند باز چشمم | ز تو بود چشم آنم که نظر کنی نکردی | |
| چو نکرد یار رحمی ز توان فغان چه حاصل | ز تو بود امید آنم که اثر کنی نکردی | |
| ز نخست کردم ای دل به تو شرح غمزهٔ او | خبرت ز فتنه دادم که حذر کنی نکردی | |
| به وطن شریف روزی که ترا نماند قدری | بجز این نمناد چاره که سفر کنی نکردی |
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- نوایی، عبدالحسین (۱۳۷۸). طرح پژوهشی اثرآفرینان. ج. سوم. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. پارامتر
|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک)
پیوند به بیرون
[ویرایش]- دیوان اشعار شریف تبریزی نشریهٔ زبان و ادب فارسی دانشگاه تبریز، دورهٔ ۱۶، شمارهٔ ۶۹، بهار ۱۳۴۳، صفحات ۲۹–۷