Do niedawna wiedza na temat obecności i działalności pułkownika Kakucy Czolokaszwilego w Polsce o... more Do niedawna wiedza na temat obecności i działalności pułkownika Kakucy Czolokaszwilego w Polsce opierała się na ustaleniach Dawida Kolbai i Pawła Libery, którzy w swoich publikacjach dowiedli, że gruziński Bohater przebywał w Polsce. Niestety nie zawierały one dokładniejszych danych o tej podróży.
Szereg nowych i dokładnych informacji o jego pobycie i działalności politycznej przedstawił Razhden Chikhoria, w pracy pt.: „Pułkownik Kakuca Czolokaszwili, gruzińska prawica oraz władze polskie” opublikowanej w numerze 7 (2015) Nowego Prometeusza. Artykuł ten poruszył praktycznie nieznany wątek przyjęcia do Wojska Polskiego uczestników powstania w Gruzji w 1924 r. i wpływu pułkownika Kakucy Czolokaszwilego na społeczność gruzińską w Polsce. Co ważniejsze, Autor przywołanej publikacji wniósł do polskiego dyskursu naukowego niezwykle ceną perspektywę gruzińskich uczestników opisywanych wydarzeń.
Niniejsza praca porusza ten sam temat, jednak punktem wyjścia do zaprezentowanych rozważań są dokumenty wytworzone przez polską administrację wojskową lub powstałe na jej potrzeby. Zostały one odnalezione w zbiorach Rosyjskiego Państwowego Archiwum Wojskowego w Moskwie. Do publikacji dołączono wybór odpisów najważniejszych dokumentów omówionych w tekście. Autor ma nadzieję, że przedstawione rozważania oraz zaprezentowane dokumenty pozwolą rzucić więcej światła na ten ciekawy i mało znany wątek polsko-gruzińskiej współpracy politycznej i wojskowej.
Promethean Movement attained by Poland during the interwar period implied supporting movements fo... more Promethean Movement attained by Poland during the interwar period implied supporting movements for independence in countries forming the Soviet Union. This document contributes to the research on intelligence collaboration between Polish military forces and Georgian Government in Exile. It discusses the origins, the course and results of intelligence operation in Georgian Soviet Socialist Republic organised by Second Department of Polish Army General Staff and Georgian Military Organisation in 1930.
The mission made up of Georgian emigrants: David Erkomaishvili, Artimon Kikvadze and Shalva Berishvili, went to Georgia. They completed their objectives by establishing connection with Georgian anti-Soviet organisations and passing necessary information. On their way back, after they had crossed the Georgian-Turkish border, the unit placed themselves in the hands of Turkish authorities. After a series of adventures, they returned through Warsaw to Paris.
The initiative was a success, earned with great logistic and financial effort from the Polish side. Completion of this mission exposed also the shortcoming of intelligence operations of both, Polish and Georgian entities.
Detailed description of the event was reconstructed based on the research among Second Department of Main Staff of Polish Armed Forces acts gathered in Russian State Military Archive in Moscow.
This paper focuses on the academic activity of Mohamad Sadykh bey Aghabekov at the Jan Kazimierz ... more This paper focuses on the academic activity of Mohamad Sadykh bey Aghabekov at the Jan Kazimierz University in Lviv during the years 1927 to 1944. His life and fate form the perfect illustration of the complicated history of the Caucasus and its inhabitants at the turn of the 20th century. He was a Russian officer, an Azerbaijani politician and a political refugee. He was an instructor of Oriental languages at the Faculty of Humanities of the Jan Kazimierz University where he taught Turkish, Persian and Arabic and created the first coursebooks for their study written in Polish.
Dziewiętnastowieczny Kaukaz był dla europejczyków miejscem mało znanym i egzotycznym, wstępem do ... more Dziewiętnastowieczny Kaukaz był dla europejczyków miejscem mało znanym i egzotycznym, wstępem do Orientu. Ekspansja państwa rosyjskiego na te tereny, doprowadziła do wzrostu wiedzy na temat regionu. Opisy Kaukazu, ludów go zamieszkujących a także ich zwyczajów publikowali zarówno badacze, podróżnicy jak i zesłańcy polityczni. Wśród nich było wielu Polaków, którzy dobrowolnie lub przymusowo znaleźli się na Kaukazie. Szczególne miejsce na mapie regionu zajmowała jego stolica – Tbilisi, lub jak wówczas mówiono Tyflis. Polacy dzięki wieloletniej służbie w armii rosyjskiej, mieli znakomitą okazję poznać życie miasta i jego mieszkańców. Celem niniejszej pracy nie było przedstawienie historii miasta, czy działalności polskich literatów w Tbilisi, ale rekonstrukcja uniwersalnego obraz „orientalnego” miasta, którego poszukiwali polscy zesłańcy i podróżnicy na Kaukazie Południowym.
Dzieła takich autorów jak A. Leist, M. Butowd-Andrzejkowicz, M. Gralewski, R. Klonowski, W. Biernacki, K. Łapczyński czy E.Strumpf, stanowią doskonałą ilustracjepercepcji miasta wśród Europejczyków na przestrzeni całego dziewiętnastego wieku. Obraz miasta skonstruowany przez autorów został przedstawiony na tle historii miasta i regionu. Skonfrontowano go również z opracowaniami dotyczącymi prezentowanych zagadnień.
Po zebraniu i przeanalizowaniu poszczególnych relacji, udało się cząstkowo zrekonstruować stereotypowy obraz miasta. Pomimo dużej różnicy czasu powstania poszczególnych utworów i dynamicznego rozwoju miasta, jego obraz nakierowany na orientalne elementy był niezwykle spójny. Uwagi podróżnych nie przyciągała nowa „europejska” zabudowa. Przemierzając wąskie uliczki „azjatyckiego miasta” poszukiwali oni egzotycznych bazarów, łaźni, karawanserajów czy starożytnych świątyń.
Choć część z relacji może wydawać się powierzchowna, to całość omówionej twórczości tworzy wyjątkowy obraz dziewiętnastowiecznego Tyflisu. Miasta stanowiącego niepowtarzalny świat, będący wynikiem jego skomplikowanej historii.
Działalność dydaktyczno-naukowa Mohameda Sadyka beja Agabejzadze
na Uniwersytecie Jana Kazimierza... more Działalność dydaktyczno-naukowa Mohameda Sadyka beja Agabejzadze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w latach 1927-1944.
