[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Złoty Mikrofon

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy nagrody Polskiego Radia. Zobacz też: inne znaczenia tego wyrażenia.
Złoty Mikrofon
Nagroda za

„przyczynienie się do utrzymania wysokiego poziomu, rozwoju i popularyzacji radia publicznego”

Przyznający

Polskie Radio

Państwo

 Polska

Pierwsze rozdanie

1969

Diamentowa Batuta
Nagroda za

„za wybitne kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy”[1]

Przyznający

Polskie Radio

Państwo

 Polska

Złoty Mikrofon – nagroda Polskiego Radia przyznawana od 1969 roku osobom, których działanie przyczynia się do utrzymania wysokiego poziomu, rozwoju i popularyzacji radia publicznego[2] oraz za wybitne osiągnięcia twórcze dla radia publicznego[3].

Od 1969 roku, czyli od samego początku, z przerwą w latach 1975-1987, Złote Mikrofony przyznawał tygodnik „Antena”[4]. Czasopismo przestało istnieć w 2002 roku.

Kandydaci do nagrody wybierani są z różnych ważnych obszarów twórczości radiowej m.in. teatru, muzyki, literatury, reportażu, polityki, realizacji dźwięku oraz korespondencji zagranicznej[2]. Nagrodę można otrzymać jedynie raz w życiu[5].

Do roku 2008 włącznie, Złote Mikrofony otrzymało prawie 200 osób[2].

Poniższy artykuł wymienia również laureatów nagrody Diamentowa Batuta, przyznawanej za wybitne kreacje artystyczne oraz rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą[6][7][1]. Osobny artykuł traktuje o Diamentowym Mikrofonie.

2018

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 13 lutego 2019 w studiu koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[8]. Galę poprowadzili Marta Januszewska (PR1) i Kuba Marcinowicz (Czwórka)[8].

W ramach uroczystości wystąpił zespół pod kierownictwem Leszka Biolika oraz Natalia Kukulska, Anita Lipnicka i Daria Zawiałow w koncercie "Cohen i kobiety"[8].

Kapituła Złotego Mikrofonu obradowała w składzie: Anna Stempniak-Juśkiewicz (przewodnicząca, PR1), Hanna Bogoryja-Zakrzewska (Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia), Hanna Dołęgowska (dyrektor Centrum Programów Wyspecjalizowanych), Magdalena Łoś-Komarnicka (PR2), Marek Niedźwiecki (PR3), Wiesław Szala (Biuro Technologii Polskiego Radia) oraz Henryk Urbaś (Naczelna Redakcja Sportowa Polskiego Radia)[8].

Nagrodzeni:

  • Janusz Deblessem (PR3) – „za trwałe wkroczenie "Gitarą i piórem" w Krainę Łagodności, za audycje dokumentalne i promowanie reportażu na antenach Polskiego Radia”[8].
  • Maciej Gudowski – „za niezwykły głos przykuwający uwagę, talent interpretacyjny, dzięki któremu audycje, reportaże i dokumenty prezentowane w Polskim Radiu zyskują na jakości”[8].
  • Ewelina Karpacz-Oboładze (Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia) – „za reportaże i dokumenty, które zawsze są naznaczone Jej osobowością, za wyjątkową łatwość zjednywania ludzi, którzy chętnie powierzają Jej swoje losy”[8].
  • Jarosław Kawecki (PR1) – „za mistrzowskie posługiwanie się krótką formą radiową oraz swadę i lekkość przy podejmowaniu trudnych tematów”[8].
  • Michał Olszański (PR3) – „za niepowtarzalną osobowość antenową, pozytywną energię i żywiołowość, a także tworzenie atmosfery, która pozwala na intymne opowieści”[8].

Honorowy Złoty Mikrofon otrzymała Irena Szewińska „za wyjątkowe zasługi i upowszechnianie polskiego sportu, godne reprezentowanie naszego kraju na świecie i dostarczanie niezapomnianych sportowych emocji słuchaczom Polskiego Radia”[9].

2017

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 29 listopada 2017 w studiu koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[10]. Galę poprowadzili Sława Bieńczycka (PR1) i Michał Olszański (PR3)[10].

W ramach uroczystości wystąpiła Warszawska Orkiestra Sentymentalna[10].

Przewodnicząca komisji: Anna Stempniak-Juśkiewicz[10].

Nagrodzeni:

  • Hanna Dołęgowska (Czwórka) – „za otwartość na młodych słuchaczy, determinację, pomysłowość i niekonwencjonalne popularyzowanie sportu, jako sposobu na życie”[10].
  • Małgorzata Raducha (PR1) – „za umiejętność nawiązywania kontaktu ze słuchaczami, opowiadanie o rzeczach zwykłych i niezwykłych w sposób pełen kultury i emocji”[10].
  • Małgorzata Maliborska-Prażmowska (PR3) – „za stworzenie serwisów informacyjnych o szczególnym, właściwym Trójce charakterze. Za słowa, które zawsze oddają istotę rzeczy”[10].
  • Maciej Kubera (Teatr Polskiego Radia) – „za muzyczność w słowie, za słowo w muzyce, pryncypialność i kompetencje reżysera dźwięku w Teatrze Polskiego Radia”[10].
  • Magdalena Łoś-Komarnicka (PR2) – „za pasjonujące opowiadanie o muzyce dawnej i odnajdywanie dla niej współczesnego kontekstu. Za ujmującą osobowość, radiową wszechstronność i gotowość koleżeńskiej pomocy w radiowym drugim planie”[10].

Honorowy Złoty Mikrofon otrzymał Leszek Długosz za „obecność na antenach Polskiego Radia, dzięki której realizowana jest prawdziwa misja publicznego nadawcy a także za wybitne osiągnięcia artystyczne i konsekwentne występowanie w obronie wartości”[10].

W dniu wręczenia Złotych Mikrofonów w 2017 roku swą nagrodę z 2014 roku jako pierwsza w historii tej nagrody oddała Anna Szewczuk-Czech, w proteście przeciwko niemerytorycznej krytyce jej dorobku zawodowego i umiejętności dziennikarskich oraz deprecjonowaniu przez zarząd Polskiego Radia i dyrekcję Programu 2 roli obecności muzyki ludowej i bagatelizowaniu prezentacji innych form niematerialnej kultury polskiej wsi na antenie Programu 2 Polskiego Radia[11].

2016

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 14 grudnia 2016 w studiu Koncertowym Polskiego Radia im Witolda Lutosławskiego w Warszawie[12]. Galę poprowadzili Agnieszka Szydłowska (PR3) i Marcin Kusy (PR1)[12].

W ramach uroczystości wystąpili Joanna Kondrat oraz Marcin Styczeń[12].

Przewodniczący kapituły: Janusz Kukuła[12].

Nagrodzeni:

  • Michał Jakubik (Biuro Technologii i Cyfryzacji) – „za umiejętne łączenie i poszerzanie w zawodzie realizatora dźwięku tego, co techniczne z tym, co artystyczne. Za perfekcyjną znajomość rzemiosła radiowego[12].
  • Marcin Łukawski (dziennikarz, PR3) – „za kulturę słowa, uśmiech, wspaniałą zdolność mówienia jednocześnie do wszystkich i każdego z osobna”[12].
  • Michał Montowski (PR1) – „za programy o sztuce łączące bogactwo intelektualne z komunikatywnością i dźwiękową atrakcyjnością”.[12].
  • Tomasz Perkowski (Teatr Polskiego Radia) – „za doskonały radiowy słuch, mistrzowskie realizacje słuchowisk i reportaży oraz za czułość dla świata dźwięków”[12].
  • Adam Suprynowicz (dziennikarz, PR2) – „za wszechstronność zainteresowań w podejmowaniu rozmaitych wyzwań na polu kultury, za mistrzowski warsztat dziennikarski, wysmakowany gust muzyczny, osobistą kulturę i nienaganną polszczyznę”[12].

