Oleg Iljin
| Oleg Iljin ruse Олег Геннадьевич Ильин | |
| Lumtureto (ruse Маячок), Roko (ruse Скала) | |
 Poŝtmarko kun portreto de Oleg Iljin | |
| Naskiĝo | la 21-a de decembro 1967 en vilaĝo Krasnooktjabrskij, Sokoluka distrikto, Ĉuja provinco, Kirgiza Soveta Socialisma Respubliko, Sovetunio |
|---|---|
| Morto | la 3-a de septembro 2004 en Beslano, Nord-Osetio, Rusio |
| Soldata kariero | |
| Rango: | subkolonelo |
| Tempo de deĵoro: | 1993 — 2004 (FSB) |
| Speco: | specialaj fortoj |
| Taĉmento: | Administracio «V» («Vimpel») de la Centro de Speciala Destino de la Federacia Sekurecservo de Rusio |
| Militoj: | Unua Ĉeĉena milito Dua Ĉeĉena milito |
| Bataloj: | Terorisma atako ĉe Dubrovka Terorisma atako en Beslano |
| Medaloj: | medalo «Ora Stelo», ordeno de Kuraĝo, ordeno «Pro militaj meritoj», medalo de ordeno «Pro meritoj antaŭ la Patrujo» de la 1-a rango, medalo de ordeno «Pro meritoj antaŭ la Patrujo» de la 2-a rango, medalo «Pro kuraĝo» |
|
| |
| Persona informo | |
| Tombo | Nikolo-Arkhangelskoe Cemetery (en)  
|
| Lingvoj | rusa |
| Loĝloko | Ternivka |
| Ŝtataneco | Rusio Sovetunio
|
| Alma mater | Ryazan Higher Military Command School of Communications (en) Academy of the Federal Security Service of the Russian Federation (en)
|
| Okupo | |
| Okupo | militisto
|
Oleg Gennadjeviĉ Iljin (ruse Олег Геннадьевич Ильин; naskiĝis la 21-a de decembro 1967, vilaĝo Krasnooktjabrskij, Sokoluka distrikto, Ĉuja provinco, Kirgiza Soveta Socialisma Respubliko, Sovetunio — la 3-a de septembro 2004, Beslano, Nord-Osetio, Rusio) estis rusia militisto, oficiro de la Administracio «V» («Vimpel») de la Centro de Speciala Destino de la Federacia Sekurecservo de Rusio, subkolonelo, pereinta dum liberigo de la ostaĝoj dum la terorisma atako en Beslano. Postmorte li estis honorigita kiel Heroo de Rusio[1].
Biografio
[redakti | redakti fonton]Oleg Iljin naskiĝis en la rusa familio de laboristoj. Baldaŭ post la naskiĝo liaj gepatroj disiĝis. La patrino kun la filo forveturis al Kazaĥa SSR, poste al Siberio, kie li frekventis elementan lernejon kaj cirkan studion. En 1979 la familio translokiĝis al la ŝaktista urbeto Ternovko (Dnipropetrovska provinco, Ukrainia SSR). Post fini la okan lernojaron Oleg petis la patrinon sendi lin al Militlernejo de Suvorov, sed instruistino sukcesis admoni lin rezigni je tiu intenco. Lia revo pri militservo plenumiĝis post fini en 1985 mezlernejon.[2] Li militservis en la Paraŝutistaj trupoj, kie estris plotonon, roton.[1] En 1989 li finis la Rjazanan Superan Militestran lernejon pri telekomunikado de marŝalo Matvej Zaĥarov. En 2000 li finis la Akademion de FSB.
Ekde 1993 Oleg Iljin servis en la Federacia Sekurecservo de Rusio. Ekde junio de 1995 Oleg Iljin servis en speciala taĉmento «Vimpel» de FSB. Li partoprenis batalojn kontraŭ la terorisma grupo de Salman Radujev en vilaĝo Pervomajskoje en 1996 dum la Unua Ĉeĉenia milito, pro kio estis honorigita de medalo «Pro kuraĝo».
Plurfoje li estis sendita al Norda Kaŭkazo, kie partoprenis komplikajn batalajn kaj specialajn operacojn kontraŭ teroristoj. En 1999 li batalis kontraŭ taĉmentoj de Ŝamil Basajev en Botliĥa distrikto (Dagestano), pro kio li estis honorigita de la ordeno de Kuraĝo. En 2002 li partoprenis liberigon de la ostaĝoj dum la Terorisma atako en la Teatro ĉe Dubrovka (Moskvo), pro kio estis honorigita de la ordeno «Pro militaj meritoj». Krome li havis ĉiujn medalojn de la ordeno «Pro meritoj antaŭ la Patrujo» (do, de la 1-a kaj 2-a rangoj).