Przedmiotem niniejszego wystąpienia jest działalność dydaktyczno naukowa Mohameda Sadyka beja Agabejzadze (1865-1944) na Uniwersytecie Jana Kazmierza we Lwowie w latach 1927-1944. Jego życie i losy stanowią doskonałą ilustrację skomplikowanych dziejów Kaukazu i jego mieszkańców przełomu wieków. Był rosyjskim oficerem, azerskim politykiem, a wreszcie emigrantem politycznym i wykładowcą języków orientalnych na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Sadyk Bej był rosyjskim oficerem i absolwentem Instytutu Języków Wschodnich przy Sztabie Generalnym w Petersburgu. Podczas swojej czternastoletniej służby w Azji dodatkowo zajmował się zbieraniem ludowych opowieści i legend. Efektem tych zainteresowań badawczych stał się podręcznik języka turkmeńskiego, z dodatkiem zbioru przysłów turkmeńskich napisany w języku rosyjskim w 1904 roku. Po zakończeniu służby wojskowej w 1913 r. wrócił do rodzinnej miejscowości w Azerbejdżanie. Okres wytchnienia i spokoju przerwał wybuch I wojny światowej, wówczas został powołany do armii i służył na frontach kaukaskim oraz ukraińskim. Zakończenie wojny rozpoczęło etap tworzenia niepodległych państw na Kaukazie południowym. Sadyk Bej objął wówczas odpowiedzialne stanowisko Wiceministra Spraw Wewnętrznych Azerbejdżańskiej Republiki Demokratycznej i odpowiadał za tworzenie struktur azerbejdżańskiej policji. Wieść o agresji bolszewickiej zastała go w Tbilisi, gdzie przebywał na urlopie. Powrót do ojczyzny stał się niemożliwy. Przez Stambuł przedostał się do Nicei, gdzie oprócz pracy w charakterze nauczyciela języków wschodnich, uczęszczał na kurs rachunkowości. W tym czasie na polskich uniwersytetach otwierano katedry nauk orientalistycznych. Profesor Zygmunt Smogorzewski odpowiedzialny za tworzenie takiej jednostki na uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, złożył Sadyk Bejowi propozycję przyjęcia posady lektora języków tureckiego, perskiego oraz arabskiego. Propozycja została przyjęta i w roku akademickim1926/1927, Sadyk Bej rozpoczął pracę, która na kolejne 18 lat związała go ze Lwowem. Podczas swej pracy na uniwersytecie Sadyk Bej nie tylko kształcił wielu studentów, ale i pracował nad stworzeniem pierwszych polskojęzycznych podręczników do nauki języka arabskiego, tureckiego i perskiego. Jego wysiłki zakończyły się jedynie połowicznym sukcesem, drukiem wydano tylko jedną pracę pt. „Elementarna gramatyka języka arabskiego”. Nie wyczerpuje ona jednak jego dorobku, przygotował on bowiem napisane po polsku: podręcznik języka tureckiego z 1929 r. oraz podręcznik języka perskiego napisany w 1930 r. Wybuch II wojny światowej spowodował utratę pracy na uniwersytecie, który został zamknięty przez okupacyjne władze niemieckie, dodatkowo problemy zdrowotne sprawiły, że sytuacja w jakiej znalazł się prawie 76 - letni badacz, była niezwykle ciężka. Ogólne osłabienie organizmu doprowadziło ostatecznie do śmierci dnia 10 listopada 1944 r. Sadyk Bej został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie 13 listopada 1944 r.
Tłumaczenie przygotowane przez organizatora konferencji:
1927-1944-cü illərdə Lvovda Yan Kazimir Universitetində Məhəmməd Sadıq bəy Ağabəyzadənin didaktik-elmi fəaliyyəti.
Təqdim olunan mövzu Məhəmməd Sadıq bəy Ağabəyzadənin (1865-1944) Lvovda Yan Kazimir Universitetində 1927-1944-cü illərdə didaktik-elmi fəaliyyətinə həsr olunub. Onun həyatı və taleyi əsrlər boyu Qafqazın və onun sakinlərinin keçdiyi mürəkkəb tarixi mükəmməl şəkildə təzahür edir. O, rus zabiti, azərbaycan siyasətçisi, nəhayət, siyasi emiqrant olmuş və Lvovda Yan Kazimir Universitetində şərq dillərini tədris etmişdir. Sadıq bəy rus zabiti və Peterburqda Baş Qərargahın nəzdində Şərq Dilləri İnstitutunun məzunu olmuşdur. Asiyada 14 illik xidməti dövründə əlavə olaraq xalq nağılları və əfsanələrini toplamaqla məşğul olurdu. Çoxillik əməyinin nəticəsi kimi 1904-cü ildə rus dilində türkmən dili dərsliyi və ona əlavə olaraq türkmən atalar sözlərinin toplusu yazılmışdır. 1913-cü ildə hərbi xidməti bitdikdən sonra Azərbaycanda doğma kəndinə geri döndü. I dünya müharibəsinin başlaması sakitçilik dövrünə son qoydu. O, orduya çağırılmış, Qafqaz və Ukrayna cəbhələrində xidmət etmişdir. Müharibənin bitməsi cənubi Qafqazda müstəqil dövlətlərin yaranması mərhələsini başlatdı. Sadııq bəy o zaman məsuliyyətli vəzifəyə, Azərbaycan Demokratik Respublikasının Daxili İşlər Nazirinin müavini təyin olundu və Azərbaycan polisi strukturlarınm yaradılmasına cavabdeh oldu. Bolşeviklərin aqressiyası haqqında xəbəri Tiflisdə məzuniyyətdə olduğu vaxt eşitdi. Vətənə geri dönüş qeyri-mümkün oldu. İstanbuldan Nis şəhərinə gəfdi və burada şərq dilləri müəllimliyindən başqa, eyni zamanda mühasibat kurslarında da iştirak etməyə başladı. O zaman Polşa Universitetlərində şərq elmləri kafedraları açılırdı. Lvovda Yan Kazimir Universitetində belə bir bölmənin yaradılması üçün məsuliyyət daşıyan professor Zıqmunt Smoqojevski tərəfındən o zaman Sadıq bəyə türk, fars və ərəb dillərinin tədrisini aparması təklif olundu. Təklif qəbul olundu və 1926-1927-ci tədris ilbrindən etibarən Sadıq bəy Universitetdə işə başlamışdır və bu iş növbəti 18 il müddətinə onu Lvovla bağlamışdır. Universitetdə fəaliyyəti dövründə Sadıq bəy yalnız bir çox təbbəbri formalaşdırmayıb, həmçinin ərəb, türk və fars dilbrinin öyrənilməsi üçün polyak dilli ilk dərsliklərin yaradılması üzərində də işbyirdi. Onun əməyi qismən uğur qazandı, beb ki, yalnız "Ərəb dilinin qrammatikası adlı kitabı işiq üzü görmüşdür. Lakin bununla onun fəaliyyəti tükənmir, beb ki, Sadıq bəy polyak dilində yazılmış kitablar hazırlamışdır: 1929-cu ildə türk dilinin dərsliyi və 1930-cu ildə fars dilinin dərsliyi. II dünya müharibəsinin başlaması onun universitetdə işinin itirilməsinə səbəb oldu, beb ki, iğalçı alman hakimiyyəti tərəfındən universitet bağlanıldı, həmçinin əlavə olaraq onun sağlığı ib bağlı problembr 76 yaşlı tədqiqatçının çox çətin bir vəziyyətə salmış oldu. Xəstəlik nəticəsində ümumi zəifləməsi 10 noyabr 1944-cü il tarixində onun ölmünə səbəb oldu. Sadıq bəy 13 noyabr 1944-cü il tarixində Lvovda Lıçakovski qəbiristanlığında dəfn olunmuşdur.
