Reiten voks opp i ein småbrukar- og fiskarheim på Otrøya i Midsund som den nest eldste i ein syskenflokk på seks. Han tok examen artium ved Molde gymnas i 1972. Etter fyrstegongsteneste i Kystartilleriet tok han fatt på studiar i 1973, og i 1978 tok han cand.oecon.-eksamen ved Universitetet i Oslo.
Eivind Reiten var formann i Senterungdommen frå 1979 til 1981, gruppesekretær i Senterpartiet si stortingsgruppe frå 1982 til 1983 og statssekretær i Finansdepartementet frå 1983 til 1985, før han var fiskeriminister i Kåre Willochs koalisjonsregjering frå 1985 til 1986 og olje- og energiminister i Jan P. Syses koalisjonsregjering frå 1989 til 1990.
Reiten har fortalt at han valde Senterpartiet som reaksjon på m-l-rørsla han møtte på universitetet. Likevel er det truleg at han også var familiært påverka, sidan faren var Sp-ordførar i heimkommunen. I senterungdomstida markerte Reiten seg som motstandar av vidare vasskraftutbygging, var kritisk til oljeboring nord for 62. breiddegrad, sa nei til atomvåpenopprusting og ytra seg kritisk til «vekstalliansen» av Bjartmar Gjerde, Kåre Willoch og storindustrien. Dessutan var han mot regjeringssamarbeid der Høgre var med. Dette synspunktet revurderte han og grunngav standpunktet sitt til Aftenposten få år seinare: «Etter hvert som jeg har arbeidet i det politiske miljø har jeg sett at evnen til å inngå kompromisser er nøkkelen til faktisk innflytelse. Jeg er pragmatisk. Det er mer fruktbart enn å ri kjepphester.»
Reiten blei sett på som eit stort politisk talent og omtalt som Senterpartiets «wonderboy» i 1980-åra. Mange rekna han som kronprins til leiarvervet etter Johan J. Jakobsen, men mellom anna Anne Enger Lahnsteins politiske vekst gjorde dette uaktuelt.
I statssekretærtida var Reiten med på konstruksjonen av SDØE (statens direkte økonomiske engasjement). Gjennom SDØE overtok staten ein vesentleg del av Statoils olje- og gassinntekter. Som olje- og energistatsråd dreiv Reiten igjennom energilova våren 1990 nesten utan politisk motstand. Hans autoritet var naudsynt for å få Senterpartiet med på lova og dermed få ho vedteken i Stortinget. Det er grunn til å tru at liknande politiske motiv kan ha spela ei rolle då Ap-statsrådane Kjell Opseth og Terje Moe Gustavssen henta inn Reiten som styreleiar til Posten og Telenor. Postverket hadde i 1996 blitt omgjort til særlovsselskapet Posten BA, ei aksjeselskapsliknande bedrift som skal konkurrere på ein marknad. Sp var sterkt imot omdanninga til særlovsselskap. I åra som fylgde blei mellom anna eit stort antal postkontor nedlagde til fordel for serviceskrankar i daglegvarebutikkane. Telenor blei delprivatisert og splitta opp i mange ulike forretningsområde. Endringane var politisk kontroversielle, men kunne ha blitt vanskelegare å gjennomføre med andre pådrivarar enn styreleiar og Sp-mann Reiten.
Kommentarar
Kommentarar til artikkelen blir synleg for alle. Ikkje skriv inn sensitive opplysningar, for eksempel helseopplysningar. Fagansvarleg eller redaktør svarar når dei kan. Det kan ta tid før du får svar.
Du må være logga inn for å kommentere.