C Programming An Introduction Rajiv Chopra - PDF

Download (2025)

https://ebookultra.com/download/c-programming-an-introduction-
rajiv-chopra/

Visit ebookultra.com today to download the complete set of

ebooks or textbooks
We have selected some products that you may be interested in
Click the link to download now or visit ebookultra.com
for more options!.

Introduction to Google SketchUp 2nd Edition Aidan Chopra

https://ebookultra.com/download/introduction-to-google-sketchup-2nd-
edition-aidan-chopra/

Python Programming An Introduction to Computer Science

John M. Zelle

https://ebookultra.com/download/python-programming-an-introduction-to-
computer-science-john-m-zelle/

An Introduction to Stata Programming 1st Edition

Christopher F. Baum

https://ebookultra.com/download/an-introduction-to-stata-
programming-1st-edition-christopher-f-baum/

Programming Mobile Devices An Introduction for

Practitioners 1st Edition Tommi Mikkonen

https://ebookultra.com/download/programming-mobile-devices-an-
introduction-for-practitioners-1st-edition-tommi-mikkonen/
An introduction to programming in emacs lisp 2nd Edition
Robert J. Chassell

https://ebookultra.com/download/an-introduction-to-programming-in-
emacs-lisp-2nd-edition-robert-j-chassell/

An Introduction to Ordinary Differential Equations James

C. Robinson

https://ebookultra.com/download/an-introduction-to-ordinary-
differential-equations-james-c-robinson/

C How to Program With an Introduction to C Global Edition

Paul Deitel

https://ebookultra.com/download/c-how-to-program-with-an-introduction-
to-c-global-edition-paul-deitel/

An Introduction to Programming Using Alice 2 2 2nd Edition

Charles W. Herbert

https://ebookultra.com/download/an-introduction-to-programming-using-
alice-2-2-2nd-edition-charles-w-herbert/

Applying UML and Patterns An Introduction To Object

Oriented Programming 2Ed Edition Larmen

https://ebookultra.com/download/applying-uml-and-patterns-an-
introduction-to-object-oriented-programming-2ed-edition-larmen/
C Programming An Introduction Rajiv Chopra Digital
Instant Download
Author(s): Rajiv Chopra
ISBN(s): 9781683920908, 1683920902
Edition: Paperback
File Details: PDF, 1.89 MB
Year: 2017
Language: english
 C
Programming
LICENSE, DISCLAIMER OF LIABILITY, AND LIMITED WARRANTY

By purchasing or using this book (the “Work”), you agree that this license
grants permission to use the contents contained herein, but does not give you
the right of ownership to any of the textual content in the book or ownership
to any of the information or products contained in it. This license does not
permit uploading of the Work onto the Internet or on a network (of any kind)
without the written consent of the Publisher. Duplication or dissemination
of any text, code, simulations, images, etc. contained herein is limited to and
subject to licensing terms for the respective products, and permission must
be obtained from the Publisher or the owner of the content, etc., in order to
reproduce or network any portion of the textual material (in any media) that is
contained in the Work.

Mercury Learning and Information (“MLI” or “the Publisher”) and anyone

involved in the creation, writing, production, accompanying algorithms,
code, or computer programs (“the software”), and any accompanying Web
site or software of the Work, cannot and do not warrant the performance or
results that might be obtained by using the contents of the Work. The author,
developers, and the Publisher have used their best efforts to insure the
accuracy and functionality of the textual material and/or programs contained in
this package; we, however, make no warranty of any kind, express or implied,
regarding the performance of these contents or programs. The Work is sold “as
is” without warranty (except for defective materials used in manufacturing the
book or due to faulty workmanship).

The author, developers, and the publisher of any accompanying content, and
anyone involved in the composition, production, and manufacturing of this
work will not be liable for damages of any kind arising out of the use of (or the
inability to use) the algorithms, source code, computer programs, or textual
material contained in this publication. This includes, but is not limited to, loss
of revenue or profit, or other incidental, physical, or consequential damages
arising out of the use of this Work.

The sole remedy in the event of a claim of any kind is expressly limited to
replacement of the book and only at the discretion of the Publisher. The use
of “implied warranty” and certain “exclusions” vary from state to state, and
might not apply to the purchaser of this product.
 C
Programming
A Self-Teaching Introduction

By
RAJIV CHOPRA, PhD

Mercury Learning and Information

Dulles, Virginia
Boston, Massachusetts
New Delhi
Copyright ©2018 by Mercury Learning and Information. All rights reserved .
Reprinted and revised with permission.

Original title and copyright: Introduction to Programming (C)

Copyright © 2017 by New Age International (P) Ltd. Publishers. All rights reserved.
ISBN : 978-93-86070-20-3

This publication, portions of it, or any accompanying software may not be reproduced in
any way, stored in a retrieval system of any type, or transmitted by any means, media,
electronic display or mechanical display, including, but not limited to, photocopy, record-
ing, Internet postings, or scanning, without prior permission in writing from the publisher.

Publisher: David Pallai

Mercury Learning and Information

22841 Quicksilver Drive
Dulles, VA 20166
info@merclearning.com
www.merclearning.com
1-800-232-0223

R. Chopra. C Programming: A Self-Teaching Introduction.

ISBN: 978-1-68392-090-8

The publisher recognizes and respects all marks used by companies, manufacturers, and
developers as a means to distinguish their products. All brand names and product names
mentioned in this book are trademarks or service marks of their respective companies. Any
omission or misuse (of any kind) of service marks or trademarks, etc. is not an attempt to
infringe on the property of others.

Library of Congress Control Number: 2017934665

171819321 Printed in the USA on acid-free paper.

Our titles are available for adoption, license, or bulk purchase by institutions, corporations,
etc. For additional information, please contact the Customer Service Dept. at 800-232-
0223(toll free).

