suç

See also: suc

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish صوچ (suç, “fault; sin”), a word of Proto-Turkic origin.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

suç (definite accusative suçu, plural suçlar)

1. crime

Declension

Inflection
Nominative	suç
Definite accusative	suçu
	Singular	Plural
Nominative	suç	suçlar
Definite accusative	suçu	suçları
Dative	suça	suçlara
Locative	suçta	suçlarda
Ablative	suçtan	suçlardan
Genitive	suçun	suçların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular suçum suçlarım 2nd singular suçun suçların 3rd singular suçu suçları 1st plural suçumuz suçlarımız 2nd plural suçunuz suçlarınız 3rd plural suçları suçları Definite accusative Singular Plural 1st singular suçumu suçlarımı 2nd singular suçunu suçlarını 3rd singular suçunu suçlarını 1st plural suçumuzu suçlarımızı 2nd plural suçunuzu suçlarınızı 3rd plural suçlarını suçlarını Dative Singular Plural 1st singular suçuma suçlarıma 2nd singular suçuna suçlarına 3rd singular suçuna suçlarına 1st plural suçumuza suçlarımıza 2nd plural suçunuza suçlarınıza 3rd plural suçlarına suçlarına Locative Singular Plural 1st singular suçumda suçlarımda 2nd singular suçunda suçlarında 3rd singular suçunda suçlarında 1st plural suçumuzda suçlarımızda 2nd plural suçunuzda suçlarınızda 3rd plural suçlarında suçlarında Ablative Singular Plural 1st singular suçumdan suçlarımdan 2nd singular suçundan suçlarından 3rd singular suçundan suçlarından 1st plural suçumuzdan suçlarımızdan 2nd plural suçunuzdan suçlarınızdan 3rd plural suçlarından suçlarından Genitive Singular Plural 1st singular suçumun suçlarımın 2nd singular suçunun suçlarının 3rd singular suçunun suçlarının 1st plural suçumuzun suçlarımızın 2nd plural suçunuzun suçlarınızın 3rd plural suçlarının suçlarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular suçum suçlarım 2nd singular suçsun suçlarsın 3rd singular suç suçtur suçlar suçlardır 1st plural suçuz suçlarız 2nd plural suçsunuz suçlarsınız 3rd plural suçlar suçlardır

Derived terms

• suçlamak (“to accuse”)
• suçlu (“guilty; guilty person”)
• suçsuz

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “suç”, in Nişanyan Sözlük