Peer-reviewed articles by panos kourgiotis
Towards an ‘Interfaith Nationalism’? Christians and Their Relations to Muslims in the History Textbooks of the Syrian Arab Republic, 2023
This study examines how Christian–Muslim relations are presented in Syrian history textbooks and ... more This study examines how Christian–Muslim relations are presented in Syrian history textbooks and deployed by the embattled regime of Bashar al-Asad in its quest for legitimacy both at home and abroad since the eruption of the war that displaced half the country’s population. To that end, Critical Discourse Analysis is applied to selected texts from the school curricula stressing the harmonious coexistence between the country’s only two officially recognized faiths (Islam and Christianity), in addition to the Syrian Christians’ commitment to national unity from time immemorial, as nationalist discourses retrospectively assert. The historical narratives in question are juxtaposed with the ideological inconsistencies of the Arab nationalist Ba’th party that has ruled Syria since 1963 vis-à-vis religious sects and minorities, while being discussed against the backdrop of the recent geopolitical developments.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Kourgiotis, P. (2023). Between Salafism, Colonialism and Nationalism; the making of an anti-Sufi discourse in Interwar Algeria. Religious Inquiries, 12(1), 71-87. doi: 10.22034/ri.2022.307640.1531, 2023
This article examines the intricate dialectics between colonialism, Salafism, and the first glimp... more This article examines the intricate dialectics between colonialism, Salafism, and the first glimpses of an Algerian nation throughout the interwar period. Founded in 1931, the Association of the Muslim Algerian Ulama (AMAU) embarked on defining the French dominated ummah [nation] on cultural and religious terms. By the same token, it aspired to reform the intellectual conditions of the Sunni populace via schools and weekly journals for the steadily growing Arabicspeaking readership. It is against such backdrop, that an old/new fault line was brought in the foreground of the Algerian salafī/iṣlāḥī discourse: the "authenticity" of the scripts as opposed to the "heterodox" ritualism and superstitions of Sufism. By applying the lens of postcolonial theory, it is suggested that the anti-Sufi content of the Association's journals reflected the cultural re-codifications of the French "Mission Civilisatrice," albeit in the shape of a restored Islamic orthodoxy coupled with the ambitious ethnoreligious reconstruction of Algeria.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Όψεις ελληνοαμερικανικών και ελληνοαραβικών σχέσεων κατά την περίοδο της δικτατορικής διακυβερνήσεως της Ελλάδος, 2010
Σε επίπεδο διακηρύξεων, η στάση της Χούντας των Συνταγματαρχών απέναντι στους Άραβες υπήρξε φιλικ... more Σε επίπεδο διακηρύξεων, η στάση της Χούντας των Συνταγματαρχών απέναντι στους Άραβες υπήρξε φιλική, επιβεβαιώνοντας την – προδικτατορικής περιόδου – παραδοσιακή πολιτική φιλίας με τις αραβικές χώρες. Η Ελλάδα φρόντιζε να υπενθυμίζει στους Αμερικανούς πως υπήρχαν ειδικά συμφέροντα στις σχέσεις της με τις αραβικές χώρες, λόγω της ύπαρξης των ελληνόφωνων κοινοτήτων σε αυτές. Ο Τάσκα είχε αναφέρει σε έκθεσή του στις 31 Μαρτίου του 1970, αναφορικά με τις εξωτερικές σχέσεις της Ελλάδας, ότι το απριλιανό καθεστώς σχεδίαζε σύντομα να αναγνωρίσει το Ισραήλ de jure. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν συνέβη ποτέ καθ’ όλη την περίοδο της επταετίας. Η αλήθεια για την αραβική πολιτική της ελληνικής χούντας είναι ότι αποτελούσε ένα πολυπλοκότερο ζήτημα από την τυπική αναγνώριση ή μη του Ισραήλ. Ουσιαστικά επρόκειτο για πολιτική αντιφάσεων, η οποία υπαγορευόταν βέβαια από την ιδιόρρυθμη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας στη Μεσόγειο, καθώς και από την ισχυρή εξάρτησή της από τις ΗΠΑ.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Κουργιώτης, Π. (2015). Η πολιτική σημασία του Ισλάμ στο ύστερο οθωμανικό κράτος: ο Πανισλαμισμός και η πρόσληψή του από τους Άραβες, Βαλκανικά Σύμμεικτα, 17, 134 - 160 , 2015
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Panos Kourgiotis (2018) Understanding Egyptian capitalism through the Muslim Brotherhood’s eyes: the quest for an ‘Islamic economy’ in the 1940s and its ideological and social impact, British Journal of Middle Eastern Studies, 45:3, 464-479, DOI: 10.1080/13530194.2017.1320973, 2018
