Arheološko nalazište

Za ostale upotrebe, v. Arheološko nalazište kao nepokretno kulturno dobro.

Arheološko nalazište ili lokalitet je mesto ljudske aktivnosti koje se može sagledati u koncentraciji artefakata i odbačenih sirovina. Svi nalazi sa jednog lokaliteta posmatraju se u okviru šire kulturne celine (kulturne grupe ili kompleksa), u cilju analize ljudske aktivnosti toga podneblja.

Arheološki lokalitet Egnacija, u Apuliji (Italija) slikan iz vazduha)

Proučavanje lokaliteta ne može otkriti više od jednog aspekta društvenog ponašanja. Za širu interpretaciju uzima se u obzir celokupna teritorija na kojoj je grupa funkcionisala. Teritorija godišnjeg dometa (home range), uključuje teritoriju na koju je zajednica nastanjivala i na kojoj se kretala tokom jednog vremenskog perioda. Teritorija obuhvata staništa, koji mogu biti: sezonska, tranzitna, ostave i sl.

U mobilnim zajednicama razlikujemo staništa na otvorenom i pećinska staništa. Kratke faze okupacije na lokalitetu definišu se preko rasporeda artefakata i kostiju unutar i oko nepokretnih struktura, da bi se uočilo postojanje ustaljenih šema. Ovim se bavi deo arheologije koji se naziva etnoarheologija.

Povezano

• Spisak arheoloških nalazišta od izuzetnog značaja
• Arheologija

Literatura

• Kevin Grin, Uvod u arheologiju, Beograd 2003.