Honorowy Złoty Mikrofon otrzymał Ernest Bryll za „ogromny wkład w kształtowanie wyobraźni poetyckiej słuchaczy Polskiego Radia”[12].

2015

[edytuj | edytuj kod]

Do konkursu zgłoszono 23 kandydatury[13]. Kapitule przewodniczył dyrektor Teatru Polskiego Radia Janusz Kukuła[13].

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 10 grudnia 2015 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[14]. Było to jednocześnie zamknięcie oficjalnych obchodów 90-lecia Polskiego Radia[13][14]. Galę poprowadzili Sława Bieńczycka (PR1) i Marek Niedźwiecki (PR3)[13][14].

W ramach tej uroczystości odbył się koncert Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Michała Klauzy[13][14]. Występ zorganizowano w hołdzie Stefanowi Rachoniowi (1906–2001) – twórcy i wieloletniego dyrektora Polskiej Orkiestry Radiowej, świętującej w 2015 roku swoje 70-lecie[13][14]. Wraz z Orkiestrą wystąpili skrzypek Adam Bałdych, aktorzy Teatru Narodowego Anna Markowicz i Marcin Przybylski oraz Stan Borys[13][14].

Podczas gali Paweł Sztompke (wówczas kierownik Redakcji Muzycznej PR1) odebrał nagrodę „Wawrzyn Mowy Polskiej”[13].

Nagrodzeni:

Wcześniej, 21 kwietnia 2015, podczas gali w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej z okazji obchodów 90-lecia Polskiego Radia, Diamentową Batutę otrzymał Jacek Kaspszyk[6][15][7][1][16]. Uzasadnienie: „jako wyraz uznania dla dyrygenckiego dorobku i z podziękowaniem za oddanie radiu publicznemu[6][15][7][1][16], dla którego dokonał imponującej ilości nagrań studyjnych i koncertowych[15][1][16]”.

14 czerwca 2015 podczas 52 Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na koncercie z okazji 90-lecia Polskiego Radia, nagrodę Honorowy Złoty Mikrofon odebrali: Halina Kunicka, Alicja Majewska i Włodzimierz Korcz[17][18].

2014

[edytuj | edytuj kod]

Do konkursu zgłoszono 28 kandydatur[19][20].

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 20 listopada 2014 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[20][19]. Galę poprowadzili Sława Bieńczycka (PR1) i Michał Olszański (PR3)[20][19]. Odbył się koncert piosenek do tekstów Juliana Tuwima (1894–1953) w wykonaniu zespołu The Jobers pod kierownictwem Marcina Partyki[20].

Skład kapituły:[20][19]

Janusz Kukuła (dyrektor Teatru Polskiego Radia) – przewodniczący, Piotr Baron (PR3), Anna Borucka-Szotkowska (PR2), Alicja Grembowicz (Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia), Magdalena Mikołajczuk (PR1), Wiesław Szala (Dział Transmisji), Tomasz Zimoch (Naczelna Redakcja Sportowa Polskiego Radia).

Nagrodzeni:

Wcześniej, 7 czerwca 2014[21][22] podczas 51 Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, nagrodę Honorowy Złoty Mikrofon odebrała Edyta Geppert[21][22][23]. W uzasadnieniu napisano m.in.: „mimo zmieniających się mód, utwory śpiewane przez Edytę Geppert są symbolem elegancji, stylu, dobrego smaku i mądrości. (...) Edyta Geppert ze swoją twórczością, postawą wobec sztuki i słuchacza jest dla nas symbolem tego, co najbardziej szlachetne i najpiękniejsze w muzyce rozrywkowej”[21].

2013

[edytuj | edytuj kod]

Do konkursu zgłoszono 28[24][25] lub 36[26] kandydatur. Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 25 listopada 2013 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[24][27]. Galę poprowadzili Agnieszka Szydłowska (PR3) i Paweł Sztompke (PR1)[24].

W ramach uroczystości odbył się koncert nagrodzonej Honorowym Złotym Mikrofonem (szczegóły niżej) Hanny Banaszak[28][29][27][25]. Retransmisję występu piosenkarki zaplanowano na 4 stycznia 2014 na antenie Programu Pierwszego Polskiego Radia[29][27].

Skład kapituły:[24][25]

Janusz Kukuła (dyrektor Teatru Polskiego Radia) – przewodniczący, Alicja Grembowicz (Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia), Krzysztof Grzesiowski (PR1), Wiktor Legowicz (PR3), Marcin Majchrowski (PR2), Krzysztof Renik (Naczelna Redakcja Publicystyki Międzynarodowej), Henryk Urbaś (Naczelna Redakcja Sportowa Polskiego Radia).

Nagrodzeni:

  • Barbara „Baszka” Marcinik (PR3[25]) – „za przybliżanie w tysiącach audycji ludzi kultury, pokazywanie ich dorobku, życiowych pasji w sposób niekonwencjonalny, w rozpoznawalnym stylu i wielkiej kulturze prowadzenia”[25][29][27],
  • Beata Płomecka (korespondentka Polskiego Radia w Brukseli[25]) – „za mistrzowskie relacjonowanie złożonych wydarzeń europejskich, rzetelność i dociekliwość w pracy korespondenta, wszechstronność dziennikarskich zainteresowań połączoną z doskonałym warsztatem twórcy radiowego”[25][29][27],
  • Zbigniew Krajewski (PR1[25]) – „za szczególną sumienność w realizacji celów Redakcji i Polskiego Radia, za wyjątkowy kontakt ze słuchaczami audycji prowadzonych na żywo oraz za gust, dbałość o czystość języka polskiego i najwyższej próby profesjonalizm”[25][29][27],
  • Wiesław Szala (realizator dźwięku) – „za absolutny profesjonalizm i zagwarantowanie słuchaczom Polskiego Radia – zawsze i wszędzie – dźwięku najwyższej jakości”[25][29][27],
  • Marek Zwyrzykowski (PR2[25]) – „za wielkie zaangażowanie w pracy dziennikarskiej, ogromną wiedzę na temat muzyki współczesnej, szczególnie elektronicznej, i poszukiwanie często nieortodoksyjnych wątków w różnych kierunkach stylistycznych sztuki dźwięków, za życzliwość i serdeczność wobec artystów”[25][29][27],
  • Hanna Banaszak (piosenkarka) – Honorowy Złoty Mikrofon „za ponadczasową elegancję wykonania, niepowtarzalny styl i dobór repertuaru. Za wyjątkowy głos, którego barwa i ciepło ogrzewają serca najbardziej wymagających słuchaczy”[28][29][27].

2012

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 2 grudnia 2012[30].

