Arado Ar 95
| Arado Ar 95 | |
|---|---|
 Το Ar 95. | |
| Τύπος | αναγνωριστικό υδροπλάνο |
| Κατασκευαστής | Arado Flugzeugwerke |
| Χώρα προέλευσης | Γερμανία |
| Παρθενική πτήση | 3 Δεκεμβρίου 1936 |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 42 |
| Εξελίχθηκε σε | Arado Ar 195 |
Το Arado Ar 95 ήταν μονοκινητήριο αναγνωριστικό υδροπλάνο που ανέπτυξε η γερμανική εταιρεία Arado Flugzeugwerke την δεκαετία του 1930.
Αναπτύχθηκε διότι το Υπουργείο Αεροπορίας του Ράιχ (γερμανικά: Reichsluftfahrtministerium, RLM) επεδίωξε να αντικαταστήσει τα υδροπλάνα Heinkel He 60 που επιχειρούσαν από τις κύριες μονάδες επιφανείας του Kriegsmarine. Παρόλο που εν τέλει επιλέχθηκε το ανταγωνιστικό Heinkel He 114 για τις ανάγκες του γερμανικού στόλου, το Υπουργείο Αεροπορίας ενθάρρυνε την Arado να συνεχίσει την ανάπτυξη του Ar 95. Επίσης, έξι αεροσκάφη δόθηκαν στη Λεγεώνα Κόνδορ, τη γερμανική δύναμη που πολεμούσε στο πλευρό των Εθνικιστών στον Ισπανικό Εμφύλιο. Επίσης αποτέλεσε τη βάση για το τορπιλοπλάνο-βομβαρδιστικό Ar 195, που προορίζονταν για τα μελλοντικά αεροπλανοφόρα του Kriegsmarine.
Προκειμένου να προσελκύσει δυνητικούς πελάτες και να μπορέσει να εξάγει το Ar 95, η κατασκευάστρια εταιρεία ανέπτυξε και μια εκδοχή του αεροσκάφους με συμβατικό σταθερό σύστημα προσγείωσης (Ar 95L) αντί για πλωτήρες. Δύο χώρες εξέφρασαν ενδιαφέρον, συγκεκριμένα η Χιλή και η Τουρκία, όμως η δεύτερη δεν παρέλαβε αεροσκάφη εξαιτίας του ξεσπάσματος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα τούρκικα Ar 95 πέρασαν τελικά στην κατοχή του Kriegsmarine που τα αξιοποίησε ως εκπαιδευτικά και για να πραγματοποιούν περιπολίες στις ακτές της Λετονίας, της Εσθονίας και στον Κόλπο της Φινλανδίας. Παρέμειναν ενεργά μέχρι και τα τέλη του 1944, ενώ τα αεροσκάφη που πέρασαν στην κατοχή των Ισπανών μετά το τέλος του Εμφυλίου συνέχισαν να επιχειρούν μέχρι το 1948.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 πολλές γερμανικές εταιρείες κατασκευής αεροσκαφών ανέπτυξαν διπλάνα, συμπεριλαμβανομένων υδροπλάνων, που θα μπορούσαν να καλύψουν διάφορους ρόλους όπως του εκπαιδευτικού ή του μαχητικού.[1][2] Η τάση αυτή οφείλονταν στην επέκταση του γερμανικού στόλου επιφανείας, που θα χρειάζονταν να εξοπλιστεί με αεροσκάφη αυτού του είδους.[3] Στις αρχές του 1935 ήταν σαφές πως τα He 60 του ναυτικού υστερούσαν σε επιδόσεις και έτσι το Υπουργείο Αεροπορίας αποφάσισε την αντικατάσταση του συγκεκριμένου τύπου.[4]
Το Ar 95 σχεδιάστηκε έτσι ώστε να μπορεί να αναλάβει πολλά είδη αποστολών, όπως της παράκτιας περιπολίας/επιτήρησης, της αναγνώρισης, της κατάδειξης στόχων για τα πυροβόλα των πολεμικών πλοίων, της ρυμούλκησης ιπτάμενων στόχων καθώς και να μπορεί να επιχειρεί σαν τορπιλοπλάνο-βομβαρδιστικό.[5][2] Επικεφαλής της σχεδιαστικής ομάδας ήταν ο αεροναυπηγός Βάλτερ Μπλούμε (Walter Blume). Παρουσίασε ένα αεροσκάφος ολομεταλλικής κατασκευής, με κύριο υλικό το ντουραλουμίνιο που το καθιστούσε ανθεκτικό στις δύσκολες συνθήκες του θαλάσσιου περιβάλλοντος.[5][2] Οι πτέρυγές του ήταν αναδιπλούμενες ώστε να εξοικονομείται χώρος στα πλοία.[6]
Το αρχικό πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 3 Δεκεμβρίου 1936, προωθούμενο από αστεροειδή κινητήρα BMW 132.[7][5] Ακολούθησε το δεύτερο πρωτότυπο, με υδρόψυκτο εν σειρά κινητήρα Junkers Jumo 210. Τα δύο Ar 95 αξιολογήθηκαν σε σύγκριση με το ανταγωνιστικό Focke-Wulf Fw 62. Η εκδοχή με τον κινητήρα BMW κρίθηκε αρκετά ενδιαφέρουσα για περαιτέρω εξέταση και έτσι αποφασίστηκε να σταλούν έξι τέτοια αεροσκάφη στην Ισπανία για να συμμετάσχουν στις πολεμικές επιχειρήσεις με τη Λεγεώνα Κόνδορ.[8]
Στο τρίτο πρωτότυπο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τρίφυλλη έλικα μεταβλητού βήματος καθώς και αυτοματοποιημένο σύστημα που έλεγχε τις στροφές ανά λεπτό. Επίσης ήταν το πρώτο με τριμελές πλήρωμα, αποτελούμενο από πιλότο, πολυβολητή και ασυρματιστή/παρατηρητή.[9] Το τέταρτο πρωτότυπο διέθετε συμβατικό σταθερό σύστημα προσγείωσης για να μπορεί να επιχειρεί από την ξηρά.