La lasta batalo en Beslano
[redakti | redakti fonton] Eksteraj objektoj
| |
|---|---|
| Oleg Iljin. La lasta foto. Malgraŭ splitvundo de la vizaĝo li plu batalis kaj sukcesis mortigi du teroristojn |
La 3-an de septembro 2004 dum la kontraŭterorisma operaco dum la sturmo de lernejo N 1 en Beslano, kaptita de la teroristoj, Oleg Iljin troviĝis en blokgrupo. Kiam la ostaĝoj ekfuĝis, li kiel ano de la avanca sturmogrupo unue batalis en la lerneja korto, alvokante al si pafadon de la teroristoj por ke la infanoj fuĝu. Malgraŭ splitvundo de la vizaĝo li plu batalis. Kiam la Iljin-grupo eniris la lernejon, en la unua etaĝo jam flamis batalo, do ilia tasko estis purigi de la teroristoj la duan etaĝon, de kiu la banditoj planis forkuri eksteren. Ili impetis laŭ ŝtuparo apud la solena halo kaj alfrontis la grupon de Oleg iljin. Dum la interpafado naŭ banditoj estis mortigitaj. Sed lia kamarado Denis Pudovkin falis mortvundita, alia grupano estis grave vundita kaj li mem estis vundita ĉe mano. Li decidis trarompi la vojon por savi la kamaradojn, sed alfrontis teroriston kaj ambaŭ pafis preskaŭ samtempe. Unu kuglo trafis lian bruston tra kirasveŝto kaj mortvundis lin. La teroristo estis mortigita de liaj kamaradoj. Entute dum tiu ĉi operaco Oleg Iljin mortigis du banditojn[3][4][1].
La 6-an de septembro per la ukazo de la prezidanto de Rusio li estis honorigita kiel Heroo de Rusio (postmorte).
La 7-an de septembro li estis entombigita en la Nikolo-Arĥangela tombejo de Moskvo (tereno 75a)[1].
Personeco
[redakti | redakti fonton]Pro sia strebo ĉiam avanci dum bataloperacoj kamaradoj donis al li kromnomon Lumtureto (ruse Маячок) kaj pro firmeco oni nomis lin Roko (ruse Скала).
 |
| ||||||
Li ŝatis legi librojn pri filozofio kaj psikologio. Inter plej ŝatataj estis filmoj kun Jackie Chan[3].
Kunservantoj rememoris lin kiel komandestro severa, rektparola antaŭ la estraro, sed zorgema, dum dek jaroj perdinta en bataloj eĉ ne unu soldaton. Li ne prenis kun si en sturmogrupon, sed lasis en blokĉeno soldaton, kies edzino devis baldaŭ naski kaj mem dek minutojn antaŭ la sturmo telefonis al la edzino kaj trankviligis ŝin.[3]
Familio
[redakti | redakti fonton]Oleg Iljin estis dufoje edziĝinta. Lia unua edzino Olga estis lia samlernantino, kiu helpis lin en mezlernejo ekde la sepa lernojaro. Ili geedziĝis kiam li estis ĉe la dua kurso de la Rjazana Supera Militestra lernejo pri telekomunikado de marŝalo Zaĥarov[2]. En la unua familio li naskigis filinon Ksenija. En 1993, kiam ŝi havis nur du jarojn kaj duonon, li divorcis kaj edziĝis al suboficiro de la paraŝutistaj trupoj Anna Valerjevna Iljin (sola ino en paraŝutista bataliono). En tiu ĉi familio li naskigis filon Sergej kaj krome edukis Grigorij, filon de Anna de ties unua familio[4].
Memoro
[redakti | redakti fonton]La 14-an de februaro 2005 subkolonelo Iljin estis porĉiam enlistigita en la Rjazana Supera Militestra lernejo pri telekomunikado de marŝalo Zaĥarov[6]. Sur esplanado estis starigita monumento de la heroo.
Memore al Oleg Iljin en Rjazano okazas interregionaj turniroj pri la armea luktoarto.[7]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 . Ильин Олег Геннадьевич (ruse). Герои страны (esperante Herooj de la lando). Arkivita el la originalo je 2015-03-30. Alirita 2015-01-06 .
- ↑ 2,0 2,1 . Имя твое известно. Подвиг твой бессмертен (ruse). Жизнь Правобережья. Arkivita el la originalo je 2015-01-06. Alirita 2015-01-06 .
- ↑ 3,0 3,1 3,2 . “Скала” уходит в будущее (ruse). Fratĉjo (ruse Братишка) (2004-12). Arkivita el la originalo je 2016-03-04. Alirita 2015-01-06 .
- ↑ 4,0 4,1 . Любовь под знаком войны. Рассказ со слезами на глазах (ruse). Argumentoj kaj Faktoj (2004-10-27). Arkivita el la originalo je 2015-01-06. Alirita 2015-01-06 .
- ↑ . Про бойцов спецназа (ruse). Военно-патриотический центр «Вымпел». Arkivita el la originalo je 2012-02-11. Alirita 2012-01-21 .
- ↑ Олег Ильин (ruse). Rjazana Supera Militestra lernejo pri telekomunikado de marŝalo Zaĥarov. Arkivita el la originalo je 2017-03-16. Alirita 2015-01-06 .
- ↑ Турнир по рукопашному бою в Рязани памяти офицера, погибшего в Беслане, открыли Махаил Бабич и Юнусбек Евкуров (ruse). RZN.info (2012-04-28). Arkivita el la originalo je 2015-01-06. Alirita 2015-01-06 .
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- . Вспомним Героев Беслана (portretoj kaj koncizaj biografioj) (ruse) (2013-09-04). Arkivita el la originalo je 2015-01-06. Alirita 2015-01-06 .