kibel

kibel (język polski)

kibel (1.1)

kibel (1.4)

wymowa:

IPA: [ˈcibɛl], AS: [ḱibel], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. grub. toaleta albo sam klozet, często zaniedbany

(1.2) gw. (Górny Śląsk) wiadro, zwykle na odpadki

(1.3) pot. przen. więzienie

(1.4) środ. kolej. jednostka elektryczna serii EN57

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kibel	kible
dopełniacz	kibla	kibli
celownik	kiblowi	kiblom
biernik	kibel	kible
narzędnik	kiblem	kiblami
miejscownik	kiblu	kiblach
wołacz	kiblu	kible

przykłady:

(1.1) Jacyś pijani faceci rozwalili kibel w parkowym szalecie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wychodek; pot. klop; grub. sracz

(1.3) kić, mamer, pierdel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kiblowanie n, przekiblowanie n

zdrobn. kibelek m

czas. kiblować ndk., przekiblować dk.

przym. kiblowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) niem. Kübel

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wiadro

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: więzienie

• angielski: (1.1) can, loo
• czeski: (1.1) hajzl m, záchod m; (1.2) kbelík m, kýbl m, vědro n; (1.3) basa ż; (1.4) Dřevolíno n
• duński: (1.1) lokum n
• francuski: (1.1) chiotte ż
• rosyjski: (1.1) сортир m, толчок m, нужник m
• ukraiński: (1.1) сра́йник m, унітаз m

źródła: