Warszawa (singel T.Love)
| Wykonawca singla z albumu Pocisk miłości | |
| T.Love | |
| Wydany |
listopad 1990 |
|---|---|
| Nagrywany |
jesień 1990 |
| Gatunek | |
| Wydawnictwo | |
| Kompozytor | |
| Twórca tekstu | |
Warszawa – singel zespołu T.Love wydany w listopadzie 1990 roku. Utwór został skomponowany przez Jana Benedeka, tekst napisał Muniek Staszczyk. Był to pierwszy duży przebój T.Love i jeden z najpopularniejszych utworów polskiego rocka[1][2][3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pomysł na piosenkę pojawił się w 1989 roku, gdy po rozpadzie T.Love Staszczyk pracował, zmywając naczynia w londyńskiej restauracji Parks. Podczas pewnego weekendu w pracy wymyślił dwa pierwsze wersy piosenki: „Za oknem zimowo zaczyna się dzień / Zaczynam kolejny dzień życia”[4]. Udając przed przełożonymi problemy żołądkowe szedł do toalety, gdzie na barowych serwetkach (w innym źródle: papierze toaletowym) dokończył pierwszą zwrotkę oraz napisał drugą[4][5]. Trzecia zwrotka została napisana później. Według różnych źródeł miała powstać w Polsce w grudniu 1989 roku[4] lub w wynajmowanym przez Staszczyka mieszkaniu w Londynie[1]. Była to pierwsza piosenka Muńka Staszczyka napisana po 1986 roku[4].
Pierwsza wersja Warszawy została nagrana 29 grudnia 1989 roku w domu dziennikarza i wydawcy książek Pawła Dunin-Wąsowicza[4]. Podczas nagrania Staszczyk grał na gitarze basowej, a Dunin-Wąsowicz śpiewał chórki. W porównaniu do późniejszej wersji studyjnej druga zwrotka zaczynała się od słów „Krakowskie Przedmieście jest w maju cudowne / Studentki wirują swoimi ciałkami”, a trzecia zwrotka kończyła się słowami: „Jesienią wychodzę z tobą na spacer / Przez pełne kasztanów ulice”[6]. Po nagraniu Staszczyk uznał, że dla tej piosenki powinien reaktywować swój zespół[1].
Demo Warszawy zostało nagrane wiosną 1990 roku w składzie: Muniek Staszczyk – śpiew, Jan Benedek – gitary, Robert Szambelan – perkusja. Ścieżkę instrumentalną nagrano w ówczesnym mieszkaniu Jana Benedeka przy ul. Czarnieckiego 59, wokale w wytłumionym studiu Piotra Kokosińskiego[6].
Jesienią 1990 roku w Izabelin Studio nagrano finalną wersję Warszawy[7][2]. Kompozycja została znacznie zmieniona przez Benedeka. Za jego sprawą pojawiła się gitara akustyczna, pojawiły się improwizowane partie trąbki i syntezatora, zrezygnowano z solówki gitarowej. Ścieżka basowa została zagrana na basie Steinbergera, wypożyczonej od Marcina Ciempiela[6]. Solo na trąbce zagrał Andrzej Przybielski, na syntezatorach zaś Wojciech Konikiewicz. Podczas nagrywania utworu Przybielski borykał się ze spuchniętą wargą, będącą wynikiem pobicia[8]. Konikiewicz korzystał z dwóch syntezatorów: analogowego Rolanda Juno-106 oraz cyfrowego Korga M1[9]. Powstały dwie ścieżki na trąbkę, zmiksowane później w jedno solo przez Roberta Brylewskiego[9][2]. Jarosław Polak odpowiadał za zaprogramowanie perkusji. Talerze nagrano osobno[7].
W listopadzie 1990 roku Warszawa ukazała się na singlu. Utwór trafił na album Pocisk miłości wydany 12 sierpnia 1991 roku[2]. Piosenka uchodzi za jeden z najpopularniejszych utworów polskiego rocka[1][2][3]. Był to również pierwszy prawdziwy przebój T.Love, który przeobraził się z zespołu alternatywnego w mainstreamowy[2].
Piosenka od razu stała się przebojem. Na przełomie 1990 i 1991 roku trzy razy zajmowała pierwsze miejsce na Liście przebojów Programu Trzeciego[9]. Muniek Staszczyk wspomina, że Warszawę doceniła Agnieszka Osiecka oraz że piosenka cieszy się bardzo dużą popularnością wśród warszawskich taksówkarzy, którzy często uważają Warszawę jako najlepszy po „Śnie o Warszawie” Czesława Niemena utwór poświęcony stolicy[10].
W następnych latach utwór ten pojawił się również na składankach: BesT.Love (1998), Superprodukcja (2003), Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. (2007), Love, Love, Love – The Very BesT.Love (2008)[10].
