From Maple to Olive. Proceedings of a Colloquium to Celebrate the 40th Anniversary of the Canadian Institute in Greece, Athens, 10–11 June 2016, 2017
The Southern Euboea Exploration Project (SEEP), under the aegis of the Canadian Institute in Gree... more The Southern Euboea Exploration Project (SEEP), under the aegis of the Canadian Institute in Greece, has conducted archaeological research in the Karystia for over 30 years. A region once perceived as a scarcely populated backwater can now be shown to host a complex mosaic of at least 69 prehistoric sites and findspots, ranging in date from the Late Neolithic to the Late Bronze Age. This paper provides an overview of the prehistory of the Karystia, a picture compiled largely from fieldwork carried out in five areas: the Paximadi peninsula, the large agricultural plain west of Karystos (the kampos), the foothills of Mt. Ochi, the Bouros-Kastri peninsula, and the Katsaronio plain, northeast of the bay at Marmari. The data collected by SEEP have been used as a foundation by other projects to build a more comprehensive understanding of habitation in the region. To convey the scope of current archaeological research in southern Euboea, the authors consider three issues. First, how can we account for the earliest human presence in the region? Second, what underlies the choice of defensible promontories during the Final Neolithic? And third, can we attribute significance to the territorial spacing of Early Bronze Age sites in the region? The patterns that arise shed light on the possible reasons that the area was first visited, the kinds of settlements that were sustained in this marginal environment, and the emerging complexity of Early Bronze Age communities.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Papers by Tracey Cullen
ρίτερα αποικίστηκε το νότιο άκρο του νησιού. Σε αυτό το άρθρο συνοψίζονται τα στοιχεία που είναι τώρα
γνωστά σχετικά με τον πρώιμο οικισμό στη νότια Εύβοια και τις σχέσεις του με την ευρύτερη περιοχή του
Αιγαίου. Η πρωιμότερη θέση που έχει τεκμηριωθεί με ακρίβεια στην περιοχή είναι το σπήλαιο της Αγίας
Τριάδας στους πρόποδες του βουνού Όχη, όπου βρέθηκαν κατάλοιπα της Ύστερης Νεολιθικής Εποχής.
Κατά τη διάρκεια της Τελικής Νεολιθικής περιόδου και στις αρχές της πρώιμης Εποχής του Χαλκού ο
οικισμός απλωνόταν στα απόκρημνα ακρωτήρια που πλαισίωναν τον κόλπο της Καρύστου. Σε αυτές τις
περιοχές είχαν ιδρυθεί μικρές αγροτικές και κτηνοτροφικές θέσεις και κάποια πιθανά παρατηρητήρια·
παράκτιες τοποθεσίες σε άλλες θέσεις δείχνουν θαλάσσιες δραστηριότητες. Το προφίλ του οικισμού στις
δύο μεγάλες καλλιεργήσιμες πεδιάδες είναι αρκετά διαφορετικό. Στον Κάμπο κυριαρχεί ένας μεμονω-
μένος οικισμός της πρώιμης εποχής του Χαλκού ΙΙ με κτίσματα πολλαπλών δωματίων και βόθρους· σε
παρακείμενες θέσεις βρέθηκαν ασυνήθιστα μεγάλα δείγματα οψιανού. Η πεδιάδα Κατσαρωνίου η οποία
είναι πιο μακριά από τη θάλασσα απέδωσε επίσης άφθονο οψιανό καθώς επίσης και μια μεγάλη θέση της
τελικής Νεολιθικής περιόδου και 7 πιθανούς κιβωτιόσχημους τάφους. Οι τάφοι που παρατάσσονται κατά
μήκος της νότιας άκρης της πεδιάδας είναι άδειοι και δεν έχουν χρονολογηθεί άλλα ομοιάζουν με δείγμα-
τα της Πρωτοελλαδικής ΙΙ περιόδου που βρέθηκαν σε άλλα σημεία της περιοχής. Στη θέση Γκισούρι των
Νέων Στύρων αποκαλύφτηκαν στη σειρά τάφοι από σχιστόλιθο Πρωτοελλαδικών ΙΙ χρόνων στην είσοδο
των οποίων οδηγούσε βαθμιδωτή κλίμακα ενώ στρώματα Πρωτοελλαδικών ΙΙ χρόνων στο σπήλαιο της
Αγίας Τριάδας απέδωσαν υλικό που οδηγεί στις Κυκλάδες γεγονός που υποδηλώνει εντατικές θαλάσσιες
επαφές. Στην περιοχή δεν υπάρχουν κατάλοιπα των Πρωτοελλαδικών ΙΙΒ ή Πρωτοελλαδικών ΙΙΙ χρόνων,
μόνο δύο μεσοελλαδικές θέσεις και λίγα διάσπαρτα μυκηναϊκά ευρήματα είναι γνωστά. Σε αυτό το άρθρο
οι εισηγητές αναζητούν μια εξήγηση για την ταλάντευση της πυκνότητας και την φύση της κατοίκησης
λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους ζητήματα περιθωριοποίησης, απομόνωσης και συνεκτικότητας.