The following article addresses the intricate issue of contemporary Islamist thought’s relation t... more The following article addresses the intricate issue of contemporary Islamist thought’s relation to the modern capitalist economy, with special reference to the Egyptian case. Islamist thinkers have been vigorously proclaiming for the past decades that the economic prosperity of some Muslim nations stems from the proper adoption of an ‘Islamic economy’, whereas the absence of such a model has been mainly responsible for the crises that other nations faced. At the same time, we witness that the Muslim nations are fully integrated into the global market system. Although their rulers boast about achieving social justice, by economically interpreting Islam, nonetheless poverty and horrific injustices are officially retained and morally accepted, thus, enabling the upper classes to keep performing their pious duties in the name of God. In this regard, it seems that capitalism and piety are intertwined: the first justifies the necessity of the second, while the second humanizes the brutal impact of the first. By referring to the historical example of the Muslim Brothers in pre-socialist Egypt, the article tends to show under which circumstances was capitalism’s relation to religious piety conceptualized in Islamist thought and literature, in addition to the main social, organizational and ideological outcomes of this conceptualization.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Kourgiotis, P. ‘Moderate Islam’ Made in the United Arab Emirates: Public Diplomacy and the Politics of Containment. Religions 2020, 11, 43., 2020
This essay addresses the ideological utilization of religion in the international relations of th... more This essay addresses the ideological utilization of religion in the international relations of the United Arab Emirates during the Arab Spring and beyond. By referring to the theoretical framework of public diplomacy and analyzing UAE regional and domestic attitudes, this essay intends to examine the politics of 'moderate Islam' in line with: (a) the monarchy's nation building visions for the 21st century; (b) its national rebranding strategies; (c) its geopolitical empowerment in the Gulf and the Middle East. Throughout our analysis, it is argued that even though 'moderate Islam' has been devised for creating 'soft power', it serves 'sharp power' as well. As will become obvious, this has been mainly the case as far as the containment of Political Islam is concerned.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Islamic Inquiries, 1(1), 7-26. doi: 10.22034/is.2021.137401, 2022
This essay elucidates the background against which al-jamʿiyyāt alislamiyya al-ahliyya [Islamic p... more This essay elucidates the background against which al-jamʿiyyāt alislamiyya al-ahliyya [Islamic private associations] emerged in the Egyptian cities and embarked on ''re-Islamizing'' the urban public space throughout the interwar period. Their figureheads were drawn from among the urbanized/Westernized middle class, better known in the bibliography as the effendiyya. It should be noted that under the guidance of those modern teachers, lawyers, merchants and other professionals, al-jamʿiyyāt and most notably the Muslim Brotherhood instructed the Muslim dwellers of Cairo, Damanhur, Ismailia, etc. on the necessity to live in conformity to their religion and to preserve public morality. As we will see, such attempts constituted an ''alternative'' not only to the Christian missionaries but also to al-Azhar and the traditional Sufi brotherhoods. The latter had been active in rural areas and poverty-stricken urbanized districts as well. In summary, this article aims to revisit the early manifestations of Islamism in Egypt in tune with the broader modernization/urbanization process that the region of the Delta had been going through since the early twentieth century.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The Maghreb Review, 2023
This study revisits the evolution of contemporary Greek – Arab relations from a geopolitical pers... more This study revisits the evolution of contemporary Greek – Arab relations from a geopolitical perspective. Due to a corollary of factors, inter alia, her lack of a colonialist past, Greece has been time and again endowed with a strong pro-Arab reputation. Greek pro-Arabism survives to this day, however it has undergone dramatic changes in terms of content, rhetoric and objectives; in fact, the once staunchest European supporter of the Palestinian cause and ‘pariahs’ like Qaddafi, Arafat or Hafez al-Asad, is now firmly aligned with Israel and the Gulf monarchies. By adopting a longitudinal approach, this chapter highlights the drivers and the constraints of the Greek pro-Arab policies diachronically and investigates today’s convergence or divergence of interests between Athens and its new Arab friends.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Book chapters by panos kourgiotis
Rethinking Islamism between Jihadi Violence; edited volume, 2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Καθ’ ημάς Ανατολή, 2020
Το παρακάτω κείμενο επιδιώκει να συνεισφέρει στην επιστημονική γνώση γύρω από την ταυτότητα του σ... more Το παρακάτω κείμενο επιδιώκει να συνεισφέρει στην επιστημονική γνώση γύρω από την ταυτότητα του σύγχρονου συριακού κράτους, συνδυάζοντας την βιωματική εμπειρία του γράφοντος με την εξέταση των ιστορικών τεκμηρίων και των πιο πρόσφατων πραγματολογικών δεδομένων υπό το πρίσμα των θεωρητικών εργαλείων της μεταποικιακής κριτικής. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της σύνθετης γεωπολιτικής πραγματικότητας στη Μέση Ανατολή του 21ου αιώνα, το μπααθικό σύστημα εξουσίας της Δαμασκού προέβη στην παραγωγή δύο δυναμικών ιδιωμάτων, αυτού της ‘αντίστασης’ και της ‘ανεκτικότητας’.