Nagrodzeni:

  • Gabriela Blicharz – „za wrażliwość artystyczną w realizacji nagrań muzycznych, pasję, profesjonalizm i poświęcenie, które spotykają się z najwyższym uznaniem”.
  • Adam Ferency – „za kreacje aktorskie stworzone w Teatrze Polskiego Radia, które pozwalają wierzyć, że język polski potrafi wyrazić głębię uczuć współczesnego człowieka”.
  • Wiktor Legowicz – „za interesujący i zrozumiały sposób przekazywania wiedzy ekonomicznej oraz mądrość i kulturę radiową”.
  • Magdalena Mikołajczuk – „za wyjątkową wszechstronność i wiedzę, prostotę i lekkość w kontaktach z gośćmi i słuchaczami, za ciepło i poczucie humoru”.
  • Ernest Zozuń – „za pasję i odwagę oraz za stworzenie formy reportażu, w której publicystyczne zaangażowanie łączy z artystyczną formą”.
  • Grażyna Łobaszewska – Honorowy Złoty Mikrofon „w podziękowaniu za wieloletnią współpracę z Polskim Radiem, która zaczęła się jeszcze przed debiutem w szkółce Gdańskiego Studia Piosenki Polskiego Radia i Telewizji. Za wybitny, niepowtarzalny głos i osobowość. Za piękne piosenki nagrywane dla Polskiego Radia. Za klasę, w życiu i przed mikrofonem”.

2011

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 18 grudnia 2011[31][32].

Nagrodzeni:[31][32]

  • Piotr Baron – „za osobowość radiową i głos nierozerwalnie związany z Programem III Polskiego Radia”
  • Hanna Bogoryja-Zakrzewska (Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia) – za „wrażliwość i styl, które pozwalają odsłaniać najgłębsze tajniki osobowości bohaterów jej reportaży”
  • Anna Stempniak-Juśkiewicz – za „miłość do literatury i sztuki oraz dbałość o miejsce kultury w Programie Pierwszym Polskiego Radia”
  • Danuta Stenka – za „wybitne role wykreowane w Teatrze Polskiego Radia”.
  • Henryk Urbaś – za „traktowanie sportu jako części kultury narodowej oraz za pielęgnowanie tradycji Redakcji Sportowej Polskiego Radia”
  • Tadeusz Strugała – Diamentowa Batuta za „wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury muzycznej, w uznaniu dla działalności dyrygenckiej o szczególnym znaczeniu dla polskiego życia muzycznego, a także dla uhonorowania związków z Polskim Radiem”
  • zespół autorów i realizatorów powieści radiowej Matysiakowie (Dżennet Połtorzycka-Stampf’l, Janusz Adam Dziewiątkowski, Stanisława Grotowska, Waldemar Modestowicz, Ewa Szałkowska i Maria Chludzińska[a]) – Honorowy Złoty Mikrofon za „wybitne osiągnięcia artystyczne, wieloletni żywy kontakt ze słuchaczami, za inicjatywy uruchamiające ogromną aktywność społeczną” (15 grudnia 2011 minęło 55 lat od emisji pierwszego odcinka tego słuchowiska)

2010

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 24 października 2010[33][34].

Skład kapituły:[33][34]

Janusz Kukuła (przewodniczący), Krzysztof Grzesiowski, Krystyna Kępska-Michalska, Piotr Orawski, Anna Sekudewicz, Iwona Smolka, Paweł Sztompke, Małgorzata Tułowiecka i Tomasz Zimoch

Nagrodzeni:[33]

  • Andrzej Ferenc – „za talent, głos i miłość do Polskiego Radia"
  • Piotr Frydryszek – „za wybitne osiągnięcia twórcze i organizacyjne dla radia publicznego”
  • Anna Kaczkowska – „za sztukę reportażu i kształtowanie wrażliwości artystycznej słuchaczy”
  • Marcin Majchrowski – „za kompetencje, wielką kulturę i piękną polszczyznę w relacjonowaniu wydarzeń życia muzycznego”
  • Maria Pańczyk-Pozdziej (Radio Katowice[35]) – „za ukochanie ziemi śląskiej oraz upór w propagowaniu gwary i obyczaju tego regionu”
  • Dorota Truszczak – „za nowoczesną popularyzację nauki na antenie Polskiego Radia”
  • Jan Warenycia – „za nowatorstwo w kształtowaniu radia artystycznego”
  • Andrzej Markowski – Honorowy Złoty Mikrofon „za wybitne osiągnięcia w propagowaniu pięknej polszczyzny na wszystkich antenach Polskiego Radia”
  • Łukasz Turski – Honorowy Złoty Mikrofon „za pomysł Pikniku Naukowego i propagowanie nauki na wszystkich antenach Polskiego Radia”

Prawie dwa miesiące później, 17 grudnia 2010, podczas koncertu zorganizowanego w Teatrze Polskim w Warszawie z okazji 85-lecia Polskiego Radia, wręczono Honorowy Złoty Mikrofon Stingowi[36][37]. Brytyjski muzyk otrzymał tę nagrodę „za wybitne osiągnięcia artystyczne, mistrzowskie łączenie gatunków i stylów, za naturalność, wrażliwość i pozytywne emocje oraz wspaniałe kompozycje obecne na antenach Polskiego Radia przez kilkadziesiąt lat”[36][37].

2009

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 17 grudnia 2009[38][39].

Skład kapituły:[38][39]

Krzysztof Michalski (przewodniczący), Andrzej Chłopecki, Lech Dudzik, Krystyna Kępska-Michalska, Janusz Kukuła, Irena Piłatowska-Mądry i Jakub Strzyczkowski

Nagrodzeni:[38]

  • Piotr Kamiński – „za erudycję, gust estetyczny i wzbogacanie wrażliwości na misterium teatru operowego"
  • Krzysztof Renik – „za mistrzowski warsztat, rzetelność dziennikarską i pasję w przybliżaniu problemów współczesnego świata”
  • Maria Szabłowska-Szabel – „za umiejętność wywoływania uśmiechu w big beatowym rytmie, w wyjątkowym stylu radiowej narracji”
  • Henryk Talar – „za wybitne kreacje stworzone w Teatrze Polskiego Radia, które pozwalają wierzyć w ludzi i sens życia”
  • Tomasz Zimoch – „za wiedzę i emocje, które pozwalają zobaczyć w radiu świat sportu”
  • Lesław Skinder – Honorowy Złoty Mikrofon „za niezwykłe wzruszenia, za wspaniałą umiejętność malowania słowem relacji sportowych oraz za stworzenie od fundamentów polskiej szkoły na Białorusi i za bezustanne czuwanie, aby uczącym się tam dzieciom nigdy niczego nie zabrakło”.

2008

[edytuj | edytuj kod]

Do konkursu zgłoszono 18 kandydatów[40]. Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 19 października 2008[41][40].

Skład kapituły:[2][40]

Andrzej Matul (przewodniczący), Lech Dudzik, Krystyna Kępska-Michalska, Marek Mądrzejewski, Piotr Metz, Piotr Orawski i Anna Sekudewicz

Nagrodzeni:[2][40][41]

  • Piotr Adamczyk – „za wszechstronne aktorstwo radiowe i wybitne interpretacje postaci literackich w Teatrze Polskiego Radia”
  • Andrzej Chłopecki – „za wyczucie i świetną znajomość materii, erudycję, barwność, lekkość, komunikatywność języka, doskonały warsztat słowa oraz za ogromną rolę w kształtowaniu obrazu polskiej muzyki współczesnej w Polsce i za granicą”
  • Agnieszka Duczmal (założycielka, dyrektor i dyrygentka Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia „Amadeus”) – Honorowy Złoty Mikrofon z okazji jubileuszu 40-lecia pracy artystycznej – „w dowód uznania dla najwyższego poziomu dyrygenckiego i wyobraźni muzycznej”
  • Alicja Grembowicz (reportażystka) – „za błyskotliwość i talent wsparte wzorowym warsztatem w tworzeniu reportażu radiowego, poparte dociekliwością, pasją społecznikowską i znakomitym wyczuciem dramaturgii”
  • Jakub Strzyczkowski – „za talent, dar przekonywania i umiejętność rozmawiania ze słuchaczami”
  • Paweł Sztompke – „za ogromną wiedzę i popularyzację polskiej muzyki rozrywkowej i filmowej w znakomitym kontakcie ze słuchaczami na antenach Polskiego Radia”

2007

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 6 grudnia 2007[42][43].

