bani

See also: báni, bání, and -bani

English

Noun

bani

1. plural of ban (currency)

Anagrams

• AIBN, Bain, Bian, Bina, IBAN, Iban, Nabi, bain, nabi, naib

Azerbaijani

Etymology

From Arabic بَانِي (bānī).

Pronunciation

• IPA^(key): [bɑːˈni]
• Hyphenation: ba‧ni

• Audio:

  (file)

Noun

bani (definite accusative banini, plural banilər)

1. (somewhat higher register) founder

   Synonyms: təsisçi, qurucu

Declension

Declension of bani
	singular	plural
nominative	bani	banilər
definite accusative	banini	baniləri
dative	baniyə	banilərə
locative	banidə	banilərdə
ablative	banidən	banilərdən
definite genitive	baninin	banilərin

Possessive forms of bani
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	banim	banilərim
sənin (“your”)	banin	banilərin
onun (“his/her/its”)	banisi	baniləri
bizim (“our”)	banimiz	banilərimiz
sizin (“your”)	baniniz	baniləriniz
onların (“their”)	banisi or baniləri	baniləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	banimi	banilərimi
sənin (“your”)	banini	banilərini
onun (“his/her/its”)	banisini	banilərini
bizim (“our”)	banimizi	banilərimizi
sizin (“your”)	baninizi	banilərinizi
onların (“their”)	banisini or banilərini	banilərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	banimə	banilərimə
sənin (“your”)	baninə	banilərinə
onun (“his/her/its”)	banisinə	banilərinə
bizim (“our”)	banimizə	banilərimizə
sizin (“your”)	baninizə	banilərinizə
onların (“their”)	banisinə or banilərinə	banilərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	banimdə	banilərimdə
sənin (“your”)	banində	banilərində
onun (“his/her/its”)	banisində	banilərində
bizim (“our”)	banimizdə	banilərimizdə
sizin (“your”)	baninizdə	banilərinizdə
onların (“their”)	banisində or banilərində	banilərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	banimdən	banilərimdən
sənin (“your”)	banindən	banilərindən
onun (“his/her/its”)	banisindən	banilərindən
bizim (“our”)	banimizdən	banilərimizdən
sizin (“your”)	baninizdən	banilərinizdən
onların (“their”)	banisindən or banilərindən	banilərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	banimin	banilərimin
sənin (“your”)	baninin	banilərinin
onun (“his/her/its”)	banisinin	banilərinin
bizim (“our”)	banimizin	banilərimizin
sizin (“your”)	baninizin	banilərinizin
onların (“their”)	banisinin or banilərinin	banilərinin

Related terms

• bənna
• bina

Further reading

• “bani” in Obastan.com.

Balinese

Romanization

bani

1. Romanization of ᬩᬦᬶ

Esperanto

Etymology

From French baigner.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈbani]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ani
• Hyphenation: ba‧ni

Verb

bani (present banas, past banis, future banos, conditional banus, volitive banu)

1. (transitive) to bathe

Conjugation

Conjugation of bani

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		banas		banis		banos
active participle		bananta	banantaj	baninta	banintaj	banonta	banontaj
	acc.	banantan	banantajn	banintan	banintajn	banontan	banontajn
passive participle		banata	banataj	banita	banitaj	banota	banotaj
	acc.	banatan	banatajn	banitan	banitajn	banotan	banotajn
nominal active participle		bananto	banantoj	baninto	banintoj	banonto	banontoj
	acc.	bananton	banantojn	baninton	banintojn	banonton	banontojn
nominal passive participle		banato	banatoj	banito	banitoj	banoto	banotoj
	acc.	banaton	banatojn	baniton	banitojn	banoton	banotojn
adverbial active participle		banante		baninte		banonte
adverbial passive participle		banate		banite		banote

infinitive		bani						imperative		banu						conditional		banus

Derived terms

• banĉambro (“bathroom”)
• banejo (“bathhouse”)
• bankuvo, banujo (“bathtub”)
• bantuko (“bath towel”)

 

Faroese

Verb

bani

1. first-person singular present of bana

Galician

Verb

bani

1. (reintegrationist norm) inflection of banir:
   1. first-person singular preterite indicative
   2. second-person plural imperative

Hungarian

Etymology

From Romanian bani.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈbɒni]
• Hyphenation: ba‧ni
• Rhymes: -ni

Noun

bani (plural banik)

1. ban (subdivision of Romanian leu)

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	bani	banik
accusative	banit	banikat
dative	baninak	baniknak
instrumental	banival	banikkal
causal-final	baniért	banikért
translative	banivá	banikká
terminative	baniig	banikig
essive-formal	baniként	banikként
essive-modal	—	—
inessive	baniban	banikban
superessive	banin	banikon
adessive	baninál	baniknál
illative	baniba	banikba
sublative	banira	banikra
allative	banihoz	banikhoz
elative	baniból	banikból
delative	baniról	banikról
ablative	banitól	baniktól
non-attributive possessive - singular	banié	baniké
non-attributive possessive - plural	baniéi	banikéi

Possessive forms of bani
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	banim	banijaim (or baniim)
2nd person sing.	banid	banijaid (or baniid)
3rd person sing.	banija	banijai (or banii)
1st person plural	banink	banijaink (or baniink)
2nd person plural	banitok	banijaitok (or baniitok)
3rd person plural	banijuk	banijaik (or baniik)

Icelandic

Etymology

From Old Norse bani, from Proto-Germanic *banô. Cognate with English bane.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpaːnɪ/
• Rhymes: -aːnɪ

Noun

bani m (genitive singular bana, nominative plural banar)

1. death
2. killer, bane, slayer

Declension

Declension of bani (masculine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	bani	baninn	banar	banarnir
accusative	bana	banann	bana	banana
dative	bana	bananum	bönum	bönunum
genitive	bana	banans	bana	bananna

Derived terms

• arfabani
• bróðurbani
• Fáfnisbani
• föðurbani
• móðurbani
• nautabani
• systurbani
• verða einhverjum að bana

 

See also

• bana (verb)

Latin

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /ˈba.niː/, [ˈbäniː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /ˈba.ni/, [ˈbäːni]

Noun

banī

1. inflection of banus:
   1. nominative/vocative plural
   2. genitive singular

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *banô.

Noun

bani m

1. death
2. that which causes death
3. a killer, murderer

Declension

  Declension of bani (weak an-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	bani	baninn	banar	banarnir
accusative	bana	banann	bana	banana
dative	bana	bananum	bǫnum	bǫnunum
genitive	bana	banans	bana	bananna

Derived terms

• bana (“to kill”)
• banablóð n (“blood shed in killing”)
• banadagr m (“day of death”)
• banadrykkr m (“baneful drought, poison”)
• banadœgr n (“day of death”)
• banahǫgg n (“deathblow”)
• banalag n (“stabbing to death”)
• banamaðr m (“killer, slayer”)
• banaorð n (“tidings of one's death”)
• banaráð n (“planning a person's death”)
• banaskot n (“mortal shot”)
• banasár n (“deadly wound”)
• banasótt f (“mortal illness”)
• banatilræði n (“mortal attack”)
• banaþúfa f (“a knoll that causes one's death”)
• berask banaspjót eptir (“to be mortal enemies”)
• bróðurbani m (“the slayer of a brother”)
• bóndabani m (“slayer of a woman's husband”)
• einbani m (“single-handed killer”)
• fǫðurbani m (“slayer of another's father”)
• handbani m (“actual slayer”)
• hǫfuðbani m (“death, destruction”)
• hǫfuðsbani m (“death, destruction”)
• mannsbani m (“manslayer”)
• ráðbani m (“contriver of a person's death”)
• sonarbani m (“slayer of one's son”)

 

Descendants

• Icelandic: bani
• Faroese: bani
• Norn: bani
• Norwegian Nynorsk: bane
• Old Swedish: bani
  • Swedish: bane
• Old Danish: banæ
  • Danish: bane
    • Norwegian Bokmål: bane

References

• “bani”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Old Swedish

Alternative forms

• ᛒᛆᚿᛁ (Runic)

Etymology

From Old Norse bani, from Proto-Germanic *banô.

Noun

bani m

1. violent death
2. murderer

Declension

Declension of bane (weak an-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	bane	banen	banar	banarnir
accusative	bana	banan	bana	banana
dative	bana	bananom	banom	banonom
genitive	bana	banans	bana	bananna

Descendants

• Swedish: bane

Phuthi

Noun

baní class 1a (plural bóbaní class 2a)

1. who is (it)?

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

Polish

Alternative forms

• bań (genitive plural)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈba.ɲi/
• Rhymes: -aɲi
• Syllabification: ba‧ni

Noun

bani f

1. inflection of bania:
   1. genitive/dative/locative singular
   2. genitive plural

Portuguese

Verb

bani

1. inflection of banir:
   1. first-person singular preterite indicative
   2. second-person plural imperative

Romanian

Pronunciation

• IPA^(key): /banʲ/

• Audio:

  (file)

Noun

bani m pl

1. plural of ban (money)

Synonyms

• (money): lovele (slang), valută, biștari (slang), parale (slang), cașcaval (slang), mălai (slang)

Tetum

Etymology

From Proto-Malayo-Polynesian *wani.

Noun

bani

1. bee (insect)