kim

Ayrıca bakınız: Kim

Dillerarası

Sembol

kim

2. (ISO 639) Kmerce için ISO 639-3 standardında tespit edilen uluslararası dil kodu.

Ek okumalar

• İngilizce Vikipedi'de kim

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi كيم‎.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈkim/
• Heceleme: kim

Adıl

kim

1. (belgisiz adıl): "Hangi kişi?" mânâsında cümlede, özne, tümleç, nesne, yüklem görevinde kullanılan bir kelime

   Kim sesini çıkarırsa karşısında beni bulur. — H. Z. Uşaklıgil

Çekimleme

kim adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		kim	kimler
belirtme		kimi	kimleri
yönelme		kime	kimlere
bulunma		kimde	kimlerde
ayrılma		kimden	kimlerden
tamlayan		kimin	kimlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	kimim	kimlerim
	belirtme	kimimi	kimlerimi
	yönelme	kimime	kimlerime
	bulunma	kimimde	kimlerimde
	ayrılma	kimimden	kimlerimden
	tamlayan	kimimin	kimlerimin
2. tekil	yalın	kimin	kimlerin
	belirtme	kimini	kimlerini
	yönelme	kimine	kimlerine
	bulunma	kiminde	kimlerinde
	ayrılma	kiminden	kimlerinden
	tamlayan	kiminin	kimlerinin
3. tekil	yalın	kimi	kimleri
	belirtme	kimini	kimlerini
	yönelme	kimine	kimlerine
	bulunma	kiminde	kimlerinde
	ayrılma	kiminden	kimlerinden
	tamlayan	kiminin	kimlerinin
1. çoğul	yalın	kimimiz	kimlerimiz
	belirtme	kimimizi	kimlerimizi
	yönelme	kimimize	kimlerimize
	bulunma	kimimizde	kimlerimizde
	ayrılma	kimimizden	kimlerimizden
	tamlayan	kimimizin	kimlerimizin
2. çoğul	yalın	kiminiz	kimleriniz
	belirtme	kiminizi	kimlerinizi
	yönelme	kiminize	kimlerinize
	bulunma	kiminizde	kimlerinizde
	ayrılma	kiminizden	kimlerinizden
	tamlayan	kiminizin	kimlerinizin
3. çoğul	yalın	kimi	kimleri
	belirtme	kimini	kimlerini
	yönelme	kimine	kimlerine
	bulunma	kiminde	kimlerinde
	ayrılma	kiminden	kimlerinden
	tamlayan	kiminin	kimlerinin

Atasözleri

kim

• Ana gezer, kız gezer; bu çeyizi kim düzer?
• Arkadaşını söyle, kim olduğunu söyleyeyim
• Düğünde Fatmacığı kim bilir?
• Garip kim, kör o
• Hekim kim, başına gelen
• Kimse bilmez, kim kazana kim yiye
• O hacı, bu hacı, kim olacak boyacı?
• Sen ağa ben ağa koyunları kim sağa

Çeviriler

kim

• Almanca: wer (de)
• Arapça: مَنْ‎ (ar) (men)
• Azerice: kim (az)
• Başkurtça: кем (ba) (kem)
• Bulgarca: кой (bg) (koj)
• Fince: kuka (fi)
• Fransızca: qui (fr)
• İngilizce: who (en)
• İsveççe: vem (sv)
• İtalyanca: chi (it)
• Kazakça: кім (kk) (kĭm)
• Macarca: ki (hu)
• Norveççe:

  Bokmål: hvem (no)

• Rusça: кто (ru) (kto)
• Şorca: кем (kem)
• Tatarca: kem (tt)

  Osmanlı Türkçesi: كيم‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kim" maddesi

Azerice

Söyleniş

• Heceleme: kim

Adıl

kim

1. kim

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: kim

Adıl

kim

1. kim

Livice

Söyleniş

• Heceleme: kim

Sayı adı

kim

1. on

Min Nan dili

Söyleniş

• Heceleme: kim

Ad

kim

1. (elementler, metaller) altın

Tatarca

Söyleniş

• Heceleme: kim

Ön ad

kim

1. eksik, kem

Türkmence

Söyleniş

• Heceleme: kim

Adıl

kim

1. bazısı, kimisi
2. kim, ne

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.