Skład kapituły:[42]

Krystyna Kępska-Michalska (przewodnicząca), Maria Baliszewska, Hanna Maria Giza, Piotr Kaczkowski, Irena Piłatowska, Marcin Wolski i Andrzej Zaorski

Nagrodzeni:[43][42]

  • Grażyna Barszczewska – „za wszechstronność i wysoki kunszt aktorski w bogatym dorobku radiowym” (liczne role w słuchowiskach oraz interpretacje poezji i prozy)
  • Krzysztof Górski (dziennikarz i komentator radiowy, założyciel Centrum Historii Polskiej Radiofonii) – „za zasługi w popularyzacji historii Polskiego Radia oraz dorobek dziennikarski ze szczególnym uwzględnieniem programów ekumenicznych”
  • Piotr Metz – „za osobowość radiową i nowe formy popularyzacji muzyki rozrywkowej”
  • Marek Mądrzejewski (dziennikarz Programu 1, specjalizujący się w publicystyce społecznej i politycznej) – „za obiektywizm i rzetelność dziennikarską w podejmowaniu najtrudniejszych tematów politycznych”
  • Piotr Orawski (publicysta muzyczny Programu 2) – „za erudycję, kulturę antenową i wybitną rolę w popularyzacji muzyki klasycznej”

2006

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 16 września 2006[3].

Skład kapituły:[3]

Krzysztof Michalski (przewodniczący), Maria Baliszewska, Andrzej Brzoska, Lech Dudzik, Krystyna Kępska-Michalska, Wiesław Molak, Irena Piłatowska i Katarzyna Rutkowska-Newman (sekretarz Kapituły)

Nagrodzeni:[3][44]

  • Hanna Maria Giza – „za szczególną wrażliwość w prezentacji problemów i ludzi kultury oraz popularyzację nauki”
  • Krzysztof Gosztyła – „za mistrzowską interpretację prozy i poezji w Teatrze Polskiego Radia”
  • Małgorzata Kandefer (członek Etyki Polskiego Radia) – „za znakomitą prezentację wiedzy prawnej i pomoc w rozwiązywaniu życiowych problemów słuchaczy Polskiego Radia”
  • Wojciech Mann – „za dowcip, inteligencję, wiedzę i błyskotliwość, za wybitną osobowość radiową”
  • Andrzej Zaorski – „za wszechstronny talent i umiejętności ofiarowane Polskiemu Radiu”

Wcześniej, 4 sierpnia 2006, podczas Festiwalu Jedynki w Sopocie, uroczyście wręczono Honorowy Złoty Mikrofon grupie Perfect[45]. Nagroda została przyznana „w podziękowaniu za wieloletnią współpracę z Polskim Radiem, za piosenki, na których wychowały się pokolenia słuchaczy, za wierność rockowym ideałom”[45].

2005

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 16 września 2005[46].

Skład kapituły:[46]

Andrzej Mularczyk (przewodniczący), Anna Borucka-Szotkowska, Krzysztof Grzesiowski, Krystyna Kępska-Michalska, Małgorzata Kownacka, Krystyna Melion, Tadeusz Sznuk, Sławomir Szof, Andrzej Sowa

Laureaci:[46]

  • Lech Dudzik (realizator dźwięku) – „za sztukę tworzenia obrazu dźwiękowego dzieł muzycznych”
  • Barbara Grębecka (reporterka, dokumentalista, reportażystka) – „za twórczość dokumentalną rejestrującą ważne wydarzenia współczesności”
  • Krzysztof Kolberger – „za wielkie radiowe kreacje w utworach klasyki polskiej i światowej”
  • Krzysztof Michalski – „za oryginalne formy popularyzacji nauki i wiedzy na antenie radiowej”
  • Wiesław Molak (dziennikarstwo publicystyczne) – „za osobowość radiową i mistrzostwo w relacjonowaniu wielkich wydarzeń”
  • Ewa Szumańska-Szmorlińska (m.in. autorka słuchowisk, Radio Wrocław) – „za różnorodność literackich form radiowych prezentowanych na antenie regionalnej i ogólnopolskiej”
  • Aleksander Trzaska „Masztalski” (dziennikarz, autor i pomysłodawca radiowego kabaretu dowcipu, PR Katowice) – „za wszechstronną twórczość radiową i stworzenie „Radiowego Klubu Masztalskiego"”
  • para autorska: Danuta Żelechowska i Jan Zagozda (popularyzatorzy tradycji patriotycznej oraz pamięci o faktach i ludziach z przeszłości Polskiego Radia) – „za odwzajemnioną miłość do Polskiego Radia”

2004

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 25 września 2004[47][48].

Skład kapituły:[48]

Anna Seniuk (przewodnicząca), Krzysztof Grzesiowski, Irena Heppen, Włodzimierz Kleszcz, Ewa Michałowska, Maria Olszewska, Małgorzata Kownacka.

Laureaci:[48][47]

2003

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 7 września 2003.

Skład kapituły:[49]

Andrzej Turski (przewodniczący), Janusz Kukuła, Bożena Markowska, Andrzej Matul, Andrzej Sowa, Marian Szałkowski i Małgorzata Tułowiecka

Nagrodzeni:[49]

Wcześniej, 21 maja 2003, nagrodę przyznano Piotrowi Kaczkowskiemu – w 40-lecie jego pracy w Programie 3 Polskiego Radia[50].

2002

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 7 września 2002[51]. Podczas gali przyznano również nagrodę Diamentowy Mikrofon (otrzymał ją Jan Nowak-Jeziorański, nieobecny na uroczystości)[51]. Imprezie towarzyszył uroczysty „Koncert dla Przyjaciół Polskiego Radia” w wykonaniu Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego[52]. Jako solista wystąpił skrzypek Mariusz Patyra[52]. Program Drugi Polskiego Radia transmitował koncert, zaś rozgłośnie regionalne przeprowadziły retransmisje[52].

Dzień później, w niedzielę 8 września 2002 w siedzibach Polskiego Radia przy al. Niepodległości i przy ul. Myśliwieckiej trwał Dzień Otwarty Polskiego Radia[51].

Nagrodzeni:

  • Andrzej Sowa[51][53] (Polskie Radio Bis[52], dziennikarz naukowy) – „za oryginalny sposób przybliżania historii Polski i świata”[52]
  • Marian Szałkowski[51][54] (kompozytor, ilustrator muzyczny i pianista związany z Teatrem Polskiego Radia[54][52]) – „za twórczy wkład w kształtowanie sztuki radiowej oraz za umiejętność opowiadania muzyką o rzeczach, o których nie można opowiedzieć”[52]
  • Małgorzata Tułowiecka[51] (Polskie Radio Bis[52]) – „za pasję w popularyzowaniu bogactwa i piękna języka polskiego na antenie Polskiego Radia S.A.”[52]
  • Andrzej Turski[51][55] (dziennikarz publicysta[42]; wówczas dyrektor PR1[55][52]) – „za twórczy wkład w tworzenie żywego radia[55][52], osiągnięcia w kształtowaniu nowych form radiowych i oryginalny styl dziennikarstwa”[52]
  • Barbara Wachowicz[51][56] – „za niezwykłe lekcje patriotyzmu i przybliżanie słuchaczom postaci wielkich Polaków. Za pielęgnowanie urody języka polskiego”[52]
  • Ryszard Miazek (dziennikarz, publicysta, komentator[52]; wówczas były prezes Zarządu Polskiego Radia[51]) – Honorowy Złoty Mikrofon[51] (przyznany po raz pierwszy w historii) – za „wybitne zasługi dla radia publicznego”[52]

1993 (za rok 1992)

[edytuj | edytuj kod]

Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 10 lutego 1993[4].

