brido

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	brido	bridoj
Akuzativo	bridon	bridojn

1. Rimenaranĝo ĉirkaŭ la kapo de rajdo- aŭ tir-besto, por ĝin konduki kaj gvidi.

   Li lasis al ĉevalo la bridon sur la kolo (ne plu gvidis ĝin).

   Riĉeco sen gvido kiel ĉevalo sen brido.

   Bridu vian buŝon!

   Mi malbridis la ĉevalon.

   La verkisto havis nebrideblan fantazion.

   Mi estis ŝokita, kiam mi ekvidis lian senbridan koleron.

   La senbridigita popolo komencis fari malordon en la lando.

Tradukoj

   

angla: bridle → en franca: bride → fr germana: Zaum → de

pola: uzda → pl rusa: узда → ru

Referencoj kaj literaturo

• brid
•  brido