[go: up one dir, main page]
Saltar al conteníu

Enel

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Enel
Enel S.p.A. (it)
negociu, empresa, Multinacional, compañía enerxética y empresa de capital abiertu
Llocalización
Sede Roma
Direición Italia
Forma xurídica sociedad por acciones (es) Traducir
Historia
Fundación27 payares 1962
Fundador Gobiernu d'Italia
Organigrama
Dueñu Ministerio de Economía y Finanzas de Italia (es) Traducir
Sector
Industria industria de la enerxía
Productos destacaos enerxía llétrico
gas natural
Participación empresarial
Filiales
Propietariu de
Datos económicos
Bolsa de valores EURO STOXX 50 (es) Traducir
FTSE MIB
Parte de Bolsa d'Italia ENEL
OTC Markets Group (es) Traducir ESOCF
Emplegaos 66 279 (2021)
Activos totales 201 600 000 000 $ (2015)
Ingresos totales 140 517 000 000 € (2022)
Beneficiu netu 1 682 000 000 € (2022)
Beneficiu enantes d'impuestos 11 193 000 000 € (2022)
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

Enel (n'orixe ENEL, acrónimu de Ente nazionale per l'energia elettrica) ye una empresa multinacional productora y distribuidora d'enerxía llétrico y de gas. Foi instituyida como ente públicu a finales de 1962; en 1992 foi tresformada en sociedá por aiciones[1] y en 1999, dempués de la lliberalización del mercáu de la enerxía llétrico en , foi privatizada.[2] L'Estáu italianu, al traviés del Ministeriu d'Economía y Finances, entá se caltién como'l principal accionista y en mayu de 2015 tenía'l 25,5 % del capital social.[3] Ta cotizada na Bolsa de Milán. Enel ye la 56ª empresa nel mundu por volume de ventes con 75,7 mil millones d'euru[4] y una capitalización na bolsa de más de 39 mil millones d'euru.[5][6] A finales de 2017 cuntaba con cuasi 69 000 emplegaos, en llixera flexón respeuto al añu anterior.[7]

Historia

[editar | editar la fonte]

1898–1962: escontra una política nacional de la enerxía llétrico

[editar | editar la fonte]
La central hidrollétrica de Rocchetta a Volturno

La producción d'enerxía llétrico en 1898 equivalía a 100 millones de kilovatio hora[8][9][10] y llegó a más de 56 mil millones en 1960.[11][12] La mayoría de la xeneración d'enerxía llétrico esplotó les carauterístiques del territoriu, ye dicir los recursos hidrogeológicos,[13][14] col llabor de más de 1200[15][16][17] empreses privaes locales o rexonales o venceyaes a suxetos industriales.[18][19][20][21][22][23] L'estáu subvencionó la realización de centrales llétriques y de les coneutaes aiciones territoriales p'amontar la xeneración d'enerxía llétrico.[24][25][26] Nel ámbitu de la distribución l'estáu intervieno en 1961 y unificó les tarifes a nivel nacional por iguales clases de consumu (al traviés de "la cassa conguaglio per il settore elettrico"[27][28]) ya impunxo que les empreses llétriques conectaren a quienquiera que lo pidiera.[19][23][29][30][31][32][33][34][35][36] En 1962 foi instituyíu'l "Ente per l'energia elettrica" coles mires de volver la enerxía llétrico una ferramienta de desenvolvimientu del país y d'establecer una política nacional de la enerxía llétrico, tamién sobre la base de les esperiencies d'otros países como Francia y Gran Bretaña.[33][34][37][38][39][40]

1962: institución del Ente pa la enerxía llétrico

[editar | editar la fonte]
Logo d'Enel (1963–1982)

A principios de 1962 el Gobiernu Fanfani IV recibió l'enfotu pol parllamentu italianu y comprometióse nuna propuesta d'unificación del sistema llétricu dientro de 3 meses del enfotu.[41][42][43][44] Na sesión de la Cámara de Diputaos del 26 de xunu de 1962 foi presentáu'l proyeutu de llei qu'estableció los principios y modalidaes pa la institución del "Ente nacional pa la enerxía llétrico" ("E.N.E.L.").[17][45][46][47] Enel consiguió toles actividaes de les empreses qu'operaben na producción, tresformamientu, tresmisión y distribución d'enerxía llétrico, cola esceición de los autoproductores, ye dicir empreses que producíen más del 70% d'enerxía llétrico en función d'otros procesos granibles (nes que socesivamente s'oldearon tamién les empreses municipalizadas[41]), o bien les pequeñes empreses que nun producíen más de 10 millones de kilovatio hora per añu.[48][49][50][51][52][53] Pa compensar eses incorporaciones, definiéronse les modalidaes de valutación del valor de les empreses y se instituyó un indemnizo que corresponde-y en 10 años a los creditores con una tasa d'interés del 5,5%.[50][54] El 1962 consideróse un añu de transición, nel que tolos cargos y ganancies de les empreses incorporaes tresferir a Enel, ente que el 1963 marca'l primer añu d'exerciciu de la empresa.[55][56][57][58] Les primeres incorporaciones interesaron les siguientes empreses:[59]

1963–1970: modernización y desenvolvimientu de la rede

[editar | editar la fonte]

Los primeros oxetivos d'Enel fueron la modernización y el desenvolvimientu de la rede llétrica cola construcción de les dorsales d'alta tensión llétrico], les conexones internacionales y coles islles, la electrificación de les zones rurales y la realización del centru nacional de suministru de la rede llétrica. Eses actividaes financiar tamién la emisión, en 1965, de bonos garantizaos pol estáu, con un valor de más de 200 mil millones de llires italianes.[64][65] En 1967 la supervisión d'Enel pasó del Comité de los Ministros al comité interministeria pa la programación económica (CIPE) siempres acordies con el Ministeriu d'Industria.[50][66][67] Amás, nesi periodu la producción termollétrica superó per primer vegada la hidrollétrica.[68][69]

Centru nacional de suministru

[editar | editar la fonte]

En 1963 fíxose'l Centru nacional de suministru en Roma col fin de xestionar los fluxos d'enerxía na rede coordinando les instalaciones de producción, la rede de tresmisión, la distribución y amás la interconexón del sistema llétricu non col estranxeru, y regularizando intre per intre la producción y la tresmisión d'enerxía a partir de la efectiva necesidá.[1][59][65][70][71][72][73]

Electrificación rural

[editar | editar la fonte]

Nel ámbitu de la lletrificación rural los centros habitaos non coneutaos cola rede llétrica pasaron del 1,27% de 1960 al 0,46% de 1964, con más de 320.000 nuevos habitantes enllazaos. Nel quinqueniu 1966-1970 empezáronse nueves inversiones pa la electrificación rural, a mariña pol 80% del estáu y pol 20% d'Enel, xuntu de tarifes facilitaes como estímulu al desenvolvimientu agrícolo.[74][75][76][77][78]

Rede d'alta tensión y conexones coles islles

[editar | editar la fonte]

En 1968 empezaron les obres (que terminaron na primer metá de los años '70) de realización de la llinia de 380 Kv de conexón ente Florencia y Roma, que xunió'l sistema llétricu d'alta tensión del Norte col del Centro Sur.[79][80] Realizáronse amás les conexones internacionales d'alta tensión con Francia (llinia de 380 kV Venaus-Villarodin, 1969) y con Suiza.[43][81] Nos mesmos años activáronse les conexones llétriques col usu de cables submarinos ente la península y la Islla d'Elba (1966),[82] la d'Isquia (1967)[82][83] y Cerdeña, al traviés de Córcega (1967).[69]

La traxedia de la presa Vajont

[editar | editar la fonte]

Enel tuvo implicada en La traxedia de la presa Vajont, del 9 d'ochobre de 1963 na presa Vajont esplotada pa producir una grande cantidá d'enerxía hidrollétrico, en que les sos agües cayó un desmoronamiento de 260 millones de metros cubos. La instalación realizar la SADE y el 14 de marzu de 1963 acababa de ser conferíu a la recién nacida Enel nel ámbitu del procesu de nacionalización. L'impautu del desmoronamiento nel llagu produció unes foles, dientro y fora del valle del Vajont, que llambieron los pueblos d'Erto y Casso y que pasaron la presa, destruyendo los pueblos agües abaxo de Longarone, Pirago, Rivalta, Villanova y Faè. Esi desastre causó aproximao dos mil víctimes. Enel foi acusada nel procesu como sociedá responsable del desastre, con agravantes de la prevedibilidad del acontecimientu. En 1964, tamién la Montedison tuvo implicada nel procesu, por incorporar la SADE, empresa constructora de la instalación.[84] Dambes sociedaes fueron condergaes a desquitar los daños al les comunidaes afeutaes pola catástrofe.

1970–1980: crisis enerxética y busca de nueves fontes

[editar | editar la fonte]
Publicidá Enel "Pa un usu meyor y más económicu de la enerxía" nos años de la crisis enerxética (1976-1977)[85][86]

Los años '70 fueron carauterizaos por una fuerte crisis enerxética que arrecó drástiques midíes d'austeridá y condució a la definición d'un plan enerxéticu nacional qu'estableció como oxetivu la construcción de nueves centrales llétriques y la busca de nueves fontes enerxétiques.

La crisis enerxética

[editar | editar la fonte]

En 1975, dempués de la crisis petrolera y del plan d'austeridá, cola definición del primer plan enerxéticu nacional (PEN), decidióse sustituir la dependencia de los hidrocarburos col usu d'otres fontes enerxétiques, como les hidrollétriques, xeotérmiques, medría del usu del carbón, el ciclu de los residuos, y en particular col usu de la enerxía nuclear.[50][87][88][89][90]

Nueves instalaciones

[editar | editar la fonte]

A lo llargo de la década hanse realizato distintes instalaciones:[91]

Desempeñáronse les obres de construcción de la presa del Altu Gesso, terminada en 1982, parte de la central hidrollétrica Luigi Einaudi "Entracque".[111][112]

1980–1990: bloquéu del nuclear

[editar | editar la fonte]

La década que va de 1980 a 1990 foi carauterizada pola realización de nueves instalaciones, tamién esperimentales col usu d'enerxíes alternatives, y por una progresiva amenorgamientu de la dependencia del petroleu que pasó del 75,3% en 1973 a 58,5% en 1985.[113][114][115] En 1986 rexistróse'l primer balance activu d'Enel con 14.100.000.000 de llires italianes de beneficiu.[116][117][118][119] Finalmente en 1987, dempués de lo asocedío en Černobyl, el referéndum sobre'l nuclear que punxo un puntu final al usu de la enerxía nuclear en , y decidió el zarru y el bloquéu de construcción de centrales nucleares y estableció un nuevu plan enerxéticu nacional.

Nueves instalaciones y enerxíes alternatives

[editar | editar la fonte]

Realizáronse les instalaciones siguientes:[120]

Nel ámbitu de les enerxíes alternatives

[editar | editar la fonte]

Amás en 1985 el centru nacional de suministru y de control de la rede llétrica foi gradualmente treslladáu del centru de Roma a Settebagni ya incluyíu nun contestu européu de sincronización de la xeneración d'enerxía llétrico.[151][152]

Referéndum, zarru de les centrales nuclear y nuevo plan enerxéticu nacional

[editar | editar la fonte]

Dempués del desastre de Černobyl' de 1987, foi convocáu un referendu col que decidió atayase los programes enerxéticos nucleares en . Con rellación a les centrales qu'esistíen o en construcción:[48][49][92][153][154]

  • La central electronuclear Caorso (Emilia-Romagna), inactiva de 1986 por recarga de combustible,[95] yá nun volvió poner se en marcha y foi cerrada definitivamente en 1990,
  • En 1987 la central electronuclear Enrico Fermi de Trino en Vercelli (El Piamonte) foi desactivada, anuláronse los programes de la segunda central y foi cerrada definitivamente en 1990,
  • En 1988 atayáronse les obres empezaes en 1982 pa la construcción de la central electronuclear Alto Lazio en Montalto di Castro. En 1989 la central foi convertida en central policombustible,
  • En 1988 foi cerrada la central electronuclear de Llatina (Lazio),
  • La central electronuclear de Garigliano (Campania) yá fuera cerrada en 1978.