Do niedawna wiedza na temat obecności i działalności pułkownika Kakucy Czolokaszwilego w Polsce o... more Do niedawna wiedza na temat obecności i działalności pułkownika Kakucy Czolokaszwilego w Polsce opierała się na ustaleniach Dawida Kolbai i Pawła Libery, którzy w swoich publikacjach dowiedli, że gruziński Bohater przebywał w Polsce. Niestety nie zawierały one dokładniejszych danych o tej podróży.
Szereg nowych i dokładnych informacji o jego pobycie i działalności politycznej przedstawił Razhden Chikhoria, w pracy pt.: „Pułkownik Kakuca Czolokaszwili, gruzińska prawica oraz władze polskie” opublikowanej w numerze 7 (2015) Nowego Prometeusza. Artykuł ten poruszył praktycznie nieznany wątek przyjęcia do Wojska Polskiego uczestników powstania w Gruzji w 1924 r. i wpływu pułkownika Kakucy Czolokaszwilego na społeczność gruzińską w Polsce. Co ważniejsze, Autor przywołanej publikacji wniósł do polskiego dyskursu naukowego niezwykle ceną perspektywę gruzińskich uczestników opisywanych wydarzeń.
Niniejsza praca porusza ten sam temat, jednak punktem wyjścia do zaprezentowanych rozważań są dokumenty wytworzone przez polską administrację wojskową lub powstałe na jej potrzeby. Zostały one odnalezione w zbiorach Rosyjskiego Państwowego Archiwum Wojskowego w Moskwie. Do publikacji dołączono wybór odpisów najważniejszych dokumentów omówionych w tekście. Autor ma nadzieję, że przedstawione rozważania oraz zaprezentowane dokumenty pozwolą rzucić więcej światła na ten ciekawy i mało znany wątek polsko-gruzińskiej współpracy politycznej i wojskowej.
Promethean Movement attained by Poland during the interwar period implied supporting movements fo... more Promethean Movement attained by Poland during the interwar period implied supporting movements for independence in countries forming the Soviet Union. This document contributes to the research on intelligence collaboration between Polish military forces and Georgian Government in Exile. It discusses the origins, the course and results of intelligence operation in Georgian Soviet Socialist Republic organised by Second Department of Polish Army General Staff and Georgian Military Organisation in 1930.
The mission made up of Georgian emigrants: David Erkomaishvili, Artimon Kikvadze and Shalva Berishvili, went to Georgia. They completed their objectives by establishing connection with Georgian anti-Soviet organisations and passing necessary information. On their way back, after they had crossed the Georgian-Turkish border, the unit placed themselves in the hands of Turkish authorities. After a series of adventures, they returned through Warsaw to Paris.
The initiative was a success, earned with great logistic and financial effort from the Polish side. Completion of this mission exposed also the shortcoming of intelligence operations of both, Polish and Georgian entities.
Detailed description of the event was reconstructed based on the research among Second Department of Main Staff of Polish Armed Forces acts gathered in Russian State Military Archive in Moscow.
This paper focuses on the academic activity of Mohamad Sadykh bey Aghabekov at the Jan Kazimierz ... more This paper focuses on the academic activity of Mohamad Sadykh bey Aghabekov at the Jan Kazimierz University in Lviv during the years 1927 to 1944. His life and fate form the perfect illustration of the complicated history of the Caucasus and its inhabitants at the turn of the 20th century. He was a Russian officer, an Azerbaijani politician and a political refugee. He was an instructor of Oriental languages at the Faculty of Humanities of the Jan Kazimierz University where he taught Turkish, Persian and Arabic and created the first coursebooks for their study written in Polish.
Dziewiętnastowieczny Kaukaz był dla europejczyków miejscem mało znanym i egzotycznym, wstępem do ... more Dziewiętnastowieczny Kaukaz był dla europejczyków miejscem mało znanym i egzotycznym, wstępem do Orientu. Ekspansja państwa rosyjskiego na te tereny, doprowadziła do wzrostu wiedzy na temat regionu. Opisy Kaukazu, ludów go zamieszkujących a także ich zwyczajów publikowali zarówno badacze, podróżnicy jak i zesłańcy polityczni. Wśród nich było wielu Polaków, którzy dobrowolnie lub przymusowo znaleźli się na Kaukazie. Szczególne miejsce na mapie regionu zajmowała jego stolica – Tbilisi, lub jak wówczas mówiono Tyflis. Polacy dzięki wieloletniej służbie w armii rosyjskiej, mieli znakomitą okazję poznać życie miasta i jego mieszkańców. Celem niniejszej pracy nie było przedstawienie historii miasta, czy działalności polskich literatów w Tbilisi, ale rekonstrukcja uniwersalnego obraz „orientalnego” miasta, którego poszukiwali polscy zesłańcy i podróżnicy na Kaukazie Południowym.