All of our titles are available in digital format at authorcloudware.com and other digital
vendors. The sole obligation of Mercury Learning and Information to the purchaser is to
replace the book, based on defective materials or faulty workmanship, but not based on the
operation or functionality of the product.
 Contents

Preface viii

Acknowledgments x

Chapter 1: C Overview 1
1.0 Introduction 1
1.1 The Concept of Algorithms and Pseudocodes 2
1.2 Flowcharts 8
1.3 Compiler Overview 15
1.4 Assembler, Linker, and Loader 19
1.5 Structure of a Simple “Hello World” Program in C 22
1.6 Overview of the Compilation and Execution
Process in an Integrated Development Environment
(preferably CodeBlock) 30
Summary 32
Exercises 32

Chapter 2: Programming Using C 35

2.0 Introduction 35
2.1 Preprocessor Directives/Compiler Directives/C Preprocessor 35
2.2 C Primitive Input-Output using getchar and putchar 40
2.3 Simple Input/Output 42
2.4 Function Calls from a Library 44
2.5 Data Types in C 44
2.6 Enumeration 47
2.7 Operators 51
2.8 Type Casting (or Coercion) in C 62
vi • Contents

2.9 Conditional Executing Using If-Else 63

2.10 Switch and Break 68
2.11 The Concept of Loops—While Loop, Do-While
Loop, For Loop, Nested Loops, Break Statement,
Continue Statement 73
2.12 Storage Classes: Auto, Static, Extern, and Register 119
Summary 135
Exercises 135

Chapter 3: Arrays And Pointers 141

3.0 Introduction 141
3.1 1D, 2D, and 3D Arrays 142
3.2 The Concept of Subprogramming 212
3.3 Functions 213
3.4 Parameter Transmission Techniques—Call by Value
and Call by Reference 228
3.5 Pointers 234
3.6 Relationship between Array and Pointer 239
3.7 Argument Passing Using Pointers 241
3.8 Array of Pointers 243
3.9 Passing Arrays as Arguments 244
Summary 269
Exercises 269

Chapter 4: Structures And Unions 275

4.0 Introduction 275
4.1 Structures versus Unions 296
4.2 Structures and Pointers 298
Summary 312
Exercise Questions 313

Chapter 5: File Handling In C 317

5.0 Introduction 317
5.1 File Pointers 317
5.2 Character Input / Output with Files 320
5.3 String I/O Functions 321
5.4 Integer I/O Functions 321
5.5 Formatted I/O Functions 322
5.6 Block (or Record) I/O Functions 323
Summary 338
Exercises 338
 Contents • vii

Appendices 341

A: C Programming Lab Projects 341

B: Keywords in C 343

C: Escape Sequences in C 344

D: Operator Precedence and Associativity 345

E: Standard Library String Functions 346

References 347

Index 349
 Preface

The right temperament required for research originates from the right expo-
sure and environment that a student receives during study. And good books
help in this direction.
Programming is an art. You have to learn this art, as only then will you learn
how to write good programs.
This book is an outcome of lecture notes prepared during my long years of
teaching Introduction to Programming (C), augmented by consulting a large
number of books available on the subject. I thank my students, colleagues, and
teachers, as well as all the authors who have helped in shaping my approach to
this knowledge.
 Acknowledgments

A dream is visualized by a pair of eyes; however, many pairs of hands join to-
gether and work hard toward its realization. This book has been a similar en-
terprise.
I next thank my college staff, director, and HOD for their contributions to
this book on the C programming language.
I would also like to thank the entire staff of Mercury Learning for bringing
the book to a new market.
Finally, I would like to thank my wife, Mrs. Shakti, my twin kids, Arjessh
and Arshitha Chopra, as well as my parents who cooperated with me in all terms
in order to write this book.
Dr. Rajiv Chopra
 CHAPTER

1
C Overview

1.0 INTRODUCTION

T
he C programming language was developed by Dennis Ritchie at AT&T
Bell Laboratories in the early 1970s. Soon after, Bell Laboratories devel-
oped a new operating system, called UNIX. About 90% of the code for
the Unix operating system (OS) was exclusively in C. As C gained popularity,
more and more vendors joined the race and developed their own compilers.
This was necessary because until the late 1970s, only Bell Laboratories had a C
compiler.
In the early 1980s, realizing the need to standardize the C language, the
American Standards Institute (ANSI), an organization that handles such mat-
ters, began the task. In 1990, the first official ANSI standard definition of C was
published. Soon C became omnipresent and thus there was a need of further
standardization. The International Standards Organization (ISO) adopted a
standard called ISO/IEC 9899:1990. After 1990, many additional changes were
made in the C language. In 1993, an ANSI C committee (known as X3J11), was
formed to standardize C. The most recent standard was adopted in 1999. It is
known as ANSI C99 or ISO/IEC 9899:1999. Since then, ANSI C has been im-
plemented on a wide variety of computers, including IBM-compatible personal
computers (PCs), mainframes, minicomputers, and workstations.
C is a higher-level language that nevertheless allows the programmer to deal
with hardware at a much lower level. Please note that although C is a general-
purpose programming language, it was designed with systems program-
ming applications in mind. So it provides a lot of power and flexibility.
2 • C Programming

This chapter discusses some basic terminology related to C and also ex-
plains the process of compiling a program written in the C language.

1.1 THE CONCEPT OF ALGORITHMS AND

PSEUDOCODES

A computer is a dead piece of hardware if it is not loaded with software. It may

be application software, system software, embedded software, or other types
of software. The basic operations of a computer system form the com-
puter’s instruction set. Now in order to solve a problem using a computer,
you will have to express the solution to the problem in terms of the instructions
for the particular computer. So we define a computer program as a collection of
instructions necessary to solve a specific problem. The approach or method
that is used to solve the problem is known as an algorithm. For ex-
ample, if you want to find the factorial of a number, then the set of statements
that solves the problem becomes a program. You first express the solution to
the problem in terms of an algorithm and then develop a program that imple-
ments that algorithm. A program may be written in any programming language
of your choice, such as C/C++, JAVA2, Visual Basic 9, and so on.
An algorithm is a formal step-by-step method for solving problems. Let us
now look at some of the characteristics of algorithms:

1. An algorithm consists of an ordered sequence of instructions.

2. Each step of the algorithm should be unambiguous—that is, it should
not have many meanings.
3. It should have a finite number of steps.
4. It should terminate/stop after this finite number of steps.
5. It should have some input and may or may not produce any output.
Algorithms should be concise and compact to facilitate verification of their
correctness. Verification involves observing the performance of an algorithm
with a good quality set of test cases.
For example, we might want to write an algorithm to find the maximum
from a set of n positive numbers. We assume that the numbers are stored in an
array X.
 C Overview • 3