Στα κεφάλαια που ακολουθούν θα σχολιάσουμε πως το καθεστώς ανάγκασε τη συριακή κοινωνία να συμμορφωθεί με αυτά τα ιδιώματα, αλλά και πως θέλησε να επικοινωνήσει μέσω αυτών με τον υπόλοιπο κόσμο, εντάσσοντας τα σε ευρύτερες αφηγήσεις/παραδόσεις περί ‘αραβοϊσλαμικού πολιτισμού’, ‘ανδαλουσιανού παρελθόντος’ κλπ.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Books by panos kourgiotis
Ισλάμ ή Ισλαμισμός; Δεν είναι λίγες οι φορές, που οι άνθρωποι συγχέουν τις δύο έννοιες, θεωρώντας... more Ισλάμ ή Ισλαμισμός; Δεν είναι λίγες οι φορές, που οι άνθρωποι συγχέουν τις δύο έννοιες, θεωρώντας τες μάλιστα συνώνυμες, παρά το γεγονός ότι η πρώτη αναφέρεται σε μια μεγάλη μονοθεϊστική θρησκεία και η δεύτερη σε μία πολιτική ιδεολογία, η οποία πάραυτα χρησιμοποιεί την θρησκεία ως πλαίσιο αναφοράς. Επιπλέον, ένα άλλο μεγάλο θέμα αφορά την αποσιώπηση της ιστορικής εξέλιξης του Ισλαμισμού κατά τον 20ό αιώνα και τη σχεδόν νομοτελειακή του ταύτιση με τη βία και τον εξτρεμισμό που βιώνει ο ευρύτερος αραβοϊσλαμικός κόσμος σήμερα.
Σκοπός του έργου αυτού λοιπόν, είναι να διηγηθεί την πρώιμη ιστορία του Ισλαμισμού ως την ιστορία μιας ιδέας, κάποιων ανθρώπων κι ενός κόσμου, που συνδιαλεγόταν με τις προκλήσεις της νεωτερικότητας. Παρακολουθώντας την μετάβαση των ιδρυτικών μελών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από την παιδική τους ηλικία στην ενηλικίωση, ανασυνθέτουμε ταυτόχρονα την εικόνα ενός κόσμου που δεν ήταν καθόλου στατικός, αντίθετα άλλαζε κι έμελε να αποτελέσει τον ίδιο τον κόσμο της παιδικής κι εφηβικής ηλικίας του Ισλαμισμού. Ακολούθησαν ο ερχομός μιας νέας γενιάς, που γεννήθηκε εν μέσω της Μεγάλης Ύφεσης του 1929, οι επιτυχίες, τα διλήμματα και τα αδιέξοδα, μέχρι τη βίαιη διακοπή της πορείας προς την ενηλικίωση. Την ίδια στιγμή, εκείνος ο παλιός κόσμος συνέχιζε να αλλάζει αμείλικτα, υπό το βάρος της χειραφέτησης των ντόπιων αστικών στρωμάτων, της αποαποικιοποίησης, του κοινωνικού ριζοσπαστισμού και των στρατιωτικών επαναστάσεων. Μέσω της περιπλάνησής μας στον χώρο και τον χρόνο, θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως εμφανίστηκαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και γιατί τερματίστηκε η περίοδος της πρώτης νιότης του Ισλαμισμού, διότι μόνον έτσι θα αποκωδικοποιήσουμε ευκολότερα και τις κατοπινές ιδεολογικές του μεταπτώσεις, τους όρους της πολιτικής του αποτυχίας ή της μελλοντικής του επανεμφάνισης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Papers by panos kourgiotis
Religions
This study examines how Christian–Muslim relations are presented in Syrian history textbooks and ... more This study examines how Christian–Muslim relations are presented in Syrian history textbooks and deployed by the embattled regime of Bashar al-Asad in its quest for legitimacy both at home and abroad since the eruption of the war that displaced half the country’s population. To that end, Critical Discourse Analysis is applied to selected texts from the school curricula stressing the harmonious coexistence between the country’s only two officially recognized faiths (Islam and Christianity), in addition to the Syrian Christians’ commitment to national unity from time immemorial, as nationalist discourses retrospectively assert. The historical narratives in question are juxtaposed with the ideological inconsistencies of the Arab nationalist Ba’th party that has ruled Syria since 1963 vis-à-vis religious sects and minorities, while being discussed against the backdrop of the recent geopolitical developments.