kitla

Icelandic

Etymology

From Old Norse kitla, from Proto-Germanic *kitilōną. More at kittle.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcʰɪhtla/
• Rhymes: -ɪhtla

Verb

kitla (weak verb, third-person singular past indicative kitlaði, supine kitlað)

1. (transitive, intransitive, governs the accusative) to tickle

   Ekki kitla mig!

   Don't tickle me!

2. (impersonal) to be ticklish

   Mig kitlar.

   I'm ticklish.

   Kitlar þig?

   Are you ticklish?

   Mig kitlar í nefið.

   My nose tickles.

Conjugation

kitla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kitla
supine (sagnbót)		kitlað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kitlandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kitla	við kitlum	present (nútíð)	ég kitli	við kitlum
	þú kitlar	þið kitlið		þú kitlir	þið kitlið
	hann, hún, það kitlar	þeir, þær, þau kitla		hann, hún, það kitli	þeir, þær, þau kitli
past (þátíð)	ég kitlaði	við kitluðum	past (þátíð)	ég kitlaði	við kitluðum
	þú kitlaðir	þið kitluðuð		þú kitlaðir	þið kitluðuð
	hann, hún, það kitlaði	þeir, þær, þau kitluðu		hann, hún, það kitlaði	þeir, þær, þau kitluðu
imperative (boðháttur)	kitla (þú)	kitlið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kitlaðu	kitliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kitlaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kitlaður	kitluð	kitlað		kitlaðir	kitlaðar	kitluð
accusative (þolfall)	kitlaðan	kitlaða	kitlað		kitlaða	kitlaðar	kitluð
dative (þágufall)	kitluðum	kitlaðri	kitluðu		kitluðum	kitluðum	kitluðum
genitive (eignarfall)	kitlaðs	kitlaðrar	kitlaðs		kitlaðra	kitlaðra	kitlaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kitlaði	kitlaða	kitlaða		kitluðu	kitluðu	kitluðu
accusative (þolfall)	kitlaða	kitluðu	kitlaða		kitluðu	kitluðu	kitluðu
dative (þágufall)	kitlaða	kitluðu	kitlaða		kitluðu	kitluðu	kitluðu
genitive (eignarfall)	kitlaða	kitluðu	kitlaða		kitluðu	kitluðu	kitluðu

Derived terms

• kitl (“tickling”)
• kitlinn (“ticklish”)

Maltese

Etymology

Borrowed from English kettle, from Proto-Germanic *katilaz. Borrowed in the 19th century when the Maltese were yet little acquainted with the English language, hence treated phonetically and morphologically like a native word.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɪt.la/

Noun

kitla f (plural ktieli)

1. kettle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• kitle (e- and split infinitives)
• kile

Etymology

From Old Norse kitla, from Proto-Germanic *kitilōną.

Verb

kitla (present tense kitlar, past tense kitla, past participle kitla, passive infinitive kitlast, present participle kitlande, imperative kitla/kitl)

1. (transitive, intransitive) to tickle

Related terms

• kital (“ticklish”)
• kitlen (“ticklish”)

References

• “kitla” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kitilōną.

Verb

kitla (past participle kitlaðr)

1. to tickle

Conjugation

Conjugation of kitla — active (weak class 2)

infinitive	kitla
present participle	kitlandi
past participle	kitlaðr
indicative	present	past
1st-person singular	kitla	kitlaða
2nd-person singular	kitlar	kitlaðir
3rd-person singular	kitlar	kitlaði
1st-person plural	kitlum	kitluðum
2nd-person plural	kitlið	kitluðuð
3rd-person plural	kitla	kitluðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	kitla	kitlaða
2nd-person singular	kitlir	kitlaðir
3rd-person singular	kitli	kitlaði
1st-person plural	kitlim	kitlaðim
2nd-person plural	kitlið	kitlaðið
3rd-person plural	kitli	kitlaði
imperative	present
2nd-person singular	kitla
1st-person plural	kitlum
2nd-person plural	kitlið

Conjugation of kitla — mediopassive (weak class 2)

infinitive	kitlask
present participle	kitlandisk
past participle	kitlazk
indicative	present	past
1st-person singular	kitlumk	kitluðumk
2nd-person singular	kitlask	kitlaðisk
3rd-person singular	kitlask	kitlaðisk
1st-person plural	kitlumsk	kitluðumsk
2nd-person plural	kitlizk	kitluðuzk
3rd-person plural	kitlask	kitluðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	kitlumk	kitluðumk
2nd-person singular	kitlisk	kitlaðisk
3rd-person singular	kitlisk	kitlaðisk
1st-person plural	kitlimsk	kitlaðimsk
2nd-person plural	kitlizk	kitlaðizk
3rd-person plural	kitlisk	kitlaðisk
imperative	present
2nd-person singular	kitlask
1st-person plural	kitlumsk
2nd-person plural	kitlizk

Descendants

• Icelandic: kitla
• Faroese: kitla
• Norwegian Nynorsk: kitla, kitle (e- and split infinitives), kile
• Norwegian Bokmål: kile, kisle, kitle
• Old Swedish: kitla, kitzla
  • Swedish: kittla
• Danish: kilde, kildre

References

• “kitla”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press