Algorithm to Find the Maximum from an Array X

INPUT: An array X with n elements.
OUTPUT: Finding the largest element, MAX, from the array X.
Step 1: Set MAX=0/* Initial value of MAX */
Step 2: for j=1 to n do
Step 3: if(X[j] > MAX) then MAX = X[j]
end for
Step 4: Stop
As a problem-solving tool, programmers usually introduce at least one in-
termediate step between the English-like problem definition and C. This inter-
mediate step is known as a pseudocode (pseudo=false). Pseudocode is a
restatement of the problem as a list of steps, in an English-like format,
describing what must be done to solve it. Using the pseudocode, a pro-
grammer then writes the actual program. In a nutshell we can say that pseudo-
code consists of statements which are a combination of English and C,
in which pseudocode is not quite C code but can be easily translated.
It can be refined and gradually made more precise. The practicality of this ap-
proach is that the pseudocode used at one stage of the development process will
often be a comment at the next stage.
For example, for the preceding algorithm, Max, we now write its
pseudocode as follows:
Initialize a variable, MAX, to 0.
Check through the entire set of elements.
If any element from the set is greater than the Max then max is that element.
Print the MAX number.
Before further discussion, let us solve some examples.
Example 1: Write an algorithm to find the greatest of three numbers
and then validate your algorithm by giving it dry runs.
Solution 1: The algorithm to find the greatest of three numbers (a, b, and c) is
as follows:
Step 1: Input three numbers from the user: a, b, c.
Step 2: Check,
4 • C Programming

if (a > b)
Step 3: do if (a > c)
Step 4: then Print ‘a’ and go to step-12.
Step 5: else
Step 6: Print ‘c’ and go to step-12.
Step 7: else
Step 8: do if (b > c)
Step 9: then Print ‘b’ and go to step-12.
Step 10: else
Step 11: Print ‘c’ and go to step-12.
Step 12: Stop

Now let us validate this algorithm.

Dry Run 1:
Input: a = 10
b = 20
c = 30
Expected Output: 30
Process: Is (a > b) ?
Is (10 > 20) → false
Is (b > c) ?
Is (20 > 30) → false
Observed Output: 30
Dry Run 2:
Input: a = 10
b = 20
c = 30
Expected Output: 30
Process: Is (a > b) ?
Is (10 > -20)→ true
Is (a > c) ?
Is (10 > 30) → false
Observed Output: 30
Example 2: Write an algorithm to read a, b, and c as the coefficients of
a quadratic equation and to find its roots; then validate your algorithm
by giving it dry runs.
 C Overview • 5

Solution 2: The algorithm to find the roots of a given quadratic equation is as

follows:
Quad_equation (a, b, c)
Step 1: Input three numbers: a, b, c.
Step 2: if (a= =0)
Step 3: 
Then Print ‘Not a quadratic equation’ and go to
step-12
Step 4: else
Step 5: put D = b2 – 4 a c
Step 6: check if (D > 0 or D < 0)
Step 7: then ROOTS = (-b + sqrt (b2 – 4ac)) / 2a
Step 8: and Print ‘ROOTS’ and go to step 12.
Step 9: else do ROOTS = -b/2a
Step 10: and Print ‘ROOTS’ and go to step 12.
Step 11: Stop.

Now let us validate this algorithm.

Dry Run 1:
Input: a = 1
b = 2
c = 3
Expected output: ROOTS = -1 + sqrt(2) / 1
Process:
Is a= =0 ?
Is 1 = = 0 → false
D = b2 – 4ac
D = -8
Is D > 0 or D < 0 ?
D < 0 → true
ROOTS = (-b ± sqrt(b2 – 4ac)) /2a
Observed Output:
-1 ± sqrt(2) / 1
Dry Run 2:
Input: a = 4
b = 2
c = 1
 6 • C Programming

Expected output: ROOTS = -1 ± sqrt(3) / 4

Process:
Is a= =0 ?
Is 4 = = 0 → false
D = b2 – 4ac
D = -12
Is D > 0 or D < 0 ?
D < 0 → true
ROOTS = (-b + sqrt(b2 – 4ac)) /2a
Observed Output:
-1 ± sqrt(3) / 4
Dry Run 3:
Input: a = 0
b = 2
c = 1
Expected output: Not a quadratic equation.
Process:
Is a= =0 ?
Is 0 = = 0 → true
Observed Output:
Not a quadratic equation.

In all of the preceding dry runs, the expected output equals the
NOTE observed output.

Example 3: Write an algorithm to read x, y, and z as the three sides of

a triangle and to check the type of triangle formed; then validate your
algorithm by giving it dry runs.
Solution 3: The algorithm to check for the triangle type is as follows:
Triangle_type (x, y, z)
Step 1: Input three sides of triangle: x, y, z.
Step 2: check if (x + y > z) && (y + z > x) && (x + z >y)
Step 3: then do if (x= y && y = z)
Step 4: then Print: ‘Equilateral triangle’ and go to step 17.
 C Overview • 7

Step 5: else
Step 6: do if (x = y && y! =z) || (x = z && z!=y) || (y=z &&x!=z)
Step 7: then do if (x = sqrt( z2 /2) || (x = sqrt(y2 /2) || (y = sqrt(x2 /2))
Step 8: Print: ‘Right Angled Isosceles Triangle’ and go to step 17.
Step 9: else
Step 10: Print: ‘Isosceles Triangle’ and go to step 17.
Step 11: else
Step 12: do if (x = sqrt(z2 + y2 )) || (y = sqrt(z2 + x2 )) || (x = sqrt(x2 + y2 ))
Step 13: then Print: ‘Right Angled Scalene Triangle’ and go to step 17.
Step 14: else Print: ‘Scalene Triangle’ and go to step 17.
Step 15: else
Step 16: Print: ‘Not a triangle’ and go to step 17.
Step 17: Stop.

Let us validate this algorithm now.

Dry Run 1:
Input: x = 1
y = 1
z = 2
Expected output: Not a triangle
Process:
Is (x + y > z) ?
Is (1 + 1 > 2) → false
Observed Output: Not a triangle
Dry Run 2:
Input: x = 3
y = 4
z = 5
Expected output: Right Angled Scalene Triangle
 8 • C Programming

Process:
Is (x + y > z) && (y + z > x) && (x + z > y)?
True
Is x = y && y = z?
False
Is (x =y && y!=z) || (x=z && z!=y) ||(y=z && z!=x)?
True
Is (32 + 42 = 52) → True
Observed Output: Right Angled Scalene Triangle
Dry Run 3:
Input: x = 6
y = 6
z = 6
Expected output: Equilateral Triangle
Process:
Is (6 + 6 > 6) ? → True
Is (6 = 6 = 6) → True
Observed Output: Equilateral Triangle

In all of the preceding dry runs, it is seen that the expected output
NOTE equals the observed output.

1.2 FLOWCHARTS

A flowchart is defined as a pictorial representation of an algorithm. It

serves as a means of recording, analyzing, and communicating problem infor-
mation. Programmers often use a flowchart before writing a program, although
this is not always mandatory. Practically speaking, sometimes drawing of
the flowchart and writing of the code in a high-level language go side
by side. Flowcharts are of two types.

