Emre Kolay
Emre Kolay completed his bachelors of Art History at Sivas Cumhuriyet University in 2011 and M.A Thesis titled " Late Period of Ottoman Public Buildings in the Centrum of Amasya (1848-1947)" at Samsun Ondokuz Mayıs University in 2013. In 2018 he completed his PhD thesis titled "Reflections on the Ottoman Local Government System to the Architectural Space: Municipal Buildings from the Tanzimat to the Republic" He worked at Ankara University, Department of Art History between 2014-2017. He continued his studies at Hatay Mustafa Kemal University Art History Department between 2017-2023. As of 2023, he continues his research and educational activities as an Associate Professor in Konya Necmettin Erbakan University Art History Department. His main field of studies are; Medieval Anatolian Art and Architecture, Ottoman Art and Architecture in Classical and Westernization Periods, Architecture of Early Republic Period.
Supervisors: Doç. Dr. Eyüp Nefes and Prof. Dr. Z. Kenan Bilici
Phone: 03323252057/4303
Address: Necmettin Erbakan Üniversitesi Köyceğiz Yerleşkesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Fakültesi, Sanat Tarihi Bölümü, Köyceğiz Mah., Demeç Sok., No:39/1 Meram /KONYA
Supervisors: Doç. Dr. Eyüp Nefes and Prof. Dr. Z. Kenan Bilici
Phone: 03323252057/4303
Address: Necmettin Erbakan Üniversitesi Köyceğiz Yerleşkesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Fakültesi, Sanat Tarihi Bölümü, Köyceğiz Mah., Demeç Sok., No:39/1 Meram /KONYA
less
InterestsView All (45)
Uploads
Papers by Emre Kolay
Public buildings included in the 19th century Ottoman architectural program were built in all Ottoman cities as a result of the bureaucratic structuring that rapidly changed after the promulgation of the Tanzimat. Among the public buildings with typological, material and functional differences, municipal buildings also emerge as a building type that appears in the city skyline. In this study, which covers the municipality buildings built in today's Edirne, Kırklareli, Tekirdağ and Çorlu, which we dene as Eastern Thrace in the period of Abdulhamid II, these works are evaluated within the framework of Art History researches.
proclamation of the Tanzimat. Ottoman Criminal Law took its basic form in line Western
norms with the laws and regulations enacted in 1840, 1851, 1858 and 1880. This process
developed with new regulations in the first quarter of the 20th century. The physical
conditions of the prisons were included in the reform programs. In this context, studies have
been initiated to ensure that the prison buildings meet certain standards in accordance with
the principles of modern law. This modernization process, which was accelerated with the
interventions and instructions of European countries, continued until the Republic period
but did not reach the desired level. Prison building projects, concentrated particularly in
the reign of Abdulhamid II and Second Constitutional Period were prepared mainly from
European projects and applied as typical project in the Empire. These projects with different
capacities -75, 130, 150, 250 and 300 prisoners- have different designs with their layout
features. Archival documents provide considerable resources to researchers about prison
building projects. For instance, the purpose of the use of the space are explained in detail.
Neo-classical façade and architectural layout are common in the prison projects. Thus, new
data on the architectural terminology of the period and the methods of space identification
can be reached. Despite the intensity of the projects, most of the Ottoman prisons haven’t
survived to the present day. This raises the question to what extant the projects have been
applied. Ishakpasa Murder Prison in Istanbul (present used as a hotel), Sinop Prison and
Kastamonu Prison are examples of Ottoman prisons that have survived to the present. Siroz
(Serez) Prison building gains importance in that it was implemented and it presents us
the outlines of a modern Ottoman prison building through its project document. At this
juncture, this article discusses the historical and architectural features of the Siroz (Serres)
Prison building in the light of archival documents.
This study examines the architectural characteristics of the Idadi building built in Amasya during the reign of Abdulhamid II. Since the building is not extant today, discussion will be made through archival documents which have not been published yet.
Books by Emre Kolay
Bu çalışma 18. yüzyıldan itibaren değişen ve dönüşen Osmanlı mimarisi üzerine yapılan bilimsel araştırmaların kısa bir değerlendirmesinden oluşmaktadır. Bu bağlamda batılılaşma dönemi Osmanlı mimarisi ile ilgili sanat ve mimarlık tarihi kürsülerinde yapılmış bilimsel araştırma ve yayınlar farklı kategoriler altında değerlendirilmiştir. Dönemin mimarları, üslup yönelimleri ve yapı türleri ile ilgili çalışmalar ile kent ölçekli yapılan araştırmalar kategori başlıklarını oluşturmaktadır.
Public buildings included in the 19th century Ottoman architectural program were built in all Ottoman cities as a result of the bureaucratic structuring that rapidly changed after the promulgation of the Tanzimat. Among the public buildings with typological, material and functional differences, municipal buildings also emerge as a building type that appears in the city skyline. In this study, which covers the municipality buildings built in today's Edirne, Kırklareli, Tekirdağ and Çorlu, which we dene as Eastern Thrace in the period of Abdulhamid II, these works are evaluated within the framework of Art History researches.
proclamation of the Tanzimat. Ottoman Criminal Law took its basic form in line Western
norms with the laws and regulations enacted in 1840, 1851, 1858 and 1880. This process
developed with new regulations in the first quarter of the 20th century. The physical
conditions of the prisons were included in the reform programs. In this context, studies have
been initiated to ensure that the prison buildings meet certain standards in accordance with
the principles of modern law. This modernization process, which was accelerated with the
interventions and instructions of European countries, continued until the Republic period
but did not reach the desired level. Prison building projects, concentrated particularly in
the reign of Abdulhamid II and Second Constitutional Period were prepared mainly from
European projects and applied as typical project in the Empire. These projects with different
capacities -75, 130, 150, 250 and 300 prisoners- have different designs with their layout
features. Archival documents provide considerable resources to researchers about prison
building projects. For instance, the purpose of the use of the space are explained in detail.
