keur
Prononçaedje
candjî- AFE :
- /køːʀ/ /kjœ̃ʀ/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /køːʀ/
- Ricepeures : nén rcepåve
Etimolodjeye 1
candjîTayon-bodje latén « chorus » (minme sinse).
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
keur | keurs |
keur omrin
- trope di tchanteus.
- Il a tchanté tot s' acompagnant avou 'ne citåre, il a st apris å peupe d' Israél à louwandjî, i lî a st apris dès keûrs po l' bèni èt l' glôrifyî tos lès djoûs — Jean Bosly, ratournant L' imitåcion d' Djezus-Cri.
- Li tchanson est tchantêye påzès keurs del Rodje Årmêye.
- (rilidjon crustinne) pårteye divantrinne di l' eglijhe (ådvins), la k' gn a l' åté.
- On n' va nén dins l' keur di l' eglijhe.
Ratournaedjes
candjîEtimolodjeye 2
candjîSustantif
candjîkeur omrin todi singulî dins l’ ratourneure : «par keur»