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Being 'Haraki' or 'Taqlidi'? The intra-Salafist debate in EgyptThe post-Tahrir Sq... more Being 'Haraki' or 'Taqlidi'? The intra-Salafist debate in EgyptThe post-Tahrir Square landscape has been reshaped again and again between the two parliamentary elections of 2011-2012 and 2015. As for the Salafists and their newly formed party Hizb al-Nour, the two elections produced quite different results as well. Previously, the party managed to gain 122 seats in parliament and this time it elected just eight of its candidates. Until now, there have been plenty of reports, all of them trying to explain the party's electoral defeat in terms of its inability to secure its conservative popular base or even expand it, by attracting former Brotherhood voters, whereas the Salafists themselves are blaming the supporters of former president Muhammad Morsi for distorting their public image. According to some allegations, the party has even received 60 million dollars from a foreign state (most probably Saudi Arabia, without naming it) to finance its campaign, by deceiving the poor and buying their votes. 1 In addition to these attempts to explain what went wrong with Hizb al-Nour, Salafists of the most 'quietist' fashion question the compatibility between traditional missionary work (al-Da'wa al-Salafiyya) and politics.This last point has been dominant since the interwar period and it is not the first time that such a debate stemming from Salafi exposure to political realities arises.2 On the contrary, this debate seems to be inherent and it has always affected the transnational religious actor's utilization by a state actor such as Saudi Arabia, where Salafism is the o nly accepted ideology and the cornerstone of its diplomacy. Early Salafi brotherhoods in Egypt have tried many times to demonstrate the pious - reformist nature of their mission, as opposed to that of the rapidly politicized Muslim Brotherhood, despite the fact that even the Salafists themselves could not resist the adoption of the more attractive indoctrinational and charitable activities of the Islamists.3 However, any engagement with elections, demonstrations or armed revolts has been disregarded as 'heretical'.In their charters they strictly described themselves as being Jama'iyyat Salafiyya, avoiding terms like Tandhim, Hizb or Jama'a, due to their disturbing political connotations. Being influenced by the methods of the Christian missions4, Muslim Brothers developed their own school, that of Ikhwanism or al-Islam al-Haraki (meaning the 'activist' Islam) and started exporting it in the early 1940s. Meanwhile the Salafists, being unable to attract diverse social groups outside the context of the mosque and the madrasa, ended up both socially and politically introverted.5 However, they were left to continue their preaching undisturbed by the authorities. In the aftermath of Sadat's ascent to power, conditions were favorable for the Salafists in order to renegotiate their presence, along with the Islamists' re -emergence in the universities. It is worth mentioning that, although Salafi students had the chance to merge with the Brotherhood after the latter's restoration back to political life, in the end they preferred to preserve their autonomy.6This, of course, does not mean that these modern Sunni trends were completely separated from each other. There were mutual influences, as well as clashes occurring among their followers. During the period 1972-1977, they sowed their first seeds in society through which al-Da'wa al-Salafiyya (The Salafist Call) grew into a distinct association in 1984 - 1985. Since then, their ambivalent stance towards politics has been reflected in their relations with the Muslim Brotherhood during Hosni Mubarak's presidency. Despite the fact that they have always been defending their non - political preaching, nonetheless the debate between 'Taqlidis' (traditionalist quietists) and 'Harakis' (influenced by Ikhwanism) about the eventual political role of Salafism has never ceased. The establishment of the first Salafi party in 2011 was the greatest reminder of its existence. …