Dzieła takich autorów jak A. Leist, M. Butowd-Andrzejkowicz, M. Gralewski, R. Klonowski, W. Biernacki, K. Łapczyński czy E.Strumpf, stanowią doskonałą ilustracjepercepcji miasta wśród Europejczyków na przestrzeni całego dziewiętnastego wieku. Obraz miasta skonstruowany przez autorów został przedstawiony na tle historii miasta i regionu. Skonfrontowano go również z opracowaniami dotyczącymi prezentowanych zagadnień.
Po zebraniu i przeanalizowaniu poszczególnych relacji, udało się cząstkowo zrekonstruować stereotypowy obraz miasta. Pomimo dużej różnicy czasu powstania poszczególnych utworów i dynamicznego rozwoju miasta, jego obraz nakierowany na orientalne elementy był niezwykle spójny. Uwagi podróżnych nie przyciągała nowa „europejska” zabudowa. Przemierzając wąskie uliczki „azjatyckiego miasta” poszukiwali oni egzotycznych bazarów, łaźni, karawanserajów czy starożytnych świątyń.
Choć część z relacji może wydawać się powierzchowna, to całość omówionej twórczości tworzy wyjątkowy obraz dziewiętnastowiecznego Tyflisu. Miasta stanowiącego niepowtarzalny świat, będący wynikiem jego skomplikowanej historii.
Działalność dydaktyczno-naukowa Mohameda Sadyka beja Agabejzadze
na Uniwersytecie Jana Kazimierza... more Działalność dydaktyczno-naukowa Mohameda Sadyka beja Agabejzadze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w latach 1927-1944.
Przedmiotem niniejszego wystąpienia jest działalność dydaktyczno naukowa Mohameda Sadyka beja Agabejzadze (1865-1944) na Uniwersytecie Jana Kazmierza we Lwowie w latach 1927-1944. Jego życie i losy stanowią doskonałą ilustrację skomplikowanych dziejów Kaukazu i jego mieszkańców przełomu wieków. Był rosyjskim oficerem, azerskim politykiem, a wreszcie emigrantem politycznym i wykładowcą języków orientalnych na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Sadyk Bej był rosyjskim oficerem i absolwentem Instytutu Języków Wschodnich przy Sztabie Generalnym w Petersburgu. Podczas swojej czternastoletniej służby w Azji dodatkowo zajmował się zbieraniem ludowych opowieści i legend. Efektem tych zainteresowań badawczych stał się podręcznik języka turkmeńskiego, z dodatkiem zbioru przysłów turkmeńskich napisany w języku rosyjskim w 1904 roku. Po zakończeniu służby wojskowej w 1913 r. wrócił do rodzinnej miejscowości w Azerbejdżanie. Okres wytchnienia i spokoju przerwał wybuch I wojny światowej, wówczas został powołany do armii i służył na frontach kaukaskim oraz ukraińskim. Zakończenie wojny rozpoczęło etap tworzenia niepodległych państw na Kaukazie południowym. Sadyk Bej objął wówczas odpowiedzialne stanowisko Wiceministra Spraw Wewnętrznych Azerbejdżańskiej Republiki Demokratycznej i odpowiadał za tworzenie struktur azerbejdżańskiej policji. Wieść o agresji bolszewickiej zastała go w Tbilisi, gdzie przebywał na urlopie. Powrót do ojczyzny stał się niemożliwy. Przez Stambuł przedostał się do Nicei, gdzie oprócz pracy w charakterze nauczyciela języków wschodnich, uczęszczał na kurs rachunkowości. W tym czasie na polskich uniwersytetach otwierano katedry nauk orientalistycznych. Profesor Zygmunt Smogorzewski odpowiedzialny za tworzenie takiej jednostki na uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, złożył Sadyk Bejowi propozycję przyjęcia posady lektora języków tureckiego, perskiego oraz arabskiego. Propozycja została przyjęta i w roku akademickim1926/1927, Sadyk Bej rozpoczął pracę, która na kolejne 18 lat związała go ze Lwowem. Podczas swej pracy na uniwersytecie Sadyk Bej nie tylko kształcił wielu studentów, ale i pracował nad stworzeniem pierwszych polskojęzycznych podręczników do nauki języka arabskiego, tureckiego i perskiego. Jego wysiłki zakończyły się jedynie połowicznym sukcesem, drukiem wydano tylko jedną pracę pt. „Elementarna gramatyka języka arabskiego”. Nie wyczerpuje ona jednak jego dorobku, przygotował on bowiem napisane po polsku: podręcznik języka tureckiego z 1929 r. oraz podręcznik języka perskiego napisany w 1930 r. Wybuch II wojny światowej spowodował utratę pracy na uniwersytecie, który został zamknięty przez okupacyjne władze niemieckie, dodatkowo problemy zdrowotne sprawiły, że sytuacja w jakiej znalazł się prawie 76 - letni badacz, była niezwykle ciężka. Ogólne osłabienie organizmu doprowadziło ostatecznie do śmierci dnia 10 listopada 1944 r. Sadyk Bej został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie 13 listopada 1944 r.
Tłumaczenie przygotowane przez organizatora konferencji:
1927-1944-cü illərdə Lvovda Yan Kazimir Universitetində Məhəmməd Sadıq bəy Ağabəyzadənin didaktik-elmi fəaliyyəti.