Socesivamente en 1988 el nuevu Plan Enerxéticu Nacional (PEN) estableció como oxetivos fundamentales la medría de la eficiencia enerxética, la proteición del ambiente, l'aprovechamientu de los recursos nacionales, la diversificación de les fontes de suministru del estranxeru y polo xeneral la competitividá del sistema granible.[48][155][156][157][158][159]

1990–2000: lliberalizaciones y privatizaciones

[editar | editar la fonte]

Ente 1990 y 2000 asistir a una progresiva lliberalización del mercáu de la enerxía llétrico.[48] En 1991 cola llei n. 9 de xineru de 1991, asistir a una primera parcial lliberalización de la producción d'enerxía llétrico procedente de fontes convencionales y de fontes anovables; dexar a les empreses producir enerxía llétrico pa usu propiu cola obligación de dexar les cantidaes por demás a Enel.[48][160][161] En xunetu de 1992 el Gobiernu Amato I convirtió Enel en sociedá por aiciones y el Ministeriu del Tesoro yera l'únicu accionista.[162] En 1999, pol Decretu Bersani, empezó la lliberalización del mercáu llétricu; la consecuencia foi una reordenación societaria d'Enel cola separación de les actividaes de producción, tresmisión, distribución y venta de energiía,[163][164][165] encargaes a trés distintes sociedaes: Enel Produzione, Enel Distribuzione y Terna (la propiedá de Terna fu vencida dafechu por Enel en 2005). Amás establecióse pa Enel una llende máxima de xeneración d'enerxía llétrico equivalente al 50% de la producción nacional total.[164][165][166][167][168][169][170] En 1999, cola nueva ordenación xurídica de la empresa, el 31,7% d'Enel privatizóse. A la privatización siguió la cotización en bolsa; les aiciones Enel cotizar na Bolsa d'Italia a un preciu de 4,30 euru per títulu; el total de la ufierta foi 4,183 mil millones d'aiciones por un valor total de 18 mil millones d'Euros.[171][172][173][174][175][176] Cola privatización y el cambéu de denominación (d'ENEL - Ente nazionale per l'energia elettrica, a Enel S.p.A.) decidió camudase tamién el logo d'empresa: adoptóse'l que propunxo Maurizio Minoggio de UNIMARK, que combina los estilemas del sol y del árbol, colos raigaños que traen a la memoria la tradición d'empresa y los rayos qu'aluden a la multiplicación de los servicios que s'ufierten.[177][178]

Nueves instalaciones y enerxíes alternatives

[editar | editar la fonte]
  • Nel añu 2000 Enel punxo en marcha'l proyeutu de conexón ente les redes llétriques de y Grecia per mediu de la instalación d'un electroducto submarín llargu 160 km que coneutara Otranto (Puglia) cola ciudá griega de Aetos (Peloponeso) y capaz de tresportar 600 megavatiu d'enerxía de tensión continuo. La realización del proyeutu concluyir en 2002, y tuvo un costu totalo de 339 millones d'Euros.[179][180][181]

Nel ámbitu de les enerxíes alternatives

[editar | editar la fonte]

Otres operaciones

[editar | editar la fonte]

En 1997 d'una collaboración d'Enel, France Telecom y Deutsche Telekom nació Wind Telecomunicazioni qu'empezó la so actividá na telefonía fixo y móvil.[188][189][190][191][192]

2000–2010: polítiques ambientales y internacionalización

[editar | editar la fonte]

La década que va de 2000 a 2010 carauterizar por delles polítiques d'amenorgamientu del impautu ambiental na producción d'enerxía y por una progresiva internacionalización d'Enel per mediu de numberoses alquisiciones y fusiones.[193][194][195]

Polítiques ambientales

[editar | editar la fonte]

Alquisiciones y fusiones

[editar | editar la fonte]
  • Nel añu 2000 Enel per mediu del so filial Erga adquirió CHI Energy productor d'enerxía anovable activa nel mercáu estauxunidense y canadiense; la operación tuvo un costu de 170 millones de dólares.[203][204][205]
  • En 2001 Enel ganó'l concursu pa l'adquisición de Viesgo, filial d'Endesa y activa nel mercáu español de la producción y distribución d'enerxía llétrico con una capacidá neta instalada de 2400 MW.[206][207][208][209]
  • En 2002 Enel venció Eurogen S.p.A, Elettrogen S.p.A y Interpower S.p.A. conforme a lo establecío pol Decretu Bersani.[210][211][212][213]
  • En 2004 Enel foi incluyida nel Dow Jones Sustainability Index, índiz de bolsa qu'envalora les prestaciones financieres de les compañíes mondiales sobre la base de principios d'excelencia económicu-financiera y de sostenibilidá ambiental.[214][215][216]
  • En 2007 Enel punxo en marcha la operación d'adquisición de la utility ibérica Endesa, y nun primer momentu algama una cuota del 67% del capital, y en 2009 llega al total control del capital.[217]

Nueves instalaciones y enerxíes alternatives

[editar | editar la fonte]
  • En 2001 Enel punxo en marcha en Brasil la construcción d'una llinia de tresmisión d'alta tensión llarga 1.095 km.[218][219]
  • En 2009 Enel dio vida al proyeutu Archilede; el nuevu sistema d'allumáu urbanu foi escoyíu por 1600 conceyos; esta nueva teunoloxía d'allumáu intelixente dexó realizar un aforru enerxético de cuasi 26 GWh/añu amenorgando les emisiones de anhidrido carbónicu de 18.000 ton/añu.[220][221][222]
  • En 2009 Enel inauguró una nueva central fotovoltaica, cerca del Parque de Villa Demidoff en Pratolino (Florencia). El proyeutu denomináu “Diamante” prevía la puesta en funcionamientu d'una instalación capaz d'almacenar la energíia acumulada nes hores diurnes so la forma d'hidróxenu col fin d'utilizar dicha enerxía n'ausencia de sol.[223][224][225]
  • En 2010 nació la central solar termodinámica Archimede de Priolo Gargallo en provincia de Siracusa (Sicilia); tratar de la primer central nel mundu qu'utiliza la teunoloxía de los sales fundíos complementada con una instalación de ciclu combináu.[226][227][228]

Otres operaciones

[editar | editar la fonte]

2010–presente

[editar | editar la fonte]

Esi periodu foi carauterizáu pol nomamientu del nuevu Conseyu d'alministración que los sos principales oxetivos fueron l'arreglu de les actividaes al estranxeru y l'amenorgamientu de la delda.

Actividaes industriales

[editar | editar la fonte]
  • En 2011 Enel inauguró en Brindisi na Central ENEL Federico II la primer instalación guía en para la captura del anhidrido carbónicu.[240][241][242][243]
  • En 2011 Enel Distribuzione realizó en Molise na zona d'Isernia, la primer rede intelixente, ye dicir una Smart grid, capaz de regular con eficiencia'l fluxu bidireccional d'enerxía llétrico producida por enerxíes renovabiles. La inversión total por esi proyeutu foi equivalente a 10 millones d'euros.[244][245][246]
  • En 2012 Enel y Renault, nel ámbitu de la movilidá llétrica y Smart City, collaboraron na producción d'un modelu d'automóvil que dexara indicar en tiempu real al veceru la llocalización de los puntos de recarga Enel más cercanos a la so posición y les informaciones sobre la so disponibilidad. Precedentemente, Enel collaboró tamién con otres cases productores como Opel, Mercedes y Piaggio.[247][248][249][250][251]

Actividaes societarias

[editar | editar la fonte]
  • En 2012 Enel punxo en venta'l 5,1% de Terna (empresa) qu'entá tenía, y salió definitivamente da la rede d'alta tensión.[252]
  • En 2013 Enel selló en Sochi un alcuerdu pola venta del 40% de Artic Russia, una joint venture con Eni, que de la mesma controlaba'l 49% de SeverEnergia, por un costu de 1,8 mil millones de dólares.[253][254]
  • En mayu de 2014 y destinó presidente del conseyu d'alministración a Maria Patrizia Grieco, y a Francesco Starace destinóse direutor executivu. Los principales oxetivos escorríos fueron l'arreglu de les actividaes na península ibérica y n'América Llatina xuntu del amenorgamientu de la delda.[255][256][257][258][259]

Actividá d'investigación y desenvolvimientu

[editar | editar la fonte]
  • En 2011 Enel robló un memorándum acordies con el Conceyu de Roma y cola Universidá de Roma La Sapienza pa la realización y la instalación de Diamante, una central fotovoltáica capaz d'atropar y guardar la enerxía producida, poniéndola disponible tamién n'ausencia de la lluz del sol.[260][261]
  • En 2011 Enel Distribuzione, sociedá que xestiona la rede de distribución d'Enel, y NEC Corporation alcanaron un alcuerdu de partnership estratéxica col fin de desenvolver nueves teunoloxíes y soluciones nel ámbitu de les Smart grid.[262][263][264]
  • Ente 2012 y 2014 Enel Distribuzione y General Electric collaboraron en proyeutos d'investigación nel campu de la eficiencia enerxética y del amenorgamientu de les emisiones de CO2.[265][266][267]
  • En 2012 Enel y Huaneng Clean Energy Research Institute sellaron un memorándum acordies con el fin de reforzar la cooperación nel desenvolvimientu de teunoloxíes en materia de carbón llimpio, enerxía anovable y xeneración distribuyida.[268][269]

Otres operaciones

[editar | editar la fonte]
  • En 2011 Enel entró a formar parte del United Nations Global Compact, la iniciativa creada poles Naciones Xuníes, en tema de sostenibilidá económica, social y ambiental, qu'axunta empreses del mundu enteru.[270]
  • En 2011 Enel foi almitida nel FTSE4Good Index de la Bolsa de Londres que mide'l comportamientu de les empreses nel ámbitu de la sostenibilidá ambiental, nes rellaciones colos stakeholder, nel respetu de los derechos humanos, na calidá de les condiciones llaborales y na llucha a la corrupción.[271][272]
  • En 2011 Enel robló un alcuerdu marco de cooperación col Programa alimentar mundial (WFP) de les Naciones Xuníes, na llucha contra la fame nel mundu y contra los cambeos climáticos. L'importe del proyeutu foi de 8 millones d'euros y entendía la produccióne y la distribución d'estufes pa la cocina d'alta eficiencia, l'allugamientu d'instalaciones fotovoltáicas nes sedes loxístiques de WFP y el sofitu a les intervenciones humanitaries.[273][274][275]
  • En 2012 Enel confirmó la so presencia nel Expo 2015 axudicándose dos licitación pa la realización de Smart grid, una rede intelixente pa optimizar la distribución d'enerxía.[276][277]

Actividaes

[editar | editar la fonte]

Enel, cotizada na Bolsa de Milán a partir de 1999 y con sede principal en Roma, forma parte d'un grupu d'empreses que s'ocupa de la producción y de la distribución d'enerxía llétrico y de gas en cuasi 30 países n'Europa, América del Norte, América del Sur, Asia y África.[278][279][280][281][282] El grupu emplega sobre 69.000 encargaos,[283] tien más de 60 millones de veceros nel mundu (56 millones nel mercáu de la enerxía llétrico y 6 millones nel mercáu del gas) y una capacidá neta instalada equivalente a 89 GW, ye primeru n'Europa por númberu de veceros y segundu, dempués d'EdF, por capacidá.[278][280][284][285][286][287][288][289][290]

Xeneración d'enerxía llétrico

[editar | editar la fonte]

La xeneración d'enerxía llétrico realizar por diverses fontes d'enerxía como la xeotérmica, eólica, fotovoltaica, hidrollétrica, termollétrica, nuclear.[278] En 2014 el grupu Enel produció en total 283,1 mil millones de kWh de lletricidá, distribuyó nes sos propies redes 395,4 mil millones de kWh y vendió 261 mil millones de kWh.[291] Dende finales de 2008 la xeneración d'enerxía llétrico per mediu de fontes anovables ye executada pola filial Enel Green Power.[292][293][294]

Resume de la capacidá neta instalada y de la xeneración d'enerxía llétrico
País Capacidá neta instalada Enel (2015) Enerxía producida por Enel nel país (2014) Porcentaxe d'enerxía producida por Enel sobre'l total Enerxía total producida nel país (2014)
Europa 59,1 GW 178,3 TWh 896 TWh
30 810

MW[295]

71,8 TWh[296] 24 % 299 TWh[297]
España y Portugal 23 042 MW[298] 69,7 TWh[299] 18,4 % 377 TWh[297]
Eslovaquia 4032 MW[300] 20,6 TWh[301] 85,8% 24 TWh[297]
Romanía 534 MW[302] 15 TWh[303] 26,3 % 57 TWh[297]
406

MW[304]

0,7 TWh[305] 0,8 % 83 TWh[297]
308

MW[306]

0,5 TWh[307] 0,9 % 56 TWh[297]
Norte América 2,1 GW 6,4 TWh 4718 TWh
EU y Canadá 2083 MW[308] 6,4 TWh[309] 0,1 % 4718 TWh[297]
América Central 1 GW 2,8 TWh 320 TWh
312

MW[310]

1,1 TWh[307] 15,7 % 7 TWh[297]
495

MW[311]

0.8 TWh[312] 0,2 % 296 TWh[297]
Guatemala 164 MW[313] 0,7 TWh[314] 8,7 % 8 TWh[297]
55

MW[315]

0,2 TWh[316] 2,2 % 9 TWh[297]
Suramérica 17,5 GW 62,8 TWh 813 TWh
6.886

MW[317]

20 TWh[318] 31,7 % 63 TWh[297]
4.400

MW[319]

14,4 TWh[320] 12,1 % 119 TWh[297]
3000

MW[321]

13,5 TWh[322] 21,7 % 62 TWh[297]
1900

MW[323]

9,1 TWh[324] 23,9 % 38 TWh[297]
Brasil 1353 MW[325] 5,8 TWh[326] 1,1 % 531 TWh[297]
Asia 8,9 GW 42,4 TWh 1057 Twh
8944

MW[327]

42,4 TWh[328] 4 % 1057 TWh[297]
África 0,4 GW 0,8 TWh 21 TWh
Marruecos 384 MW[329] 0,8 TWh[330] 3,8 % 21 TWh[297]
Total 89 GW 293,5 TWh 7825 TWh

Investigación y desenvolvimientu

[editar | editar la fonte]

Enel desempeña amás actividaes d'investigación y desenvolvimientu nel ámbitu de la producción y de la tresmisión d'enerxía llétrico, como:

  • el planiamientu y la realización de "centrales híbrides" que preven l'usu combináu de diverses fontes o de teunoloxíes pal caltenimientu d'enerxía col fin d'amontar la eficiencia de les instalaciones, en dellos proyeutos xunto con Enea.[331][332][333]
  • el desenvolvimientu de les redes intelixentes Smart grid capaces d'amontar la eficiencia y la sostenibilidá na distribución d'enerxía llétrico, col sofitu de la Comunidá europea.[334][335]

Mercáu italianu

[editar | editar la fonte]

N'Italia, Enel actúa nel campu:

Dempués de la lliberalización del mercáu, Enel nun puede producir más del 50% de la enerxía llétrico producida nel territoriu nacional[342] y tien la obligación, como toles empreses productores, de coneutar a la rede llétrica a quienquiera que lo pida (serviciu universal), según recen les normatives europees. Polo xeneral Enel ta sometida a la supervisión y a les decisiones del Tribunal de la enerxía llétrico y del gas.[343][344]

Actividá internacional

[editar | editar la fonte]
Presencia del grupu Enel nel mundu

A nivel global el grupu Enel, per mediu de los sos filiales, cubre les siguientes árees y actividaes:

Enel ta entamada en 5 divisiones:

  • Global Generation: ocupar de la xeneración d'enerxía llétrico.
  • Global Infrastructure and Network: cubre les infraestructures de tresporte y distribución d'enerxía.
  • Enerxía Anovable, que'l so ámbitu ye la producción d'enerxía per mediu de fontes anovables que depende d'Enel Green Power y que'l so direutor xeneral, de mayu de 2014 Francesco Venturini, ye tamién direutor executivu de la mesma Enel Green Power.[354][355][356]
  • Globale Trading: apurre a les sociedaes del grupu Enel y a los veceros terceros los productos utilizaos na carga de centrales termoeléctriques y los servicios de optimización de la producción d'enerxía y de distribución.[357]
  • Upstream Gas: si ocupa d'inversiones na actividá d'esploración, producción y desenvolvimientu de les infraestructures de tresporte de gas.