Przewodniczący jury: prof. Maciej Józef Kwiatkowski[4].

Nagrodzeni:

1975

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Byrski – za wybitną działalność organizacyjną i reżyserską na przestrzeni 45 lat dziejów teatru radiowego.
  • Marian Domański – za wzbogacenie zasobów muzycznych Polskiego Radia zbieranymi w całym kraju nagraniami muzyki ludowej.
  • Jacek Fedorowicz – za inwencję autorską i wykonawczą w programach rozrywkowych.
  • Stanisław Grochowiak – za wybitną twórczość pisarską w dziedzinie słuchowiska, współtworzącą „szkołę polską” dramatu radiowego.
  • Jacek Kalabiński – za wielostronną twórczość publicystyczną na antenie Polskiego Radia.
  • Maria Kuncewiczowa – za pierwszą w dziejach radiofonii europejskiej powieść „Dni powszednie państwa Kowalskich” (1936-37).
  • Zbigniew Lipiński – za całokształt 30-letniej pracy dziennikarskiej w Polskim Radiu począwszy od „Pszczółki” lubelskiej w roku 1944.
  • Zbigniew Lutogniewski – za 30 lat działalności spikerskiej począwszy od „Pszczółki” lubelskiej w roku 1944.
  • Wojciech Maciejewski – za twórczość reżyserską w Teatrze Polskiego Radia.
  • Józef Mayen – za wybitne prace z dziedziny estetyki radia.
  • Lech Miklaszewski – za wieloletnią wybitną działalność na polu umuzykalniania dzieci przez radio.
  • inż. Stanisław Miszczak – za twórczy wkład w opracowanie projektów nowych rozgłośni radiowych m.in. Centrum R-TV w Warszawie.
  • Andrzej Pruski – za osiągnięcia w dziedzinie realizacji radiowej.
  • Teresa Siedlar-Kołyszko (Polskie Radio Kraków) – za wieloletnią działalność reporterską dla dzieci i młodzieży, szczególnie – za cykle audycji geograficznych i historycznych o regionie krakowskim.
  • Adam Tomanek (Polskie Radio Lublin) – za wieloletnią wytrwałą działalność „latającego reportera” w dziedzinie informacji radiowej.
  • inż. Bolesław Urbański – za wybitny udział w uruchamianiu rozgłośni radiowych po zniszczeniach wojennych i wprowadzenie nowych technik produkcji programów.
  • Helena Wielowieyska – za 30-letnią twórczą działalności w dziedzinie publicystyce kulturalnej.
  • Władysław Żesławski – za całokształt pracy autorskiej i organizacyjnej w radiu, w tym – za kierowanie od 18 lat redakcją powieści radiowej „Matysiakowie” i podejmowane przez nią inicjatywy społeczne.
  • Zespół autorski audycji rozrywkowych Programu 3: Maria Czubaszek, Stefan Friedmann, Jacek Janczarski[58], Jonasz Kofta, Krzysztof Kozłowski, Adam Kreczmar, Jerzy Markuszewski, Jan T. Stanisławski i Marcin Wolski – za nowatorską w treści i formach twórczość radiową, która przekształca upodobania i gusty słuchaczy.

1974

[edytuj | edytuj kod]
  • Klemens Białek – za pomysł i prowadzenie cyklu „Pół wieku Teatru Polskiego Radia”, który ocalił od zapomnienia wiele słuchowisk stanowiących fundament dorobku artystycznego pięćdziesięciu lat Anteny Polskiej.
  • Witold Dobrowolski – za całokształt owocnej twórczej działalności radiowej.
  • Alina Głowacka (Polskie Radio Szczecin) – za całość twórczości reportażowej.
  • Irena Kwiatkowska – za stworzenie radiowych postaci Plastusia i Pani Eufemii oraz całokształt wybitnej twórczości aktorskiej w audycjach dla dorosłych i dzieci"[59][60][61]
  • Jadwiga Mackiewicz (Ciocia Jadzia) – za pomysłowe i skuteczne akcje umuzykalniania dzieci i młodzieży – za pośrednictwem anteny radiowej.
  • Jan Orliński – za wieloletnią mistrzowską pracę realizatora programów radiowych.
  • Jeremi Przybora (1973)[62] – za całokształt działalności radiowej od lat przedwojennych, w szczególności za nowatorskie poczynania w dziedzinie słuchowisk i seriali słuchowiskowych (Teatrzyk Eterek i in.).
  • Stefan Rachoń – za 40 lat działalności muzycznej na antenie radiowej oraz dorobek i poziom Orkiestry Polskiego Radia.
  • prof. dr inż. Marian Rajewski – za 45 lat pracy techniczno-naukowej i organizatorskiej dla dobra Anteny Polskiej.
  • Anna Szymańska – za różnorodne gatunkowo audycje o tematyce kulturalnej, zwłaszcza za prowadzenie dyskusji literackich.
  • Bronisław Wiernik – za cykle słuchowisk dokumentalnych w Programie 3 Polskiego Radia.
  • Zenon Wiktorczyk – za całokształt działalności aktorskiej i reżyserskiej na polu satyry radiowej i audycji rozrywkowych oraz twórcze poszukiwania w dziedzinie słuchowisk.

1973

[edytuj | edytuj kod]
  • Elżbieta Jędrkiewiczowa – za długoletnią owocną działalność w programach dla dzieci i młodzieży, w szczególności – za prowadzenie cyklu „Błękitna sztafeta” i pomysłowe akcje antenowe, których celem jest wzajemne poznawanie się i przyjaźń młodzieży krajów socjalistycznych.
  • Olga Marchocka – za stworzenie i autorstwo cyklu magazynów artystycznorozrywkowych „Jarmark cudów”.
  • Henryk Mirosz – za długotrwałą i pełną inicjatyw pracę redakcyjno-autorską, która wzbogaciła programy Polskiego Radia niejedną nową formą twórczości antenowej.
  • Józef Patkowski – za stworzenie i kierownictwo muzyczne Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia oraz własny wkład twórczy w jego osiągnięcia.
  • Jerzy Rosołowski – za wybitną i już wieloletnią działalność lektorską.
  • Alojzy Sroga – za twórczość publicystyczną o tematyce wiejskiej oraz pełne inwencji prowadzenie audycji politycznych w Programie 3 Polskiego Radia.
  • Jacek Stwora[2] (Polskie Radio Kraków) – za całokształt twórczości w dziedzinie radiowego reportażu literackiego, szczególnie – za utwór pt. „Pasja, czyli misterium Męki Pańskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej widziane”.
  • Henryk Swolkień – za wieloletnią popularyzacja muzyki na falach radiowych, w tym i za autorstwo (jako Kazimierz Zalesiński) cyklu „Koncerty życzeń miłośników muzyki poważnej”.
  • Krystyna Usarek – za twórczość reportażową o dużych walorach społecznych, w tym i – za twórcze poszukiwania publicystyczno-artystyczne w cyklu audycji o nazwie „Kultura pilnie poszukiwana” (1959-1968).
  • Agata Wojterzanka (Polskie Radio Katowice, współautorka cyklu katolickich audycji dla chorych Gdzie miłość wzajemna...)[63]) – za całokształt wielostronnej działalności radiowej, m.in. reportażowej, w programach lokalnych i na antenie centralnej.
  • Tadeusz Zimecki – za całokształt twórczości w dziedzinie reportażu i felietonu radiowego o dużych walorach społeczno-ideowych, w tym – za cykl „Ballady polskie” i działalność w audycjach „Muzyki i Aktualności”.