Təqdim olunan mövzu Məhəmməd Sadıq bəy Ağabəyzadənin (1865-1944) Lvovda Yan Kazimir Universitetində 1927-1944-cü illərdə didaktik-elmi fəaliyyətinə həsr olunub. Onun həyatı və taleyi əsrlər boyu Qafqazın və onun sakinlərinin keçdiyi mürəkkəb tarixi mükəmməl şəkildə təzahür edir. O, rus zabiti, azərbaycan siyasətçisi, nəhayət, siyasi emiqrant olmuş və Lvovda Yan Kazimir Universitetində şərq dillərini tədris etmişdir. Sadıq bəy rus zabiti və Peterburqda Baş Qərargahın nəzdində Şərq Dilləri İnstitutunun məzunu olmuşdur. Asiyada 14 illik xidməti dövründə əlavə olaraq xalq nağılları və əfsanələrini toplamaqla məşğul olurdu. Çoxillik əməyinin nəticəsi kimi 1904-cü ildə rus dilində türkmən dili dərsliyi və ona əlavə olaraq türkmən atalar sözlərinin toplusu yazılmışdır. 1913-cü ildə hərbi xidməti bitdikdən sonra Azərbaycanda doğma kəndinə geri döndü. I dünya müharibəsinin başlaması sakitçilik dövrünə son qoydu. O, orduya çağırılmış, Qafqaz və Ukrayna cəbhələrində xidmət etmişdir. Müharibənin bitməsi cənubi Qafqazda müstəqil dövlətlərin yaranması mərhələsini başlatdı. Sadııq bəy o zaman məsuliyyətli vəzifəyə, Azərbaycan Demokratik Respublikasının Daxili İşlər Nazirinin müavini təyin olundu və Azərbaycan polisi strukturlarınm yaradılmasına cavabdeh oldu. Bolşeviklərin aqressiyası haqqında xəbəri Tiflisdə məzuniyyətdə olduğu vaxt eşitdi. Vətənə geri dönüş qeyri-mümkün oldu. İstanbuldan Nis şəhərinə gəfdi və burada şərq dilləri müəllimliyindən başqa, eyni zamanda mühasibat kurslarında da iştirak etməyə başladı. O zaman Polşa Universitetlərində şərq elmləri kafedraları açılırdı. Lvovda Yan Kazimir Universitetində belə bir bölmənin yaradılması üçün məsuliyyət daşıyan professor Zıqmunt Smoqojevski tərəfındən o zaman Sadıq bəyə türk, fars və ərəb dillərinin tədrisini aparması təklif olundu. Təklif qəbul olundu və 1926-1927-ci tədris ilbrindən etibarən Sadıq bəy Universitetdə işə başlamışdır və bu iş növbəti 18 il müddətinə onu Lvovla bağlamışdır. Universitetdə fəaliyyəti dövründə Sadıq bəy yalnız bir çox təbbəbri formalaşdırmayıb, həmçinin ərəb, türk və fars dilbrinin öyrənilməsi üçün polyak dilli ilk dərsliklərin yaradılması üzərində də işbyirdi. Onun əməyi qismən uğur qazandı, beb ki, yalnız "Ərəb dilinin qrammatikası adlı kitabı işiq üzü görmüşdür. Lakin bununla onun fəaliyyəti tükənmir, beb ki, Sadıq bəy polyak dilində yazılmış kitablar hazırlamışdır: 1929-cu ildə türk dilinin dərsliyi və 1930-cu ildə fars dilinin dərsliyi. II dünya müharibəsinin başlaması onun universitetdə işinin itirilməsinə səbəb oldu, beb ki, iğalçı alman hakimiyyəti tərəfındən universitet bağlanıldı, həmçinin əlavə olaraq onun sağlığı ib bağlı problembr 76 yaşlı tədqiqatçının çox çətin bir vəziyyətə salmış oldu. Xəstəlik nəticəsində ümumi zəifləməsi 10 noyabr 1944-cü il tarixində onun ölmünə səbəb oldu. Sadıq bəy 13 noyabr 1944-cü il tarixində Lvovda Lıçakovski qəbiristanlığında dəfn olunmuşdur.
Uploads
Papers
Szereg nowych i dokładnych informacji o jego pobycie i działalności politycznej przedstawił Razhden Chikhoria, w pracy pt.: „Pułkownik Kakuca Czolokaszwili, gruzińska prawica oraz władze polskie” opublikowanej w numerze 7 (2015) Nowego Prometeusza. Artykuł ten poruszył praktycznie nieznany wątek przyjęcia do Wojska Polskiego uczestników powstania w Gruzji w 1924 r. i wpływu pułkownika Kakucy Czolokaszwilego na społeczność gruzińską w Polsce. Co ważniejsze, Autor przywołanej publikacji wniósł do polskiego dyskursu naukowego niezwykle ceną perspektywę gruzińskich uczestników opisywanych wydarzeń.
Niniejsza praca porusza ten sam temat, jednak punktem wyjścia do zaprezentowanych rozważań są dokumenty wytworzone przez polską administrację wojskową lub powstałe na jej potrzeby. Zostały one odnalezione w zbiorach Rosyjskiego Państwowego Archiwum Wojskowego w Moskwie. Do publikacji dołączono wybór odpisów najważniejszych dokumentów omówionych w tekście. Autor ma nadzieję, że przedstawione rozważania oraz zaprezentowane dokumenty pozwolą rzucić więcej światła na ten ciekawy i mało znany wątek polsko-gruzińskiej współpracy politycznej i wojskowej.
The mission made up of Georgian emigrants: David Erkomaishvili, Artimon Kikvadze and Shalva Berishvili, went to Georgia. They completed their objectives by establishing connection with Georgian anti-Soviet organisations and passing necessary information. On their way back, after they had crossed the Georgian-Turkish border, the unit placed themselves in the hands of Turkish authorities. After a series of adventures, they returned through Warsaw to Paris.
The initiative was a success, earned with great logistic and financial effort from the Polish side. Completion of this mission exposed also the shortcoming of intelligence operations of both, Polish and Georgian entities.
Detailed description of the event was reconstructed based on the research among Second Department of Main Staff of Polish Armed Forces acts gathered in Russian State Military Archive in Moscow.
Dzieła takich autorów jak A. Leist, M. Butowd-Andrzejkowicz, M. Gralewski, R. Klonowski, W. Biernacki, K. Łapczyński czy E.Strumpf, stanowią doskonałą ilustracjepercepcji miasta wśród Europejczyków na przestrzeni całego dziewiętnastego wieku. Obraz miasta skonstruowany przez autorów został przedstawiony na tle historii miasta i regionu. Skonfrontowano go również z opracowaniami dotyczącymi prezentowanych zagadnień.
Po zebraniu i przeanalizowaniu poszczególnych relacji, udało się cząstkowo zrekonstruować stereotypowy obraz miasta. Pomimo dużej różnicy czasu powstania poszczególnych utworów i dynamicznego rozwoju miasta, jego obraz nakierowany na orientalne elementy był niezwykle spójny. Uwagi podróżnych nie przyciągała nowa „europejska” zabudowa. Przemierzając wąskie uliczki „azjatyckiego miasta” poszukiwali oni egzotycznych bazarów, łaźni, karawanserajów czy starożytnych świątyń.
Choć część z relacji może wydawać się powierzchowna, to całość omówionej twórczości tworzy wyjątkowy obraz dziewiętnastowiecznego Tyflisu. Miasta stanowiącego niepowtarzalny świat, będący wynikiem jego skomplikowanej historii.
Conference Presentations
na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w latach 1927-1944.