(a) Program flowchart

(b) System flowchart

A program flowchart (or simply a flowchart) shows the detailed pro-

cessing steps within one computer program and the sequence in which
those steps must be executed. Different notations are used in a flowchart to
denote the different operations that take place in a program.
Other documents randomly have
different content
VII.
 Eene duistere historie (vervolg).
Het oude Mexico was met grachten doorsneden, even als Venetië, of om
naauwkeuriger te spreken als vele steden in Holland, want er liep langs de
meeste grachten doorgaans een straat tusschen het water en de huizen.
Thans, nu alle grachten gedempt, en op een enkele wijk der stad na, in
geplaveide straten zijn veranderd, begrijpt men naauwelijks hoe Cervantes
in een zijner romans Mexico met Venetië heeft kunnen vergelijken;
evenwel, ofschoon de grachten voor het oog verdwenen [41]zijn, bestaan zij
nog altoos onder den grond; en in zekere lagere gedeelten der stad, waar
men hen in afvoerkanalen of liever in open riolen heeft herschapen,
ontwaart men ze dadelijk door den vuilen stank dien zij uitwasemen of
liever door de massa fecale stoffen, die zich in hare stilstaande en rottende
wateren verzamelt.

De sergeant, na zijne rekening met den ongelukkigen evangelista zoo

knaphandig te hebben vereffend, was het plein in de volle breedte
overgegaan en toen de calle de la Monterilla ingeslagen.

Hij stapte bedaard voort in denzelfden pas dien hij bij het verlaten van het
winkeltje had aangenomen. Eindelijk na een marsch van ongeveer twintig
minuten, door een aantal eenzame straten en donkere steegjes, wier ellendig
en armoedig aanzien al dreigend en dreigender werd, hield hij stand voor
een huis van meer dan verdacht voorkomen, boven welks deur, achter een
retablo des animas benditas (schilderij der gelukkige zielen) eene
walmende lamp brandde; de vensters van het huis waren verlicht, en op het
platte dak huilden en knorden eenige wachthonden naargeestig tegen de
maan. De sergeant sloeg tweemaal op de deur met den druivenstok, dien hij
in de hand had.

Het duurde tamelijk lang eer hij gehoor kreeg; het schreeuwen en zingen
daar binnen hield plotseling op; eindelijk hoorde hij iemand naderen met
zwaren stap. De deur werd half geopend, want als overal in Mexico, was zij
van binnen met een ketting gesloten en eene grove stem vroeg op
dronkenmans toon:

—Quien es?—Wie is daar?

—Gente de paz—Goed volk, antwoordde de sergeant.

—Hm! het is laat genoeg om te loopen lanterfanten en als een dief binnen te
komen! riep de andere, die zich scheen te bedenken.

—Ik verlang niet om binnen te komen.

—Wat duivel verlangt gij dan?

—Pan y sal! por los caballeros errantes (brood en zout voor de dolende
ridders) hernam de soldaat op een gebiedenden toon, terwijl hij zich
derwijze plaatste, dat de maan hem vlak in het aangezigt scheen.

De portier deinsde terug met een uitroep van verbazing:

—Valgame dios! Senor don Torribio, riep hij op een toon van diepen
eerbied, wie zou u onder die ellendige plunje hebben herkend! Kom binnen,
kom binnen, men wacht u met ongeduld.

Met deze woorden haastte de man zich, even onderdanig als hij eenige
oogenblikken te voren barsch was geweest, om de ketting af te ligten en de
deur geheel te openen.

—’t Is niet noodig, Pepito, hernam de soldaat, ik zeg u nog eens dat ik niet
binnen kom! Met hun hoevelen zijn ze?

—Met hun twintigen, Senor.

—Gewapend?

—Ten volle.
—Laat hen dan oogenblikkelijk afkomen; ik zal ze hier wachten, mijn zoon,
de tijd is kort.

—En gij dan, Senor? [42]

—Breng mij een hoed, een mantel, mijn degen en mijne pistolen maar
gaauw wat, haast u.

Pepito wachtte niet tot het hem voor de tweede maal gezegd werd; hij liet
de deur open en liep op een drafje naar binnen.

Eenige minuten later stormden een twintigtal bandieten tot aan de tanden
gewapend den trap af en de straat op, suizebollend en tegen elkander
tuimelend. Toen zij den sergeant in ’t oog kregen, groetten zij hem eerbiedig
en op zijn wenk bleven zij zwijgend en onbewegelijk staan.

Pepito bragt de voorwerpen, gevraagd door den man die zich bij den
evangelista don Annibal noemde, maar hier don Torribio heette en die nog
wie weet hoeveel andere namen had, doch dien wij vooreerst zijn laatsten
naam zullen laten behouden.

—Zijn de paarden gereed? vroeg don Torribio, terwijl hij zijn uniform met
den mantel bedekte, een langen degen aangespte, en een paar pistolen met
dubbelen loop in zijn gordel stak.

—Ja, Senor, antwoordde Pepito, met den hoed in de hand.

—Goed, mijn zoon; breng ze waar ik u gezegd heb; maar terwijl het thans
nacht en dus verboden is om te paard op straat te verschijnen, zult gij
weldoen van op de celadores (ijveraars) en serenos (nachtwakers) te letten.

De bandieten barstten los in een schaterend gelach, op deze zonderlinge

aanbeveling.

—Ziedaar, zei don Torribio terwijl hij den hoed met breeden rand opzette,
dien Pepito hem gebragt had, dat is klaar: thans kunnen wij vertrekken;
luistert nu aandachtig, caballeros.
De leperos en andere gaauwdieven uit welke de bende bestond, zich gevleid
voelende dat zij als caballeros werden toegesproken, traden digter bij don
Torribio om hem des te beter te kunnen verstaan.

Deze vervolgde:

—Wanneer twintig mannen zich in een enkelen troep in de straten

vertoonden, zouden zij zeker de aandacht en achterdocht der politie-agenten
wakker maken; het is derhalve voor het welslagen der onderneming waartoe
ik u te zamen riep, hoogst noodig dat wij voorzigtiger te werk gaan en
vooral de meeste geheimhouding gebruiken; gij zult u dus verspreiden en
ieder afzonderlijk u naar de muren van het Bernardijnen-klooster begeven;
daar aankomende zult gij u zoo veel mogelijk verbergen, een onverschillige
houding aannemen, en u niet verroeren buiten mijne orders. Vooral houdt u
stil en maakt geen leven of twist: hebt gij mij begrepen?

—Ja, Senor, antwoordden de bandieten eenstemmig.

—Zeer goed; vertrekt dan en zorgt dat gij binnen een kwartier bij het
klooster zijt.

De bandieten verstrooiden zich in alle rigtingen, met de snelheid van een

troep roofvogels die op buit uitvliegen; twee minuten later waren allen,
links of regts, aan de hoeken der naast bijliggende straten verdwenen. [43]

Pepito was alleen overgebleven.

—En ik nu, Senor, vroeg hij eerbiedig aan don Torribio, zoudt gij niet goed
vinden dat ik u vergezel? Ik zou mij zeer vervelen als ik hier alleen
achterbleef.

