Samran Asiabani

As part of the research project Human Evolution in the Zagros Mountains (HEZM), four seasons of archaeological excavations have been conducted in the new site of the Bawa Yawan rockshelter located in Nawdarwan Valley of Kermanshah Region, west-central Zagros Mountains. So far, the Bawa Yawan rockshelter has revealed five geological horizons in almost 4.5-m-deep deposits embracing human occupations associated with a complete cultural sequence from Middle Palaeolithic to the Epipalaeolithic. Bawa Yawan is a unique site in the Zagros for providing absolute dating on the Palaeolithic sequence together with the in situ finds. Until today, one absolute dating is available for the Epipalaeolithic layer, which is 13,400 ka BP. The Epipalaeolithic material culture, including lithic artefacts and fauna, appears in ca. 0.5 m on the uppermost deposits of the geological horizon 2. The Epipalaeolithic lithics are lamellar oriented and include the platform bladelet cores together with the typical geometric microliths which suggest a late phase of Epipalaeolithic period.

Biophilia is one of the most recent concepts that has increasingly taken its way to architecture and built environment literature; nevertheless, as a concept deeply rooted in evolutionary studies, there aren't enough relevant resources or evidence as a base for evaluating the success of a biophilic design. One of the consequences would be confusion in interpreting biophilic concepts related to designing built environment. Despite that studies on the impacts of biophilic environments on human wellbeing are increasing, there is a lack of biophilia studies on human preference for natural settlements in the palaeolithic period, where variables such as built environment and culture have the least effect on place selection. Can outcomes of a study on palaeolithic sites focused on tracking biophilic features improve our knowledge about biophilic design? In order to answer this question in this study, relevant data for 7 prehistoric archaeological sites with anatomically modern human remains was collected/produced

In the modern era, humans can more easily adjust their surroundings to reduce unwanted characteristics and/or improve life qualities. However, in most of evolutionary history, it was just a matter of choice that resulted in human's evolutionary success. The cognitive evolutionary hypothesis proposes that hominins evolved complex behavioural patterns (CBP) incorporate into healthy environments known as biophilic environments. Most cultural remains from the archaeological sites reveal only small periods of human occupation, and just scarce cases occur that indicate a full spectrum of occupation continuity. The present research focuses on the

مفاهیم دارای نقش حیاتی در پیشبرد علوم و هنرهای مختلف هستند. تعدادی از کیفیت¬های معماری با وجود استفاده مکرر عملی از آنها در طول تاریخ به دلیل نبود ابزارهای سنجش همچنان تعریف نشده باقی مانده¬اند؛ "تکامل بافتاری" همچون کیفیتی، ذاتی در معماری از آن جمله است که هندسه فراکتال به عنوان ابزار سنجش آن در سال ۱۹۷۵ توسط بنویت مندلبرات کشف شد. با این وجود پس از اشاره کارل بویل در کتاب هندسه فراکتال در معماری در سال ۱۹۹۶، این مفهوم بسط و گسترش نیافت و در فضای آکادمیک مطرح نشد و نهایتا به فراموشی سپرده شد. هدف از پژوهش حاضر واکاوی مفهوم تکامل بافتاری و تحلیل نمونه های موردی موفق معماری اورامانات و ساختمان شهربانی سابق ارومیه که امروزه به موزه مردم¬شناسی ارومیه تغییر کاربری داده شده است با استفاده از نتایج محاسبه بعد فراکتال برای تبیین این مفهوم است. شیوه استفاده شده پژوهشی-تحلیلی و با استفاده از روش¬های نوین محاسبه بعد فراکتال به روش جعبه شماری بوده و نتایج حاکی از آن است که تکامل بافتاری با اهداف گوناگون و با استفاده از تکنیک های متنوع قابل دستیابی است. بررسی استفاده از کیفیت تکامل بافتاری در نمونه اورامانات نشان می¬دهد هدف ادغام طبیعت و معماری بوده است ولی در نمونه بنای شهربانی سابق ایجاد کلیتی منسجم و کمک به مسیریابی ناخودآگاه ورودی و نمایش محور تقارن بنا هدف استفاده از تکامل بافتاری بوده است. تکامل بافتاری در معماری، مدیریت مقیاس بندی در ارائه جزئیات برای دستیابی به معماری انسان محور است. از آنجا که بیش از ۹۹ درصد تاریخ فرگشت انسان در محیطی با بافت تکاملی طی شده است، نبود این کیفیت در فضای معماری همچون تجربه معماری مدرن فضایی کسالت بار پدید می¬آورد. تاکید نگارندگان در این مقاله بر کاربرد این مفهوم در آموزش معماری برای استفاده در مقیاس وسیع در فضای معماری و شهر است.