1972

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Kielski – za wieloletnią wybitną działalność lektorską i spikerską.
  • Krystyna Procner – w dziesiątym roku stworzonego przez nią cyklu audycji Nie ma marginesu za radiową twórczość publicystyczną o wysokich walorach humanistycznych i doniosłym znaczeniu społecznym.
  • Anna Retmaniak – za wytrwałą działalność w zakresie informacji kulturalnej oraz za cykle audycji Konfrontacje i Portret słowem malowany.
  • Jadwiga Skotnicka – za całokształt twórczości, a szczególnie za adaptacje radiową „Cichego Donu” Szołochowa w roku 1971.
  • Michał Sumiński – za prowadzenie redakcji radiowej Dla tych, co na morzu.
  • Sławomir Szof – za błyskotliwą działalność na polu radiowej informacji społeczno-politycznej.
  • Bohdan Tomaszewski – „za indywidualność sprawozdawcy i reportera sportowego”[61]
  • Jerzy Waldorff – za wojnę trzydziestoletnią orężem Felietonów muzycznych o właściwą organizację i powszechniejszą znajomość muzyki polskiej.
  • Maria Wieman – za wybitne osiągnięcia pedagogiczne i artystyczne w programach dla najmłodszych słuchaczy Polskiego Radia.
  • Zbigniew Wiszniewski – za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie muzyki radiowej.

1971

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Kollat – za twórczą publicystykę radiową na temat stosunków polsko-zachodnioniemieckich, w tym zwłaszcza za wnikliwe korespondencje z Bonn i komentarze polityczne.
  • Jerzy Kowalski – za cenną i różnorodną publicystykę ekonomiczną ze szczególnym uwzględnieniem „Klubu Entuzjastów Nowoczesności”.
  • Zdzisław Nardelli – za kierownictwo Teatru Polskiego Radia, reżyserię słuchowisk i ponad 25-letnią działalność organizatorską w Polskim Radiu.
  • Maria Okęcka (Polskie Radio Olsztyn) i Bohdan Bromek – za wieloletni cykl audycji „Tropami ludzi i pieśni”, poświęcony rejestrowaniu, popularyzacji i wspomaganiu żywotności folkloru polskiego.
  • Karol Stromenger – za 45-letnią wybitną popularyzację muzyki przez radio.
  • inż. Wacław Tarkowski – za krzewienie wiedzy rolniczej w prowadzonej od roku 1928 do dziś „Skrzynce rolniczej”.
  • Jerzy Wasowski – za wieloletnią, wybitną twórczość radiową, autora, kompozytora i wykonawcy.
  • Witold Zadrowski – za audycję „Niemcy w oczach Polaków”, nadaną na antenach polskich, Berlina Zachodniego i zachodnioniemieckich oraz za twórczość reportażową.
  • Jan Zakrzewski[64] – za różnorodność form publicystyki radiowej, ze szczególnym uwzględnieniem magazynu „Peryskop” w Programie 3 Polskiego Radia.
  • Malina Zasadzińska – za inteligentne i wybitne radiowe komentarze muzyczne w audycjach cyklu „Muzyka i Aktualności” (w jego XX-lecie).

1970

[edytuj | edytuj kod]
  • Erazm Fethke – za twórczy wkład w rozwój dzienników radiowych.
  • inż. Jerzy Geisler – za prace nad stworzeniem polskiej radiofonii stereofonicznej.
  • Anna Jachnina (Polskie Radio Bydgoszcz) – za zdobywanie dokumentów folkloru polskiego.
  • Jerzy Janicki – za wkład w rozwój wielu gatunków twórczości radiowej.
  • Roman Jasiński – za 40-letnią pracę nad upowszechnianiem muzyki.
  • Jacek Kunicki – za kierowanie zespołem „Widnokrąg”.
  • Andrzej Kuśniewicz – za publicystykę w audycjach Polskiego Radia dla Zagranicy.
  • Edward Płaczek – za reżyserię słuchowisk Teatru Polskiego Radia.
  • Janusz Sidorenko – za wprowadzanie nowatorskich technologii w Polskim Radiu.
  • Zbigniew Świętochowski – za 40-letnią działalność spikerską, zwłaszcza wrzesień 1939 i powstańczą „Błyskawicę”.
  • Wanda Tatarkiewicz-Małkowska – za 45-letnią wszechstronną działalność w programach dla dzieci i młodzieży.
  • dr Jan Żabiński – za 45-letni wkład w rozwój gawędy radiowej i popularyzację wiedzy przyrodniczej.

1969

[edytuj | edytuj kod]
  • Marian Adamski[65] – za wieloletnią świetną działalność realizatora audycji radiowych (magazynów, reportaży, dzienników i wielu innych).
  • Tadeusz Bukowski – za wybitne osiągnięcia lektorskie w ciągu 21 lat pracy przy mikrofonie, zwłaszcza za interpretację tekstów popularno-naukowych.
  • Irena Durnicka – za autorstwo, redagowanie i lektoraty audycji w Programie Polskiego Radia dla Zagranicy (Redakcja Afrykańska).
  • Lech Froelich – za długotrwałą działalność dziennikarską w różnych dziedzinach pracy w Polskim Radiu i przy zastosowaniu różnych środków (informacje, felietony, reportaże, wywiady i in.).
  • Zbigniew Kopalko – za wybitną reżyserię wielu słuchowisk radiowych w roku 1968/69, m.in. „Tristan 1946” wg Marii Kuncewiczowej, „Trzy dni historii” J. Przeździeckiego, „Prynuka” T. Lubkiewicz-Urbanowiczowej i „Gwiazda sezonu” A. Twerdochliba.
  • Krystyna Melion – za twórczość w dziedzinie radiowego reportażu literackiego (w tym dwukrotne reprezentowanie radiofonii polskiej w konkursie Prix Italia”), z uwzględnieniem cyklów roku 1968/69: „Na lądzie, morzu i w powietrzu” o życiu współczesnego Wojska Polskiego oraz „Spotkania na tarasie”.
  • Jan Mietkowski - na 25-lecie działalności radiowej w Polsce Ludowej, – za koncepcję artystyczną i publicystyczną Programu 3.
  • Jerzy Pytlakowski – za długoletnie prowadzenie i realizację „Dyskusji literackich” w Programie 2 oraz cykl „Światło i dźwięk” w Programie 3.
  • mgr inż. Władysław Rabęcki – za 44-letnią pracę w Polskim Towarzystwie Radiotechnicznym i w Polskim Radiu od momentu jego powstania po dzień dzisiejszy, a w szczególności – za twórczy współudział w odbudowie i rozbudowie urządzeń studyjnych i nadawczych Polskiego Radia po wojnie.
  • Maciej Słotwiński – za wieloletnią popularyzację problematyki ekonomicznej różnymi formami i środkami radiowymi.
  • Jan Weber – za wybitną działalność w dziedzinie popularyzacji muzyki przez radio, ze szczególnym uwzględnieniem cyklu „Reminiscencje muzyczne w Programie 3”.
  • Janusz Weroniczak[5] (Polskie Radio Lublin) – za wszechstronną pracę dziennikarza radiowego, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości reportażowej.
  • Zespół autorów powieści radiowej „W Jezioranach” – Zofia Posmysz-Piasecka, Władysław Milczarek i Andrzej Mularczyk – za osiągnięcia artystyczne oraz cenne efekty działalności na polu społecznej i obywatelskiej edukacji wsi.

