Hemoglobin
| Hemoglobin alfa 1 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Model mješovitih dimera ljudskog lanca hemohlobina A (ispred), a iza je B lanac kao štapići; hemoglobin u centru su crvene kugle.[1] | |||||||
| Identifikatori | |||||||
| Simbol | HBA1 | ||||||
| NCBI gen | 3039 | ||||||
| HGNC | 4823 | ||||||
| OMIM | 141800 | ||||||
| RefSeq | NM_000558 | ||||||
| UniProt | P69905 | ||||||
| Ostali podaci | |||||||
| Lokus | Hrom. 16 {{{krak}}}{{{bend}}} | ||||||
| |||||||
Hemoglobin (skraćeno Hb) je krvni pigment, metaloprotein, koji u strukturi sadrži željezo, te služi za prijenos kisika. Nalazi se u crvenim krvnim ćelijama krvi svih kičmenjaka i ostalih sisara. Kod sisavaca hemoglobin čini oko 97% suhog dijela crvene krvne ćelije, i oko 35% ukupnog sadržaja (uključujući vodu). Hemoglobin prenosi kisik iz pluća ili škrga prema ostatku tijela, kao npr. mišićima, gdje otpušta kisik. Hemoglobin također ima razne druge zadatke prijenosa plinova, koji variraju od vrste do vrste, a mogu biti prilično raznoliki kod beskičmenjaka. Hemoglobin koji prenosi kisik zove se oksihemoglobin i krvi daje svjetlocrvenu boju, dok onaj koji prenosi ugljikov dioksid daje tamnocrvenu boju i zove se karbaminohemoglobin[2][3][4][5][6] Normalna koncentracija hemoglobina kod muškarca iznosi 14-18 g%, a kod žena 11,5-15,5 g%. Svaki gram hemoglobina veže za sebe 1,34 ml kisika. To znači da kisički kapacitet 100 ml krvi iznosi 19-21 ml kisika.[nedostaje referenca]
Proteinske α i β podjedinice su crvene i plave a grupe hema, koje sadrže željezo, su zelene.
Hemoglobin je heterotetramer, (αβ)2
Sintezu hemoglobina kodiraju geni HBA1 i HBA2, sa lokusima na hromosomima 16 (16p13.3 p13.3) i HBB na hromosomu 11 (11p15.5 p15.5).[7]
Također pogledajte
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Paoli M, Liddington R, Tame J, Wilkinson A, Dodson G (March 1996). "Crystal structure of T state haemoglobin with oxygen bound at all four haems". J. Mol. Biol. 256 (4): 775–92. DOI:10.1006/jmbi.1996.0124. PMID 8642597.
- ^ Sofradžija A., Šoljan D., Hadžiselimović R. (2004). Biologija 1. Svjetlost, Sarajevo. ISBN 9958-10-686-8.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
- ^ Međedović S., Maslić E., Hadžiselimović R. (2002). Biologija 2. Svjetlost, Sarajevo. ISBN 9958-10-222-6.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
- ^ Alberts B.; et al. (2002). Molecular Biology of the Cell, 4th Ed. Garland Science. ISBN 0-8153-4072-9. Eksplicitna upotreba et al. u:
|author=(pomoć) - ^ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Eds. (2005). Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB) Sarajevo. ISBN 9958-9344-1-8.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
- ^ Kapur Pojskić L. (2014). Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, 2. izdanje. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. ISBN 978-9958-9344-8-3.
- ^ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/Omim/getmap.cgi?chromosome=11p15.5 p15.5.
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]