Enel ta presente n'Europa (Bulgaria, Francia, Grecia, Rumanía, Rusia, Eslovaquia y España), n'América del Norte (Canadá y Estaos Xuníos) y América Llatina (Brasil, Chile, Costa Rica, Guatemala, Méxicu, Panamá y Perú).

Cola filial Endesa, Enel tamién ta presente n'Arxentina, Colombia, Marruecos, Perú y Portugal.

Europa

[editar | editar la fonte]

Bélxica

[editar | editar la fonte]

En Bélxica Enel produz enerxía llétrico per mediu de la instalación de Marcinelle Energie por una capacidá total de 406 MW.[358]

Bulgaria

[editar | editar la fonte]

En Bulgaria Enel ta presente per mediu d'Enel Green Power con dos instalaciones eóliques adquiríes en 2008 y que la so capacidá foi doblada en 2010, por un total de 42 MW. Les instalaciones atopar en Kamen Bryag y Shabla nel nordeste del país a lo llargo de la mariña del Mar Negru.[359][360][361]

Xipre

[editar | editar la fonte]

En Xipre Enel participa per mediu d'Enel Trade con una participación del 12,5 % nun consorciu pa la esploración y la producción de gas nel campu de Leviathan ente Xipre, Israel y El Líbanu.[362][363][364][365][366]

Francia

[editar | editar la fonte]

En Francia Enel actúa nel trading d'enerxía llétrico con una participación del 5 % de la bolsa llétrica francesa Powernext.[367]

Grecia

[editar | editar la fonte]

En Grecia Enel ta presente per mediu d'Enel Green Power y dispón de centrales hidrollétriques (19 MW), fotovoltaiques (71 MW) y eóliques (199 MW) por un total de 289 MW.[368][369][370][371][372]

Países Baxos

[editar | editar la fonte]

Nos Países Baxos Enel ta presente con diverses sociedaes financieres (Enel Finance International N.V., Enel Investment Holding B.V., International Endesa B.V.) pa la coleuta de fondos nos mercaos per mediu d'obligaciones o otres formes de financiamientu ya inversión n'actividaes de producción y de distribución d'enerxía llétrico. Amás Enel ta presente per mediu d'Endesa Energia S.A. na venta de gas y de lletricidá a grandes veceros.[373]

Rumanía

[editar | editar la fonte]

En Rumanía Enel cuenta con más de 2,6 millones de veceros gracies a cuotes de participación mayoritaria en sociedaes de distribución d'enerxía llétrico na Muntenia del Sue, Bucuresti inclusive, nel Banato y na Dobrugia.[374] Per mediu d'Enel Green Power, Enel ta presente na xeneración d'enerxía llétrico con una capacidá total de 534 MW.[375][374]

Rusia

[editar | editar la fonte]

En Rusia Enel ye parte activa en diversos sectori:[376]

  • per mediu d'Enel Rusia, produz enerxía llétrico por centrales termollétriques con una capacidá total de 9.107 MW.[377]
  • na venta de lletricidá, por RusEnergoSbyt.
  • na distribución pola instalación de contadores de lletricidá.

Eslovaquia

[editar | editar la fonte]

N'Eslovaquia pol 66 % de Slovenské Elektrárne, adquiríu en 2006, Enel produz enerxía llétrico por un total de 5700 MW de la enerxía nuclear, termollétrico ya hidrollétrico.[378][379]

España y Portugal

[editar | editar la fonte]

N'España y en Portugal, Enel ye'l principal operador pola participación n'Endesa con una xeneración d'enerxía llétrico total equivalente a 23 474 MW (que los sos 6500 MW anovables) y más de 11 millones de veceros nel mercáu llétricu y 1,2 millones nel mercáu del gas.[380] Amás Enel actúa una xeneración d'enerxía llétrico con enerxíes anovables por Enel Green Power España con una capacidá total n'España de 1745 MW y en Portugal de 163 MW.[381][382]

Turquía

[editar | editar la fonte]

En Turquía Enel participa nes investigaciones pal desenvolvimientu d'enerxía xeotérmico per mediu d'Enel Green Power y del grupu Meteor Uzun.[383][384][385]

América del Norte

[editar | editar la fonte]

Estaos Xuníos y Canadá

[editar | editar la fonte]

Nos Estaos Xuníos y en Canadá, Enel produz enerxía hidrollétrico, xeotérmico, eólico y a biomases per mediu d'Enel Green Power North America (anteriormente conocida como Enel North America), filial d'Enel Green Power por una capacidá total de 2083 MW (1980 MW n'EX y 103 MW en Canadá).[386]

Méxicu

[editar | editar la fonte]

Enel ta presente en Méxicu dende 2007. Per mediu d'Enel Green Power produz enerxía por 399 MW procedente d'enerxía eólico (346 MW) y d'enerxía hidrollétrico (53 MW).[387][388][389][390][391]

América Central

[editar | editar la fonte]

Costa Rica

[editar | editar la fonte]

Per mediu d'Enel de Costa Rica, S.A, filial d'Enel Green Power Latin America, en Costa Rica Enel produz enerxía llétrico por un total de 55 MW procedente d'enerxía eólico (24 MW) y enerxía hidrollétrico (31 MW).[392][393][394][395]

Guatemala

[editar | editar la fonte]

En Guatemala, per mediu d'Enel Green Power Guatemala, Enel produz enerxía llétrico por 163 MW procedente por entero de energia hidroeléctrica.[396][397][398]

Panamá

[editar | editar la fonte]

En Panamá, per mediu d'Enel Fortuna, una filial d'Enel Green Power Panamá, Enel produz enerxía con una capacidá total de 300 MW, equivalente al 23% de les necesidaes nacionales panameñas en 2014.[399][400][401][402][403]

América del Sur

[editar | editar la fonte]

N'América Llatina, per mediu d'Enel Green Power, Enel foi en 2014 el segundu productor d'enerxía llétrico procedente del fotovoltaico.[404]

Arxentina

[editar | editar la fonte]

N'Arxentina, Enel produz enerxía llétrico con una capacidá total de 4.522 MW, per mediu de les filiales d'Endesa Chile (Endesa Costanera, Hidroeléctrica El Chocón, y Dock Sud).[405][406]Per mediu d'EDESUR Enel distribúi enerxía llétrico a más de 2,3 millones de veceros.[407]

Brasil

[editar | editar la fonte]

En Brasil, Enel produz enerxía llétrico per mediu de les filiales Endesa Fortaleza y Cachoeira Dourada por una capacidá total de 987 MW. Amás Enel actúa na tresmisión d'enerxía llétrico per mediu d'Endesa CIEN y na distribución con:[408]

  • Ampla, que cubre la ciudá y l'Estáu de Rio de Janeiro con más de 2,6 millones de veceros.
  • Coelce, nel Estáu de Cearà, con más de 3,4 millones de veceros.

Per mediu d'Enel Brasil Participações Ltda, filial d'Enel Green Power, produz enerxía llétrico procedente de fontes anovables por 376 MW d'enerxía fotovoltaica (203 MW) y d'enerxía hidrollétrico (173 MW).[408][409][410][411][412][413]

Chile

[editar | editar la fonte]

En Chile Enel produz lletricidá por 6.590 MW. Per mediu d'Enel Chile y Enel Green Power, Enel tien una capacidá de producción de más de 300 MW procedente d'enerxía hidrollétrico y eólico.[414][415][416][417][418][419][420][421][422]

Colombia

[editar | editar la fonte]

En Colombia Enel produz enerxía llétrico por una capacidá de 2994 MW.[423] Per mediu d'Enel Green Power desenvuélvense proyeutos d'enerxíes alternatives.[424][425]

Ecuador

[editar | editar la fonte]

N'Ecuador, Enel busca fontes d'enerxía xeotérmico según los alcuerdos establecíos a finales de 2011.[426]

Perú

[editar | editar la fonte]

En Perú, Enel produz enerxía llétrico por una capacidá total de 1802 MW.[427] Dende 2011 Enel Green Power Perú trabaya pal desenvolvimientu de les enerxíes alternatives nel país, consiguiendo diverses llicencies pa instalaciones de xeneración d'enerxía llétrico.[428][429][430][431][432][433]

Uruguái

[editar | editar la fonte]

N'Uruguái Enel ta realizando[¿cuándo?], per mediu d'Enel Green Power, una instalación d'enerxía eólico por 50 MW.[434][435][436][437][438]

África

[editar | editar la fonte]

Arxelia

[editar | editar la fonte]

N'Arxelia Enel tien el 13,5% de les reserves de gas na presa de Illizi nel sureste del país y el 18,4% del campu de Isarene.[362] Amás en 2014 adquiriéronse, xuntu de Dragon Oil, les llicencies d'esploración del gas en dos árees: Msari Akabli y Tinrhert Nord. Nel primu Enel è anche operatore con una partecipazione del 70%, mentre nel secondo hai una partecipazione del 30%.[439][440][441][442][443][444]

Exiptu

[editar | editar la fonte]

N'Exiptu Enel tien el 10% de la llicencia d'esploración de gas nel área d'El Burullus.[445][446][447][448]

Marruecos

[editar | editar la fonte]

En Marruecos Enel produz enerxía llétrico per mediu d'Energie Electrique de Tahaddart con una capacidá de 384 MW.[449]

Sudáfrica

[editar | editar la fonte]

En Sudáfrica Enel ta presente per mediu d'Enel Green Power que punxo en marcha una central fotovoltaica por 10 MW.[450][451][452][453][454][455]

Filiales

[editar | editar la fonte]
La sede central d'Enel en Roma

En Enel tien les siguientes empreses actives na producción y venta d'enerxía llétrico:[456]

  • la totalidá d'Enel Produzione y, per mediu d'Enel Produzione:
  • el 49% de Hydro Dolomiti Enel[463]
  • el 51% de ENergy Hydro Piave.
  • la totalidá d'Enel Servizio Elettrico que s'ocupa de la venta d'enerxía llétrico nel mercáu reguláu.[457]
  • la totalidá d'Enel Energia que s'ocupa de la venta d'enerxía llétrico nel mercáu llibre y de la venta de gas natural a los veceros finales. Esta postrera tien el 100% d'Enel.si, empresa qu'ufierta soluciones procedentes d'enerxíes anovables a los veceros finales y xestiona los "Puntos Enel Green Power" en franchising.[458]
  • el 69,171%[466] d'Enel Green Power nel ámbitu de la xeneración d'enerxía llétrico procedente d'enerxíes anovables, que de la mesma tien distintes filiales internacionales n'Europa, América del Norte y América del Sur.
  • De les infraestructures y de les redes, Enel tien el:[462][467]
  • 100% d'Enel Distribuzione, pa la distribución d'enerxía llétrico.
  • 100% d'Enel Sole, que s'ocupa del allumáu público y artístico.

Pal trading nos mercaos internacionales y en , amás del suministru y de la venta de productos enerxéticos y de gas, Enel tien el 100% d'Enel Trade, que de la mesma tien el 100% d'Enel Trade Rumanía, Enel Trade Croacia y d'Enel Trade Serbia.[59][456] Amás, per mediu d'Enel Trade, Enel tien la totalidá de Nuove Energie, empreses especializada na construcción d'instalaciones de regasificación.[59][456][459]

Europa

[editar | editar la fonte]

En Bélxica Enel tien, per mediu d'Enel Investment Holding, el 100% de Marcinelle Energie, propietaria de la omónima central llétrica, adquirida en 2008 por Duferco Diversification.[460][461][462] En 2013 roblóse una carta d'intenciones pa la cesión de la sociedá en Gazprom.[463][462] Nel 2013 venne firmata una lettera di intenti per la cessione della società a Gazprom.[464][465][466][467][468][469] En Francia Enel tien el 5% de la bolsa llétrica francesa Powernext.[367] N'España, dempués del allugamientu de títulos en payares de 2014, Enel tien, per mediu de la sociedá Enel Iberoamérica (antes conocida como Enel Energy Europe[470]), el 70,1% d'Endesa, adquirida en 2009 con una participación del 92,06%.[471][472][473][474] L'adquisición valió-y a Enel en 2009 el premiu Platts Global Energy Awards de Deal of the Year.[475] en Rusia Enel ta presente dende 2004:[475]

  • tien el 56,43% d'Enel Rusia (n'orixe OGK-5) per mediu d'Enel Investment Holding BV.[376][476][477][478][479]
  • dende 2008, per mediu d'Enel Investment Holding BV, tien el 49,5% de RusEnergoSbyt, suministrador d'enerxía llétrico.[480]

En 2013 Rosneft, per mediu de NGK Itera, mercó la participación del 40% d'Enel en Arctic Russia BV que de la mesma tenía'l 19,6% en SeverEnergia.[481][482][483][484][485][486]

América del Sur

[editar | editar la fonte]
  • N'Arxentina Enel tien el control d'Edesur per mediu d'Enersis y de Distrilec Inversora SA, de la mesma filial d'Enersis col 51,5 %.[456][487]
  • En Chile Enel tien, per mediu d'Enel Iberoamérica (antes conocida como Enel Energy Europe[470]), el 60,62 % de Enersis Chile dempués de l'adquisición de la participación d'Endesa y del 100 % d'Endesa Llatinoamérica SA.[488][489]
  • En Perú per mediu d'Enersis Chile, Enel tien una participación del 58,6 % de Edegel Perú, dempués del alcuerdu robláu con Inkia America Holding en 2014.[490]

Datos societarios

[editar | editar la fonte]

Principales accionistas

[editar | editar la fonte]
  • Ministeriu italianu d'Economía - 25,500%

Según los datos CONSOB actualizaos a 27 de mayu de 2015, l'accionista relevante d'Enel, ye dicir con una participación cimera al 2% ye'l Ministeriu italianu d'Economía, que tien el 25,50% del capital social.