Pozostałe edycje

[edytuj | edytuj kod]

W poprzednich latach nagrodzeni zostali między innymi:

osoby:

rozgłośnie:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Maria Chludzińska – wieloletni kierownik produkcji Teatru Polskiego Radia, inspicjentka słuchowisk W Jezioranach i Matysiakowie[70][71].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e IAR: Danuta Szaflarska z diamentową nagrodą Polskiego Radia. [w:] film.wp.pl [on-line]. Grupa Wirtualna Polska, 22 kwietnia 2015. [dostęp 2016-01-24].
  2. ↑ a b c d e f g IAR: Złote Mikrofony Polskiego Radia zostały przyznane. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 20 października 2008. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lutego 2009)].
  3. ↑ a b c d e kw: Laureaci Złotych Mikrofonów 2006. MediaFM.net, 6 września 2006. [dostęp 2009-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 grudnia 2011)].
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Violetta Polak, Jolanta Skawrońska. Wolę radio: Złote Mikrofony '92. „Gazeta Stołeczna”. Nr 35, wydanie z dnia 11/02/1993. s. 1. 
  5. ↑ a b c d e Anna Bogdanowicz - laureatką Złotego Mikrofonu.. Polskie Radio Białystok, 28 września 2004 (uwaga: na stronie wyświetla się błędna data 26 sierpnia 2008). [dostęp 2015-12-11].
  6. ↑ a b c gm/tom/PAP: Obchody 90 lat Polskiego Radia. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 24 kwietnia 2015. [dostęp 2016-01-24].
  7. ↑ a b c rcze/ tpo/: Polskie Radio świętowało 90-lecie w Operze Narodowej. [w:] Dzieje.pl portal historyczny [on-line]. Muzeum Historii Polski i PAP SA, 21 kwietnia 2015. [dostęp 2016-01-24].
  8. ↑ a b c d e f g h i Janusz Deblessem i Michał Olszański nagrodzeni Złotymi Mikrofonami [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2019-02-14].
  9. ↑ Wręczono nagrody sportowe Polskiego Radia. "To wyjątkowy rok" [online], PolskieRadio24.pl [dostęp 2019-02-14].
  10. ↑ a b c d e f g h i j IAR: Znamy laureatów Złotych Mikrofonów - najważniejszych nagród dla twórców Polskiego Radia. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio SA, 29 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30].
  11. ↑ Maciej Kozielski: Laureatka Złotego Mikrofonu oddaje nagrodę. [w:] Press.pl [on-line]. Press sp. z o.o., 29 listopada 2017. [dostęp 2017-12-03].
  12. ↑ a b c d e f g h i j bk, fc: Najważniejsze nagrody Polskiego Radia przyznane. Złote Mikrofony trafiły do.... [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 2016-12-14. [dostęp 2016-12-20].
  13. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p polskieradio/fc: Złote Mikrofony: najlepsi radiowcy wyróżnieni najważniejszą nagrodą. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 11 grudnia 2015. [dostęp 2016-01-23].
  14. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Polskie Radio: Marusz Bonaszewski wśrod laureatów Złotych Mikrofonów. [w:] GazetaPrawna.pl [on-line]. Infor PL S.A., 10/11 grudnia 2015. [dostęp 2016-01-23].
  15. ↑ a b c Gala Jubileuszowa 90-lecia Polskiego Radia. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 21 kwietnia 2015. [dostęp 2016-01-24].
  16. ↑ a b c Aktualności / Diamentowa Batuta dla Jacka Kaspszyka. [w:] filharmonia.pl [on-line]. Filharmonia Narodowa, kwiecień 2015. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 stycznia 2016)].
  17. ↑ Laureaci 52. KFPP 2015. [w:] www.Opole.pl [on-line]. Urząd Miasta Opola, 15 lipca 2015. [dostęp 2016-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 czerwca 2018)].
  18. ↑ pw: Diamentowy Mikrofon dla Sławy Przybylskiej! Niezwykły koncert w Opolu z okazji 90-lecia Polskiego Radia. Telewizja Polska S.A./TVP Info, 14 czerwca 2015. [dostęp 2016-01-24].
  19. ↑ a b c d e f g h i Złote Mikrofony – najważniejsze nagrody Polskiego Radia przyznane. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 20 listopada 2014. [dostęp 2016-01-23].
  20. ↑ a b c d e [zapowiedź gali] IAR, bk: Polskie Radio po raz 45. przyzna Złote Mikrofony. „Wielkie święto ludzi radia”. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 20 listopada 2014. [dostęp 2016-01-23].
  21. ↑ a b c mc/ag: Honorowy Złoty Mikrofon dla Edyty Geppert!. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Jedynka – Polskie Radio S.A., 7 czerwca 2014. [dostęp 2016-01-22].
  22. ↑ a b Wydarzenia. [w:] www.egeppert.com [on-line]. [dostęp 2016-01-22].
  23. ↑ Opole 2014 - wyniki oglądalności 51. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. [w:] wiadomosci.onet.pl [on-line]. Grupa Onet.pl, 9 czerwca 2014. [dostęp 2016-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)].
  24. ↑ a b c d [zapowiedź gali] Złote Mikrofony 2013. [w:] prsa.com.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 19 listopada 2013. [dostęp 2016-01-23].
  25. ↑ a b c d e f g h i j k l JS (PAP): Polskie Radio przyznało Złote Mikrofony 2013. [w:] wiadomosci.onet.pl [on-line]. Grupa Onet.pl, 25 listopada 2013. [dostęp 2016-01-22].
  26. ↑ [zapowiedź gali] IAR/pjk, bk: Złote Mikrofony dla pracowników Polskiego Radia. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 25 listopada 2013. [dostęp 2016-01-23]. Cytat: „W tym roku wybór był ciężki, ponieważ zgłoszono 36 kandydatów, a mogliśmy wybrać tylko 5 osób. (...) – powiedział Janusz Kukułka.”
  27. ↑ a b c d e f g h i Laureaci Złotych Mikrofonów 2013. [w:] prsa.com.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 26 listopada 2013. [dostęp 2016-01-23].
  28. ↑ a b [zapowiedź gali] IAR/pjk, bk: Złote Mikrofony dla pracowników Polskiego Radia. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 25 listopada 2013. [dostęp 2016-01-23].
  29. ↑ a b c d e f g h Polskie Radio/aj: Złote Mikrofony Polskiego Radia przyznane! Poznaj laureatów!. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 25 listopada 2013. [dostęp 2016-01-23].
  30. ↑ Złote Mikrofony 2012 rozdane. [w:] www.prsa.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 2 grudnia 2012. [dostęp 2015-12-11].
  31. ↑ a b msies, bwl, kan: Złote Mikrofony dla najlepszych radiowców. Telewizja Polska S.A./TVP Info, 18 grudnia 2011. [dostęp 2015-12-11].