Neo-classical façade and architectural layout are common in the prison projects. Thus, new
data on the architectural terminology of the period and the methods of space identification
can be reached. Despite the intensity of the projects, most of the Ottoman prisons haven’t
survived to the present day. This raises the question to what extant the projects have been
applied. Ishakpasa Murder Prison in Istanbul (present used as a hotel), Sinop Prison and
Kastamonu Prison are examples of Ottoman prisons that have survived to the present. Siroz
(Serez) Prison building gains importance in that it was implemented and it presents us
the outlines of a modern Ottoman prison building through its project document. At this
juncture, this article discusses the historical and architectural features of the Siroz (Serres)
Prison building in the light of archival documents.
This study examines the architectural characteristics of the Idadi building built in Amasya during the reign of Abdulhamid II. Since the building is not extant today, discussion will be made through archival documents which have not been published yet.
Bu çalışma 18. yüzyıldan itibaren değişen ve dönüşen Osmanlı mimarisi üzerine yapılan bilimsel araştırmaların kısa bir değerlendirmesinden oluşmaktadır. Bu bağlamda batılılaşma dönemi Osmanlı mimarisi ile ilgili sanat ve mimarlık tarihi kürsülerinde yapılmış bilimsel araştırma ve yayınlar farklı kategoriler altında değerlendirilmiştir. Dönemin mimarları, üslup yönelimleri ve yapı türleri ile ilgili çalışmalar ile kent ölçekli yapılan araştırmalar kategori başlıklarını oluşturmaktadır.
Tanzimat, took its basic form in line with Western norms with the
regulations issued in 1840, 1851, 1858 and 1880. These regulations bring
along the redesign of the places where suspects and prisoners will be held. Especially in the second half of the 19th century, detailed reports about the prisons in the Ottoman provinces are sent to the center and information about the current conditions of the prisons is collected. Considering that the inadequacies in the physical conditions of the prisons cause escape, epidemics and moral problems, various instructions and type projects are developed. The Ottoman archives have quite diverse files on prison projects and remarkable in terms of architectural history. These projects, which are prepared in different sizes in the files, allow to comment on the architectural features of the prison buildings that are planned to be built with site plans, floor plans, sections, facade drawings and drawings of architectural elements. At the same time, in these projects, which we can say that they were prepared in parallel with the penal laws, detailed information is obtained about the organization of the space, such as the layout and functions of the spaces in the prison. Although it is not known exactly to what extent these projects, which were prepared in different plan types and at different scales, were realized, it is seen that a place like a prison that serves as a permanent life center was designed with all the details in mind. There are projects where only the wards and toilets are specified, and there are also projects that do not have any space definition despite detailed drawings. In some projects, quite detailed information is given, the facade, floor plans, site plans and sections of the building are presented, and the functions of all spaces are noted. Spaces such as guard rooms, officers' rooms, murder and criminal wards, detention centers and nisa (women's) wards are some of the units whose functions are specified. Our study interprets the architectural organization of the spaces defined in the prison projects, which developed in line with their function, in the light of the documents we obtained from the Ottoman archives.
It is possible to see the clock towers, which date back a long time, in many civilizations. The idea of having control over time and planning life in accordance with time inherited from the old civilizations. One of the architectural structures appeared in the late period of Ottoman is clock towers. These towers, which were built in the centre of cities and squares, offer a different idea of planning, material and design. The main purpose of this article is to study clock towers that were accredited with Ziya Paşa and built in Amasya as well as some places near Amasya by Ziya Paşa, who was a governor at that time, in terms of their plan, design and material.
“Osmanlı Yerel Yönetim Sisteminin Mimari Alana Yansıması: Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Belediye Binaları” başlıklı doktora tezi çalışması kapsamında 19. yüzyılın ikinci yarısında kurulan belediye teşkilatları için inşa edilmiş olan belediye binaları Sanat Tarihi araştırmaları yöntemi çerçevesinde incelenmektedir. Türkiye sınırları içerisinde günümüze gelebilmiş olan Edirne, Kırklareli, Tekirdağ, Çorlu, Fatih (İstanbul), Beyoğlu (İstanbul), Kadıköy (İstanbul), Bursa, İzmir, Karahisar-ı Sahib (Afyonkarahisar), Kastamonu, Samsun, Amasya, Tokat ve Bitlis belediye binaları, tarihi ve mimari özellikleriyle ele alınmakta, döneminin mimari üslup eğilimleriyle karşılaştırılıp gelişim çizgisi değerlendirilmektedir. Günümüze ulaşamamış olan belediye binaları, birincil kaynaklar olan arşiv belgeleri, gazeteler, dergiler, hatırat ve fotoğraflar taranarak tespiti yapılmış ve katalog bölümünde yer almasa da değerlendirmeye dâhil edilmiştir.
more than half a century later, it is worthy to revisit the topic with the organization of an international conference in orde r to trace the current condition of fields such as the research and conservation of Ottoman architecture , urban formation, the history of the city, as well as both Ottoman and Christian art with a focus in Greece