Sofya (bilgelik)

Sofya (Grekçe: σοφία, sophía— "bilgelik") Helenistik felsefe ve dinde, Platonculukta, Gnostisizmde ve Hristiyan ilahiyatının merkezinde yer alan bir fikirdir. Başlangıçta "zekilik, beceri" anlamlarını taşıyan terimin daha sonraki anlamı, phronesis ("bilgelik, zeka") anlamına yakın, önemli ölçüde Platon'un kullandığı philosophía ("bilgelik sevgisi") terimi ile şekillenmiştir. .

Bilgeliğin Kişileştirilmesi (Grekçe: Σοφία, Sophía) Efes'teki Celsus Kütüphanesi'nde (ikinci yüzyıl)

Ortodoks Kilisesi ve Katolik Kilisesi'nde, ilahi bilgeliğin Kutsal Bilgelik olarak dişil kişileştirilmesi (Grekçe: Ἁγία Σοφία ; Hagía Sophía) ya Tanrı Sözü olan İsa Mesih'e ( Konstantinopolis'teki Ayasofya kilisesinin adanmasında olduğu gibi) ya da Kutsal Ruh'a atıf olabilir.

İbranice İncil'in Koine Yunanca çevirilerinde sophía atıfları İbranice Chokhmah teriminden çevrilmiştir.

İstanbul'daki Ayasofya Bazilikası'nın yeniden inşası (bölüm)

Büyük Konstantin, İlahi Bilgeliğin kişileşmesi olarak İsa'ya bir kilise adayarak Doğu Hıristiyanları için bir örnek oluşturmuştur. Konstantinopolis'te I. Justinianus döneminde Ayasofya ("Kutsal Bilgelik") yeniden inşa edilmiş, 538'de kutsanmış ve diğer birçok Bizans kilisesi için bir model haline gelmiştir. Ancak Latin Kilisesi'nde "Söz" veya Logos Mesih'in merkezi, yüksek bir unvanı olarak Tanrı'nın "Bilgeliği"nden daha açık bir şekilde ortaya çıkmıştır.