Bronzino

Bronzino
	; Irudi gehiago
ganberako margolari	; 1537 -
ganberako margolari
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Agnolo di Cosimo di Mariano
Jaiotza	Florentzia, 1503ko azaroaren 17a
Herrialdea	Italia
Talde etnikoa	Italiarra
Heriotza	Florentzia, 1572ko azaroaren 23a (69 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzak	italiera
Irakaslea(k)	Pontormo; Girolamo Genga
Ikaslea(k)	ikusi Alessandro Allori;
Jarduerak
Jarduerak	margolaria, poeta eta arkitektura proiektuen marrazkilaria
Lantokia(k)	Florentzia
Enplegatzailea(k)	Francesco Maria I della Rovere (en) ; Cosimo I.a Medici
Lan nabarmenak	ikusi Deposition of Christ (en) ; Portrait of Eleanor of Toledo and her son Giovanni de' Medici (en) ; Portrait of Andrea Doria as Neptune (en) ; Cappella di Eleonora (en) ; Eleonora of Toledo (en) ;
Kidetza	Accademia delle Arti del Disegno (en)
Mugimendua	manierismoa
Genero artistikoa	erretratua; biluzia; margolaritza mitologikoa; margolaritza erlijiosoa; margolaritza historikoa

Agnolo di Cosimo edo Angelo di Cosimo, il Bronzino deitua (Florentzia, 1503ko azaroaren 17an - Florentzia, 1572ko azaroaren 23an), italiar margolari manierista izan zen.

Biografia

Raffaellino del Garbo florentziar margolaria izan zen Bronzinoren lehen maisua, eta 1515 inguruan Jacopo Carucci Pontormo margolariaren lantegian hasi zen lanean.

1530erako ospea lotua zuen, eta Della Rovere familiak Pesarora gonbidatu zuen, pintatzera. Han, Battista Dossi, Francesco Menzocchi, Raffaellino del Colle, Gerolamo Genga eta Dosso Dossi margolariekin batera jardun zuen lanean Della Rovere familiaren babespean.

1539tik aurrera, Venezian lan egin zuen Medici familiarentzat. Palazzo Vecchioko kaperaren dekorazioa egin zuen, eta gorteko margolari ofizial bihurtu zen.

Haren maisu Pontormo hil zenean 1556an, Florentziara joan eta San Lorentzo basilikaren freskoak amaitzen jardun zuen.

Azken urteetan, Florentziako kultura-bizitzan parte hartu zuen: Accademia del Disegnoren sortzaileetakoa izan zen 1563an.

Bere ikasle kutun Alessandro Alloriren etxean hil zen 1572ko azaroaren 23an.

Obrak

Bronzinoren obra gehienak erretratuak dira, Medici familiako kideentzat eginak batez ere. Pintura mitologikoak eta alegorikoak ere egin zituen, eta pintura erlijiosoa, Florentziako eliza batzuetan nagusiki.

Bronzinoren erlijiozko lanetan Pontormok hutsari zion beldur bera atzeman daiteke; esate baterako, Kristo linboan lanean (Florentzia, Santa Croce Opera). Bronzinok Florentziako manierismoari egin zion ekarpen nagusia erretratu-sail handia izan zen. Fisonomiaren zehaztasun guztiak lantzen zituen bere erretratuetan, baina abstrakzio garbia eta diziplinaz betea lortzen zuen aldi berean. Bai Florentzian, bai Florentziatik kanpo, ospe handia lortu zuen erretratugile gisa. Ez zuen pertsonaiaren barrura sartzen uzten, nahiz eta xehetasun ugari erakusten zituen.

Gizonezkoen erretratuen artean aipagarriak dira Ugolino Martelli (Berlin) eta Bartolomeo Panciatichi (Uffizi). Emakumezkoen erretratuetan ere pertsonaiaren aldartea ezkutaturik uzten du, kolore gorriak eta urreak erabiltzen ditu, batez ere emakumezkoen bitxietan, Lucrecia Panciaticbi-ren erretratuan, eta batez ere, Eleonor Toledokoaren erretratu-sailean. Azken horietan zehatz-mehatz erakusten ditu emakumearen arropa dotoreak.

Kolore irrealak, hotzak, erabili zituen; askotan, tonu more eta berdeak baliatzen zituen. Preziosismoa nabari da haren obra, eta xehetasun asko ematen zituen, baina haren margolanen "perfektutasuna" hotza gertatzen da. Europako gorteko erretratuan eragin handia izan zuen.

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Bronzino

Datuak: Q7803
Multimedia: Agnolo Bronzino / Q7803