—Ik zou niets beter verlangen dan u mede te nemen, Pepito, maar wie zal
onze paarden gereed maken, als gij met mij gaat?

—Dat ’s waar, daar dacht ik niet aan.

—Maar maakt u daarom niet ongerust, mannetje; als ik in mijne
onderneming mag slagen, daar ik niet aan twijfel, zult gij spoedig bij mij
komen.

Door deze belofte gerust gesteld, groette Pepito eerbiedig den

geheimzinnigen man, die zijn chef scheen te zijn, en ging weder in huis,
terwijl hij de deur zorgvuldig achter zich sloot.

Don Torribio, thans alleen gebleven, stond eenige oogenblikken in diepe

gedachten; eindelijk hief hij het hoofd op, trok zich den hoed in de oogen,
wikkelde zich digt in zijn mantel en verwijderde zich met snelle schreden,
zacht in zich zelven prevelende:

—Zou ik slagen?

Deze vraag kon niemand, zoo min als hij zelf, beantwoorden.

Het Bernardijnen-klooster ligt in een der schoonste wijken van Mexico, niet
ver van de Paseo de Bucarelli, de wandeldreef der beau monde. Het is een
uitgestrekt gebouw, geheel van gehouwen steen opgetrokken; het
dagteekent van de herbouwing der stad na de verovering door de
Spanjaarden, en is door Fernando Cortez zelf gegrondvest. Het geheel
maakt een statige en indrukwekkende vertooning, als alle Spaansche
kloosters. Op zich zelf is het, om zoo te zeggen, eene kleine stad in de
groote, daar het alles bezit wat noodig is om het leven gemakkelijk en
aangenaam te maken: eene kerk, een ziekenzaal, een waschhuis, een groote
spijskamer en keuken, een uitgestreken moestuin, boomgaard en wel
aangelegde warande met prachtig geboomte bezet, tot geschikte wandeling
voor de nonnen; bovendien ruime kloostergewelven, met groote schilderijen
van goede meesters behangen en tooneelen voorstellende uit het leven der
heilige Maagd en van sint Bernard, den patroon van het klooster; deze
gewelven met open galerijen omgeven, in welke de cellen der
kloosterzusters uitkomen, omsluiten ruime binnenplaatsen, met zand
bestrooid en met fonteinen en waterbekkens versierd, wier springende
stralen onder liefelijk geklater de lucht verfrisschen en zelfs op het heetst
van den dag koel houden. De cellen zijn bekoorlijke optrekjes, waar niets
aan ontbreekt wat tot levensgemak dienen kan: een kleine slaapsteê, twee
stoelen met Spaansch leder bekleed, een bidbankje, een kleine toilettafel, in
welks lade zich een spiegel bevindt; eenige heilige schilderijen hangen op
de geschiktste plaats aan den wand. In een hoek van het kamertje ziet men,
tusschen een guitare en een tuchtroede, eene beeldtenis der Heilige maagd
van hout of albast, met een krans van witte rozen op het hoofd en een altoos
brandende lamp voor zich. Zie daar het ameublement, dat op geringe
uitzonderingen na, in al de cellen der nonnen voorhanden is. [44]

Het Bernardijnen-klooster bevatte, op het tijdstip van ons verhaal, honderd

vijftig nonnen en ongeveer zestig novicen. In dit land van
verdraagzaamheid, zijn de nonnen zelden in de kloosters opgesloten; de
zusters mogen in de stad uitgaan, en bezoeken geven of ontvangen; de regel
orde is uiterst zacht, en behalve de dagelijksche godsdienstpligten, die zij
met de grootste stiptheid moeten naleven, hebben de nonnen, wanneer zij
eenmaal in hare cellen zijn teruggekeerd, schier algeheele vrijheid om te
doen wat haar behaagt, zonder dat iemand er acht op geeft of er zich mede
schijnt te bemoeijen.

Wij hebben thans de kloostercellen beschreven, die allen volmaakt op

elkander gelijken; alleen die der abdis verdient nog eene afzonderlijke
beschrijving. Men zou inderdaad bezwaarlijk een boudoir vinden, waar zoo
veel wereldsche weelde en gemak, en tevens vroomzinnige luister
verzameld zijn als in het dagelijksch verblijf der kloostervoogdes. Het was
eene spatieuze vierkante zaal; aan de eene zijde waren twee boogvensters
met in lood gezette ruiten, op welks glazen heilige voorstellingen van de
schitterendste kleuren en met meesterhand waren afgemaald. De muren
waren met het rijkst gekleurd en gestempeld goud-leerbehangsel gedekt;
kostbare schilderijen, de hoofdtrekken uit het leven van den heiligen
Bernardus voorstellende, versierden hier en daar de wanden, zonder
overlading en met dien fijnen smaak, dien men zelden ergers anders dan bij
kerkelijke personen aantreft. Tusschen de twee vensters hing eene prachtige
Madonna naar Rafaël, achter een eenvoudig maar keurig bewerkt outaar.
Eene zilveren lamp met welriekende olie gevuld, hing aan de zoldering
voor het outaar, dag en nacht te branden: deze gansche heilige toestel kon
door eene gordijn van zwaar damast naar welgevallen worden afgesloten en
onzigtbaar gemaakt.

De meubels bestonden uit een groot Chineesch kamerschut, achter hetwelk

zich de slaapstede der abdis verschool, een eenvoudig ledikant van
gesneden eikenhout en met een wit gazen behangsel, om de moskieten af te
weren. Eene vierkante tafel, mede van eikenhout, waarop eenige boeken en
een schrijflessenaar, waar in het midden der kamer geplaatst; in een hoek
van het vertrek stond eene groote boekenkast, geheel opgevuld met werken
van godsdienstigen aard, wier prachtige, rijk vergulde banden men door de
glazen deuren zag blinken; verder stonden eenige stoelen en tabouretten
met gedraaide of gebeeldhouwde pooten hier en daar tegen den wand.

Eindelijk zag men er een zilveren met olijvenpitten gevuld reukvat,

tegenover een prachtige mahoniehouten kast, welker lof- en lijstwerk, wat
snijkunst betrof, als een meesterstuk in den stijl der renaissance kon worden
beschouwd.

Overdag verspreidde het zonlicht, door de beschilderde glasruiten

getemperd, over al deze voorwerpen een zacht geheimvollen schemerglans,
die den bezoeker met zeker gevoel van eerbied en ingetogenheid bezielde
en aan het ruime vertrek een gestreng, bijna somber aanzien gaf.

Op het oogenblik dat wij den lezer in deze cel binnenleiden—namelijk

weinige minuten voor het tooneel dat wij zoo straks beschreven [45]hebben
—zat de abdis in een grooten arm stoel met regtstandige leuning, boven
welken de kroon der kloostervoogdij prijkte, en welks goud-lederen zitting
met een dubbele franje van zijde en goud geboord was.

De abdis was eene kleine, zwaarlijvige, poezelige vrouw van omtrent zestig
jaar; hare gelaatstrekken zouden onbeduidend hebben geschenen, zonder
dien helderen doordringenden blik, die als een stroom gloeijende lava uit
hare grijze oogen schoot, zoo vaak zij door een hevige drift bewogen werd.
Zij had een opengeslagen boek in de handen en scheen in diepe aandacht
verzonken.
De deur van hare cel werd zachtjens geopend; een jong meisje, in de
kleeding der nieuwelingen, naderde schroomvallig en scheen den
ingelegden vloer naauwelijks met haar ligten bedeesden voet te durven
aanraken.

Dit jonge meisje bleef, op eenigen afstand van den stoel, waarop de abdis
zat, verlegen staan en wachtte zwijgend tot deze het oog op haar zou
gelieven te rigten.

—Ah! zijt gij daar, mijn kind, zeide de kloostervoogdes eindelijk, toen zij
de tegenwoordigheid der proefnon opmerkte; kom nader.

De nieuweling trad nog een paar stappen vooruit.

—Waarom zijt gij heden morgen uitgegaan, zonder mij eerst verlof te
vragen?

Op het hooren van deze vraag, ofschoon zij die zeer natuurlijk verwachten
moest, geraakte het jonge meisje in verwarring, werd doodsbleek en
stotterde eenige onverstaanbare woorden.

De abdis hervatte op strengen toon:

—Pas op, meisje; al zijt gij slechts novice en al zult gij den nonnensluijer
eerst over twee maanden aannemen, onthoud wel dat gij, even als de andere
nonnen, van mij alleen afhangt, en van niemand anders.

Deze woorden werden uitgesproken op een toon en met een nadruk die het
jonge meisje deden sidderen.

—Heilige moeder! prevelde zij zacht.

—Gij waart de vertrouwde vriendin, ja bijna de zuster van het dwaze kind,
dat zich voor onzen oppermagtigen wil heeft moeten buigen als een rietstaf,
en dat dezen morgen gestorven is.
—Gelooft gij dan stellig dat zij dood is, moeder? snikte de nieuwelinge
bedeesd en met eene haperende stem.

—Wie twijfelt daaraan? vroeg de abdis driftig, terwijl zij half van haar stoel
opsprong en het arme meisje fixeerde als met den blik eener slang.

—Niemand! mevrouw, niemand! gilde het meisje, van schrik

terugdeinzende.

—Hebt gij niet even goed als de andere kloosterlingen hare uitvaart
bijgewoond? vervolgde de abdis met vreesselijken nadruk. Hebt gij de
gebeden dan niet gehoord die over hare kist werden uitgesproken?

—Dat heb ik, moeder!

—Hebt gij haar lijk niet in den grafkelder van het convent zien nederdalen,
en den steen boven haar graf zien verzegelen, dien alleen [46]de engel des
gerigts er zal afligten op den dag des oordeels? Zeg, hebt gij deze treurige
en ontzagwekkende plegtigheid niet bijgewoond? Zoudt gij dan nu nog
durven beweren dat dit alles slechts bedrog is en dat zij nog leeft, dat arm
ellendig schepsel, dat door God en zijnen toorn plotseling geslagen werd,
om haar ten voorbeeld te stellen voor allen die de Satan tot muiterij
aanspoort?

—Vergeving! heilige moeder, vergeving, ik heb alles gezien wat gij zegt, ik
heb de begrafenis van dona Laura bijgewoond; helaas! ik kan er niet aan
twijfelen, zij is voorzeker dood.

Onder het uiten der laatste woorden kon het meisje zich niet langer
bedwingen en liet hare tranen den vrijen loop.

De abdis zag haar uitvorschend aan.

—Het is goed, zeide zij, verwijder u; maar ik zeg u nog eens, pas op! Ik
weet dat er ook in u een geest van verzet heerscht, die uw hart tot opstand
drijft, en ik zal u in ’t oog houden.
Het jonge meisje groette de kloostervoogdes met eene deemoedige buiging,
en trad terug om haar bevel te gehoorzamen en heen te gaan.

Op eens hoorde men een vreesselijk rumoer; angstkreten doormengd met

bedreigingen klonken op de gangen, en driftig loopende voeten, als van een
onstuimige troep volk, schenen snel te naderen.

—Wat beteekent dat? riep de abdis verschrikt; wat is dat voor rumoer?

Zij vloog ontsteld op en trad met weifelenden tred naar de deur van hare
cel, waartegen op dit oogenblik herhaalde malen geklopt werd.

—O lieve God! prevelde de novice, met een weenenden blik naar het
Madonnabeeld, dat haar minzaam scheen toe te lagchen; zouden zij ons
eindelijk komen verlossen?

Eer wij hier verder gaan is het noodig dat wij naar don Torribio terugkeeren,
dien wij straks verlaten hebben, terwijl hij met zijne kameraden in de
rigting van het klooster optrok.

Volgens hunne gemaakte afspraak, had don Torribio zich met zijn gansche
troep bij de muren van het klooster vereenigd. Om in hunne onderneming
niet gestoord te worden, hadden de bandieten al gaande weg, naar mate zij
het klooster naderden, al de nachtwachts die zij op de straat ontmoetten
overrompeld, gebonden, proppen in den mond gestopt en naar het klooster
medegenomen. Dank zij deze welberekende manoeuvre, hadden zij
ongehinderd het bedoelde punt bereikt. Niet minder dan twaalf serenos
waren op deze wijs opgevangen en gekneveld.

Toen zij eenmaal bij het klooster waren, had don Torribio order gegeven om
de medegesleepte serenos op den grond te leggen, en aan den voet van den
muur op elkander te stapelen.

Toen een fluweelen halfmasker uit zijn zak halende, bedekte hij er zijn
gezigt mede; de zelfde voorzorg om zich onkenbaar te maken, werd ook
door zijne medgezellen gebruikt; daarop begaven zij zich naar eene kleine
ellendige hut, op korten afstand, en drongen de zwakke deur met hunne
schouders open. De bewoner der hut, op deze wijs onzacht uit zijn slaap
gewekt, kwam onthutst en half gekleed [47]te voorschijn, om te zien wie op
zulk eene ongewone manier op zijne deur klopte; de arme drommel stoof
met een kreet van schrik terug, toen hij zulk een schaar van gemaskerden
voor zijne deur verzameld zag.