ρίτερα αποικίστηκε το νότιο άκρο του νησιού. Σε αυτό το άρθρο συνοψίζονται τα στοιχεία που είναι τώρα
γνωστά σχετικά με τον πρώιμο οικισμό στη νότια Εύβοια και τις σχέσεις του με την ευρύτερη περιοχή του
Αιγαίου. Η πρωιμότερη θέση που έχει τεκμηριωθεί με ακρίβεια στην περιοχή είναι το σπήλαιο της Αγίας
Τριάδας στους πρόποδες του βουνού Όχη, όπου βρέθηκαν κατάλοιπα της Ύστερης Νεολιθικής Εποχής.
Κατά τη διάρκεια της Τελικής Νεολιθικής περιόδου και στις αρχές της πρώιμης Εποχής του Χαλκού ο
οικισμός απλωνόταν στα απόκρημνα ακρωτήρια που πλαισίωναν τον κόλπο της Καρύστου. Σε αυτές τις
περιοχές είχαν ιδρυθεί μικρές αγροτικές και κτηνοτροφικές θέσεις και κάποια πιθανά παρατηρητήρια·
παράκτιες τοποθεσίες σε άλλες θέσεις δείχνουν θαλάσσιες δραστηριότητες. Το προφίλ του οικισμού στις
δύο μεγάλες καλλιεργήσιμες πεδιάδες είναι αρκετά διαφορετικό. Στον Κάμπο κυριαρχεί ένας μεμονω-
μένος οικισμός της πρώιμης εποχής του Χαλκού ΙΙ με κτίσματα πολλαπλών δωματίων και βόθρους· σε
παρακείμενες θέσεις βρέθηκαν ασυνήθιστα μεγάλα δείγματα οψιανού. Η πεδιάδα Κατσαρωνίου η οποία
είναι πιο μακριά από τη θάλασσα απέδωσε επίσης άφθονο οψιανό καθώς επίσης και μια μεγάλη θέση της
τελικής Νεολιθικής περιόδου και 7 πιθανούς κιβωτιόσχημους τάφους. Οι τάφοι που παρατάσσονται κατά
μήκος της νότιας άκρης της πεδιάδας είναι άδειοι και δεν έχουν χρονολογηθεί άλλα ομοιάζουν με δείγμα-
τα της Πρωτοελλαδικής ΙΙ περιόδου που βρέθηκαν σε άλλα σημεία της περιοχής. Στη θέση Γκισούρι των
Νέων Στύρων αποκαλύφτηκαν στη σειρά τάφοι από σχιστόλιθο Πρωτοελλαδικών ΙΙ χρόνων στην είσοδο
των οποίων οδηγούσε βαθμιδωτή κλίμακα ενώ στρώματα Πρωτοελλαδικών ΙΙ χρόνων στο σπήλαιο της
Αγίας Τριάδας απέδωσαν υλικό που οδηγεί στις Κυκλάδες γεγονός που υποδηλώνει εντατικές θαλάσσιες
επαφές. Στην περιοχή δεν υπάρχουν κατάλοιπα των Πρωτοελλαδικών ΙΙΒ ή Πρωτοελλαδικών ΙΙΙ χρόνων,
μόνο δύο μεσοελλαδικές θέσεις και λίγα διάσπαρτα μυκηναϊκά ευρήματα είναι γνωστά. Σε αυτό το άρθρο
οι εισηγητές αναζητούν μια εξήγηση για την ταλάντευση της πυκνότητας και την φύση της κατοίκησης
λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους ζητήματα περιθωριοποίησης, απομόνωσης και συνεκτικότητας.