Otopsi

Ayrıca bakınız: Nekropsi (patoloji)

Otopsi, bir cesedin ölüm nedenini ve şeklini belirlemek için diseksiyon yoluyla kapsamlı bir şekilde incelenmesini içeren cerrahi bir prosedürdür. Araştırma veya eğitim amaçlı mevcut olabilecek herhangi bir hastalık veya yaralanmayı değerlendirmek için yapılabilir.

Otopsiler genellikle patolog adı verilen uzman bir tıp doktoru tarafından yapılır. Ölümlerin yalnızca küçük bir kısmında belirli koşullar altında otopsi yapılması gerekir. Çoğu durumda, bir tıp doktoru veya adli tıp görevlisi ölüm nedenini belirleyebilir.

Otopsi genellikle ailenin isteği üzerine yazılı izin vermesi nedeniyle yapılır. Adli vakalarda ise savcının isteği üzerine otopsi yapılır ve aileden izin alınması gerekmemektedir. Genellikle Cumhuriyet Savcısı tarafından şüpheli ölüm neticesinde öncelikle ölü muayene işlemi yapılır. Ölü muayene işlemi adli tabip refakatinde gerçekleşir ve sadece ölünün dış muayenesidir. Eğer Adli tabip ölüm muayene işlemi sonucunda kesin ölüm sebebini bildiremez ise, Cumhuriyet Savcısı ölümün kesin sebebi için Adli Tıp Kurumu'na sistematik otopsi yapılması için gönderir.

Türkiye'de otopsi

Türkiye'de otopsi ve postmortem incelemelerin gelişimi, başta dinî sebeplerden dolayı Avrupa'dan neredeyse 500 yıl sonra; 17. yüzyılda başlamıştır. 17. yüzyılda batılılaşma hareketlerinin başlamasıyla birlikte tıp eğitimi veren bir kurum açılması düşünülmüştür fakat bu dönemde ölü üzerinde inceleme yapmak, mezar açmak gibi işlemler dine uygun olmadığı gerekçesiyle yasaktır. Bu yasak 19. yüzyılda II. Mahmut tıp alanındaki ilk batılılaşma hareketini başlatana kadar devam etmiştir. Sultan Abdülmecid zamanında bu yasak, sadece eğitim amacıyla ve sadece Hristiyan ölülerin üzerinde otopsi yapılmasına izin verilecek şekilde değiştirilmiştir. Türkiye'de ilk otopsi 1843 yılında Dr. Charles Ambroise Bernard tarafından İstanbul Avusturya Hastanesi'nde başına sırık düşmesi sonucu ölen Hristiyan bir işçi üzerinde yapılmıştır. Kayıtlarda bu otopsiyi tıp öğrencilerinin de izlediği geçmektedir.