Conseyu d'alministración

[editar | editar la fonte]
Presidente Maria Patrizia Grieco[491]

nomáu en mayu de 2014

Direutor Executivu Francesco Starace[492]

nomáu en mayu de 2014

Conseyeru Alfredo Antoniozzi[493]

nomáu en mayu de 2015

Conseyeru Alessandro Banchi[494]

noma avvenuta nel maggio 2011

Consigliere Alberto Bianchi[495]

nomáu en mayu de 2014

Conseyeru Paolo Girdinio[496]

nomáu en mayu de 2014

Conseyeru Alberto Pera[497]

nomáu en mayu de 2014

Conseyeru Anna Chiara Svelto[498]

nomáu en mayu de 2014

Conseyeru Angelo Taraborrelli[499]

nomáu en mayu de 2011

Historial de los presidentes

[editar | editar la fonte]

Historial de los direutores xenerales

[editar | editar la fonte]
Presidente Duración del cargu
Vito Antonio Di Cagno[500] 1963 - 1973
Arnaldo Maria Angelini[501] 1973 - 1979
Francesco Corbellini[502] 1979 - 1987
Franco Viezzoli[503] 1987 - 1996
Chicco Testa[504] 1996 - 2002
Piero Gnudi[505] 2002 - 2011
Paolo Andrea Colombo[506] 2011 - 2014
Maria Patrizia Grieco[507] 2014 - in

corsu

Direutor xeneral Duración del cargu
Arnaldo Maria Angelini[501] 1963 - 1973
Massimo Moretti[508][509] 1973 - 1982
Alberto Negroni[510] 1984 - 1992
Alfonso Limbruno[511] 1992 - 1995
Franco Tatò[512] 1996 - 2002
Paolo Scaroni[513] 2002 - 2005
Fulvio Conti[514] 2005 - 2014
Francesco Starace[515] 2014 - anguaño