امروزه با استاندارد شدن فضای معماری شهرهای ایران و نفوذ این رویکرد به روستاها و نابودی بافت¬های معماری بومی، لزوم بازشناسی بافت¬های اصیل و مصون از تحولات مذکور بیش‌ازپیش مطرح است. یکی از مهم¬ترین اهداف این بازشناسی کالبدی، شناخت رفتار معماری بومی در مواجهه با طبیعت بستر در راستای ایجاد الگویی کارآمد برای توسعه¬ی آتی زیستگاه است. در پژوهش حاضر مورفولوژی بافت شهر اورامان تخت با استناد به تصاویر ماهواره¬ای به¬روش پژوهشی-تحلیلی موردبررسی قرار گرفته و با تبدیل تصاویر ماهواره¬ای به تصاویر باینری و محاسبه¬ی بعد پیچیدگی (Fractal Dimension) هر قسمت از آن به¬ روش جعبه شماری (Box Counting)، زمینه¬ی تحلیل یافته¬ها به¬روش قیاسی فراهم گشته است. مقایسه یافته¬ها حاکی از نهایت تعامل و وجود گفتمانی دوطرفه میان طبیعت و معماری اورامان است. در اکثر موارد معماران نه¬تنها در پی حذف موانع و محدودیت‌های طبیعی نبوده¬اند بلکه به روش طبیعی به ایجاد توازن پرداخته¬اند.

مجموعه تاریخی قلعه یزدگرد در استان کرمانشاه، شهرستان کرند غرب واقع شده است.  راه دسترسی به این مجموعه از طریق جاده¬ای معروف به بزرگراه کربلا است که پس از عبور از گردنه پاطاق وارد منطقه ریجاب شده و ازآنجا وارد مجموعه قلعه یزدگرد در منطقه بان زرده واقع در دامنه کوه¬های دالاهو می‌شود. این مجموعه بسیار مهم بافاصله اندکی در مسیر جاده بسیار مهم و بااهمیتی قرار گرفته است که مورخین و جغرافی نویسان ایرانی و عرب از آن به‌عنوان جاده بزرگ خراسان یا جاده خراسان بزرگ یاد کرده‌اند. قبل از این هم بخشی از جاده شاهی بوده که اکباتان را به بابل در دوره هخامنشی متصل می کرده

آرام گاه ھا و مقابر را می توان قدیمی ترین آثار معماری فاخر جھان نامید که بیشتر اصول کارآمد معماری امروزی
وامدار پیشرفت ھای تکنیکی و زیبایی شناسی آن بوده و ریشه در آن دارد. رفتار این معماری چنین است که از
ھیاھو به دور است و طبیعت را باھدفی متعالی تر از بقا زیر پا می گذارد، خوانایی و صلابت بی مانندی دارد و
درکل چندان انسانی (انسان بیولوژیک) نبوده و مقیاس آن با انسان متافیزیک ھمخوان تر است، از زمینه
جداست و میل به آسمان (بسته به فلسفه مرگ جامعه میزبان) دارد و اگر چند کلیدواژه برای آن برگزینم این ھا
نزدیک ترین واژه ھا به مقصودم ھستند:
نظم – ھویت – صلابت

تحفه الاحباب به شیوهی مثنوی نگاشته شده است و در کل ویژگیهای یک دیوان را میتوان در آن یافت. این اثر، مثنوی شیخ عبیدالله نهری نیز نامیده میشود. زبان اثر، فارسی است و بهمانند مثنوی مولانا جلالالدین نگاشته شده است. شیخ عبیدالله برای تألیف مثنوی خویش از شخصی موسوم به احمد، کمک گرفته است و از آن بحث میکند و درواقع آن را در برابر حسامالدین چلبی قرار داده است