Don Torribio had haast en opende het mondgesprek onverwijld regt op den
man af.

—Buenas noches! goeden avond! Tio Salado, riep hij, ik ben blijde dat ik u
zoo wel zie.

De andere antwoordde, maar zonder eigentlijk te weten wat hij zeide:

—Ik zeg u dank, caballero, gij zijt te goed.

—Maak een beetje voort, neem uw mantel en kom met ons mede.

—Ik? riep Salado, blijkbaar ontstellende.

—Ja, gij.

—Maar waarin kan ik u van dienst zijn?

—Dat zal ik u zeggen: ik weet dat gij met het Bernardijnen-klooster op een
witten voet staat, vooreerst als pulquero (drankverkooper) en ten tweede als
hombre de bien y religioso (fatsoenlijk en vroom man.)

—O, ho! tot zekere hoogte, ja, antwoordde de pulquero ontwijkend.

—Geen gemaakte nederigheid, als ’t u b’lieft! ik weet dat gij in het klooster
genoeg vertrouwd zijt om u ieder oogenblik de deur te zien openen; en om
die reden alleen verzoek ik u ons te vergezellen.

—Jesu Maria! zoudt gij waarlijk, caballero … riep de arme pulquero

verschrikt.
—Geen tegenspraak, verzoek ik u, haast u maar liever, of per Nuestra
Senora del Carmen, ik steek uw huis in brand!

Salado slaakte een hoorbaren zucht, wierp een wanhopigen blik op de

zwarte maskers en begon tegen wil en dank te gehoorzamen.

Het huis van den pulquero1 lag slechts weinige schreden van het klooster
af; deze ruimte was spoedig doorloopen, en don Torribio wendde zich tot
zijn gevangene, die meer dood dan levend voor hem stond:

—Kom, vriendje, zeide hij op gebiedenden toon, hier zijn wij; maak nu
maar handig dat de deur van het convent ons geopend wordt.

—In ’s hemels naam! riep de pulquero, een laatste poging aanwendende om

zich te verzetten; hoe moet ik het aanleggen? Gij weet wel dat ik geen
middel weet om.…

—Luister, vervolgde don Torribio gebiedend; gij begrijpt wel dat ik geen
tijd heb om met u te redeneren: zorg dus dat wij in het klooster komen en
deze beurs, die vijftig oncen goud bevat, is voor u; of weiger het, vervolgde
hij, bedaard een pistool uit zijn gordel halende, en ik jaag u terstond een
kogel door den kop.

Het koude zweet gudste den pulquero langs de slapen, de bandieten van zijn
land waren hem te goed bekend om met hunne woorden te spotten. [48]

—Wel! vroeg de ander een oogenblik later, terwijl hij het pistool
overhaalde, hebt gij u bedacht?

—Caspita! caballero, doe dat toch niet, als ik u bidden mag, ik zal
beproeven wat ik kan.

—Om u des te beter doen slagen, neem dit, zei don Torribio, hem de beurs
overreikende.

De pulquero nam haar aan met al de gretigheid van een armen gierigaard,
en een glans van genoegen straalde uit zijn oog; thans stapte hij langzaam
naar de poort van het convent, blijkbaar met zich zelf in beraad hoe hij het
aan zou leggen om de aanzienlijke som die hij ontvangen had, zoo eerlijk
mogelijk te verdienen, maar zonder het minste gevaar te loopen: een
vraagstuk welks oplossing, wij moeten het bekennen, zich niet zoo
gemakkelijk laat vinden.

1 Pulque is een bedwelmende drank uit het sap der maguey (agave americana, of aloë)
bereid; de huizen waar men dien verkoopt heeten pulquerios. ↑
[Inhoud]
VIII.
 Eene duistere geschiedenis. (Slot)
De pulquero scheen eindelijk tot een besluit te zijn gekomen. Op eens
schoot hem eene heldere gedachte door het brein, en met een glimlach op
de lippen greep hij den klopper die voor de deur van het klooster hing.

Doch eer hij dien kon laten vallen, hield don Torribio zijn arm tegen.

—Wat is het? vroeg Salado.

—Het is reeds lang over elven, alles in het klooster slaapt of ten minste
behoort te slapen; misschien zou het beter zijn om een ander middel te
gebruiken.

—Gij vergist u, caballero, antwoordde de pulquero, de portierster waakt

altijd.

—Weet gij dat zeker?

—Caramba! riep Salado, die eenmaal zijn plan reeds gemaakt had en bang
was dat hij het geld zou moeten terug geven, zoo don Torribio misschien
van besluit veranderde—het Bernardijnen-klooster te Mexico is nacht en
dag open voor degenen die er medicijnen komen halen voor zieken. Laat
mij dus begaan.

—Volg dan uw plan, antwoordde de chef der onderneming, zijn arm

loslatende.

Salado liet zich het bevel om voort te gaan geen tweemaal herhalen: hij
maakte dus spoed en de klopper viel met een fermen slag op zijn koperen
knop.

Don Torribio en de zijnen stonden intusschen zoo digt mogelijk bezijden de

poort tegen den muur gedrongen, om zich niet te laten zien.
Eenige oogenblikken later werd de schuif in de deur opgehaald en
verscheen het gerimpeld gezigt der portierster voor de opening.

—Wie zijt gij, broeder? vroeg zij met een bevend en slaperig
[49]schapenstemmetje, wat drijft u nog zoo laat naar het klooster der
Bernardijnen?

—Ave Maria purissima (Ave Maria allerzuiverste) zei Salado op een toon
zoo kwezelachtig mogelijk.

—Sin peccado concebida (Zonder zonden ontvangen). Zijt gij ziek,

broeder?

Ik ben een arme zondaar, gij kent mij wel, zuster; mijn hart is bitter
verslagen.

—Wie zijt gij dan, broeder? ik meen waarlijk dat ik u herken, maar de nacht
is zoo donker dat ik uw gezigt niet kan zien.

—Ik hoop dat gij het nooit zien zult! dacht de pulquero; maar hij vervolgde
hardop: Ik ben Senor Templado die in de calle Plateros woont.

—Ah! nu ken ik u wel, broeder.

—Ik geloof dat het thans gelukken zal, mompelde Salado tegen don
Torribio.

—Wat wilt gij, broeder? zeg het mij in Jezus naam! haast u een beetje, riep
de oude, een kruis slaande, dat Salado haar oogenblikkelijk nadeed; het is
zoo koud van nacht en ik moet nog zooveel paternosters bidden, daar gij
mij juist in zijt komen storen.

