Drukkie

Elisabeth Louise Vigée-Lebrun, Madame Vigée-Lebrun et sa fille, deur Louise Élisabeth Vigée Le Brun, 1789

’n Drukkie kan vreugde uitdruk

’n Drukkie is ’n vorm van fisieke intimiteit, waar ’n mens gewoonlik jou arms om die ander persoon se nek, rug of middeltjie vou; indien meer as twee mense betrokke is, staan dit bekend as ’n bondeldrukkie/groepdrukkie (group hug). Soos met ’n soen, oogkontak of ander gebare val ’n drukkie ook onder nieverbale kommunikasie. Afhangende van die kultuur, konteks of verhouding kan ’n drukkie gemeensaamheid, liefde, geneentheid of vriendskaplikheid uitdruk. Die een mens kan die ander ’n drukkie gee om vertroosting, ondersteuning of samehorigheid te bied. ’n Drukkie kan ook ’n uitdrukking van emosionele warmte wees, wat partykeer uit vreugde of geluk vir iemand anders se onthalwe voortspruit. Soms kan drukkies ook romanties van aard wees.

Anders as sekere ander vorme van fisieke intimiteit, waar twee of meer mense gesamentlik betrokke is, kan ’n drukkie in die openbaar en in die privaatheid gegee word sonder enige veroordeling in baie lande, gelowe en kulture, binne gesinsverband of tussen ouderdoms- en geslagsgroepe. Dit bly oor die algemeen ’n aanduiding dat die persone met mekaar bekend is. ’n Onverwagse drukkie kan moontlik beskou word as ’n binnedring van ’n mens se persoonlike ruimte, maar as dit wederkerig en gemoedelik aanvaar word, is dit ’n teken dat dit verwelkom word. Soms kan ’n mens, veral ’n kind, ’n nie-lewendige voorwerp vertroetel en ’n drukkie gee, soos ’n pop of opgestopte speeldiertjie. Jong kinders sal ook hul ouers ’n drukkie gee sodra hulle onveilig of bedreig deur ’n onbekende persoon voel.

Anders as ’n soen word ’n drukkie nie as ’n soort ritueel of maatskaplike handeling beskou nie. Dit is egter in Spanje en, hierdeur ook, in Latyns-Amerikaanse lande, die norm onder mansvriende om mekaar ’n drukkie (en ’n klap op die rug) te gee as ’n vriendelike begroeting, soos op Nuwejaarsaand. ’n Soortgelyke drukkie, gewoonlik met ’n piksoentjie op die wang, het ook algemeen onder Westerse vroue geword om hul kennisse en vriendinne met vreugde of medelye te begroet. Onlangs het dit algemeen onder party tienermeisies geword om mekaar met ’n drukkie te verwelkom of weg te sien. Die New York Times berig in Mei 2009 dat die drukkie in die Verenigde State die gunsteling sosiale groet geword het sodra tieners mekaar ontmoet of verlaat. ’n Aantal skole in die Verenigde State het drukkies summier verban, wat in sommige gevalle tot protesaksies deur studente aanleiding gegee het. In die Rooms-Katolieke Heilige Mis kan die drukkie as plaasvervanging dien vir die soen of bladskud tydens die heilige kus-ritueel. Party kulture vind omhelsing nie plaas om liefde uit te druk nie, soos by die Himba in Namibië.

Om drukkies te gee hou ook gesondheidsvoordele in: een studie het bevind dat drukkies die oksitosienvlakke verhoog en bloeddruk laat daal.

By ’n groot aantal Afrikaanse skole word fisiese kontak verbied, wat handjiesvashou en enige vorm van betasting insluit. Die doel daarvan is om ’n gevryery of seksuele teistering op die skoolgrond stop te sit. Die problematiek ontstaan nou hoe dan bepaal kan word of ’n drukkie, wat tog ook fisiese kontak is, nou vriendskaplik romanties bedoel was en of so ’n kille, onnatuurlik bloedlose skoollewe gesond is, al dan nie.

Hoewel Afrikaanssprekende vroue meestal homososiale (vriende van dieselfde geslag) drukkies sal aanvaar, wissel dit onder Afrikaanssprekende mans.

Deels stam dit van die Noord-Europese “gereserveerdheid” af wat deur die Britse Victoriaanse etiket deur kolonialisme in die volkskultuur afgedruk is hoe ’n man behoort op te tree (maar tog tot ’n mindere ook in Afrikaans deur die Germaanse taalbande in die kultuur neerslag vind, aangesien taal die denkwyses van sy sprekers in ’n sekere mate inherent beïnvloed) en deels word drukkies tussen mans weens homofobie weerhou, soms selfs met hul eie seuns en pa’s.

Aan die ander kant van die munt word daar geleidelik in die moderne volkskultuur meer klem op indiwidualisme en egalitarisme gelê, wat gepaardgaan met vryelike gevoelsuitdrukking en denkwyses. Drukkies, onder Afrikaanssprekende mans, as gevoelsuitdrukking, sal in die toekoms dus langsaam meer veld begin wen.

Drukkies onder niemenslike organismes

Patricia McConnell voer aan dat honde minder daarvan hou om ’n drukkie gegee te word as mense en ander aapsoorte, omrede honde dit as ’n baasspeelteken beskou sodra ’n ledemaat van ’n ander dier oor hul ledemate gesit word.