Ήδη πριν από την έναρξη των δοκιμών ήταν εμφανές πως το Υπουργείο Αεροπορίας προτιμούσε το ανταγωνιστικό Heinkel He 114, παρόλα αυτά ενθάρρυνε την περαιτέρω ανάπτυξη του Arado με ορισμένες αλλαγές που θα του επέτρεπαν να πωληθεί σε άλλες χώρες. Επιπλέον προτάθηκε η ανάπτυξη μιας παραλλαγής του αεροσκάφους, που θα κάλυπτε τον ρόλο του τορπιλοπλάνου-βομβαρδιστικού και ονομάστηκε Ar 195.[5][10] Το Ar 195 προορίζονταν για το αεροπλανοφόρο Graf Zeppelin που ναυπηγούνταν εκείνη την περίοδο.[5][10]
Επιχειρησιακή ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις δεν παρήγγειλαν το Ar 95. Αναζητήθηκαν ξένες αγορές, με πρώτη εξαγωγική επιτυχία την Χιλή η οποία και παρέλαβε έξι αεροσκάφη λίγο πριν από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[11] Η Τουρκία επίσης παρήγγειλε ορισμένα αεροσκάφη, όμως κανένα από αυτά δεν παραδόθηκε εξαιτίας του ξεσπάσματος του πολέμου.
Εν τέλει τα τούρκικα Ar 95 εντάχθηκαν σε υπηρεσία με την Luftwaffe ως Ar 95A-1 και εντάχθηκαν σε μονάδες ναυτικής αναγνώρισης που επιχειρούσαν κατά κύριο λόγο στη Βαλτική.[12] Τα ισπανικά Ar 95 παρέμειναν σε υπηρεσία μέχρι το 1948.[9]
Χρήστες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Ar 95
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ de Jong 2021, pp. 6-7.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Kranzhoff 1997, p. 75.
- ↑ de Jong 2021, p. 7.
- ↑ de Jong 2021, pp. 7-8.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 de Jong 2021, p. 8.
- ↑ Kranzhoff 1997, pp. 75-76.
- ↑ Smith and Kay 1972, [Χρειάζεται σελίδα].
- ↑ Donald 1994, [Χρειάζεται σελίδα].
- ↑ 9,0 9,1 Kranzhoff 1997, p. 77.
- ↑ 10,0 10,1 Kranzhoff 1997, p. 80.
- ↑ Taylor 1989, [Χρειάζεται σελίδα].
- ↑ Munson 1978, σελ. 18.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- de Jong, Peter (2021). Arado Ar 196 Units in Combat. Bloomsbury. ISBN 978-1-47284-497-2.
- Donald, David, επιμ. (1994). Warplanes of the Luftwaffe. London, UK: Aerospace Publishing. ISBN 1-874023-56-5.
- Kranzhoff, Jörg Armin (1997). Arado, History of an Aircraft Company. Atglen, Pennsylvania, US: Schiffer Books. ISBN 0-7643-0293-0.
- Lawrence, Joseph (1945). The Observer's Book Of Airplanes. London and New York: Frederick Warne & Co.
- Munson, Kenneth (1978). German Aircraft Of World War 2 in colour. Poole, Dorsett, UK: Blandford Press. ISBN 0-7137-0860-3.
- Smith, J.R· Kay, Antony L. (1972). German Aircraft of the Second World War. London, UK: Putnam. ISBN 0-85177-836-4.
- Taylor, Michael J. H., επιμ. (1989). Jane's Encyclopaedia of Aviation. London, UK: Portland House. ISBN 0-517-69186-8.
Επιπλέον ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Fernandez, José (December 1993). «L'Arado Ar 95 (1ère partie)» (στα French). Avions: Toute l'aéronautique et son histoire (10): 43–47. ISSN 1243-8650.
- Fernandez, José (January 1994). «L'Arado Ar 95 (2ème partie): L'Arado 95 dans la Fuerza Aerea de Chile» (στα French). Avions: Toute l'aéronautique et son histoire (11): 19–27. ISSN 1243-8650.
- Gerdessen, Frederik (April–July 1982). «Estonian Air Power 1918 – 1945». Air Enthusiast (18): 61–76. ISSN 0143-5450.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Arado Ar 95 στο Wikimedia Commons
Αεροσκάφη Arado | |
|---|---|
| Πολιτικά αεροσκάφη | |
| Στρατιωτικά αεροσκάφη | |
| Project | |
