Ibilgailu elektriko

La Renault ZOE, hiriko autoa, kargatzeko gune batera konektatuta.

Saheleko metroko (Tunisia) tren elektrikoa.

Ibilgailu elektrikoa motor elektriko batek edo gehiagok bultzatutako ibilgailua da. Ibilgailu elektrikoa energia elektrikoa hornitzen duen kanpoko iturri baten bidez elika daiteke, edo autonomoak izan daitezke bateriak, eguzki plakak edo erregaia elektrizitate bihurtzen duen sorgailu elektriko bat instalatuta edukita. Ibilgailu elektrikoak errepideko eta trenbideko ibilgailuak, lurrazaleko eta itsaspeko ontziak, hegazkin elektrikoak eta espazio-ontzi elektrikoak izan daitezte. Trakzioa motor birakariek bultzatutako gurpilek edo helizeek eman dezakete, edo beste kasu batzuetan birakariak ez diren beste motor mota batzuk erabiliz, hala nola motor linealak, edo elektromagnetismoaren ondoriozko beste edozein aplikazio, lebitazio magnetikoko trenekin gertatzen den bezala.

Ibilgailu elektrikoen agerpena XIX. mendearen erdialdetik dator, orduan elektrizitatea zen motordun ibilgailuak elikatzeko metodorik hobetsia, garai hartako gasolinadun autoek lortu ez zuten erosotasun eta gidatze erraztasun maila emanez. Barne-errekuntzako motor modernoak motordun ibilgailuen propultsio-metodo nagusi izan dira 100 urte baino gehiagoz, nahiz eta energia elektrikoa beste ibilgailu motetan propultsio-metodo nagusi izaten jarraitu den, hala nola trenetan eta ibilgailu handiagoetan.

XXI. mendean, ibilgailu elektrikoak itzultzen ari dira garapen teknologikoen eta energia berriztagarrien erabilera hedatuaren ondorioz. Ibilgailu elektrikoen eskaria areagotu denez, ingeniari komunitate bat ibilgailu elektrikoen bihurketarako xehetasun teknikoak partekatzen hasi da. Bestalde, Estatu Batuek eta Europar Batasunak gobernu-pizgarriak sortu dituzte ibilgailu elektrikoen hartzea areagotzeko. ^[1] ^[2]

Ibilgailu elektrikoak 2016an % 2tik 2030ean % 22ra igoko direla aurreikusten da. ^[3]