Bookmarks Related papers MentionsView impact
British Journal of Middle Eastern Studies, May 3, 2017
Abstract The following article addresses the intricate issue of contemporary Islamist thought’s r... more Abstract The following article addresses the intricate issue of contemporary Islamist thought’s relation to the modern capitalist economy, with special reference to the Egyptian case. Islamist thinkers have been vigorously proclaiming for the past decades that the economic prosperity of some Muslim nations stems from the proper adoption of an ‘Islamic economy’, whereas the absence of such a model has been mainly responsible for the crises that other nations faced. At the same time, we witness that the Muslim nations are fully integrated into the global market system. Although their rulers boast about achieving social justice, by economically interpreting Islam, nonetheless poverty and horrific injustices are officially retained and morally accepted, thus, enabling the upper classes to keep performing their pious duties in the name of God. In this regard, it seems that capitalism and piety are intertwined: the first justifies the necessity of the second, while the second humanizes the brutal impact of the first. By referring to the historical example of the Muslim Brothers in pre-socialist Egypt, the article tends to show under which circumstances was capitalism’s relation to religious piety conceptualized in Islamist thought and literature, in addition to the main social, organizational and ideological outcomes of this conceptualization.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The Maghreb Review, 2023
This study revisits the evolution of contemporary Greek – Arab relations from a geopolitical pers... more This study revisits the evolution of contemporary Greek – Arab relations from a geopolitical perspective. Due to a corollary of factors, inter alia, her lack of a colonialist past, Greece has been time and again endowed with a strong pro-Arab reputation. Greek pro-Arabism survives to this day, however it has undergone dramatic changes in terms of content, rhetoric and objectives; in fact, the once staunchest European supporter of the Palestinian cause and ‘pariahs’ like Qaddafi, Arafat or Hafez al-Asad, is now firmly aligned with Israel and the Gulf monarchies. By adopting a longitudinal approach, this chapter highlights the drivers and the constraints of the Greek pro-Arab policies diachronically and investigates today’s convergence or divergence of interests between Athens and its new Arab friends.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The Maghreb Review
This study revisits the evolution of contemporary Greek – Arab relations from a geopolitical pers... more This study revisits the evolution of contemporary Greek – Arab relations from a geopolitical perspective. Due to a corollary of factors, inter alia, her lack of a colonialist past, Greece has been time and again endowed with a strong pro-Arab reputation. Greek pro-Arabism survives to this day, however it has undergone dramatic changes in terms of content, rhetoric and objectives; in fact, the once staunchest European supporter of the Palestinian cause and ‘pariahs’ like Qaddafi, Arafat or Hafez al-Asad, is now firmly aligned with Israel and the Gulf monarchies. By adopting a longitudinal approach, this chapter highlights the drivers and the constraints of the Greek pro-Arab policies diachronically and investigates today’s convergence or divergence of interests between Athens and its new Arab friends.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Η παρούσα ανακοίνωση σκιαγραφεί τις διαδρομές της αραβικής γλώσσας στον χώρο
