Meknes

Ciudá histórica de Meknes
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
	Bab Mansour
Llugar	Marruecos
Criterios	Cultural: iv
Referencia	793
Inscripción	1996 (XX Sesión)
Área	Estaos árabes

Meknes
Alministración
Monarquía constitucional	Marruecos
Rexón	Fès-Meknès (es)
Prefeutura	prefeutura de Meknès
Tipu d'entidá	ciudá
Cabezaleru/a del gobiernu	Abdellah Bouanou
Nome oficial	مكناس (ar); Meknès (fr)
Nome llocal	‫مكناس‬ (ar); ⵎⴽⵏⴰⵙ (tzm)
Códigu postal	50000
Xeografía
Coordenaes	33°53′N 5°33′W / 33.88°N 5.55°O
	Meknes Meknes (Marruecos)
Superficie	370 km²
Altitú	535 m
Demografía
Población	520 428 hab. (2014)
Porcentaxe	100% de prefeutura de Meknès
Densidá	1406,56 hab/km²
Viviendes	126 319 (2014)
Más información
Llocalidaes hermaniaes	Reims, Almaty, Nîmes, Tulkarm, Santarém, Stralsund, Orléans, Cenon, Bourg-en-Bresse, Boloña y Xerusalén Este

Conceyu de Meknes na Ciudá Nueva "Hamría".

Meknes (árabe: مكناس, romanizáu maknās; en bereber: Meknas, ⵎⴽⵏⴰⵙ) ye una ciudá del norte de Marruecos allugada xunto a los montes del Atles Mediu. Meknes atópase metanes un valle verde, al norte. Meknes ye la capital de la rexón de Meknes-Tafilalet, siendo una de les cuatro ciudaes imperiales de Marruecos. La ciudá ta asitiada a 552 msnm.

Toponimia

El nome Meknes (Meknès en francés) vien de la pallabra bereber Meknasa, nome de la tribu fundadora de la ciudá.

Xeografía y demografía

Meknes ta asitiada sobre'l pandu de Sais, a una altitú de 552 msnm aproximao, ente l'Atles Mediu al sur y les llombes pre-rifeñas al norte.

El ríu Boufekrane que traviesa la ciudá, dixebra la medina (ciudá antigua) de la ciudá nueva (llamada “Hamría”).

La población envalorada de la ciudá de Meknes ye de 950 000 habitantes (suburbios incluyíos). El suburbiu este de Meknes (Toulal) alluga una población de 100 000 habitantes. Según el censu del añu 2004, Meknes tenía esi añu 536 322 habitantes. Los mozos con menos de 25 años representen el 60 % de la población. La llingua falada pola mayoría de los habitantes de Meknes ye'l árabe, ente que la mayoría de les poblaciones que viven nos pueblos y zones cercanes son de fala bereber.

Meknes ta asitiada nuna de les meyores zones agrícoles y granibles de Marruecos, lo que la convierte nun puntu importante pal comerciu, l'agricultura, y l'artesanía. El sector industrial xuega tamién un papel preponderante na economía de la ciudá. Les principales industries son les industries agroalimentaries, el testil y la producción de cementu y materiales de construcción.

Clima

La ciudá de Meknes ta al sur del mar Mediterraneu, el so clima ta determináu poles influencia continentales mientres les estaciones del branu y del iviernu. Sicasí la diversidá xeográfica del área fai que presente matices climáticos particulares. El clima ye del tipu semi-continental. El permediu de la temperatura de Meknes ye determináu pola distancia de les mariñes, polo que tien una gran amplitú termal qu'algama los 25,4 °C. La temperatura mientres el mes d'agostu (el más calorosu) varia ente los 29 y 38 °C, y la del mes más fríu varia ente 2 y 7 °C. La media añal de precipitaciones ye de 84 díes. La pluviometría media na rexón ye de 600 mm/añu.

Parámetros climáticos permediu de Meknes, Marruecos (1961–1990)
Mes	Xin	Feb	Mar	Abr	May	Xun	Xnt	Ago	Set	Och	Pay	Avi	añal
Temperatura máxima absoluta (°C)	26.9	28.7	32.6	36.4	40.4	43.9	45.2	46.2	43.0	37.7	36.4	27.1	46.2
Temperatura máxima media (°C)	15.3	16.6	18.6	20.0	23.8	27.8	32.7	32.6	29.6	24.5	19.3	15.6	23
Temperatura media (°C)	10.2	11.5	12.9	14.4	17.7	21.2	25.2	25.3	22.9	18.7	14.2	10.7	17.1
Temperatura mínima media (°C)	5.2	6.3	7.2	8.8	11.5	14.6	17.7	17.9	16.2	12.8	9.1	5.8	11.1
Temperatura mínima absoluta (°C)	-4.2	-2.6	-0.8	0.5	0.4	5.2	7.2	9.0	5.0	2.2	0.0	-3.0	-4.2
Precipitación total (mm)	89.4	84.4	78.4	74.3	42.6	12.5	2.1	1.9	14.1	47.4	79.6	81.2	607.9
Díes de precipitaciones (≥ 1 mm)	10.5	10.1	9.9	10.3	7.3	3.5	0.9	1.4	3.4	7.6	9.8	9.6	84.3
Hores de sol	174.3	176.2	226.6	236.9	283.4	305.5	347.8	328.4	264.4	227.7	176.5	165.8	2913.5
Humedá relativa (%)	75	78	76	75	72	68	57	57	62	70	72	77	69.9
Fonte nº1: NOAA^[3]
Fonte nº2: Deutscher Wetterdienst (estremes and humidity)^[4]

Historia

La zona del allugamientu de la ciudá y el so territoriu circundante cayeron so dominación del imperiu romanu nel añu 117 e. C.