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Roberta Jannuzzi (29 de setiembre de 2006). «Storia di Enel dal 1962 ai nostri giorni». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 29 de xineru de 2015.
  2. ↑ «Dismissione partecipazioni dello Stato». Consultáu'l 29 de xineru de 2015.
  3. ↑ «Enel, il Tesoro viende il 5,7%. In arrivo altri 2,2 miliardi» (italianu). Corriera.it (25 de febreru de 2015). Consultáu'l 26 de febreru de 2015.
  4. ↑ «La Stampa 2015». Consultáu'l 29 de xineru de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  5. ↑ «Global 500 2014» (2014). Consultáu'l 29 de xineru de 2015.
  6. ↑ «MIO Azioni Enel - Quotazioni ENEL y Titoli borsa». Consultáu'l 29 de xineru de 2015.
  7. ↑ «Dati operativi». Consultáu'l 29 de mayu de 2015. «Enel.it»
  8. ↑ Cesara Silvi. «Frammenti di storia dell'energia solare in Italia prima del 1955». Consultáu'l 30 de xineru de 2015.
  9. ↑ Giuseppe Vottari. Storia d'Italia (1861-2001). Alpha Test, páx. 73. ISBN 978-88-483-1555-5.
  10. ↑ Augusto Garuccio; Giuseppe Guarino; Franco Selleri (1993). Nucleare Y Solare Come Alternative Al Petrolio. Edizioni Dedalo, páx. 47. ISBN 978-88-220-3736-7.
  11. ↑ Vestrucci (2013). «Appendice 3: L'energia elettrica in Italia», L'Italia y l'energia. 150 anni di postvisioni energetiche. FrancoAngeli, páx. 225. ISBN 978-88-204-0561-8.
  12. ↑ «Per una storia del sistema elettrico italianu» (8 d'ochobre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 5 de febreru de 2015. Consultáu'l 30 de xineru de 2015.
  13. ↑ Piero Gnudi. «L'energia elettrica: storia di un successo italianu». Consultáu'l 30 de xineru de 2015.
  14. ↑ Felice Egidi. «Attualità dell'energia idroelettrica». Consultáu'l 30 de xineru de 2015.
  15. ↑ «Ambiente ed energia». Archiváu dende l'orixinal, el 5 de febreru de 2015. Consultáu'l 31 de xineru de 2015.
  16. ↑ Giancarlo Bonardi; Carlo Patrignani (2010). Energie alternative y rinnovabili. Wolters Kluwer Italia, páx. 582. ISBN 978-88-217-3316-1.
  17. ↑ 17,0 17,1 Giuseppe Catalano (17 d'avientu de 2014). «L'intervento pubblico nel settore dell'energia elettrica». Consultáu'l 31 de xineru de 2015.
  18. ↑ «La rivoluzione industriale y finar dell'800». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-02-05. Consultáu'l 30 de xineru de 2015.
  19. ↑ 19,0 19,1 Umberto Chiaramonte; Sergio Lucchini (2005). «Economia y sviluppo industriale», Terra d'Ossola. Grossi Edizioni. ISBN 978-88-89751-02-2.
  20. ↑ Edoardo Beltrame (9 d'avientu de 2014). «Breve storia dell'energia elettrica in Italia». Consultáu'l 30 de xineru de 2015.
  21. ↑ Gian Luca Lapini (22 de marzu de 2004). «Origini del sistema elettrico a Milano». Consultáu'l 30 de xineru de 2015.
  22. ↑ (1999) Pietro Bolchini: Storia delle aziende elettriche municipalizzate. Laterza. ISBN 978-88-420-5831-1.
  23. ↑ 23,0 23,1 (1980) Economia delle fonti di energia 23, páx. 95.
  24. ↑ Giorgio Mori (1977). Giorgio Mori: L'Industrializzazione in Italia: 1861-1900. Società editrice il Mulino.
  25. ↑ (1960) Repertoriu generale annuale della Giurisprudenza italiana 1. Unione tipografico-editrice, páx. 60.
  26. ↑ Giorgio Mori; Giovanni Zanetti (1994). Storia dell'industria elettrica in Italia. Laterza. ISBN 978-88-420-4558-8.
  27. ↑ (1999) Piero Bolchini: Storia delle aziende elettriche municipalizzate. Laterza, páx. 137. ISBN 978-88-420-5831-1.
  28. ↑ Renato Giannetti. «Il servizio elettrico dai sistemi regionali alla liberalizzazione». Consultáu'l 31 de xineru de 2015.
  29. ↑ Giancarlo Morcaldo (2007). Intervento pubblico y crescita economica: un equilibriu da ricostruire. FrancoAngeli, páx. 156-157. ISBN 978-88-464-8974-6.
  30. ↑ Sergio Zoppi (2003). Il Mezzogiorno di De Gasperi y Sturzo (1944-1959). Rubbettino Editore, páx. 76. ISBN 978-88-498-0705-9.
  31. ↑ (1962) «L'unificazione delle tariffe dell'energia elettrica», Piacenza economica 1, páx. 3-5.
  32. ↑ (1967) Notiziario 24. Confederazione generale dell'industria italiano, páx. 1621.
  33. ↑ 33,0 33,1 Giovanni di Capua (2004). «Per l'irizzazione dell'energia elettrica», Tommaso Zerbi y i federalismi. Rubbettino Editore. ISBN 978-88-498-0896-4.
  34. ↑ 34,0 34,1 (1962) Economia internazionale delle fonti di energia 6. Istituto di economia delle fonte di energia, Università commerciale L. Bocconi.
  35. ↑ Lauro Orizio; Francesco Radice (1964). Storia dell'industria elettrica in Italia (1882-1962). Nova tipu lito, páx. 308.
  36. ↑ «Provvedimento del comitato interministeriale dei prezzi» (29 d'agostu de 1961). Consultáu'l 31 de xineru de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  37. ↑ Franco Amatori; Francesco Brioschi (1997). «-y grandi imprese private: famiglie y coalizioni», Fabrizio Barca: Storia del capitalismu italianu dal dopoguerra a oggi. Donzelli Editore.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 (1989) Piero Bolchini: La Nazionalizzazione dell'energia elettrica: l'esperienza italiana y di altri paesi europei : atti del convegno internazionale di studi del 9-10 de payares de 1988 per il XXV anniversario dell'istituzione dell'Enel. Laterza, páx. 264. ISBN 978-88-420-3511-4.
  39. ↑ (1955) Libertà y giustizia per il Mezzogiorno. G. Macchiaroli.
  40. ↑ (1962) Il Consiglio di Stato: organo ufficiale del Centru italianu di studi amministrativi 2. Italedi.
  41. ↑ 41,0 41,1 Giancarlo Morcaldo (2007). Intervento pubblico y crescita economica: un equilibriu da ricostruire. FrancoAngeli, páx. 156. ISBN 978-88-464-8974-6.
  42. ↑ Fabio Silari (1989). Italia contemporánea 176-177. Istituto nazionale per la storia del movimento di liberazione.
  43. ↑ 43,0 43,1 Publio Fedi; Fabrizio Liberati (1981). Miti y realtà: genesi, obiettivi y consuntivi della nazionalizzazione dell'industria elettrica, 1962-1977 : l'interpretazione economica dei bilanci in rosso. Mondadori Education. ISBN 978-88-00-86003-1.
  44. ↑ «IV° Governo Fanfani: Intervento di Amintore Fanfani alla Camera dei deputati (Roma, 2 marzu 1962)» (2 de marzu de 1962). Consultáu'l 31 de xineru de 2015.
  45. ↑ «Disegno di legge» (26 de xunu de 1962). Consultáu'l 31 de xineru de 2015.
  46. ↑ Tullio Ascarelli (1962). Rivista delle società 7. Giuffrè editore.
  47. ↑ «Nazionalizzazione - Liberalizzazione del Settore Elettrico: ripercussioni sul territoriu ternano» (luglio 2008). Consultáu'l 31 de xineru de 2015.
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 48,3 48,4 Barbara Pozzo (2009). -y politiche energetiche comunitarie. Un'analisi degli incentivi allo sviluppo delle fonti rinnovabili. Giuffrè Editore. ISBN 978-88-14-14462-2.
  49. ↑ 49,0 49,1 Energia nucleare. ENEA. 1990. 
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 Eugenio Grippo; Filippo Manca (2008). Manuale curtiu di diritto dell'Energia. Wolters Kluwer Italia, páx. 33,64. ISBN 978-88-13-27438-2.
  51. ↑ Stefano Nespor; Ada Lucia De Cesaris (2009). Codice dell'ambiente. Giuffrè Editore, páx. 1166-1174. ISBN 978-88-14-13797-6.
  52. ↑ Geremia Gios; Ilaria Goio; Pietro Nervi (2014). Energia y territori di montagna. La produzione idroelettrica e il ruolo dei Consorzi dei BIM. Problemi y prospettive. FrancoAngeli, páx. 47. ISBN 978-88-917-0916-5.
  53. ↑ Stefano Battilossi (2001). Acea di Roma 1909-2000: da azienda municipale a gruppo multiservizi. FrancoAngeli, páx. 260. ISBN 978-88-464-2952-0.
  54. ↑ Giuseppe De Luca (2002). -y società quotate alla Borsa valori di Milano dal 1861 al 2000: profili storici y titoli azionari. Libri Scheiwiller.
  55. ↑ Salvatore Satta (1982). Studi in memoria di Salvatore Satta 2. CEDAM, páx. 1512.
  56. ↑ (1966) Il Consiglio di Stato: organo ufficiale del Centru italianu di studi amministrativi 2. Italedi, páx. 412.
  57. ↑ (1966) Sentenze y ordinanze della Corte costituzionale 5. Giuffrè.
  58. ↑ (1966) Giurisprudenza costituzionale 2. Giuffrè.
  59. ↑ 59,0 59,1 59,2 59,3 Massimo Bergami; Pier Luigi Celli; Giuseppe Soda (2012). National Monopoly to Successful Multinational: the case of Enel (n'inglés). Palgrave Macmillan, páx. 13. ISBN 978-1-137-03391-8.
  60. ↑ (1963) Giurisprudenza costituzionale. Giuffrè.
  61. ↑ Raffaele Cercola (1984). L'intervento esterno nello sviluppo industriale del Mezzogiorno: analisi della situazione attuale y delle tendenze recenti. Guida Editori, páx. 122. ISBN 978-88-7042-861-2.
  62. ↑ (2003) Commissione parlamentare d'inchiesta sul disastro del Vajont: inventariu y documenti. Rubbettino Editore, páx. 23. ISBN 978-88-498-0655-7.
  63. ↑ «Inventariu della commissione d'inchiesta sul disastro del Vajont». Consultáu'l 1ᵘ de febreru de 2015.
  64. ↑ «Relazione della Corte dei Conti» (9 de setiembre de 1966). Consultáu'l 2 de febreru de 2015.
  65. ↑ 65,0 65,1 Ilenia Giuga. «Enel». Consultáu'l 1ᵘ de febreru de 2015.
  66. ↑ Collegio dei revisori (3 de mayu de 1968). «Relazione del consiglio di amministrazione».
  67. ↑ Maria Martellini (2007). Dal monopoliu alla concorrenza. La liberalizzazione incompiuta di alcuni settori. FrancoAngeli, páx. 61-62. ISBN 978-88-464-9443-6.
  68. ↑ Luigi Morati (1999). ABC dell'elettrotecnica y della illuminazione. Hoepli. ISBN 978-88-203-2581-7.
  69. ↑ 69,0 69,1 Virginio Cantoni; Silvestri Andrea (2009). Storia della tecnica elettrica. Cisalpino, páx. 201. ISBN 978-88-323-6214-5.
  70. ↑ Paolo Andrea Colombo (2 d'agostu de 2012). «Quando nel '62 si unì l'Italia energetica». Consultáu'l 1ᵘ de febreru de 2015.
  71. ↑ «Cos'è il dispacciamento» (12 de payares de 1994). Consultáu'l 1ᵘ de febreru de 2015.
  72. ↑ «Dispacciamento». Consultáu'l 1ᵘ de febreru de 2015.
  73. ↑ (1969) les transports d'énergie: techniques nouvelles et conséquences économiques. Travaux du Colloque européen d'économie de l'énergie. Grenoble, 6-8 mai 1965 (en francese). Mouton & Company, páx. 95.
  74. ↑ Luca Mazzari (2011). Design per l'energia: strumenti y linguaggi per una produzione diffusa. Allinia Editrice, páx. 72. ISBN 978-88-6055-637-0.
  75. ↑ «Diffusione della elettrificazione rurale» (26 de xineru de 1967). Archiváu dende l'orixinal, el 2 de febreru de 2015. Consultáu'l 1ᵘ de febreru de 2015.
  76. ↑ Alfonso Percuoco (2004). L'energia ed i poteri. Il mercato llibero dell'energia elettrica tra realtà ed apparenze. FrancoAngeli, páx. 58. ISBN 978-88-464-5500-0.
  77. ↑ Emanuele Felice. «Cassa per il Mezzogiorno - Il caso dell'Abruzzo» páx. 44. Consultáu'l 1ᵘ de febreru de 2015.
  78. ↑ (1966) Indagine sulla situazione della elettrificazione rurale in Italia. Enel.
  79. ↑ Caterina Napoleone (Franco Maria Ricci). Enciclopedia di Roma: dalla origini all'anno Duemila. Franco Maria Ricci, páx. 387. ISBN 978-88-216-0946-6.
  80. ↑ Vita italiana 25. Presidenza del Consiglio dei ministri, páx. 430.
  81. ↑ «Tutti i numeri dell'interconnessione Italia-Francia». Consultáu'l 2 de febreru de 2015.
  82. ↑ 82,0 82,1 Silvio Govi: L'Universu 50. Istituto geografico militara.«Due cavi per l'Elba» (1967). Consultáu'l 2 de febreru de 2015.
  83. ↑ «Ischia 70 metri sotto». Consultáu'l 2 de febreru de 2015.
  84. ↑ «Vajont, il risarcimento Montedison». La Repubblica (24 de xunu de 1999). Consultáu'l 29 de payares de 2014.
  85. ↑ «La storia dell'elettricità in Italia». Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xunetu de 2015. Consultáu'l 5 de febreru de 2015.
  86. ↑ (1977) La Civiltà cattolica Volume 1 - Quaderno 3040 – 19 febbraio 1977. La Civiltà Cattolica.
  87. ↑ Antonio Cardinale; Alessandro Verdelli (2008). Energia per la industria in Italia: la variabile energetica dal miracolo economico alla globalizzazione. FrancoAngeli, páx. 64-65. ISBN 978-88-464-9264-7.
  88. ↑ Enrico Pietrella (5 d'ochobre de 2012). «Il Pianu energetico nazionale: un obiettivo primariu di cui si sente il bisogno». Consultáu'l 3 de febreru de 2015.
  89. ↑ «Legge 2 agostu 1975, n. 393» (2 d'agostu de 1975). Consultáu'l 5 de febreru de 2015.
  90. ↑ Collegio dei revisori (3 de mayu de 1968). «Relazione del Consiglio di amministrazione - Atti della Camera dei Deputati - V Llexislatura». Consultáu'l 19 d'abril de 2015.
  91. ↑ Giovanni Ruggeri (giugno 2011). «Lo sviluppo dell'energia idroelettrica in Italia». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-02-06. Consultáu'l 6 de febreru de 2015.
  92. ↑ 92,0 92,1 92,2 Sergio Fumich (2008). Cronache Naturali. Lulu.com, páx. 40,145-146.
  93. ↑ (1984) Nuclear power in an age of uncertainty (n'inglés). DIANE Publishing, páx. 192. ISBN 978-1-4289-2377-5.
  94. ↑ Nino Lo Bianco; C. M. Capè; Fabio Sampek (2011). La guida del Sole 24 Ore al management dell'energia. Mercato y catena del valore, modelli di business, sistemi di xestione y normative. Gruppo 24 Ore.  p. 274. 
  95. ↑ 95,0 95,1 «Centrale di Caorso». Consultáu'l 8 de febreru de 2015.
  96. ↑ «Caorso IV nucleare». Consultáu'l 8 de febreru de 2015.
  97. ↑ «Centrale idroelettrica del Taloro». Consultáu'l 6 de febreru de 2015.
  98. ↑ (1980) Atti della Società toscana di scienze naturali, residente in Pisa: Memorie 86. Società toscana di scienze naturali.
  99. ↑ (1986) Atti della tavola rotonda tenuta a Bologna il 26 de xunu de 1979 el so il delta del Po: sezione idraulica. Tipografia compositori, páx. 33.
  100. ↑ (1980) Relazione generale sulla situazione economica del paese 1. Institutu Poligrafico dello Stato, páx. 109.
  101. ↑ Gianfranco Castelli. «Energia elettrica». Consultáu'l 6 de febreru de 2015.
  102. ↑ Emilio Segrè (1977). La fisica dell'peracabo trentennio: prolusione tenuta per l'inaugurazione dell'anno accademico 1976-1977, nella cerimonia solenne del 12 de payares de 1976, onorata dalla presenza del Presidente della Repubblica. Accademia Nazionale dei Lincei.  p. 5. 
  103. ↑ L'Energia elettrica. 54. Centru elettrotecnico sperimentale italianu "Giacinto Motta". 1977. 
  104. ↑ L. Paris. «The 1000 kV Project» (inglés).
  105. ↑ «Progetto 1000 kV - La linea aerea» (1978). Consultáu'l 6 de febreru de 2015.
  106. ↑ «Pozzi Geotermici perforati in Italia». Ministero dello Sviluppo Economico. Consultáu'l 6 de febreru de 2015.
  107. ↑ Gianluca Vignaroli (5 de xunu de 2014). «Structural compartmentalisation of a geothermal system, the Torre Alfina field (central Italy)». Consultáu'l 6 de febreru de 2015.
  108. ↑ L'Energia elettrica. 52. Centru elettrotecnico sperimentale italianu "Giacinto Motta". 1975. 
  109. ↑ Alberto Romanu (30 de xunu de 2012). «Tesi di dottorato di Alberto Romanu». Consultáu'l 6 de febreru de 2015.
  110. ↑ «Quinquenni storici figli della lluz - 1973/1977». Consultáu'l 6 de febreru de 2015.
  111. ↑ «Centro Luigi Einaudi - ENEL». Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2015. Consultáu'l 5 de febreru de 2015.
  112. ↑ «Uomini dell'Alto Gesso» (1977). Consultáu'l 5 de febreru de 2015.
  113. ↑ Energia nucleare. ENEA. 1988. 
  114. ↑ Notiziario dell'ENEA.: Energia y innovazione. 34. Comitato nazionale per la ricerca y per lo sviluppo dell'energia nucleare y delle energie alternative. 1988. 
  115. ↑ Antonio Cardinale; Alessandro Verdelli. Energia per la industria in Italia: la variabile energetica dal miracolo, páx. 77.
  116. ↑ Edoardo Borriello (1ᵘ de mayu de 1987). «L'Enel dopo 25 anni hai chiuso in attivo». Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  117. ↑ Politica ed economia. 18. Editori riuniti riviste. 1987.  p. 73. 
  118. ↑ Notiziario dell'ENEA: Energia y innovazione. 33. Comitato nazionale per la ricerca y per lo sviluppo dell'energia nucleare y delle energie alternative. 1987.  p. 61. 
  119. ↑ -y Cronache di Civitas. 38. Edizioni Civitas. 1987.  p. 140. 
  120. ↑ «Quinquenni storici figli della lluz - 1983/1987» (1998). Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  121. ↑ «DELIBERAZIONE N. 54/29 DELIBERAZIONE N. 54/29 DEL 10.12.2009 10.12.2009 10.12.2009» (10 d'avientu de 2009). Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  122. ↑ «Relazione Ambientale Impianto Fotovoltaico di Fiume Santu» (dicembre 2009). Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  123. ↑ (n'inglés) International Journal on Hydropower & Dams. 2. Aqua-Media International. 1995. 
  124. ↑ (n'inglés) Congresso Internazionale El so Grandi Opere Sotterranee: Atti : Firenze, Italy 8-11 de xunu de 1986. 2. Società italiana gallerie. giugno 1986. 
  125. ↑ (n'inglés) World Water. 9. T. Telford Limited. 1986. 
  126. ↑ «Visita alla centrale idroelettrica di Edolo» (12 de xunetu de 2012). Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  127. ↑ «Inaugurazione Centrale Enel a Civitavecchia» (30 de xunetu de 2008). Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  128. ↑ Silvia Artana (8 d'ochobre de 2007). «CAMUDARA L'ANIDRIDE CARBONICA IN ROCCIA PER DIMINUIRE L'EMISSIONE DI GAS SERRA». Archiváu dende l'orixinal, el 10 de febreru de 2015. Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  129. ↑ (1983) Guida All'energia Solare. Edizioni Mediterranee, páx. 231.
  130. ↑ (2003) Rapporto Energia y ambiente 1-2. ENEA, Ente per -e nuove tecnologie, l'energia y l'ambiente, páx. 234.
  131. ↑ (1981) Oggi 37. Rizzoli Editore, páx. 50.
  132. ↑ «Storia del vapore y dell'elettricità dal calore del sole con specchi piani o quasi piani: possibilità esplorate dagli scienziati italiani ensin dall'Ottocento». Consultáu'l 5 de febreru de 2015.
  133. ↑ «Adrano». Consultáu'l 5 de febreru de 2015.
  134. ↑ Tiziana Moriconi (31 de mayu de 2011). «La più grande centrale solare termoelettrica al mondo». Consultáu'l 5 de febreru de 2015.
  135. ↑ «L'energia alle Eolie verrà dal sole y dal vento» (7 d'ochobre de 1984). Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  136. ↑ «Centrali fotovoltaiche». Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  137. ↑ «Rapporto A5-049402» (2005). Archiváu dende l'orixinal, el 2019-02-01. Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  138. ↑ «SISTEMI FOTOVOLTAICI: DIMENSIONAMENTO ED APPLICAZIONI» (20 de payares de 2003). Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  139. ↑ «Centrale fotovoltaica». Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  140. ↑ «Rapporto sulla filiera dell'energia- Produzione, Tresporto, Distribuzione» (dicembre 2004). Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  141. ↑ «Regione Siciliana – Assessorato dell'Energia y dei Servizi di Pubblica Utilità – Dipartimento dell'Energia - Osservatorio Regionale y Ufficio Statistico per l'Energia». Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  142. ↑ Oasis. Musumeci & Fioratti. 1994.  p. 25. 
  143. ↑ Valentina Besana (25 de payares de 2005). «Per Citigroup Enel è da mercara». Archiváu dende l'orixinal, el 10 de febreru de 2015. Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  144. ↑ «Yera l'anno… Storia dell'energia Idroelettrica». Consultáu'l 10 de febreru de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  145. ↑ «Energia: l'Enel inaugura in Sardegna la più grande centrale eolica d'Italia» (19 de xunu de 2006). Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  146. ↑ Martina Greggi (27 de payares de 2013). «Produzione di energia eolica in Italia y nel mondo». Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  147. ↑ Piergiorgio Pinna (22 de setiembre de 1984). «In Sardegna l'energia pulita arriverà con il maestrale». Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  148. ↑ «La storia dell'elettricità in Italia». Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xunetu de 2015. Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  149. ↑ Fulvio Di Dio (5 de marzu de 2007). «http://www.dirittoambiente.net/file/vari_articoli_123.pdf». Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  150. ↑ «ENEL: INAUGURA LA PIÙ GRANDE CENTRALE EOLICA D'ITALIA» (19 de xunu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 10 de febreru de 2015. Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  151. ↑ Roberto Mania (27 d'ochobre de 2010). «Un giorno nel bunker della corrente ecco chi ci difende dai blackout». Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  152. ↑ «dispacciaménto». Consultáu'l 10 de febreru de 2015.
  153. ↑ Giuseppe Augieri; Stefano Da Empoli (2002). Camudara per sopravvivere: la questione energetica in Italia. Rubbettino Editore, páx. 127. ISBN 978-88-498-0389-1.
  154. ↑ Giancarlo Sturloni (2011). Energia nucleare. Alpha Test, páx. 128-129. ISBN 978-88-483-1274-5.
  155. ↑ Marrone (2014). -y prospettive di crescita delle energie rinnovabili in Puglia: il espurechu delle biomasse. FrancoAngeli, páx. 25. ISBN 978-88-917-0602-7.
  156. ↑ Eugenio Grippo; Filippo Manca (2008). Manuale curtiu di diritto dell'energia. Wolters Kluwer Italia. ISBN 978-88-13-27438-2.
  157. ↑ Antonio Cardinale; Alessandro Verdelli (2008). Energia per la industria in Italia: la variabile energetica dal miracolo economico alla globalizzazione. FrancoAngeli. ISBN 978-88-464-9264-7.
  158. ↑ Del Duru editorial=FrancoAngeli (2014). Dalla cogenerazione alla trigenerazione. Come ridurre la dipendenza energetica dell'Italia: Come ridurre la dipendenza energetica dell'Italia, páx. 210-. ISBN 978-88-568-4737-6.
  159. ↑ Rapporto sulle performance ambientali OCSE Rapporti Sulle Performance Ambientali: Italia 2002. OECD. 2003.  p. 46. ISBN 978-92-64-09909-8. 
  160. ↑ «La nuova disciplina del settore elettrico ed il quadro normativu di riferimento» (12 de xineru de 2001). Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'agostu de 2014. Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  161. ↑ «LEGGE 9 de xineru de 1991, n. 9». Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  162. ↑ Luca Mazzari (2011). Design per l'energia: strumenti y linguaggi per una produzione diffusa. Allinia. ISBN 978-88-6055-637-0.
  163. ↑ AA.VV. (2008). Energia Nucleare: nuove prospettive ed opportunità. Terni: Morlacchi. ISBN 978-88-6074-258-2.
  164. ↑ 164,0 164,1 «Attuazione della direttiva 96/92/CE recante norme comuni per il mercato internu dell'energia elettrica». Autorità per l'energia elettrica, il gas e il sistema idrico. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-10-21. Consultáu'l 16 de febreru de 2015.
  165. ↑ 165,0 165,1 Lo Bianco; Capè; Sampek (2011). La guida del Sole 24 Ore al management dell'energia. Mercato y catena del valore, modelli di business, sistemi di xestione y normative. Il Sole 24 Ore Norme y Tributi. ISBN 978-88-6345-264-8.
  166. ↑ (2008) Energia Nucleare: nuove prospettive ed opportunità. Terni: Morlacchi. ISBN 978-88-6074-258-2.
  167. ↑ «La liberalizzazione del mercato dell'energia elettrica». Consultáu'l 16 de febreru de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  168. ↑ «Ambiente ed energia». Archiváu dende l'orixinal, el 5 de febreru de 2015. Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  169. ↑ «Gli assetti proprietari y organizzativi delle reti di trasmissione». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-09-23. Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  170. ↑ «Storia». Archiváu dende l'orixinal, el 19 de febreru de 2015. Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  171. ↑ Giancarlo Morcaldo (2007). Intervento pubblico y crescita economica: un equilibriu da ricostruire. Franco Angeli, páx. 160. ISBN 978-88-464-8974-6.
  172. ↑ «Privatizzazioni, Enel va a ruba richieste tre volte l'offerta». Consultáu'l 16 de febreru de 2015.
  173. ↑ «Fissato il prezzo Enel 4,3 euru per azione». Consultáu'l 16 de febreru de 2015.
  174. ↑ Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.«Titoli Enel: boom di scambi prezzi fermi». Archiváu dende l'orixinal, el https://web.archive.org/web/*/http://archiviostorico.corriere.it/1999/payares/03/Titoli_Enel_boom_scambi_prezzi_co_0_9911037491.shtml.+Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  175. ↑ «Offerta Globale Azioni ENEL S.p.A.». Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  176. ↑ Bettina Campedelli (2007). Reporting aziendale y sostenibilità: i nuovi orizzonti del bilancio sociale. Franco Angeli, páx. 181. ISBN 978-88-464-6133-9.
  177. ↑
  178. ↑ «Marchio Enel - Storia ed Evoluzione». Archiváu dende l'orixinal, el 2019-01-19. Consultáu'l 29 de xineru de 2015.
  179. ↑ «ENEL PROGETTO CEE PER LO SCAMBIOELETTRICO ITALIA GRECIA» (22 de mayu de 1992). Consultáu'l 16 de febreru de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  180. ↑ «ENEL: INAUGURATO IL CAVO SOTTOMARINO ITALIA GRECIA». Archiváu dende l'orixinal, el 24 d'avientu de 2004. Consultáu'l 16 de febreru de 2015.
  181. ↑ «Italia-Grecia: al via elettrodotto sottomarino realizzato dall'Enel» (29 de xineru de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 2019-03-28. Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  182. ↑ «Serre, la centrale solare più grande del mondo» (19 d'ochobre de 1994 fechaaccesu=16 de febreru de 2015).
  183. ↑ Paolo Magliocco (2 de setiembre de 2011 fechaaccesu=16 de febreru de 2015). «Enel Green Power rilancia Serre Persano, il maxi impianto fotovoltaico nato nel 1993».
  184. ↑ Plantía:ChiarireSilvana Kühtz (2005). Energia y sviluppo sostenibile. Politiche y tecnologie. Rubettino. ISBN 978-88-498-1237-4.
  185. ↑ «Centrale fotovoltaica di Serre Persano». Archiváu dende l'orixinal, el 19 de febreru de 2015. Consultáu'l 16 de febreru de 2015.
  186. ↑ «Enel inaugura il nuovo espurechu eolico di Frosolone» (28 de febreru de 2008). Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  187. ↑ «Collarmele, il paese che va a energia pulita. Casse comunali piene con l'eolico e il solare» (13 de payares de 2011). Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  188. ↑ «Wind». Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  189. ↑ «La Nostra Storia». Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  190. ↑ «La Storia di Wind». Archiváu dende l'orixinal, el 19 de febreru de 2015. Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  191. ↑ «Mondowind-Curtiu Cronistoria». Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  192. ↑ «Telecom e le altre, così in pochi anni è tramontata l'yera della telefonia italiana» (23 de setiembre de 2013 fechaaccesu=16 de febreru de 2015).
  193. ↑ «Enel diventa holding y mette in moto l'Opv» (8 de setiembre de 1999). Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  194. ↑ «Ambiente. L'Enel si impegna per la riduzione del gas serra». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  195. ↑ «Ambiente. L'Enel si impegna per la riduzione del gas serra; ENEL INVESTMENT HOLDING BV: LANCIO DI UN PROGRAMMA DI COMMERCIAL PAPER DA 1,5 MILIARDI DI EURO» (30 de payares de 2001). Archiváu dende l'orixinal, el 21 de mayu de 2005. Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  196. ↑ «REVISIONE DELLE LINEE GUIDA PER LE POLITICHE Y MISURE NAZIONALI DI RIDUZIONE DELLE EMISSIONI DEI GAS SERRA (Legge 120/2002)». Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  197. ↑ «ENEL: FIRMATO ACCORDO PER LA RIDUZIONE DEI GAS SERRA CON I MINISTERI DELL'AMBIENTE Y DELL'INDUSTRIA». Archiváu dende l'orixinal, el 16 de payares de 2004. Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  198. ↑ «Ambiente. L'Enel si impegna per la riduzione del gas serra». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  199. ↑ «Profilo di Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  200. ↑ «Enel: nasce Enel greenpower» (22 de xineru de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 8 de marzu de 2004. Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  201. ↑ Jacopo Gilberto. «Enel Green Power dà la scossa al business». Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  202. ↑ «Energie rinnovabili, nasce Enel Green power» (30 de payares de 2008). Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  203. ↑ «Enel sbarca negli Stati Uniti. Erga acquista Chi Energy» (1ᵘ de payares de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-02-23. Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  204. ↑ «Memoriale sul grave ritardo italianu nelle tecnologie fotovoltaiche» (18 de mayu de 2005). Consultáu'l 19 de febreru de 2015.
  205. ↑ «L'energia alternativa fa volara Enel» (3 de payares de 2000). Consultáu'l 19 de febreru de 2015.
  206. ↑ Sergio Rizzo (13 de setiembre de 2001). «L' Enel sbarca in Spagna, gara vinta per le centrali Endesa». Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  207. ↑ Fabio Massimo Signoretti (13 de setiembre de 2001). «L'Enel conquista -y centrali Endesa». Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  208. ↑ «ENERGIA: ENEL SBARCA IN SPAGNA Y PRIENDE VIESGO» (13 de setiembre de 2001). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  209. ↑ Sergio Mariotti; Marcu Multinelli (2005). Italia multinazionale 2004. -y partecipazioni italiane all'esteru y estere in Italia. Rubettino, páx. 72-73. ISBN 88-498-1324-4.
  210. ↑ «Modalita' di alienazione delle partecipazioni detenute dall'Enel S.p.a. in Eurogen S.p.a., Elettrogen S.p.a. y Interpower S.p.a.» (25 de xineru de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  211. ↑ «Energia. Il Tesoro convida ENEL a privatizzare Interpower, in vendita per 1 miliardo» (4 de payares de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  212. ↑ «Enel proceda alla vendita di Interpower» (5 de payares de 2002). Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  213. ↑ «Centrali Enel, si accelera seconda Genco in vendita» (6 d'abril de 2001). Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  214. ↑ «IT/eventi_news/iniziative/frammenti_di_storia/1999_2004.aspx 1999-2004: gli anni del cambiamento». Consultáu'l 22 de febreru de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  215. ↑ «1999-2004: gli anni del cambiamento». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  216. ↑ Francesca Gerosa. «Mps tra -y poche banche nel Dow Jones Sustainability Index». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  217. ↑ Gabriele Dossena. «C'è l'accordo, Enel hai tutta Endesa». Consultáu'l 13 de xunetu de 2015.
  218. ↑ «Storia di Enel dal 1962 ai nostri giorni» (29 de setiembre de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  219. ↑ «1999-2001: la stagione del cambiamento» (29 de setiembre de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  220. ↑ «Archilede». Archiváu dende l'orixinal, el 22 de febreru de 2015. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  221. ↑ «Enel da alla lluz Archilede». Archiváu dende l'orixinal, el 4 de marzu de 2016. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  222. ↑ «Archilede High Performance: il lampione intelligente tutto italianu». Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  223. ↑ «Enel/ Debutta il Diamante fotovoltaico» (16 d'ochobre de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 2019-02-02. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  224. ↑ «Che Pianeta faremo» (9 d'ochobre de 2009). Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  225. ↑ «Il Diamante di Enel» (16 d'ochobre de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 7 de setiembre de 2014. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  226. ↑ «La maxi centrale di Archimede» (15 de xunetu de 2010). Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  227. ↑ «Archimede Power Plant». Archiváu dende l'orixinal, el 2018-10-19. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  228. ↑ «Apre l'impianto solare più avanzato al mondo». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  229. ↑ «Telefonia, Enel acquista Infostrada» (1ᵘ de payares de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  230. ↑ «Enel compra Infostrada» (11 d'ochobre de 2000). Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  231. ↑ «Infostrada all'Enel con sconto del 25» (16 de marzu de 2001). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-02-23. Consultáu'l 18 de febreru de 2015.
  232. ↑ «Enel-Infostrada. Approvato l'acquisto a 14mila mld di lire». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  233. ↑ «Nasce il colosso New Wind. In borsa entro il 2001» (16 de marzu de 2001). Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  234. ↑ «Telecom e le altre, così in pochi anni è tramontata l'yera della telefonia italiana» (23 de setiembre de 2013). Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  235. ↑ Maria Rosaria Napolitano (2003). . Franco Angeli, páx. 103-104. ISBN 978-88-464-5195-8.
  236. ↑ «ACQUISTATA INFOSTRADA PER 11 MILIARDI DI EURO. VERRÀ FUSA CON WIND» (11 d'ochobre de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 21 de mayu de 2005. Consultáu'l 22 de febreru de 2015.
  237. ↑ Federico De Rosa. «Wind ceduta, adesso parlerà egiziano». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de febreru de 2015. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  238. ↑ Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.«Enel vence il controllo di Wind ora la Weather è al 62,75 per cento». Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'agostu de 2005. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  239. ↑ «Enel vence Wind ma resta nelle tlc». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-02-23. Consultáu'l 23 de febreru de 2015.
  240. ↑ «Enel: inaugurato a brindisi il primo impianto pilota in italia per la cattura della CO2» (1ᵘ marzu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-03-23. Consultáu'l 21 de marzu de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  241. ↑ «Inaugurato a Brindisi impianto per ridurre emissioni centrale Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 16 d'abril de 2015. Consultáu'l 21 de marzu de 2015.
  242. ↑ «Enel inaugura l'impianto pilota Ccs di Brindisi» (1ᵘ marzu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-05-08. Consultáu'l 21 de marzu de 2015.
  243. ↑ «Il Ministru Prestigiacomo a Brindisi per l'inaugurazione dell'impianto CCS dell'Enel». Consultáu'l 21 de marzu de 2015.
  244. ↑ Agnese Ananasso (7 d'avientu de 2011). «L' intelligenza entra in casa». Consultáu'l 22 de marzu de 2011.
  245. ↑ «Enel distribuzione: a Isernia la prima rete intelligente in Italia» (4 de payares de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 17 d'abril de 2015. Consultáu'l 22 de marzu de 2011.
  246. ↑ «Reti intelligenti, Enel: parte da Isernia la rivoluzione "smart"» (5 de payares de 2011). Consultáu'l 22 de marzu de 2015.
  247. ↑ «Enel y Renault presentano un innovativo modello di integrazione per la mobilità elettrica» (16 de marzu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 24 de marzu de 2015.
  248. ↑ M. Padin (17 de marzu de 2012). «Integrazione della mobilità da Enel y Renault». Consultáu'l 24 de marzu de 2015.
  249. ↑ «Bilancio di Sostenibilità 2011». Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 3 d'abril de 2015.
  250. ↑ «Enel y Opel Ampera, l'elettrica ad autonomia estesa insieme per una ricarica semplice y a zero emissioni» (10 de payares de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 3 d'abril de 2015.
  251. ↑ «Enel ricarica -y Opel Ampera» (15 de payares de 2011). Consultáu'l 3 d'abril de 2015.
  252. ↑ Luca Pagni (31 de xineru de 2012). «[http://www.repubblica.it/economia/finanza/2012/01/31/news/enel_conti_stabili_nonostante_la_crisi_grazie_a el_contributo_delle_reti_y_delle_rinnovabili-29100758/ Enel, viende Terna per ridurre il debito Conti "studia" come tagliare il dividendu]». Consultáu'l 16 de marzu de 2015.
  253. ↑ «[http://www.repubblica.it/economia/finanza/2013/09/24/news/enel_viende_in_russia_severenergia_a_rosneft_per_1_8_mld_-67162321/ Enel viende in Russia: Severenergia a Rosneft per 1,8 mld $]» (24 de setiembre de 2013). Consultáu'l 16 de marzu de 2015.
  254. ↑ «Enel, in crescita i profitti 2013» (12 de marzu de 2014). Consultáu'l 16 de marzu de 2015.
  255. ↑ «Enel. Assemblea rinnova Cda. Maria Patrizia Grieco presidente» (22 de mayu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 4 de marzu de 2016. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  256. ↑ Giovanna Minoli (1ᵘ de payares de 2014). «mandatu-segno-discontinuita-154253.shtml?uuid=ABL1wp9B Patrizia Grieco (Enel): «Un mandatu nel segno della discontinuità»». Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  257. ↑ «Enel viende finu a 22% della spagnola Endesa. Ricavo previstu 2,6-3,6 miliardi» (5 de payares de 2014). Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  258. ↑ «Il cda Enel approva il progetto di riassetto delle attività del gruppo in iberia y america llatina y la nuova struttura organizzativa di gruppo» (31 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  259. ↑ Laura Serafini (14 d'avientu de 2014). «Enel vara il riassetto in Sud America». Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  260. ↑ «A Roma il diamante fotovoltaico». Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'agostu de 2012. Consultáu'l 21 de marzu de 2015.
  261. ↑ «A Valle Giulia la tecnologia "diamante" di Enel che sfrutta il sole anche di notte» (14 d'abril de 2011). Consultáu'l 21 de marzu de 2015.
  262. ↑ «Nec ed Enel insieme per lo sviluppo delle smart grids» (20 d'abril de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-05. Consultáu'l 22 de marzu de 2015.
  263. ↑ «Nec y Enel insieme per lo sviluppo delle smart grids» (20 d'abril de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-03-23. Consultáu'l 22 de marzu de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  264. ↑ «Nec y Enel insieme per lo sviluppo delle smart grids» (20 d'abril de 2011). Consultáu'l 22 de marzu de 2015.
  265. ↑ «Energia:Enel y GUE siglano accordo per progetti di efficienza» (27 de febreru de 2012). Consultáu'l 22 de marzu de 2015.
  266. ↑ «General Electric y Enel distribuzione siglano accordo di partnership strategica per progetti di efficienza energetica in tutta italia» (27 de febreru de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 22 de marzu de 2015.
  267. ↑ Giorgio Migliore (28 de febreru de 2012). «Enel y Gue alleati nell'energia pulita». Consultáu'l 22 de marzu de 2015.
  268. ↑ «Il carbone pulito unisce Cina ya Italia» (14 d'ochobre de 2013). Consultáu'l 24 de marzu de 2015.
  269. ↑ «Enel y China Huaneng siglano accordo per sviluppo del carbone pulito, fonti rinnovabili y generazione distribuita» (19 de marzu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 17 d'abril de 2015. Consultáu'l 24 de marzu de 2015.
  270. ↑ «Enel ed Endesa nel global compact lead dell'Onu» (28 de xineru de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 16 d'abril de 2015. Consultáu'l 21 de marzu de 2015.
  271. ↑ «Enel ammessa nell'indice FTSE4Good della borsa di Londra» (14 de marzu de 2011). Consultáu'l 21 de marzu de 2015.
  272. ↑ «Enel ammessa nell'indice FTSE4Good della borsa di Londra» (14 de marzu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 27 de setiembre de 2014. Consultáu'l 21 de marzu de 2015.
  273. ↑ Catia Augelli (6 d'avientu de 2011). «Enel: con Wfp a Durban per attivita' lotta fame y cambiamenti clima». Archiváu dende l'orixinal, el 2020-03-18. Consultáu'l 22 de marzu de 2015.
  274. ↑ «Enel y WFP presentano a durban -y attività congiunte per la lotta alla fame y ai cambiamenti climatici» (6 d'avientu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-04-16. Consultáu'l 22 de marzu de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  275. ↑ «Enel collabora con il programma alimentara mondiale (WFP) delle nazioni unite» (16 de xunu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-03-23. Consultáu'l 22 de marzu de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  276. ↑ «Enel “smart energy partner” di Expo 2015» (11 d'abril de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  277. ↑ «Enel / Smart Energy & Lighting Solutions Partner». Archiváu dende l'orixinal, el 22 de febreru de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  278. ↑ 278,0 278,1 278,2 «Profilo societario». Archiváu dende l'orixinal, el 25 d'abril de 2015. Consultáu'l 12 d'abril de 2015.
  279. ↑ Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.Nicola Saldutti (3 de payares de 1999). «L' Enel infuoca la Borsa, ma il prezzo resta fermo». Archiváu dende l'orixinal, el https://web.archive.org/web/*/http://archiviostorico.corriere.it/1999/payares/03/Enel_infuoca_Borsa_prezzo_resta_co_0_9911031485.shtml.+Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  280. ↑ 280,0 280,1 «Enel». Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  281. ↑ «Enel, dieci anni dopo la privatizzazione rendimento in rosso» (2 de xunu de 2009). Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  282. ↑ Enel. 85. FrancoAngeli. 2012.  páxs. 118-123. 
  283. ↑ «Enel Group» (31 de marzu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xunetu de 2015. Consultáu'l 13 de xunetu de 2015.
  284. ↑ «2015-19 New Foundations for Growth» (inglés) (19 de marzu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 4 d'abril de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  285. ↑ «Audizione presso la Commissione Industria del Senato della Repubblica» (15 d'ochobre de 2014). Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  286. ↑ Fernando Santini. «UniCredit Case Study: Enel» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-05-22. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  287. ↑ «Enel» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xunetu de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  288. ↑ Massimo Bergami; Pier Luigi Celli; Giuseppe Soda (2012) National Monopoly to Successful Multinational: the Case of Enel. Palgrave Macmillan, páx. 58. ISBN 978-1-137-03389-5.
  289. ↑ Cristianu Busco; Mark L. Frigo; Angelo Riccaboni; Paolo Quattrone (2013) Integrated Reporting: Concepts and Cases that Redefine Corporate Accountability. Springer Science & Business Media, páx. 227. ISBN 978-3-319-02168-3.
  290. ↑ «The top 10 biggest power companies of 2014» (2 d'ochobre de 2014). Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  291. ↑ «Enel» (2015). Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  292. ↑ «sito=ANSA Enel» (14 d'abril de 2014). Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  293. ↑ Vincenzo Sanguigni (2013). Lo sviluppo internazionale delle imprese operanti nel settore fotovoltaico. Giappichelli, páx. 178-180. ISBN 978-88-348-0992-1.
  294. ↑ Luca Reteuna (2009). Y dopo? Energie rinnovabili per tutti. Effata Editrice, páx. 46. ISBN 978-88-7402-494-0.
  295. ↑ «Italia». Archiváu dende l'orixinal, el 26 de xunetu de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  296. ↑ «Italia». Archiváu dende l'orixinal, el 26 de xunetu de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  297. ↑ 297,00 297,01 297,02 297,03 297,04 297,05 297,06 297,07 297,08 297,09 297,10 297,11 297,12 297,13 297,14 297,15 297,16 297,17 «electricity production by country» (inglese). Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  298. ↑ «España» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  299. ↑ «Spain» (inglese). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  300. ↑ «Eslovaquia» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 3 settembre 2015.
  301. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  302. ↑ «Romanía» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 25 d'abril de 2015. Consultáu'l 5 de mayu de 2015.
  303. ↑ «Enel». Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  304. ↑ «Bélxica» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 5 de mayu de 2015.
  305. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  306. ↑ «Grecia» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de xunetu de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  307. ↑ 307,0 307,1 «environmental». Archiváu dende l'orixinal, el 12 de setiembre de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  308. ↑ «EU» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 5 de mayu de 2015.
  309. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  310. ↑ «Panamá» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de xunetu de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  311. ↑ «Méxicu» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de xunetu de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  312. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de xunetu de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  313. ↑ «Guatemala» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 17 de mayu de 2015. Consultáu'l 5 de mayu de 2015.
  314. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 17 de mayu de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  315. ↑ «Costa Rica» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 5 de mayu de 2015.
  316. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunetu de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  317. ↑ «Chile» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunetu de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  318. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunetu de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  319. ↑ «Arxentina» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de xunetu de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  320. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 23 de xunetu de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  321. ↑ «Colombia» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunetu de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  322. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunetu de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  323. ↑ «Perú» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 10 de setiembre de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  324. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 10 de setiembre de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  325. ↑ «Brasil» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 5 de mayu de 2015.
  326. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunetu de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  327. ↑ «Rusia» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de xunetu de 2015. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
  328. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 24 de xunetu de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  329. ↑ «Marrueco» (31 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 5 de mayu de 2015.
  330. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 15 d'abril de 2015. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
  331. ↑ Elena Comelli (28 de marzu de 2014). «Tra sole y geotermia». Archiváu dende l'orixinal, el 2019-02-21. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  332. ↑ Flavia Scarano (4 d'agostu de 2014). «Egp: Primu cooperative research & development agreement in Usa per impianto ibrido Stillwater». Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  333. ↑ «so-impianti-ibrido-negli-USA Enel Green Power: ricerca scientifica el so impianti ibrido negli USA» (27 d'agostu de 2014). Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  334. ↑ Fulvio Conti (5 d'avientu de 2012). «Progetti innovativi per illuminare i prossimi cinquant'anni». Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  335. ↑ Andrea Del Duce (3 de xunu de 2010). «Reti intelligenti per l'energia verde». Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  336. ↑ «Enel Produzione». Archiváu dende l'orixinal, el 2020-03-18. Consultáu'l 16 d'abril de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  337. ↑ «Enel Green Power». Archiváu dende l'orixinal, el 4 de febreru de 2015. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  338. ↑ «Enel Energia». Archiváu dende l'orixinal, el 10 d'abril de 2015. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  339. ↑ «Chi Siamo». Archiváu dende l'orixinal, el 8 d'abril de 2015. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  340. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  341. ↑ «Enel Sole». Archiváu dende l'orixinal, el 12 de mayu de 2013. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  342. ↑ Guido Molinari (Gennaio 2001). «Enel». Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  343. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-10-21. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  344. ↑ Guido Molinari (gennaio 2001). «Enel». Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  345. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  346. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 4 d'abril de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  347. ↑ «Enel in Russia». Consultáu'l 5 de mayu de 2015.
  348. ↑ «Russia». Archiváu dende l'orixinal, el 28 d'abril de 2015. Consultáu'l 5 de mayu de 2015.
  349. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  350. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  351. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 25 d'abril de 2015. Consultáu'l 12 d'abril de 2015.
  352. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  353. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  354. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 18 de payares de 2015.
  355. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 20 de payares de 2015.
  356. ↑ Francesco Renda; Roberto Ricciuti (2010) Tra economia y politica: l'internazionalizzazione di Finmeccanica, Eni ed Enel. Firenze University Press. ISBN 978-88-6453-169-4.
  357. ↑ «Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 22 de xunetu de 2015. Consultáu'l 14 d'abril de 2015.
  358. ↑ «Belgio» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  359. ↑ «Grecia y Bulgaria» (31 d'avientu de 2013). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  360. ↑ «Italy's Enel Launches Second 21 MW Wind Farm in Bulgaria» (10 de mayu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  361. ↑ Heather O'Brian (11 de mayu de 2010). «Enel doubles Bulgarian capacity with second wind farm» (inglés). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  362. ↑ 362,0 362,1 «Il gas di Enel cresce» (16 d'abril de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  363. ↑ «Cipro nuova frontiera del gas» (17 de mayu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-04-02. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  364. ↑ «Eni ed Enel-Edison insieme per il gas di Cipro» (15 de mayu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  365. ↑ Stefano Agnoli (15 de mayu de 2012). «Edison con Enel per abarganara petrolio y gas a Cipro». Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  366. ↑ Luca Pagni (14 de mayu de 2012). «Enel ed Edison, da concorrenti ad alleate In consorzio per gara giacimenti gas a Cipro». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  367. ↑ 367,0 367,1 «Francia» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  368. ↑ «Grecia». Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  369. ↑ Peppe Croce (30 d'ochobre de 2013). «Fotovoltaico, Enel Green Power costruirà 100 MW in Grecia». Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  370. ↑ «Enel Green Power Hellas - Brief Corporate Profile» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  371. ↑ Carlo Robino (30 de xineru de 2013). «Enel Green Power: si espande nel fotovoltaico in Grecia». Archiváu dende l'orixinal, el 2018-08-31. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  372. ↑ «FOTOVOLTAICO: L'ENEL INVESTE ANCHE IN GRECIA» (30 d'ochobre de 2013). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  373. ↑ «Olanda». Archiváu dende l'orixinal, el 3 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  374. ↑ 374,0 374,1 «Romania» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 15 de marzu de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  375. ↑ Francesco Renda; Roberto Ricciuti (2010) Tra economia y politica: l'internazionalizzazione di Finmeccanica, Eni ed Enel. Firenze University Press, páx. 81-85. ISBN 978-88-6453-169-4.
  376. ↑ 376,0 376,1 «Enel in Russia». Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  377. ↑ «relations between Russia, Europe remain tense over Georgia» (inglés). Consultáu'l 27 de xunetu de 2015.
  378. ↑ Luigi Grassia (11 de xunetu de 2014). «Enel esce da Slovacchia y Romania». Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  379. ↑ «Slovacchia» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  380. ↑ «Spagna» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  381. ↑ «Spagna» (27 de payares de 2013). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  382. ↑ «Portogallo» (31 d'avientu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  383. ↑ «Geotermia, l'esperienza Enel y la Turchia» (11 d'abril de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 13 d'ochobre de 2014. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  384. ↑ Jacopo Giliberto (21 de xineru de 2011). «Enel Green Power rilancia in Turchia». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  385. ↑ «Enel G.P.: sigla accordo per sviluppo geotermia in Turchia» (24 de xineru de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2020-02-27. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  386. ↑ «USA» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  387. ↑ «Messico» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  388. ↑ «Messico» (31 d'avientu de 2013). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  389. ↑ «Enel firma intesa con Messico la so geotermia» (14 de xineru de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  390. ↑ «Enel Green Power, nuovo impianto eolico in Messico» (4 de marzu de 2015). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  391. ↑ «Enel Green Power attiva un nuovo impianto eolico in Messico» (4 de marzu de 2015). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  392. ↑ «Costa Rica» (31 de marzu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunetu de 2015. Consultáu'l 27 de xunetu de 2015.