και τον χρόνο. Και ... more Η παρούσα ανακοίνωση σκιαγραφεί τις διαδρομές της αραβικής γλώσσας στον χώρο
και τον χρόνο. Και όταν λέμε αραβική γλώσσα εννοούμε την κλασική αραβική, που
σήμερα αποδίδεται τόσο γραπτώς, όσο και προφορικώς και αποτελεί μια επίσημη,
παγκόσμια γλώσσα. Η παρακολούθηση της ιστορικής της πορείας βέβαια είναι
αδιανόητη, χωρίς την παρακολούθηση της ιστορίας των Αράβων. Μέσω της
ανακάλυψης του ρόλου που έπαιξαν στον κόσμο που βρήκαν, φωτίζονται και οι
διάφορες φάσεις από τις οποίες διήλθε η γλώσσα τους.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Επιτηδευμένα ή από σύμπτωση, ο Ερντογάν προσέφυγε και πάλι στην αγαπημένη του-από το 2013-χειρονο... more Επιτηδευμένα ή από σύμπτωση, ο Ερντογάν προσέφυγε και πάλι στην αγαπημένη του-από το 2013-χειρονομία: την παλάμη με τα τέσσερα δάχτυλα, όταν κάλεσε την Ελλάδα και τους φίλους της, δηλαδή τους περιφερειακούς ανταγωνιστές της Τουρκίας (ήτοι την Αίγυπτο του Σίσι, το Ισραήλ, τη Γαλλία, την Κύπρο, τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα) να μελετήσουν τις στρατιωτικές και διπλωματικές επιχειρήσεις της κατά τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Ένας χρόνος για κάθε δάχτυλο λοιπόν. Ποια ωστόσο είναι η προέλευση της χειρονομίας αυτής και τι συμβολίζει; Επιπλέον, γιατί ο Ερντογάν φέρεται να την χρησιμοποιεί κάθε λίγο και λιγάκι, θα λέγαμε σχεδόν καταχρηστικά; Το σύμβολο είναι εμπνευσμένο από το όνομα του τζαμιού Rābi'a al-'aduiyya στο νέο Κάιρο, όπου έλαβε χώρα η σφαγή των συγκεντρωμένων οπαδών του ανατραπέντος Προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι στις 14 Αυγούστου του 2013, δηλαδή έναν περίπου μήνα μετά το πραξικόπημα που έφερε στην εξουσία τον στρατηγό Άμπντ αλ-Φαττάχ αλ-Σισι, Υπουργό Αμύνης της ανατραπείσας ισλαμιστικής, πλην δημοκρατικά εκλεγμένης, αιγυπτιακής κυβέρνησης. Η αραβική λέξη Rābi'a είναι τακτικός αριθμός γένους θηλυκού και σημαίνει «τέταρτη», ενώ το ομώνυμο τζαμί ονομάστηκε έτσι ένεκα της Rābi'a μιας επιφανούς μουσουλμάνας από τη Βασόρα του σημερινού Ιράκ που έζησε περί τα μέσα του 8 ου μ.Χ. αιώνα και ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειάς της. Επομένως, συμπτωματικά επελέγη ο αριθμός τέσσερα που οδήγησε στην γέννηση της χειρονομίας, χωρίς να υπάρχει κάποιο βαθύτερο ιδεολογικό υπόστρωμα που να συντείνει στην εξήγηση της επιλογής αυτής. Ως προς την πατρότητά της δεν είναι σαφές αν χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από τους Αιγύπτιους την επαύριο των γεγονότων στην πλατεία του τζαμιού ή από συμπαθούντες των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Τουρκία. Πλάνα από συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο Κάιρο τον Σεπτέμβριο του 2013 δείχνουν
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Peer-reviewed articles by panos kourgiotis
Book chapters by panos kourgiotis
Στα κεφάλαια που ακολουθούν θα σχολιάσουμε πως το καθεστώς ανάγκασε τη συριακή κοινωνία να συμμορφωθεί με αυτά τα ιδιώματα, αλλά και πως θέλησε να επικοινωνήσει μέσω αυτών με τον υπόλοιπο κόσμο, εντάσσοντας τα σε ευρύτερες αφηγήσεις/παραδόσεις περί ‘αραβοϊσλαμικού πολιτισμού’, ‘ανδαλουσιανού παρελθόντος’ κλπ.