Przedmiotem niniejszego wystąpienia jest działalność dydaktyczno naukowa Mohameda Sadyka beja Agabejzadze (1865-1944) na Uniwersytecie Jana Kazmierza we Lwowie w latach 1927-1944. Jego życie i losy stanowią doskonałą ilustrację skomplikowanych dziejów Kaukazu i jego mieszkańców przełomu wieków. Był rosyjskim oficerem, azerskim politykiem, a wreszcie emigrantem politycznym i wykładowcą języków orientalnych na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.
Sadyk Bej był rosyjskim oficerem i absolwentem Instytutu Języków Wschodnich przy Sztabie Generalnym w Petersburgu. Podczas swojej czternastoletniej służby w Azji dodatkowo zajmował się zbieraniem ludowych opowieści i legend. Efektem tych zainteresowań badawczych stał się podręcznik języka turkmeńskiego, z dodatkiem zbioru przysłów turkmeńskich napisany w języku rosyjskim w 1904 roku.
Po zakończeniu służby wojskowej w 1913 r. wrócił do rodzinnej miejscowości
w Azerbejdżanie. Okres wytchnienia i spokoju przerwał wybuch I wojny światowej, wówczas został powołany do armii i służył na frontach kaukaskim oraz ukraińskim.
Zakończenie wojny rozpoczęło etap tworzenia niepodległych państw na Kaukazie południowym. Sadyk Bej objął wówczas odpowiedzialne stanowisko Wiceministra Spraw Wewnętrznych Azerbejdżańskiej Republiki Demokratycznej i odpowiadał za tworzenie struktur azerbejdżańskiej policji. Wieść o agresji bolszewickiej zastała go w Tbilisi, gdzie przebywał na urlopie. Powrót do ojczyzny stał się niemożliwy. Przez Stambuł przedostał się do Nicei, gdzie oprócz pracy w charakterze nauczyciela języków wschodnich, uczęszczał na kurs rachunkowości.
W tym czasie na polskich uniwersytetach otwierano katedry nauk orientalistycznych. Profesor Zygmunt Smogorzewski odpowiedzialny za tworzenie takiej jednostki na uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, złożył Sadyk Bejowi propozycję przyjęcia posady lektora języków tureckiego, perskiego oraz arabskiego. Propozycja została przyjęta i w roku akademickim1926/1927, Sadyk Bej rozpoczął pracę, która na kolejne 18 lat związała go ze Lwowem.
Podczas swej pracy na uniwersytecie Sadyk Bej nie tylko kształcił wielu studentów, ale i pracował nad stworzeniem pierwszych polskojęzycznych podręczników do nauki języka arabskiego, tureckiego i perskiego. Jego wysiłki zakończyły się jedynie połowicznym sukcesem, drukiem wydano tylko jedną pracę pt. „Elementarna gramatyka języka arabskiego”. Nie wyczerpuje ona jednak jego dorobku, przygotował on bowiem napisane po polsku: podręcznik języka tureckiego z 1929 r. oraz podręcznik języka perskiego napisany w 1930 r.
Wybuch II wojny światowej spowodował utratę pracy na uniwersytecie, który został zamknięty przez okupacyjne władze niemieckie, dodatkowo problemy zdrowotne sprawiły, że sytuacja w jakiej znalazł się prawie 76 - letni badacz, była niezwykle ciężka. Ogólne osłabienie organizmu doprowadziło ostatecznie do śmierci dnia 10 listopada 1944 r. Sadyk Bej został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie 13 listopada 1944 r.
Tłumaczenie przygotowane przez organizatora konferencji:
1927-1944-cü illərdə Lvovda Yan Kazimir Universitetində Məhəmməd Sadıq bəy Ağabəyzadənin didaktik-elmi fəaliyyəti.
Təqdim olunan mövzu Məhəmməd Sadıq bəy Ağabəyzadənin (1865-1944) Lvovda Yan Kazimir Universitetində 1927-1944-cü illərdə didaktik-elmi fəaliyyətinə həsr olunub. Onun həyatı və taleyi əsrlər boyu Qafqazın və onun sakinlərinin keçdiyi mürəkkəb tarixi mükəmməl şəkildə təzahür edir. O, rus zabiti, azərbaycan siyasətçisi, nəhayət, siyasi emiqrant olmuş və Lvovda Yan Kazimir Universitetində şərq dillərini tədris etmişdir.
Sadıq bəy rus zabiti və Peterburqda Baş Qərargahın nəzdində Şərq Dilləri İnstitutunun məzunu olmuşdur. Asiyada 14 illik xidməti dövründə əlavə olaraq xalq nağılları və əfsanələrini toplamaqla məşğul olurdu. Çoxillik əməyinin nəticəsi kimi 1904-cü ildə rus dilində türkmən dili dərsliyi və ona əlavə olaraq türkmən atalar sözlərinin toplusu yazılmışdır.
1913-cü ildə hərbi xidməti bitdikdən sonra Azərbaycanda doğma kəndinə geri döndü. I dünya müharibəsinin başlaması sakitçilik dövrünə son qoydu. O, orduya çağırılmış, Qafqaz və Ukrayna cəbhələrində xidmət etmişdir.
Müharibənin bitməsi cənubi Qafqazda müstəqil dövlətlərin yaranması mərhələsini başlatdı. Sadııq bəy o zaman məsuliyyətli vəzifəyə, Azərbaycan Demokratik Respublikasının Daxili İşlər Nazirinin müavini təyin olundu və Azərbaycan polisi strukturlarınm yaradılmasına cavabdeh oldu. Bolşeviklərin aqressiyası haqqında xəbəri Tiflisdə məzuniyyətdə olduğu vaxt eşitdi. Vətənə geri dönüş qeyri-mümkün oldu. İstanbuldan Nis şəhərinə gəfdi və burada şərq dilləri müəllimliyindən başqa, eyni zamanda mühasibat kurslarında da iştirak etməyə başladı.
O zaman Polşa Universitetlərində şərq elmləri kafedraları açılırdı. Lvovda Yan Kazimir Universitetində belə bir bölmənin yaradılması üçün məsuliyyət daşıyan professor Zıqmunt Smoqojevski tərəfındən o zaman Sadıq bəyə türk, fars və ərəb dillərinin tədrisini aparması təklif olundu. Təklif qəbul olundu və 1926-1927-ci tədris ilbrindən etibarən Sadıq bəy Universitetdə işə başlamışdır və bu iş növbəti 18 il müddətinə onu Lvovla bağlamışdır.
