Srivijaya
| Srivijaya | |
|---|---|
 | |
| Geografia | |
| Hiriburua | Palembang 2°59′0″S 104°45′52″E |
| Administrazioa | |
| Gobernu-sistema | monarkia |
| Demografia | |
| Erabilitako hizkuntzak | ikusi
|
| Erlijioa | Mahāyāna |
| Historia | |
| Sorrera data: 650 | |
| Bestelako informazioa | |
Srivijaya ( Sri Vijaya edo Sriwijaya idatzita malaysieraz edo indonesieraz) [1] :131 Indonesiako Sumatra uhartean oinarritutako itsas inperio budista izan zen, Asiako hego-ekialdeko zati handi batean eragina izan zuena, hegemonikoa izanez garai batez.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Srivijaya budismoaren hedapenerako gune garrantzitsua izan zen VIII. mendetik XII. Erresuma hau izan zen Indonesiako artxipelagoaren zati handi batean menderatu zuen lehen estatu batua. Srivijaya Inperioaren gorakada malaioen itsasoko hegemoniaren garaiaren amaierarekin paralelo samarra izan zen. Bere lekuaren alde, orduko estatu boteretsu honek itsas baliabideak erabiliz teknologia konplexu bat garatu zuen. Horrez gain, bere ekonomia pixkanaka eskualdeko merkataritza oparoaz menderatu zen, batzuetan "Zetaren Bidea" deitua, luxuzko ondasunen merkataritzan oinarritutako ekonomia bihurtuz.
Srivijayari buruzko lehen aipamena VII. mendekoa da. Tang dinastiako monje txinatar batek idatzi zuen 671n Srivijaya bisitatzen egon zela sei hilabetez. Srivijayaren izenean egindako inskripziorik zaharrena ere VII. mendekoa da Kedukan Bukit-en, Palembang-en, Sumatran, aurkitutako harri batean, 682ko ekainaren 16an datatua dena.
VII. ,mendearen amaiera eta XI. mendearen hasiera bitartean, Srivijayak protagonismoa lortu zuen Asiako hego-ekialdean. Elkarreragin sendoan sartu zen, askotan lehia, aldameneko Medang Erresumarekin, Java, Kanbodia eta Champarekin . Srivijayaren atzerriko politika nagusia Tang eta Song dinastien agintepeko Txinarekin merkataritza-itun mesedegarriak edukitzea izan zen. Era berean luzapen handiko harreman erlijiosoak, kulturalak eta komertzialak zituen erreesumak Bengalako Pala dinastia budistarekin, baita Ekialde Hurbileko Islamiar Kalifatuarekin ere.
Erresuma XIII. mendean desagertu zen hainbat faktorerengatik, besteak beste, Majapahit javatar inperio arerioen hedapenaren ondorioz. Srivijaya erori ostean, neurri handi batean ahaztu egin zen. Historiografia mendebaldarrean, 1918ra arte ez zen bere existentzia formalki aldarrikatu École française d'Extrême-Orient- eko George Cœdès historialari frantsesak. [2]
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Coedès, George (1968). Walter F. Vella (eld.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
- ↑ Munoz. Early Kingdoms. p. 117.
