conduct

conduct (język angielski)

he conducts (1.3)

wymowa:

(1.1-3, 2.1)

enPR: kəndŭkt', IPA: /kənˈdʌkt/, SAMPA: /k@n"dVkt/

​

(3.1-2)

bryt. (RP) IPA: /ˈkɒndʌkt/, SAMPA: /"kQndVkt/

amer. enPR: kŏn'dŭkt, IPA: /ˈkɑndʌkt/, SAMPA: /"kAndVkt/

wymowa kanadyjska

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) prowadzić, kierować (np. eksperyment)

(1.2) dowodzić

(1.3) dyrygować

czasownik nieprzechodni

(2.1) przewodzić (np. ciepło, prąd elektryczny)

rzeczownik policzalny

(3.1) prowadzenie (się), sprawowanie

(3.2) kierownictwo

odmiana:

(1.1-3, 2.1) conduct, conducted, conducted, conducts, conducting

(3.1-2) lp conduct; lm conducts

przykłady:

(1.1) A longitudinal content analysis of more than 33,200 postings from an online breast cancer bulletin board was conducted. → Przeprowadzono długookresową analizę treści ponad 33200 postów na internetowym forum poświęconym rakowi piersi.

(1.1) They conducted the negotiations completely above board. → Oni przeprowadzili negocjacje zupełnie uczciwie.

(2.1) Among all metals, silver conducts heat and electricity best. → Pośród wszystkich metali, srebro najlepiej przewodzi ciepło i elektryczność.

składnia:

kolokacje:

(1.1-3) conduct oneself

(3.1) rules of conduct

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. conductor, conductivity, semiconductor, conductance, misconduct, conduction

czas. misconduct

przym. conductive

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. conductus → obrona, eskorta < łac. conductus < łac. condūcō → łączyć

por. ang. conduce, conduit

uwagi:

źródła: