[go: up one dir, main page]

Samariu

elementu químicu de númberu atómicu 62 y símbolu Sm

El samariu[1] ye un elementu químicu de la tabla periódica que'l so símbolu ye Sm y el so númberu atómicu ye 62.

Prometiu ← SamariuEuropiu
 
 
62
Sm
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Tabla completaTabla enantada

Blancu platiáu
Información xeneral
Nome, símbolu, númberu Samariu, Sm, 62
Serie química Lantánidos
Grupu, periodu, bloque n/a, 6, f
Masa atómica 150,36 u
Configuración electrónica [Xe]6s24f6
Durez Mohs Ensin datos
Electrones per nivel 2, 8, 18, 24, 8, 2
Propiedaes atómiques
Radiu mediu 185 pm
Electronegatividá 1,17 (Pauling)
Radiu atómicu (calc) 238 pm (Radiu de Bohr)
Estáu(aos) d'oxidación 2, 3
Óxidu Llevemente básicu
Propiedaes físiques
Estáu ordinariu Sólidu
Densidá 7353 kg/m³
Puntu de fusión 1345 K (1072 °C)
Puntu de bullidura 2076 K (1803 °C)
Entalpía de vaporización 166,4 kJ/mol
Entalpía de fusión 8,63 kJ/mol
Presión de vapor 563 Pa a 1345 K
Varios
Estructura cristalina Romboédrica
Nᵘ CAS 7440-19-9
Nᵘ EINECS 231-128-7
Calor específica 200 J/(K·kg)
Conductividá llétrica 0,956·10⁶ S/m
Conductividá térmica 13,3 W/(m·K)
Velocidá del soníu 2130 m/s a 293,15 K (20 °C)
Isótopos más estables
Artículu principal: Isótopos del samariu
iso AN Periodu MD Ed PD
MeV
144SmEstable con 82 neutrones
146Sm1,03·10⁸ a2,529142Nd
147Sm1,06·1011 a2,310143Nd
148Sm7·1015 a1,986144Nd
149Sm>2·1015 aensin datos
150SmEstable con 88 neutrones
152SmEstable con 90 neutrones
154SmEstable con 92 neutrones
Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario.
[editar datos en Wikidata]

Historia

editar
 
Samarskita del condáu de Mitchell (Carolina del Norte).

El samariu afayóse en 1853 pol químicu suizu Jean Charles Galissard de Marignac y aislláu en 1879 pol químicu francés Paul Emile Lecoq de Boisbaudran a partir del mineral samarskita. El mineral atopóse primeramente nos monte Urales y el nome del mineral y l'elementu foi asitiáu n'honor a Samarski, un coronel rusu funcionariu de mines.

Propiedaes

editar

El samariu ye un elementu químicu de símbolu Sm y númberu atómicu 62. Ye miembru del grupu de les tierres rares. El so pesu atómicu ye de 150,35 y son 7 los isótopos que s'atopen na naturaleza; 147Sm, 148Sm y 149Sm son radiactivos y emiten partícules α.

L'óxidu de samariu ye de color mariellu maciu; bien soluble na mayor parte de los ácidos, dando sales mariellu-topaciu en solución.

El samariu tien un emplegu llindáu na industria cerámico y utilízase como catalizador en ciertes reacciones orgániques. Unu de los sos isótopos tien una superficie grande pa la captura de neutrones, polo que ye de gran interés na industria atómico como barra de control y envelenamientos nucleares.

El samariu foi reparáu espectroscópicamente por Jean Charles Galissard de Marignac, un químicu suizu, nun material conocíu como didimio en 1853. Paul-Émile Lecoq de Boisbaudran, un científicu francés, foi'l primeru n'aisllar el samariu del mineral samarskita ((Y, Ce, O, Fe)3(Nb, Ta, Ti)5O16) en 1879.