Tekst
[edytuj | edytuj kod]W 2016 roku Staszczyk określił utwór jako „pocztówkę miasta lat 80”[2]. „Grochów się budzi z przepicia” oraz „Krakowskie Przedmieście zalane jest słońcem” odnosi się do czasów studenckich Staszczyka. Na Grochowie przy ulicy Kickiego 9 (według innego źródła: Kickiego 12[3]) mieści się akademik, w którym przebywał studiujący polonistykę Muniek Staszczyk. Zajęcia zaś odbywały się na Krakowskim Przedmieściu 26/28[9]. W latach 1988–1998 Staszczyk mieszkał na Żoliborzu: początkowo z żoną i jej rodzicami na ulicy Przasnyskiej, następnie na ulicy Suzina[2][9]. Zwrotka „Zielony Żoliborz, pieprzony Żoliborz” stanowi manifestację miłości do tej dzielnicy, jednak została ona wyrażona w knajackim slangu. Zwrotka ta spotkała się później z krytyką ze strony niektórych mieszkańców Żoliborza, dosłownie traktujących ten fragment piosenki. Wersy „Jesienią o zmroku przechodzę z tobą / Przez pełne kasztanów ulice” są poświęcone żonie Marcie, z którą autor tekstu spacerował po Żoliborzu[9].
Teledysk
[edytuj | edytuj kod]Teledysk został nagrany na strychu mieszkaniu Jana Benedeka, gdzie często gościli warszawscy i paryscy muzycy[10]. Reżyserem klipu był lider francuskiego zespołu punkowego Les V.R.P. Nery Catineau[10][11]. Teledysk nakręcono na taśmie ORWO. Muniek Staszczyk zagrał Adolfa Hitlera, Paweł Nazimek Józefa Stalina, Jarosław Polak sklepikarza, a Romuald Kunikowski księdza. Pierwotnie teledysk miał nakręcić Łukasz Zadrzyński (autor teledysków do piosenek „Wychowanie” i „Chłopaki nie płaczą”), jednak reżyser zażądał zbyt wysokiego honorarium[10].
Teledysk do Warszawy wygrał pierwszą edycję Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film w 1991 roku[11].
Dodatkowe informacje
[edytuj | edytuj kod]- Pierwsza wersja utworu z grudnia 1989 roku trafiła na album Muniek & T.Love – rarytasy 1981–2007, którą dołączono do książki Magdy Patryas Potrzebuję wczoraj poświęconej T.Love[10].
- Wersje koncertowe utworu pojawiły się na albumach I Love You z 1994 roku oraz T.Live z 2003 roku[10].
- Utwór był wielokrotnie coverowy. Własną wersję „Warszawy” wykonali m.in. Stanisława Celińska[2], Sokół (w 2017), Katarzyna Nosowska, Dawid Podsiadło[12].
- Utwór pojawił się w polskim filmie muzycznym Wszystko gra z 2016 roku[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Maciej Łukomski: Historia kultowych piosenek: „Warszawa” zespołu T. Love. strefalifestyle.pl. [dostęp 2024-05-09].
- ↑ a b c d e f g h i Tymoteusz Kociński: Historia jednej piosenki... T.Love – „Warszawa”. koncertomania.pl, 2019-08-13. [dostęp 2024-05-09].
- ↑ a b c Michał Mieszko Skorupka: Ulica Kickiego w Warszawie. Bohaterka wielkiego hitu zespołu T.Love. To tutaj „Grochów budził się z przepicia”. warszawa.naszemiasto.pl, 2023-03-22. [dostęp 2024-05-09].
- ↑ a b c d e Wojciechowski 2017 ↓, s. 503.
- ↑ Gancaż 2007 ↓, s. 251.
- ↑ a b c Wojciechowski 2017 ↓, s. 504.
- ↑ a b Wojciechowski 2017 ↓, s. 505–506.
- ↑ Wojciechowski 2017 ↓, s. 504–505.
- ↑ a b c d e f Wojciechowski 2017 ↓, s. 505.
- ↑ a b c d e f g Wojciechowski 2017 ↓, s. 506.
- ↑ a b Historia. yachfilm.pl. [dostęp 2024-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-12)].
- ↑ JMur: Odświeżył hit T.Love. Zrobił to lepiej niż Muniek?. fakt.pl, 2017-11-30. [dostęp 2024-05-09].
- ↑ Topolski 2016 ↓, s. 72.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dariusz Gancaż. Называть вещи своими именами: поэтический мир Михаила Науменко и Зыгмунта Сташчика. „Русская рок-поэзия: текст и контекст”. 9, 2007.
- Konrad Wojciechowski: T.LOVE „WARSZAWA”, 1991. W: Jan Skaradziński, Konrad Wojciechowski: Piosenka musi posiadać tekst i muzykę. 200 najważniejszych utworów polskiego rocka. Czerwonak: In Rock, 2017. ISBN 83-64373-54-4.
- Jan Topolski. #Wszystkogra. „Kino”. 51 (587), 2016.