Books by panos kourgiotis
Σκοπός του έργου αυτού λοιπόν, είναι να διηγηθεί την πρώιμη ιστορία του Ισλαμισμού ως την ιστορία μιας ιδέας, κάποιων ανθρώπων κι ενός κόσμου, που συνδιαλεγόταν με τις προκλήσεις της νεωτερικότητας. Παρακολουθώντας την μετάβαση των ιδρυτικών μελών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από την παιδική τους ηλικία στην ενηλικίωση, ανασυνθέτουμε ταυτόχρονα την εικόνα ενός κόσμου που δεν ήταν καθόλου στατικός, αντίθετα άλλαζε κι έμελε να αποτελέσει τον ίδιο τον κόσμο της παιδικής κι εφηβικής ηλικίας του Ισλαμισμού. Ακολούθησαν ο ερχομός μιας νέας γενιάς, που γεννήθηκε εν μέσω της Μεγάλης Ύφεσης του 1929, οι επιτυχίες, τα διλήμματα και τα αδιέξοδα, μέχρι τη βίαιη διακοπή της πορείας προς την ενηλικίωση. Την ίδια στιγμή, εκείνος ο παλιός κόσμος συνέχιζε να αλλάζει αμείλικτα, υπό το βάρος της χειραφέτησης των ντόπιων αστικών στρωμάτων, της αποαποικιοποίησης, του κοινωνικού ριζοσπαστισμού και των στρατιωτικών επαναστάσεων. Μέσω της περιπλάνησής μας στον χώρο και τον χρόνο, θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως εμφανίστηκαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και γιατί τερματίστηκε η περίοδος της πρώτης νιότης του Ισλαμισμού, διότι μόνον έτσι θα αποκωδικοποιήσουμε ευκολότερα και τις κατοπινές ιδεολογικές του μεταπτώσεις, τους όρους της πολιτικής του αποτυχίας ή της μελλοντικής του επανεμφάνισης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Papers by panos kourgiotis
και τον χρόνο. Και όταν λέμε αραβική γλώσσα εννοούμε την κλασική αραβική, που
σήμερα αποδίδεται τόσο γραπτώς, όσο και προφορικώς και αποτελεί μια επίσημη,
παγκόσμια γλώσσα. Η παρακολούθηση της ιστορικής της πορείας βέβαια είναι
αδιανόητη, χωρίς την παρακολούθηση της ιστορίας των Αράβων. Μέσω της
ανακάλυψης του ρόλου που έπαιξαν στον κόσμο που βρήκαν, φωτίζονται και οι
διάφορες φάσεις από τις οποίες διήλθε η γλώσσα τους.
Στα κεφάλαια που ακολουθούν θα σχολιάσουμε πως το καθεστώς ανάγκασε τη συριακή κοινωνία να συμμορφωθεί με αυτά τα ιδιώματα, αλλά και πως θέλησε να επικοινωνήσει μέσω αυτών με τον υπόλοιπο κόσμο, εντάσσοντας τα σε ευρύτερες αφηγήσεις/παραδόσεις περί ‘αραβοϊσλαμικού πολιτισμού’, ‘ανδαλουσιανού παρελθόντος’ κλπ.
Σκοπός του έργου αυτού λοιπόν, είναι να διηγηθεί την πρώιμη ιστορία του Ισλαμισμού ως την ιστορία μιας ιδέας, κάποιων ανθρώπων κι ενός κόσμου, που συνδιαλεγόταν με τις προκλήσεις της νεωτερικότητας. Παρακολουθώντας την μετάβαση των ιδρυτικών μελών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από την παιδική τους ηλικία στην ενηλικίωση, ανασυνθέτουμε ταυτόχρονα την εικόνα ενός κόσμου που δεν ήταν καθόλου στατικός, αντίθετα άλλαζε κι έμελε να αποτελέσει τον ίδιο τον κόσμο της παιδικής κι εφηβικής ηλικίας του Ισλαμισμού. Ακολούθησαν ο ερχομός μιας νέας γενιάς, που γεννήθηκε εν μέσω της Μεγάλης Ύφεσης του 1929, οι επιτυχίες, τα διλήμματα και τα αδιέξοδα, μέχρι τη βίαιη διακοπή της πορείας προς την ενηλικίωση. Την ίδια στιγμή, εκείνος ο παλιός κόσμος συνέχιζε να αλλάζει αμείλικτα, υπό το βάρος της χειραφέτησης των ντόπιων αστικών στρωμάτων, της αποαποικιοποίησης, του κοινωνικού ριζοσπαστισμού και των στρατιωτικών επαναστάσεων. Μέσω της περιπλάνησής μας στον χώρο και τον χρόνο, θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως εμφανίστηκαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και γιατί τερματίστηκε η περίοδος της πρώτης νιότης του Ισλαμισμού, διότι μόνον έτσι θα αποκωδικοποιήσουμε ευκολότερα και τις κατοπινές ιδεολογικές του μεταπτώσεις, τους όρους της πολιτικής του αποτυχίας ή της μελλοντικής του επανεμφάνισης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
και τον χρόνο. Και όταν λέμε αραβική γλώσσα εννοούμε την κλασική αραβική, που
σήμερα αποδίδεται τόσο γραπτώς, όσο και προφορικώς και αποτελεί μια επίσημη,
παγκόσμια γλώσσα. Η παρακολούθηση της ιστορικής της πορείας βέβαια είναι
αδιανόητη, χωρίς την παρακολούθηση της ιστορίας των Αράβων. Μέσω της
ανακάλυψης του ρόλου που έπαιξαν στον κόσμο που βρήκαν, φωτίζονται και οι
διάφορες φάσεις από τις οποίες διήλθε η γλώσσα τους.