Los oríxenes de Meknes remontar al sieglu VIII, cuando nel sitiu constrúi una kasbah, o fortaleza. Una tribu bereber que yera conocida como Meknasa asitiar nesa zona nel sieglu X y un pueblu foi creciendo alredor de la fortaleza. Meknes vivió la so dómina d'apoxéu como capital imperial del sultán Mulay Ismaíl (1672-1727), mientres el so gobiernu nel sultanatu de Marruecos. Tres la muerte del sultán alauita, la capital foi movida a Fez.

El 27 de payares de 1755, un terremotu dexó un saldu de 3000 muertos.^[5]

Monumentos y centros d'interés

Dende 1996, la Unesco designó a Meknes como parte del Patrimoniu de la Humanidá, pol so calter representativu d'un complexu urbano y arquitectónico d'una capital del Magreb del sieglu XVII, que combina de manera harmónica elementos de diseñu y planificación islámicos y europeos.

Sitios turísticos de calter relixosu

Mausoléu de Mulay Ismaíl: edificáu por Ahmed Eddahbi. Alluga la tumba del Mulay Ismaíl.
Mezquita Néjjarine: mezquita del sieglu X. Ta asitiada nel centru de la medina.
La Gran Mezquita: fundada nel sieglu XI polos almorávides.
Mezquita Jamaï Roua: construyida en 1790 por Sidi Mohamed ben Abdellah
Mausoléu Cheikh El Kamel: edificáu por Sidi Mohamed ben Abdellah, alluga la tumba d'El Hadi Benaïssa, fundador de la cofradería "Aïssaoua".

Museos y madrazas

Muséu Dar Jamaï: llugar qu'atestigua l'alta burguesía marroquina, del fin del sieglu XIX. Foi un muséu d'artes marroquinos y etnográfiques dende 1926.
Madraza Bou Inania: institución teolóxica, fundada pol Sultán Abú Hassan Marini (1331–1351). Componer d'un patiu y de una planta de 26 aules de TOLBAS (estudiantes). Nun confundir cola de Fez d'igual nome.
Madraza Filalia: edificiu históricu de calter educativu y relixosu. Edificáu en 1789 por Moulay Ismael.

Monumentos históricos

Bab Mansour: construyida en 1732, ta considerada como una de les obres más belles de Moulay Ismael. La puerta Bab Mansour ye la más grande de Marruecos y d'África del Norte.
El Palaciu Dar El Makhzen: asitiáu nel conceyu urbanu de Mechouar Stinia. Foi'l palaciu oficial de Moulay Ismael.
Koubat Al Khayatine (sala d'embaxadores): pabellón nel senu del cual el sultán Moulay Ismael recibía los embaxadores y emisarios estranxeros.
Bab Lakhmis: gran puerta ricamente decorada del sieglu XVII.
Bab Berdaïne: puerta maxestosa edificada por Moulay Ismael nel sieglu XVII.
Fandouk El Hanna: complexu cultural. Propiedá de los Habous.
Ksar Mansour: palaciu y tenada. Dominiu Públicu.
-y Haras: construyíu en 1914 como establecimientu militar. En 1947, convertir en centru de cría de caballos.
Granero y caballeriza: xigantescu conxuntu arquiteutural edificáu par Moulay Ismaël.
Estanque del Agdal: gran estanque d'acumuladura d'agua de 319 m de llargor, y 149 d'anchu. La so fondura supera los 2 m. Foi edificáu pol Moulay Ismael pa irrigar los xardinos de Meknes.
Prisión de cara: la prisión (silu soterrañu) lleva'l nome Cara: arquiteutu y prisioneru portugués.

A 33 km al noroeste de la ciudá, atópense les ruines de la ciudá romana de Volubilis.

Barrios principales de la ciudá

Elkasba
Riad
la medina
Sidi Bouzekri
Zitoune
Roua
Touargua
Sbata (saramito)
Bni-Mhammed
Agdal
Toulal
Sidi Baba
Al-Mansour
Ennasre
Morjane
Kamilia
Rouamzil
Berrima
Zerhounia
Hai al Salam
Wjeh Arouss
Hamria
Borj Moulay Omar (ex combatientes)
La Facienda
Al-bassatine
Wislane
Plaisance
Qortoba

Establecimientos d'educación cimera

Meknes dispón de delles escueles y establecimientos d'educación cimera. Les más importantes son:

Universidá de Moulay Ismaël (facultaes de ciencies, derechu, lletres, ciencies humanes, ciencies económiques y ciencies sociales).
L'École Nationale Supérieure d'Arts et Métiers (Y.N.S.A.M.) (Escuela cimera d'inxenieros)
Escuela Cimera de Teunoloxía de Meknes Y.S.T.M.
Escuela Nacional d'Agricultura de Meknes (Escuela cimera d'inxenieros agrónomos).
Academia Real Militar (Formación d'oficiales militares).
Clases preparatorias a les Grandes Escueles d'Inxenieros (Grandes Écoles) nel llicéu Omar Ibnou Al Khattab.
Institutu de Formación de Téunicos n'Arquiteutura y Urbanización I.F.T.A.O.