Jan Bok
Jan Bok, nim. Johannes (Hans abo Hanns) Bock, łat. Johannes Bocatius (roź. 25. decembra 1569 we Wětošowje; wum. 12. nowembra 1621 w Uherskim Broźe) jo był dolnoserbski humanist, politikaŕ, pedagog a basnikaŕ.
Wón jo se w lěśe 1569 ako syn pśekupca a šołty Pětša Boka z Wětošowa naroźił[1]. Jo studěrował w Drježdźanach, pón teke we Wittenbergu, źož jogo wucabnik jo był Serb a kurwjerchojski gójc Kaspar Peuker.
Jan Bok jo źěłał mjazy drugim w Prešowje a w Košicach, źož wót lěta 1599 jo nawjedował ewangelsku šulu. Jo źěłał teke ako politikaŕ a diplomat za hungorskego groba Stephana Bocskai.
Wón jo napisał wěcej ako 40 literariskich źěłow. Ako basnikaŕ jo Bok dojśpił taku cesć a pśipoznaśe, až habsburski kejžor Rudolf II. jo go z titelom poeta laureatus caesareus pócesćił.
Publikacije
[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]- 1599: Hungaridos libri poematum V, Bardejov
- 1611: Olumpias cerceraria. Andächtige schöne geistliche Lieder, im Gefängnis, mancherlei Not, Kreuz, Elend und Anliegen tröstlich zu singen, Košice
Žrědła
[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]Literatura
[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]- Peter Kunze, Serby w Dolnej Łužycy, Podstupim 2001.
- Frido Mětšk: Bok, Jan, [w:] Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow, Budyšyn 1984, b. 62-63.
- Podstupimske pśinoski k Sorabistice, z. 1: Johannes Bocatius (Jan Bok) - ein wendischer Europäer aus Vetschau (zwězk dostupny how).