accent

Αγγλικά (en)

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
accent	accents

accent ^(en)

1. η προφορά, ο τόνος της φωνής, ο τρόπος με τον οποίο μιλάει κάποιος και ο οποίος είναι χαρακτηριστικός μιας περιοχής

   ↪ She speaks English with an American accent.

   Μιλάει Αγγλικά με αμερικανική προφορά.

   ↪ His accent gave him away.

   Τον πρόδωσε ο τόνος της φωνής του.

2. ο τόνος, η έμφαση που πρέπει να δώσω σε μέρος μιας λέξης όταν τη λέω

   ↪ The accent is on the first syllable.

   Ο τόνος είναι στην πρώτη συλλαβή.

   ≈ συνώνυμα: stress

3. ο τόνος, το τονικό σημάδι στη γραφή

   ↪ There were three accents in Ancient Greek: the acute, the grave, and the circumflex.

   Οι τόνοι της αρχαίας ελληνικής είναι τρεις: η οξεία, η βαρεία και η περισπωμένη.

4. (μουσική) ο τονισμός ενός τμήματος του μέτρου ή ενός ιδιαίτερου μέρους μιας μελωδίας

Ρήμα

ενεστώτας	accent
γ΄ ενικό ενεστώτα	accents
αόριστος	accented
παθητική μετοχή	accented
ενεργητική μετοχή	accenting

accent ^(en)

1. τονίζω, βάζω το σημείο του τόνου σε μια λέξη που γράφω)

   ↪ Accent the syllable.

   Τόνισε τη συλλαβή.

2. τονίζω ένα μέρος από κάτι

   ↪ Her black dress accents her jewelry.

   Το μαύρο της φόρεμα τόνιζε τα κοσμήματά της.

Πηγές

• accent (noun) - Oxford Learner's Dictionaries
• accent (verb) - Oxford Learner's Dictionaries

---

Γαλλικά (fr)

ενικός	πληθυντικός
accent	accents

Ετυμολογία

accent < λατινική accentus

Προφορά

ΔΦΑ : /ak.sɑ̃/

^ⓘ 

Ουσιαστικό

accent ^(fr) αρσενικό

1. ο τρόπος με τον οποίο μιλάει κάποιος και ο οποίος είναι χαρακτηριστικός μιάς περιοχής
2. η προφορά

   l’accent du Midi - η προφορά της Νότιας Γαλλίας

   accent national - εθνική προφορά

   accent anglais, italien, espéranto - αγγλική, ιταλική, εσπεραντική προφορά

3. (γλωσσολογία) ο τόνος, το τονικό σημάδι στις λέξεις
4. (μουσική) ο τονισμός ενός ιδιαίτερου μέρους μιας μελωδίας μέσω της αύξησης της έντασης ενός φθόγγου ή της διάρκειάς του

Συγγενικά

• ton

Δείτε επίσης

• prononciation