Universitetdə fəaliyyəti dövründə Sadıq bəy yalnız bir çox təbbəbri formalaşdırmayıb, həmçinin ərəb, türk və fars dilbrinin öyrənilməsi üçün polyak dilli ilk dərsliklərin yaradılması üzərində də işbyirdi. Onun əməyi qismən uğur qazandı, beb ki, yalnız "Ərəb dilinin qrammatikası adlı kitabı işiq üzü görmüşdür. Lakin bununla onun fəaliyyəti tükənmir, beb ki, Sadıq bəy polyak dilində yazılmış kitablar hazırlamışdır: 1929-cu ildə türk dilinin dərsliyi və 1930-cu ildə fars dilinin dərsliyi.
II dünya müharibəsinin başlaması onun universitetdə işinin itirilməsinə səbəb oldu, beb ki, iğalçı alman hakimiyyəti tərəfındən universitet bağlanıldı, həmçinin əlavə olaraq onun sağlığı ib bağlı problembr 76 yaşlı tədqiqatçının çox çətin bir vəziyyətə salmış oldu. Xəstəlik nəticəsində ümumi zəifləməsi 10 noyabr 1944-cü il tarixində onun ölmünə səbəb oldu. Sadıq bəy 13 noyabr 1944-cü il tarixində Lvovda Lıçakovski qəbiristanlığında dəfn olunmuşdur.
Szereg nowych i dokładnych informacji o jego pobycie i działalności politycznej przedstawił Razhden Chikhoria, w pracy pt.: „Pułkownik Kakuca Czolokaszwili, gruzińska prawica oraz władze polskie” opublikowanej w numerze 7 (2015) Nowego Prometeusza. Artykuł ten poruszył praktycznie nieznany wątek przyjęcia do Wojska Polskiego uczestników powstania w Gruzji w 1924 r. i wpływu pułkownika Kakucy Czolokaszwilego na społeczność gruzińską w Polsce. Co ważniejsze, Autor przywołanej publikacji wniósł do polskiego dyskursu naukowego niezwykle ceną perspektywę gruzińskich uczestników opisywanych wydarzeń.
Niniejsza praca porusza ten sam temat, jednak punktem wyjścia do zaprezentowanych rozważań są dokumenty wytworzone przez polską administrację wojskową lub powstałe na jej potrzeby. Zostały one odnalezione w zbiorach Rosyjskiego Państwowego Archiwum Wojskowego w Moskwie. Do publikacji dołączono wybór odpisów najważniejszych dokumentów omówionych w tekście. Autor ma nadzieję, że przedstawione rozważania oraz zaprezentowane dokumenty pozwolą rzucić więcej światła na ten ciekawy i mało znany wątek polsko-gruzińskiej współpracy politycznej i wojskowej.
The mission made up of Georgian emigrants: David Erkomaishvili, Artimon Kikvadze and Shalva Berishvili, went to Georgia. They completed their objectives by establishing connection with Georgian anti-Soviet organisations and passing necessary information. On their way back, after they had crossed the Georgian-Turkish border, the unit placed themselves in the hands of Turkish authorities. After a series of adventures, they returned through Warsaw to Paris.
The initiative was a success, earned with great logistic and financial effort from the Polish side. Completion of this mission exposed also the shortcoming of intelligence operations of both, Polish and Georgian entities.
Detailed description of the event was reconstructed based on the research among Second Department of Main Staff of Polish Armed Forces acts gathered in Russian State Military Archive in Moscow.
Dzieła takich autorów jak A. Leist, M. Butowd-Andrzejkowicz, M. Gralewski, R. Klonowski, W. Biernacki, K. Łapczyński czy E.Strumpf, stanowią doskonałą ilustracjepercepcji miasta wśród Europejczyków na przestrzeni całego dziewiętnastego wieku. Obraz miasta skonstruowany przez autorów został przedstawiony na tle historii miasta i regionu. Skonfrontowano go również z opracowaniami dotyczącymi prezentowanych zagadnień.
Po zebraniu i przeanalizowaniu poszczególnych relacji, udało się cząstkowo zrekonstruować stereotypowy obraz miasta. Pomimo dużej różnicy czasu powstania poszczególnych utworów i dynamicznego rozwoju miasta, jego obraz nakierowany na orientalne elementy był niezwykle spójny. Uwagi podróżnych nie przyciągała nowa „europejska” zabudowa. Przemierzając wąskie uliczki „azjatyckiego miasta” poszukiwali oni egzotycznych bazarów, łaźni, karawanserajów czy starożytnych świątyń.
Choć część z relacji może wydawać się powierzchowna, to całość omówionej twórczości tworzy wyjątkowy obraz dziewiętnastowiecznego Tyflisu. Miasta stanowiącego niepowtarzalny świat, będący wynikiem jego skomplikowanej historii.
na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w latach 1927-1944.
Przedmiotem niniejszego wystąpienia jest działalność dydaktyczno naukowa Mohameda Sadyka beja Agabejzadze (1865-1944) na Uniwersytecie Jana Kazmierza we Lwowie w latach 1927-1944. Jego życie i losy stanowią doskonałą ilustrację skomplikowanych dziejów Kaukazu i jego mieszkańców przełomu wieków. Był rosyjskim oficerem, azerskim politykiem, a wreszcie emigrantem politycznym i wykładowcą języków orientalnych na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.
Sadyk Bej był rosyjskim oficerem i absolwentem Instytutu Języków Wschodnich przy Sztabie Generalnym w Petersburgu. Podczas swojej czternastoletniej służby w Azji dodatkowo zajmował się zbieraniem ludowych opowieści i legend. Efektem tych zainteresowań badawczych stał się podręcznik języka turkmeńskiego, z dodatkiem zbioru przysłów turkmeńskich napisany w języku rosyjskim w 1904 roku.
Po zakończeniu służby wojskowej w 1913 r. wrócił do rodzinnej miejscowości
w Azerbejdżanie. Okres wytchnienia i spokoju przerwał wybuch I wojny światowej, wówczas został powołany do armii i służył na frontach kaukaskim oraz ukraińskim.