—Valga me Deos! zuster, mijne vrouw en twee kinderen zijn krank; de

pater gardiaan der Franciscanen heeft mij aanbevolen om u drie flesschen
wonderwater te vragen.
In ’t voorbijgaan moeten wij hier aanmerken, dat ieder klooster in Mexico
zeker geheim geneesmiddel of wonderwater bezit, dat de kracht heeft om
alle kwalen te genezen en waarvan de opbrengst ten voordeele der stichting
komt. Wat de genezende wonderkracht van dit water betreft zouden wij
niets durven zeggen, daar wij het nooit op ons zelven hebben toegepast,
maar dat zulk een algemeen werkend geneesmiddel duur verkocht wordt en
aan het klooster groote inkomsten verschaft, laat zich ligt begrijpen.

—Santa Maria, drie flesschen? riep de oude, terwijl hare oogen glinsterden
van genoegen bij de buitengewone aanvraag van den pulquero,—drie
flesschen! herhaalde zij.

—Ja, zuster. Ik vraag u tevens verlof om een oogenblik te rusten, daar ik

zoover heb moeten loopen; en bovendien de angst over mijne zieke vrouw
en kinderen heeft mij zoo ter neêrgeslagen, dat ik naauwelijks op mijne
beenen staan kan.

—Arme ziel, riep de portierster medelijdend.

—O, gij zult er mij wezentlijk eene dienst mede bewijzen, zuster.

—Senor Templado, zie even rond, bid ik u, om u te overtuigen dat er

niemand in de straat is; wij leven in zulk een slechten tijd dat men nooit te
voorzigtig kan zijn.

—Er is niemand, zuster, antwoordde de pulquero, terwijl hij de bandieten

een wenk gaf om zich gereed te houden.

—Dan zal ik u de deur openen.

—De hemel zal u loonen, zuster. [50]

—Amen! zei de oude non.

Thans hoorde men den sleutel in het slot omdraaijen, de grendels

afschuiven, en de deur werd geopend.
—Kom gaauw binnen, broeder, riep zij.

Maar Salado had zich intusschen voorzigtig terug getrokken, om aan don
Torribio zijne plaats in te ruimen.

Deze wierp zich terstond op de oude portierster; eer zij tijd had om zich te
herstellen, greep hij haar bij de keel en kneep die met de beide handen als in
een schroef.

—Als gij een woord spreekt, oude tooverheks, riep hij haar in ’t oor, draai
ik u den hals om.

Verbijsterd door dezen onverhoedschen aanval, van iemand wiens gezigt

met een zwart masker bedekt was, schrikte de oude vrouw zoo geweldig,
dat zij op den grond viel en geheel buiten kennis liggen bleef.

—Die duivelsche teef! riep don Torribio, verstoord over de onverwachte

gevolgen van zijn woest bedrijf, wie zal ons nu den weg wijzen?

In ’t eerst beproefde hij de portierster weder tot zich zelve te brengen; doch
weldra ziende dat dit niet gelukken zou, gaf hij twee der zijnen een wenk
om haar stevig te binden en een prop in den mond te steken; vervolgens, na
deze twee individus aan de deur op schildwacht te hebben geplaatst, maakte
hij zich van den sleutelbos meester dien de oude non bij zich droeg en
drong het klooster in, gevolgd door al zijne kameraden, om het eigenlijke
verblijf der nonnen op te sporen. Het ging alles behalve gemakkelijk om in
dit eindelooze doolhof van gangen en cellen den weg naar de kamer der
abdis te vinden, daar het don Torribio vooreerst slechts te doen was om deze
te spreken.

Dit scheen voor de bandieten inderdaad een onoverkomelijk bezwaar, want

ofschoon zij zich door list van het gebouw hadden meester gemaakt, waren
zij met de inwendige gelegenheid volstrekt onbekend. Op het oogenblik
echter dat zij de hoop begonnen te verliezen, gebeurde er iets, dat als
natuurlijk gevolg hunner onwelkome tegenwoordigheid, hun plan deed
gelukken.
De bandieten hadden zich namelijk als een losgebroken stroom over de
binnenplaatsen en in de gaanderijen verspreid, zonder zich in het minst om
de gevolgen van hun woesten inval te bekommeren, terwijl zij schreeuwden
en raasden als bezetenen; geen schuilhoek hoe verborgen of heilig ook,
lieten zij onbezocht; de eenige regel dien zij hierin eerbiedigden was dat zij
te werk gingen op onmiddelijk bevel van hun chef.

De kloosterzusters, steeds gewoon aan de diepste stilte en rust, werden

natuurlijk door het helsche misbaar dat de bandieten maakten onzacht uit
haar slaap gewekt, en dachten eenige oogenblikken niet anders of er had
eene aardbeving plaats; op het eerste gerucht verlieten zij hare legersteden
en cellen, en namen in der ijl en half gekleed, als een troep verschrikte
duiven, schreeuwend en gillend de vlugt naar de kamer der
kloostervoogdes.

De kloostervoogdes, niet minder verontrust dan hare onderhoorigen [51]en

even onbekend met de oorzaak van het nachtelijk alarm, opende terstond
hare deur, verzamelde de verschrikte nonnen rondom zich en zich thans aan
het hoofd der troep stellende, trok zij onverschrokken naar de binnenplaats
waar het ergste rumoer gehoord werd en trad het gevaar moedig tegen, in al
de majesteit van hare voogdij en leunende op haar staf als abdis.
Naauwelijks echter ontwaarde zij de bende der gemaskerde bandieten, die
als duivels, huilend en schreeuwend en met allerlei soort van wapenen
zwaaijend rondliepen, of de moed ontzonk haar. Maar eer zij nog een kreet
geuit of een woord gesproken had, snelde don Torribio naar haar toe en
riep:

—Stel u gerust, mevrouw, en maak geen misbaar; wij zijn hier niet om u
kwaad te doen; integendeel, wij komen om het kwaad te herstellen dat gij
zelve bedreven hebt.

Stom van verbazing en schrik, bij het gezigt van zoo vele gewapende en
gemaskerde mannen, stond daar de talrijke vrouwenschaar als aan den
grond geworteld.

—Wat wilt gij van mij? vroeg de abdis met eene bevende stem.
Welcome to our website – the ideal destination for book lovers and
knowledge seekers. With a mission to inspire endlessly, we offer a
vast collection of books, ranging from classic literary works to
specialized publications, self-development books, and children's
literature. Each book is a new journey of discovery, expanding
knowledge and enriching the soul of the reade

Our website is not just a platform for buying books, but a bridge
connecting readers to the timeless values of culture and wisdom. With
an elegant, user-friendly interface and an intelligent search system,
we are committed to providing a quick and convenient shopping
experience. Additionally, our special promotions and home delivery
services ensure that you save time and fully enjoy the joy of reading.

Let us accompany you on the journey of exploring knowledge and

personal growth!

ebookultra.com