  32. ↑ a b AP: Znamy laureatów „Złotych Mikrofonów”. Medialink.pl, 18 grudnia 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2012)].
  33. ↑ a b c Honorowe i Złote Mikrofony 2010 przyznane. [w:] prsa.com.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 24 października 2010. [dostęp 2015-12-11].
  34. ↑ a b [zapowiedź gali] Honorowe i Złote Mikrofony 2010. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 21 października 2010. [dostęp 2015-12-11].
  35. ↑ a b c Złoty Mikrofon dla Marii Pańczyk. Stowarzyszenie Dziennikarzy RP – Oddział Katowice, 24 października 2010. [dostęp 2015-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 grudnia 2015)].
  36. ↑ a b IAR: Gala Polskiego Radia – zobacz cały koncert. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 17/18 grudnia 2010 (uwaga: na stronie wyświetla się błędna data 01.10.2011). [dostęp 2015-12-11].
  37. ↑ a b Sting nagrodzony Honorowym Mikrofonem Polskiego Radia. Universal Music Polska, 18 grudnia 2010. [dostęp 2015-12-11].
  38. ↑ a b c Laureaci Złotych Mikrofonów 2009. [w:] prsa.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 17 grudnia 2009. [dostęp 2015-12-11].
  39. ↑ a b [zapowiedź gali] Złote Mikrofony 2009. [w:] prsa.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 11 grudnia 2009. [dostęp 2015-12-11].
  40. ↑ a b c d IAR: Wręczono Złote Mikrofony Polskiego Radia. Bankier.pl, 19 października 2008. [dostęp 2015-12-11].
  41. ↑ a b kw: Laureaci Złotych Mikrofonów 2008. MediaFM.net, 19 października 2008. [zarchiwizowane z tego adresu (25 czerwca 2009)].
  42. ↑ a b c d e f g h Andrzej Burgoński: Złote Mikrofony dla wybitnych radiowców. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 7 grudnia 2007. [dostęp 2016-01-24].
  43. ↑ a b kw: Laureaci Złotych Mikrofonów 2007. MediaFM.net, 5 grudnia 2007. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lutego 2009)].
  44. ↑ kw: Złote Mikrofony 2006 wręczone. MediaFM.net, 18 września 2006. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lutego 2008)].
  45. ↑ a b kw: Honorowy Złoty Mikrofon dla Perfectu. MediaFM.net, 31 lipca 2006. [zarchiwizowane z tego adresu (13 czerwca 2010)].
  46. ↑ a b c red./kw: Złote Mikrofony 2005 Polskiego Radia. MediaFM.net, 1 września 2005. [zarchiwizowane z tego adresu (14 maja 2006)].
  47. ↑ a b Jakub Urlich: Złote Mikrofony – nietuzinkowa nagroda. Polskie Radio S.A./PR1 (Sygnały dnia), 25 września 2004. [dostęp 2012-04-03]. [martwy link]
  48. ↑ a b c [zapowiedź gali] Złote Mikrofony Polskiego Radia. Wirtualnemedia.pl, 20 września 2004. [dostęp 2015-12-11].
  49. ↑ a b Marcin Wypychowicz: Złote Mikrofony Polskiego Radia. Medialink.pl, 5 września 2003. [dostęp 2009-07-28].
  50. ↑ J. Krynicki: Złoty Mikrofon Piotra Kaczkowskiego. Mediarun.pl, 26 maja 2003. [dostęp 2009-07-27].
  51. ↑ a b c d e f g h i j Frontem do klienta. [w:] Życie Warszawy [on-line]. 8 września 2002. [dostęp 2016-02-16].
  52. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o [zapowiedź gali] Diamentowy i Złote Mikrofony Polskiego Radia S.A.. Mediarun.pl, 6 września 2002. [dostęp 2016-02-16].
  53. ↑ „Vademecum młodego dziennikarza”, s. 20, listopad 2011. Busko-Zdrój: Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Niepełnosprawnych Ruchowo w Busku-Zdroju, publikacja w ramach projektu „Młodzi dziennikarze w działaniu”, realizowanego w ramach programu Unii Europejskiej „Młodzież w działaniu”. [dostęp 2016-09-07]. 
  54. ↑ a b Pięcioro wspaniałych – znamy zwycięzców Splendorów!. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio SA, 6 grudnia 2010. [dostęp 2016-01-31].
  55. ↑ a b c Dziś w Warszawie pochowany zostanie Andrzej Turski, wybitny dziennikarz radiowy i telewizyjny. TVP Warszawa – Telewizja Polska S.A., 7 stycznia 2014. [dostęp 16 lutego 2016]].
  56. ↑ Barbara Wachowicz w bazie filmpolski.pl [dostęp 16 lutego 2016]
  57. ↑ a b c „Złoty Mikrofon” (za 1992). Polska Bibliografia Literacka (PBL). [dostęp 2015-12-15].
  58. ↑ Jacek Janczarski w bazie filmpolski.pl [dostęp 11 grudnia 2015]
  59. ↑ Irena Kwiatkowska w bazie filmpolski.pl [dostęp 11 grudnia 2015]
  60. ↑ PAP: Zmarła Irena Kwiatkowska. empik.com, 3 marca 2011. [dostęp 2015-12-11].
  61. ↑ a b c [zapowiedź gali] Uroczystość wręczenia Złotych Mikrofonów 2008. [w:] prsa.com.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 17 października 2008. [dostęp 2015-12-11].
  62. ↑ Michalski Dariusz. Starszy pan A. Opowieść o Jerzym Wasowskim. Warszawa: Iskry, 2005. ISBN 83-207-1793-0 str. 99
  63. ↑ jd / Chorzów. Zmarła Agata Wojterzanka. „Katolicka Agencja Informacyjna”, 14 marca 2000. ISSN 1426-1413. [dostęp 2015-12-11]. 
  64. ↑ Barbara Trusińska: Tych osób nie ma już z nami. Rok 2006. MediaFM.net, 31 października 2007. [zarchiwizowane z tego adresu (16 listopada 2007)].
  65. ↑ Człowiek z pasją - laureat Złotego Mikrofonu,. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A./Jedynka, 18 grudnia 2009. [dostęp 2015-12-11]. [zapis wywiadu przeprowadzonego przez Pawła Wojewódkę z Krzysztofem Renikiem, audycja Sygnały dnia]
  66. ↑ a b c d „Złoty Mikrofon” (za 1993). Polska Bibliografia Literacka (PBL). [dostęp 2015-12-15].
  67. ↑ Anna Seniuk w bazie filmpolski.pl [dostęp 3 stycznia 2016]
  68. ↑ Dziennikarze Radiowego Centrum Kultury Ludowej. „Gadki z Chatki”. Nr 68 kwiecień 2007. Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz Stowarzyszenie Animatorów Ruchu Folkowego. [dostęp 2015-12-11]. 
  69. ↑ Radio Olsztyn ma 59 lat!. Polskie Radio Olsztyn, 2 października 2011. [dostęp 2012-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 czerwca 2012)].
  70. ↑ ks: Wielki Splendor dla Talara. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio SA / Jedynka, 5 grudnia 2011. [dostęp 2016-01-31].
  71. ↑ Legenda Teatru Polskiego Radia. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio SA / Dwójka, 6 grudnia 2011. [dostęp 2016-01-31].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Złoty_Mikrofon&oldid=74062815”