Η μη πρόσκληση της Ελλάδος στην Διάσκεψη του Βερολίνου της 19ης Ιανουαρίου για το Λιβυκό Ζήτημα θα μπορούσε να διδάσκεται στο μέλλον ως ένα μάθημα γεωπολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων στη Μεσόγειο.
Δημοσιεύτηκε σε τρία μέρη στο SLpress.GR, Σεπτέμβριος του 2019 https://slpress.gr/diethni/mpoymeragk-gia-ton-mpolton-i-stratigiki-tis-quot-megistis-piesis-quot-sto-iran/
Ήταν 17 Απριλίου όταν το Grace 1 απέπλευσε από τον Κόλπο, κουβαλώντας κοντά στα δύο εκατομμύρια βαρέλια ιρανικού πετρελαίου. Μέσα στο πολύμηνο ταξίδι του, το τάνκερ άλλαξε όνομα, αλλά και προορισμό πολλές φορές. Αναγκάστηκε να κάνει τον περίπλου της Αφρικής, όπως συνέβαινε την εποχή προ διώρυγας Σουέζ, ενώ αρχές Ιούλη πιάστηκε στο Γιβραλτάρ, λόγω της υποψίας πως προορίζει το πολύτιμο φορτίο του για το, στοχοποιημένο από την Δύση, καθεστώς της Δαμασκού. Εντωμεταξύ, από τον έναν ωκεανό στον άλλο, από τις Ηράκλειες Στήλες έως τα στενά του Hormuz αναβίωσαν φαινόμενα πειρατείας, με την Τεχεράνη να δεσμεύει στα χωρικά της ύδατα ως αντίποινα ένα πετρελαιοφόρο υπό βρετανική σημαία. Τελικά, το ιρανικό τάνκερ αφέθηκε ελεύθερο να συνεχίσει την πορεία του στη Μεσόγειο με το αμερικανικό τελεσίγραφο περί απαγόρευσης παροχής βοήθειας να κρεμάται σαν «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από τα κεφάλια φίλων και συμμάχων. Στο ίδιο πνεύμα, ο Ινδός καπετάνιος του πλοίου έλαβε email από το ίδιο το State Department που τον καλεί σε συμμόρφωση! 1. Κατά έναν συμπτωματικό τρόπο, η πορεία του Andrian Darya 1 (πρώην Grace 1) θυμίζει την πορεία της ίδιας της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν τους τελευταίους μήνες, αν όχι χρόνια. Μιας πορείας στο άγνωστο και την αβεβαιότητα με εκβιαστικά διλήμματα και αναμεταδότες που ανοιγοκλείνουν.
Σχολιασμός της επικαιρότητας και των εξελίξεων στο τζιχαντιστικό κίνημα και της κατάστασης των μουσουλμάνων στην Ευρώπη μετά τα πρόσφατα χτυπήματα
https://slpress.gr/diethni/tynisia-to-akoyrasto-quot-ergastiri-quot-tis-dimokratias-ston-araviko-kosmo/
Throughout their early manifestations vis-à-vis society and the state, al – jama ‘iyyāt al-islamiyya revisited religious tradition and imposed their own perceptions of urban life and public morality; the dwellers of Cairo, Damanhur, Ismailia, etc. had to comply with the standards of religion (italics mine). By examining Islamist discourse through the lens of postcolonial theory and anthropology of the religion, we intend to analyze how the puritanical calls of the effendiyya stemmed from the conjunction of three great transformations; that of the Sharia into a code of laws and Islam into a ‘religion’, the capitalist transformation of Egypt and, last but not least, the policies carried out by the postcolonial nation – state.