Vickers
Vickers – brytyjskie przedsiębiorstwo zbrojeniowe.
Działalność rozpoczęło w 1829 jako mała wytwórnia wyrobów metalowych, a w późniejszym okresie również amunicji do broni strzeleckiej. Połączyła się z Maxim Gun Company w 1881, a następnie z Nordenfeltem tworząc Maxim–Nordenfelt Gun and Ammunition Company w której Vickers miał pewną liczbę akcji[1]. Vickers realizował w 1884 zamówienie na wykonanie opancerzenia okrętów wojennych oraz na zlecenie rządu brytyjskiego rozpoczął przygotowania do produkcji dział artyleryjskich[1]. Pierwsze działo Vickers wyprodukowane zostało w 1888, po testach przyjęte zostało do uzbrojenia armii brytyjskiej w 1890[1].
Syn jednego z akcjonariuszy za radą płk. Thomasa F. Vickersa rozwinął w firmie produkcję sprzętu dla marynarki wojennej, a w 1897 założył Naval Construction & Armaments Company. Vickers w tym samym roku wystąpił ze spółki Maxim–Nordenfelt, Gun wykupił Wolseley Tool and Motor Car Company, zakupił połowę akcji Williama Beadmore'a w Glasgow i wspólnie z Armstrong Whitworth przejął kontrolę nad Whitehead Torpedo Factory[1]. W ten sposób powstała spółka połączyła się z Armstrong Whitworth w 1927, tworząc Vickers–Armstrong, by w 1930 przejąć interesy Armstronga[2].
Przedsiębiorstwo wyprodukowało wiele dział okrętowych, które znalazły się po 1890 na uzbrojeniu sił zbrojnych Wielkiej Brytanii i innych krajów. W latach 1904–1936 była odpowiedzialna za wyposażanie armii w armaty polowe 76,2 mm i 84 mm oraz w latach 1919–1938 w działa polowe większych kalibrów i czołgi. Znana była również z produkcji lekkich czołgów z okresu II wojny światowej (Vickers Mk I i II)[2].
Vickers zajmował się również od 1911 roku produkcją lotniczą[3]. W lipcu 1927 wydział lotniczy Vickersa został usamodzielniony jako spółka zależna Vickers (Aviation) Ltd.[3] W 1928 roku Vickers nabył również przedsiębiorstwo lotnicze Supermarine[4]. Po reorganizacji przeprowadzonej w 1938 roku, zakłady Supermarine utraciły samodzielność i stały się oddziałem Vickersa (dla produkowanych samolotów stosowano nazwę Vickers-Armstrongs Supermarine)[5].
Współcześnie rozwija się w trzech głównych dziedzinach[2]:
- Vickers Instruments – produkuje celowniki optyczne do czołgów i sprzętu artyleryjskiego
- Vickers Shipbuilding and Engineering (spadkobierca Barrow Works) – wytwarza okręty i działa
- Vickers Defence–Systems (spadkobierca Elswick Works) – produkuje opancerzone wozy bojowe
W ostatnich latach wyprodukowało 105 mm haubicę samobieżną FV433 Abbot i 155 mm haubicę FH-70.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 235.
- ↑ a b c Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 236.
- ↑ a b Norman Barfield: Vickers Wellesley variants, seria Aircraft Profile Nr. 256, Profile Publications Ltd, Londyn 1973, s. 73, 79.
- ↑ Philip Birtles: Supermarine Attacker, Swift and Scimitar. Londyn: Ian Allan Ltd., 1992, seria: Postwar Military Aircraft. No.7. ISBN 0-7110-2034-5. (ang.) s. 12.
- ↑ David Brown: Supermarine Walrus and Seagull variants, seria Aircraft Profile Nr. 224, Profile Publications Ltd, Londyn 1971, s. 27 (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 235–236. ISBN 83-86028-01-7.