bemachtigen

See also: bemächtigen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bemachtigen. Equivalent to macht +‎ be- -igen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈmɑxtəɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧mach‧ti‧gen

Verb

bemachtigen

1. (transitive) to acquire with difficulty
2. (transitive, archaic) to subdue, to overpower
3. (transitive, obsolete) to empower, to give power to

Conjugation

Conjugation of bemachtigen (weak, prefixed)
infinitive	bemachtigen
past singular	bemachtigde
past participle	bemachtigd
infinitive	bemachtigen
gerund	bemachtigen n
	present tense	past tense
1st person singular	bemachtig	bemachtigde
2nd person sing. (jij)	bemachtigt, bemachtig2	bemachtigde
2nd person sing. (u)	bemachtigt	bemachtigde
2nd person sing. (gij)	bemachtigt	bemachtigde
3rd person singular	bemachtigt	bemachtigde
plural	bemachtigen	bemachtigden
subjunctive sing.1	bemachtige	bemachtigde
subjunctive plur.1	bemachtigen	bemachtigden
imperative sing.	bemachtig
imperative plur.1	bemachtigt
participles	bemachtigend	bemachtigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: bemachtig