Anguaño'l samariu ye llográu principalmente al traviés d'un procesu d'intercambiu iónicu del sable de monacita ((Ce, La, Th, Nd, Y)PO4), un material rico n'elementos de tierres rares que contién hasta un 2,8 % de samariu. El samariu ye unu de los elementos de tierres rares usaos pa faer llámpares d'arcu voltaicu de carbonu les cualos son usaes na industria del cine pal llume de los estudios y les lluces de los proyeutores. El samariu tamién compón sobre'l 1 % del metal Misch, un material que ye usáu pa faer piedres de mecheros.

El samariu forma un compuestu col cobaltu (SmCo5) que ye un poderosu imán permanente con mayor resistencia a la desmagnetización que cualesquier otru material conocíu. L'óxidu de samariu (Sm2O3) añader al cristal p'absorber radiación infrarroxo y actúa como un catalizador de la deshidratación y deshidrogenización del etanol (C2H6O

Aplicaciones

editar
  • L'óxidu de samariu utilizar n'óptica p'absorber la lluz infrarroxo
  • Como catalizador na deshidratación y na deshidrogenación de etanol.
  • Úsase como parte d'una aleación nos imanes de samariu-cobaltu.
  • El Samariu 153 utilízase xunto col Estroncio 89 en radioterapia paliativa pal amenorgamientu del dolor en pacientes terminales.

L'óxidu de samariu utilizar n'óptica p'absorber la lluz infrarroxo. Amás tamién s'usa como catalizador na deshidratación y na deshidrogenación de etanol. Aparte úsase como parte d'una aleación nos imanes de samariu-cobaltu.

El samariu, xunto col restu de les tierres rares, usar nel arcu de carbonu pa la proyeición de películes, en vidrios qu'absuerben l'infrarroxu y absorbente de neutrones en reactores nucleares.

L'aleación SmCo5 emplegóse pa construyir un nuevu material magnético cola mayor resistencia a la desmagnetización conocida. Amás, usóse pa dopar cristales de fluoruru de calciu pa la construcción de láseres y máseres

Un recién estudiu de la Universidá de Michigan n'EEXX afayó que l'aleación SmB6, el hexabórido de Samariu, tien fuertes propiedaes como aislante topolóxicu. Los aislantes topolóxicos conducen corrientes llétriques al traviés de la so superficie y neutralizar nel so interior. Esta propiedá dexa l'apaición d'electrones de Dirac, que podría ser útil nel desenvolvimientu d'un transistor cuánticu y dexar polo tanto una nueva meyora nel campu de la computación cuántica.

Llogru

editar

Anguaño'l samariu ye llográu principalmente al traviés d'un procesu d'intercambiu iónicu del sable de monacita ((Ce, La, Th, Nd, Y)PO4), un material rico n'elementos de tierres rares que contién hasta un 2,8 % de samariu.

Efeutu del samariu na salú

editar

El samariu ye un elementu químicu raru que puede ser atopáu n'equipos como televisiones en color, llámpares fluorescentes y cristales. Raramente atópase na naturaleza, yá que se da en cantidaes bien pequeñes. Asina pos de normal alcuéntrase solamente en dos tipos distintos de minerales.

L'usu del samariu sigue aumentando debíu al fechu de que ye útil pa producir catalizadores y p'apolazar cristales. Ye más peligrosu nel ambiente de trabayu, debíu al fechu de que los mugores y los gases pueden ser esneldaos col aire, lo que puede causar embolies pulmonares, especialmente mientres esposiciones al llargu plazu. Tamién puede ser una amenaza pal fégadu cuando s'atropa nel cuerpu humanu.

Efeutu del samariu nel mediu ambiente

editar

El samariu ye arramáu al mediu ambiente en munchos llugares distintos, principalmente por industrial productores de petroleu. Tamién puede entrar nel mediu ambiente cuando se tiren los equipos domésticos. va atropase gradualmente nos suelos y na agua de los suelos y esto va llevar finalmente a amontar la concentración n'humanos, animales y partícules del suelu.

Nos animales acuáticos provoca daños a les membranes celulares, lo que tien delles influencies negatives na reproducción y nes funciones del sistema nerviosu.

Referencies

editar

Enllaces esternos

editar