  393. ↑ «Costa Rica» (inglés) (31 d'avientu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  394. ↑ «Chucás Hydroelectric plant» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 5 de marzu de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  395. ↑ «Enel secures EUR10m funding for renewable energy projects in Mexico, Costa Rica - See more at: http://www.sooilandgas.com/industrynews/enel-secures-eur10m-funding-for-renewable-energy-projects-in-mexico-costa-rica-news-23541918172#sthash.0RYp9B44.dpuf» (inglés) (19 d'avientu de 2012). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  396. ↑ «Guatemala» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 17 de marzu de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  397. ↑ «Guatemala» (inglés) (31 d'avientu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  398. ↑ «Palu Viejo Hydroelectric Plant, El Quiché, Guatemala» (inglés). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  399. ↑ «Panama» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  400. ↑ «Panama» (inglés) (31 d'avientu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  401. ↑ Edgar Meza (5 de mayu de 2014). «Panama approves 29 MW of PV projects». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  402. ↑ «Panama approves two new solar power projects» (inglés) (7 de mayu de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  403. ↑ «Panama's First Solar Farm» (inglés) (17 de febreru de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  404. ↑ «Here Are the Top 10 Solar Developers in Latin America» (inglés) (5 de febreru de 2015). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  405. ↑ «Arxentina» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  406. ↑ «Generation in Argentina» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  407. ↑ «Arxentina: via gli italiani di Enel da EDESUR» (18 de xineru de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  408. ↑ 408,0 408,1 «Brasile» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  409. ↑ «Brasile» (14 de mayu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 27 de febreru de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  410. ↑ «Enel Gp: punta 200 mln dlr in Brasile» (2 de marzu de 2015). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  411. ↑ «Enel Green Power avvia lavori per due impianti fotovoltaici in Brasile» (20 de febreru de 2015). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  412. ↑ «Enel Green Power si aggiudica 114 Mw eolico in una gara in Brasile» (1ᵘ d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-08-31. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  413. ↑ «ENEL GREEN POWER: ENTRA IN ESERCIZIO NUOVO ESPURECHU EOLICO IN BRASILE» (30 d'avientu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  414. ↑ «Cile» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015. «Enel hai una capacità di produzione di oltre 300 MW da energia idroelettrica ed eolica.»
  415. ↑ «Cile» (31 d'avientu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  416. ↑ «Enel Gp: Entra in esercizio l'impianto eolico Talinay Poniente in Cile» (11 de marzu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-08-28. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  417. ↑ «Cile» (30 d'avientu de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  418. ↑ «Enel Green Power avvia lavori per 2 impianti fotovoltaici in Cile». Archiváu dende l'orixinal, el 18 de marzu de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  419. ↑ «EOLICO: ENEL GREEN POWER INVESTE 140 MILIONI DI $ IN CILE». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  420. ↑ «Enel Gp: tre nuovi impianti fotovoltaici in Cile» (29 d'avientu de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  421. ↑ Luigi Grassia (14 d'agostu de 2013). «L'Enel costruisce in Cile il più grande dei parchi eolici». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  422. ↑ Rocco Cotroneo (27 de payares de 2012). «Cile, Le rinnovabili avanzanocon la tecnologia italiana». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  423. ↑ «Colombia» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  424. ↑ «A New, Green Energy in Colombia» (12 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  425. ↑ «Enel Green Power quier entrar a Colombia» (castellanu) (16 d'abril de 2013). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  426. ↑ Diana Hristova (9 d'avientu de 2011). «Enel to help Ecuador create geothermal map - report». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  427. ↑ «Perù» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  428. ↑ «Perù» (castellanu) (30 de xunu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  429. ↑ «Enel Green Power Perú». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  430. ↑ «Enel Green Power llogró cuatro concesiones temporales pa dos centrales eóliques y dos solares» (castellanu) (30 de xineru de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  431. ↑ «Enel Green Power granted exploration licenses in Peru» (inglés) (14 de febreru de 2013). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  432. ↑ «Enel Green Power Peru to study solar, wind projects in Tacna, Ica, Arequipa» (inglés) (31 de xineru de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  433. ↑ Diana Hristova (10 de febreru de 2014). «Enel Green Power to study 40-MW solar project in Peru» (inglés). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  434. ↑ «Melowind» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  435. ↑ «ENEL GREEN POWER STARTS CONSTRUCTING ITS FIRST WIND FARM IN URUGUAY» (28 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-16. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  436. ↑ «Enel Green Power is growing in Chile, Brazil, Uruguái, South Africa and Morocco, increasing its wind energy and solar power capacity» (inglés) (2 d'ochobre de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  437. ↑ «Enel Green Power Starts Building Its First Wind Farm in Uruguay» (inglés) (28 de xunetu de 2014).
  438. ↑ «Uruguái: ENEL GP gives go-ahead for construction of wind farm» (29 de xunetu de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  439. ↑ «ENEL AWARDED TWO UPSTREAM EXPLORATION BLOCKS IN ALGERIA» (inglés) (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-04-08. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  440. ↑ «Algeria - Tinrhert Nord and Msari Akabli perimeters» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 19 de marzu de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  441. ↑ «Enel Sees North Africa as Key Natural Gas Supplier to Europe» (inglés) (30 d'ochobre de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  442. ↑ «Dragon Oil, Enel Secure 2 Exploration Blocks in Algeria - See more at: http://www.rigzone.com/news/oil_gas/a/135252/Dragon_Oil_Enel_Secure_2_Exploration_Blocks_in_Algeria#sthash.TZp2RlrJ.dpuf» (inglés) (1ᵘ d'ochobre de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  443. ↑ «ALGERIA INCREASINGLY UNDER SPOTLIGHT» (inglés) (23 d'ochobre de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  444. ↑ «Enel si aggiudica due lotti per l'esplorazione di gas in Algeria» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-02. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  445. ↑ «JOINT VENTURE DI CUI FA PARTE ENEL SI AGGIUDICA UNA LICENZA DI ESPLORAZIONE OFFSHORE IN EGITTO» (13 de mayu de 2009). Consultáu'l 18 de marzu de 2015. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  446. ↑ «Enel y Total si aggiudicano una licenza offshore in Egitto» (23 de febreru de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  447. ↑ «Metanu, Enel firma accordo con Egitto» (9 d'abril de 2008). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  448. ↑ «ENEL: MEDITERRANEO Y AFRICA AREE STRATEGICHE, IN GARA IN MAROCCO ED EGITTO» (4 de payares de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  449. ↑ «Marocco» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  450. ↑ «Enel Green Power punta sull'eolico in Marocco y l'idroelettrico in Sudafrica» (24 de marzu de 2014). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  451. ↑ «Gruppo». Archiváu dende l'orixinal, el 17 de marzu de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  452. ↑ «Enel Green Power: Al via i lavori per tre nuovi impianti in Sud Africa» (10 de marzu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 18 de marzu de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  453. ↑ «Enel G.P.: avvia lavori per 3 nuovi impianti in Sud Africa» (10 de marzu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 2020-02-27. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  454. ↑ Edoardo Fagnani (10 de marzu de 2015). «Enel Green Power, tre nuovi impianti fotovoltaici in Sud Africa». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  455. ↑ Luca Pagni (3 d'abril de 2014). «Enel Green Power punta sugli emergenti: ma la nuova frontiera "green" è l'Africa». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  456. ↑ 456,0 456,1 456,2 456,3 «Subsidiaries, associates and othersignificant equity investments of the Enel Group at December 31, 2013» (inglés) (31 d'avientu de 2013). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  457. ↑ «Enel Servizio Elettrico». Archiváu dende l'orixinal, el 17 de marzu de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  458. ↑ «Attività». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  459. ↑ «Enel, perfezionata l'acquisizione di Nuove Energie srl» (6 de xunetu de 2007). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  460. ↑ «Enel: acquista da Duferco per 32 mln 80% centrale in Belgio» (30 de xunu de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-16. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  461. ↑ Agnoli Stefano (21 de marzu de 2007). «Il rilancio dell' Enel sul Belgio, con Duferco». Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  462. ↑ 462,0 462,1 «Enel sbarca in Belgio con Duferco» (21 de marzu de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  463. ↑ Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.Agnoli Stefano (21 de marzu de 2007). «Il rilancio dell' Enel sul Belgio, con Duferco». Archiváu dende l'orixinal, el https://web.archive.org/web/*/http://archiviostorico.corriere.it/2007/marzu/21/rilancio_dell_Enel_sul_Belgio_co_9_070321244.shtml.+Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  464. ↑ «L'Enel viende ai russi gli asset in Belgio» (22 de xunu de 2013). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  465. ↑ Luca Pagni (11 d'abril de 2013). «Enel, parte il pianu dismissioni prime tappe Belgio ed est Europa». Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  466. ↑ «Sarà di Gazprom la centrale termoelettrica di Enel in Belgio» (25 de xunu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  467. ↑ «Enel: offerta Gazprom in Belgio» (20 de xunu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2020-02-27. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  468. ↑ «LETTERA D'INTENTI FRA ENEL Y GAZPROM PER LA VENDITA DI MARCINELLE ENERGIE IN BELGIO» (21 de xunu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  469. ↑ «Enel awaits regulatory changes for Marcinelle power plant prior to Gazprom acquisition» (inglés) (12 de marzu de 2014). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  470. ↑ 470,0 470,1 «Enel: Board of Directors approves 2014 results» (inglés) (19 de marzu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 19 de marzu de 2015.
  471. ↑ «Enel viende finu a 22% della spagnola Endesa. Ricavo previstu 2,6-3,6 miliardi» (5 de payares de 2014). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  472. ↑ «el_22_della_controllata_spagnola_endesa-99800196/ Enel colloca finu al 22% della controllata spagnola Endesa» (5 de payares de 2014). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  473. ↑ «Enel mette sul mercato il 17% della spagnola Endesa» (5 de payares de 2014). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  474. ↑ «Gruppo Enel». Archiváu dende l'orixinal, el 22 de marzu de 2015. Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  475. ↑ 475,0 475,1 «Past Winners» (inglés). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  476. ↑ «Russia» (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  477. ↑ «Enel Russia» (inglés). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  478. ↑ «Enel OGK-5 Changed name to Enel Russia» (inglés) (8 d'agostu de 2014). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  479. ↑ Heikki Eskelinen; Ilkka Liikanen; James W. Scott (2013) The EU-Russia Borderland: New Contexts for Rexonal Cooperation (n'inglés). Routledge. ISBN 978-1-136-21351-9.
  480. ↑ «Enel Group» (inglés) (30 de setiembre de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-10-23. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  481. ↑ «Rosneft buys Enel's stake in Russia gas firm for $1.8 billion» (inglés) (24 de setiembre de 2013). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  482. ↑ «Rosneft Acquires Enel Stake in SeverEnergia» (inglés) (24 de setiembre de 2013). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  483. ↑ «Enel Russia OAO» (inglés). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  484. ↑ «Enel viende in Russia:Severenergia a Rosneft per 1,8 mld $» (24 de setiembre de 2013). Consultáu'l 17 de marzu de 2015.
  485. ↑ «Rosneft to buy Enel stake in Arctic Russia in $1.8 billion deal» (inglés) (24 de setiembre de 2013). Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  486. ↑ Cristina Terrapinn (27 de setiembre de 2013). «10 Key Facts About Rosneft-Enel Deal in Russia» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  487. ↑ «Conocé Edesur» (castellanu). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-10-20. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  488. ↑ Flavia Scarano (12 de setiembre de 2014). «Enel si riorganizza in Spagna y in America Llatina». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  489. ↑ Giselda Vagnoni (31 de xunetu de 2014). «Enel riorganizza attività Spagna, Portogallo y America Llatina, potrebbe scendere in Endesa». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  490. ↑ Laura Serafini (2 de mayu de 2014). «Enel, alla controllata Enersis (Cile) la maggioranza di Edegel (Perù)». Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
  491. ↑ «Enel Governance». Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xunetu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  492. ↑ «Enel Governance». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-09-24. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  493. ↑ «Enel Governance». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-14. Consultáu'l 13 de xunetu de 2015.
  494. ↑ «Enel Governance». Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xunu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  495. ↑ «Enel Governance». Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xunu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  496. ↑ «Enel Governance». Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xunu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  497. ↑ «Enel Governance». Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xunu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  498. ↑ «Enel Governance». Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xunu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  499. ↑ «Enel Governance». Archiváu dende l'orixinal, el 7 de xunu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  500. ↑ «Treccani». Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  501. ↑ 501,0 501,1 «Treccani». Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  502. ↑ «amianto: pm milano, condanne finu a 8 anni y mezzo ex dirigenti Enelfecha= 22 de payares de 2014». Archiváu dende l'orixinal, el 12 de xunetu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  503. ↑ «morto Franco Viezzoli, ex-presidente Enel» (18 de mayu de 2011). Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  504. ↑ (30 ottobre 2014). Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  505. ↑ «ministru-guidi-ce-leterno-pietro-gnudi/900451/ da Enel alle banche, dietro al ministru Guidi c'è l'eternu Pietro Gnudi» (3 de marzu de 2014). Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  506. ↑ «Alitalia». Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  507. ↑ «Enel, nominato il nuovo cda. Patrizia Grieco presidente, Francesco Starace amministratore delegato». Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xunetu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  508. ↑ (1987) Associazione italiana tecnico-economica del cementu: La industria italiano del cementu, páx. 790.
  509. ↑ «Archivio Lavoro». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  510. ↑ «Inail» (22 de payares de 2014). Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  511. ↑ «Sala stampa». Archiváu dende l'orixinal, el 24 d'avientu de 2004. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  512. ↑ Luca Pagni (31 de marzu de 2014). «Enel, condannati Scaroni y Tatò per il disastro ambientale di Porto Tolle». Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  513. ↑ Antonio Andreotti (31 de marzu de 2014). «Porto Tolle pericolo per l'ambiente. Condannati ex ad Enel Tatò y Scaroni». Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  514. ↑ «Corporate governance». Consultáu'l 22 de mayu de 2015.
  515. ↑ «Media comunicati» (23 de mayu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xunetu de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2015.


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Enel&oldid=4294918»