Zakończenie wojny rozpoczęło etap tworzenia niepodległych państw na Kaukazie południowym. Sadyk Bej objął wówczas odpowiedzialne stanowisko Wiceministra Spraw Wewnętrznych Azerbejdżańskiej Republiki Demokratycznej i odpowiadał za tworzenie struktur azerbejdżańskiej policji. Wieść o agresji bolszewickiej zastała go w Tbilisi, gdzie przebywał na urlopie. Powrót do ojczyzny stał się niemożliwy. Przez Stambuł przedostał się do Nicei, gdzie oprócz pracy w charakterze nauczyciela języków wschodnich, uczęszczał na kurs rachunkowości.
W tym czasie na polskich uniwersytetach otwierano katedry nauk orientalistycznych. Profesor Zygmunt Smogorzewski odpowiedzialny za tworzenie takiej jednostki na uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, złożył Sadyk Bejowi propozycję przyjęcia posady lektora języków tureckiego, perskiego oraz arabskiego. Propozycja została przyjęta i w roku akademickim1926/1927, Sadyk Bej rozpoczął pracę, która na kolejne 18 lat związała go ze Lwowem.
Podczas swej pracy na uniwersytecie Sadyk Bej nie tylko kształcił wielu studentów, ale i pracował nad stworzeniem pierwszych polskojęzycznych podręczników do nauki języka arabskiego, tureckiego i perskiego. Jego wysiłki zakończyły się jedynie połowicznym sukcesem, drukiem wydano tylko jedną pracę pt. „Elementarna gramatyka języka arabskiego”. Nie wyczerpuje ona jednak jego dorobku, przygotował on bowiem napisane po polsku: podręcznik języka tureckiego z 1929 r. oraz podręcznik języka perskiego napisany w 1930 r.
Wybuch II wojny światowej spowodował utratę pracy na uniwersytecie, który został zamknięty przez okupacyjne władze niemieckie, dodatkowo problemy zdrowotne sprawiły, że sytuacja w jakiej znalazł się prawie 76 - letni badacz, była niezwykle ciężka. Ogólne osłabienie organizmu doprowadziło ostatecznie do śmierci dnia 10 listopada 1944 r. Sadyk Bej został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie 13 listopada 1944 r.
Tłumaczenie przygotowane przez organizatora konferencji:
1927-1944-cü illərdə Lvovda Yan Kazimir Universitetində Məhəmməd Sadıq bəy Ağabəyzadənin didaktik-elmi fəaliyyəti.
Təqdim olunan mövzu Məhəmməd Sadıq bəy Ağabəyzadənin (1865-1944) Lvovda Yan Kazimir Universitetində 1927-1944-cü illərdə didaktik-elmi fəaliyyətinə həsr olunub. Onun həyatı və taleyi əsrlər boyu Qafqazın və onun sakinlərinin keçdiyi mürəkkəb tarixi mükəmməl şəkildə təzahür edir. O, rus zabiti, azərbaycan siyasətçisi, nəhayət, siyasi emiqrant olmuş və Lvovda Yan Kazimir Universitetində şərq dillərini tədris etmişdir.
Sadıq bəy rus zabiti və Peterburqda Baş Qərargahın nəzdində Şərq Dilləri İnstitutunun məzunu olmuşdur. Asiyada 14 illik xidməti dövründə əlavə olaraq xalq nağılları və əfsanələrini toplamaqla məşğul olurdu. Çoxillik əməyinin nəticəsi kimi 1904-cü ildə rus dilində türkmən dili dərsliyi və ona əlavə olaraq türkmən atalar sözlərinin toplusu yazılmışdır.
1913-cü ildə hərbi xidməti bitdikdən sonra Azərbaycanda doğma kəndinə geri döndü. I dünya müharibəsinin başlaması sakitçilik dövrünə son qoydu. O, orduya çağırılmış, Qafqaz və Ukrayna cəbhələrində xidmət etmişdir.
Müharibənin bitməsi cənubi Qafqazda müstəqil dövlətlərin yaranması mərhələsini başlatdı. Sadııq bəy o zaman məsuliyyətli vəzifəyə, Azərbaycan Demokratik Respublikasının Daxili İşlər Nazirinin müavini təyin olundu və Azərbaycan polisi strukturlarınm yaradılmasına cavabdeh oldu. Bolşeviklərin aqressiyası haqqında xəbəri Tiflisdə məzuniyyətdə olduğu vaxt eşitdi. Vətənə geri dönüş qeyri-mümkün oldu. İstanbuldan Nis şəhərinə gəfdi və burada şərq dilləri müəllimliyindən başqa, eyni zamanda mühasibat kurslarında da iştirak etməyə başladı.
O zaman Polşa Universitetlərində şərq elmləri kafedraları açılırdı. Lvovda Yan Kazimir Universitetində belə bir bölmənin yaradılması üçün məsuliyyət daşıyan professor Zıqmunt Smoqojevski tərəfındən o zaman Sadıq bəyə türk, fars və ərəb dillərinin tədrisini aparması təklif olundu. Təklif qəbul olundu və 1926-1927-ci tədris ilbrindən etibarən Sadıq bəy Universitetdə işə başlamışdır və bu iş növbəti 18 il müddətinə onu Lvovla bağlamışdır.
Universitetdə fəaliyyəti dövründə Sadıq bəy yalnız bir çox təbbəbri formalaşdırmayıb, həmçinin ərəb, türk və fars dilbrinin öyrənilməsi üçün polyak dilli ilk dərsliklərin yaradılması üzərində də işbyirdi. Onun əməyi qismən uğur qazandı, beb ki, yalnız "Ərəb dilinin qrammatikası adlı kitabı işiq üzü görmüşdür. Lakin bununla onun fəaliyyəti tükənmir, beb ki, Sadıq bəy polyak dilində yazılmış kitablar hazırlamışdır: 1929-cu ildə türk dilinin dərsliyi və 1930-cu ildə fars dilinin dərsliyi.
II dünya müharibəsinin başlaması onun universitetdə işinin itirilməsinə səbəb oldu, beb ki, iğalçı alman hakimiyyəti tərəfındən universitet bağlanıldı, həmçinin əlavə olaraq onun sağlığı ib bağlı problembr 76 yaşlı tədqiqatçının çox çətin bir vəziyyətə salmış oldu. Xəstəlik nəticəsində ümumi zəifləməsi 10 noyabr 1944-cü il tarixində onun ölmünə səbəb oldu. Sadıq bəy 13 noyabr 1944-cü il tarixində Lvovda Lıçakovski qəbiristanlığında dəfn olunmuşdur.