Αντόνιο Σαλιέρι
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αντόνιο Σαλιέρι | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Antonio Salieri (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 18 Αυγούστου 1750[1][2][3] Λενιάγκο[4][5][6] |
| Θάνατος | 7 Μαΐου 1825[1][2][3] Βιέννη[7][8][9] |
| Αιτία θανάτου | εγκεφαλικό επεισόδιο |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Κεντρικό Νεκροταφείο της Βιέννης |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία Αυστριακή Αυτοκρατορία |
| Ιδιότητα | συνθέτης[10], διευθυντής ορχήστρας, μουσικολόγος και μουσικός παιδαγωγός |
| Σύζυγος | Therese Helferstorfer |
| Αδέλφια | Francesco Salieri |
| Συγγενείς | Girolamo Salieri (ανιψιός) |
| Όργανα | εκκλησιαστικό όργανο |
| Σημαντικά έργα | L'Europa riconosciuta και Il Moro |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής[9] |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αντόνιο Σαλιέρι (Antonio Salieri, 18 Αυγούστου 1750 – 7 Μαΐου 1825) ήταν Ιταλός συνθέτης κλασικής μουσικής, μαέστρος και παιδαγωγός. Γεννήθηκε στο Λενιάγκο, νότια της Βερόνας, στη Δημοκρατία της Βενετίας, και πέρασε την ενήλικη ζωή και την καριέρα του ως υπήκοος των Αψβούργων.
Ο Σαλιέρι ήταν βασικός συντελεστής στην ανάπτυξη της όπερας του 18ου αιώνα. Ως φοιτητής του Γκάσμαν και προστατευόμενος από του Γκλουκ, ο Σαλιέρι ήταν ένας κοσμοπολίτης συνθέτης που έγραψε όπερες σε τρεις γλώσσες, βοηθώντας στην ανάπτυξη και διαμόρφωση πολλών από τα χαρακτηριστικά του λεξιλογίου της σύνθεσης, και η μουσική του άσκησε ισχυρή επιρροή στους σύγχρονους συνθέτες.
Με την υποστήριξη του Γκλουκ κατέλαβε τη θέση του διευθυντή της ιταλικής όπερας και της βασιλικής ορχήστρας στη Βιέννη, όπου κυριάρχησε στην ιταλόγλωσση όπερα. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έγραψε έργα για όπερες στο Παρίσι, τη Ρώμη και τη Βενετία και τα δραματικά του έργα εκτελέστηκαν ευρέως σε όλη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ως αυστριακός αυτοκρατορικός συνθέτης (Kapellmeister) από το 1788 έως το 1824, ήταν υπεύθυνος για τη μουσική στο βασιλικό παρεκκλήσιο και το παρακείμενο σχολείο. Ακόμη και όταν τα έργα του έπαψαν να ανεβαίνουν στη σκηνή και αφού σταμάτησε να γράφει νέες όπερες μετά το 1804, παρέμεινε ένας από τους σημαντικότερους και περιζήτητους καθηγητές της γενιάς του και η επιρροή του γινόταν αισθητή σε κάθε πτυχή της μουσικής ζωής της Βιέννης. Ο Λιστ, ο Σούμπερτ, ο Χούμελ, ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν ήταν μεταξύ των πιο διάσημων μαθητών του.
Έγραψε συνολικά 39 όπερες, εκκλησιαστική μουσική και μουσική δωματίου, ορατόρια, καντάτες και χορωδιακά έργα. Η μουσική του εξαφανίστηκε αργά από το ρεπερτόριο μεταξύ των ετών 1800 και 1868 και σπάνια ακουγόταν μετά από αυτή την περίοδο μέχρι την αναβίωση της φήμης του στα τέλη του 20ού αιώνα. Η αναβίωση αυτή οφειλόταν στη δραματική και εξαιρετικά φανταστική απεικόνισή του στο έργο του Πήτερ Σάφερ «Amadeus» (1979) και στην κινηματογραφική εκδοχή του 1984. Ο θάνατος του Μότσαρτ το 1791 σε ηλικία 35 ετών ακολουθήθηκε από φήμες ότι ο ίδιος και ο Σαλιέρι ήταν αντίπαλοι και ότι ο Σαλιέρι είχε δηλητηριάσει τον νεότερο συνθέτη, ωστόσο είναι πιθανότερο ότι ήταν τουλάχιστον αμοιβαίως σεβαστοί ομότεχνοι. Οι κατηγορίες πάντως προς το πρόσωπο του είχε ως συνέπεια να εμφανίσει σημαντικά ψυχολογικά προβλήματα στην μετέπειτα ζωή του.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb138993495. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w669789s. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118750909. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 3276. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ 9,0 9,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. σελ. 1.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /107662. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια «Υδρία-Cambridge-Ήλιος», τόμος 10, σελ. 3489. λήμμα: «Σαλιέρι, Αντόνιο»
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη μουσική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |