[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

TotalEnergies

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Total)
TotalEnergies
Ilustracja
Państwo

 Francja

Siedziba

Paryż

Data założenia

1924

Forma prawna

Spółka akcyjna

Prezes

Patrick Pouyanné

Zatrudnienie

ok. 111 000 (2005)

ISIN

FR0000120271

Dane finansowe
Przychody

153,024 mld (2005)

Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „TotalEnergies”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „TotalEnergies”
Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „TotalEnergies”
Ziemia48°53′17,0″N 2°14′42,7″E/48,888056 2,245194
Strona internetowa

TotalEnergies (do 2021 roku Total) – francuskie przedsiębiorstwo petrochemiczne, którego działalność obejmuje wydobycie i przeróbkę ropy naftowej i gazu ziemnego, a także ich transport, dystrybucję i marketing. Total jest także producentem wyrobów chemicznych. Jest jedną z pięciu największych prywatnych spółek naftowych na świecie obok ChevronTexaco, ExxonMobil, BP i Royal Dutch/Shell. Przychody firmy w 2006 r. wyniosły 153 mld euro.

Historia przedsiębiorstwa

[edytuj | edytuj kod]

Total założony został w 1924 r. jako Compagnie française des pétroles (CFP) przez rząd francuski. CFP miała być narodową spółką z branży naftowej. Jednak od początku jej istnienia silnie zaangażowany był w nią kapitał prywatny. CFP przejęła 23% udziałów w Turkish Petroleum Company (w 1929 r. przemianowana na Iraq Petroleum Company), które wcześniej były w posiadaniu niemieckich banków, a które zostały przyznane Francji na konferencji w San Remo w 1920 r. W 1985 r. spółka CFP zmienia nazwę na Total CFP. W 1991 r. nazwa przedsiębiorstwa ulega skróceniu do Total. Po przejęciu belgijskiego koncernu Petrofina, spółka przybiera nazwę TotalFina, a po włączeniu do grupy spółki Elf Aquitaine w 2000 r., nazwę TotalFinaElf. Spółka powraca do prostej nazwy Total w 2003 r.

Total prowadzi interesy w 130 krajach, zatrudniając 110 tys. pracowników. Obsługuje ponad 4 milionów klientów dziennie w ponad 15 000 stacjach paliw na całym świecie[1]. Obecnie spółka Total prowadzi także działalność na polskim rynku, otwierając 100 stacji paliw w zachodniej i południowej Polsce. Plan rozwoju zakłada również rozszerzenie obszaru działalności na inne regiony kraju[2].

Przywódcy Totala byli świadomi szkodliwych skutków globalnego ocieplenia przynajmniej od 1971 roku; Mimo to firma otwarcie zaprzeczała odkryciom nauk o klimacie aż do lat 90.; Total realizował również szereg strategii, aby ukryć zagrożenie i wkład w kryzys klimatyczny[3].

Produkcja firmy Total według obszarów geograficznych w 2006 r.

[edytuj | edytuj kod]
Wydobycie według regionów geograficznych[4]
Region Geograficzny Ropa naftowa
tysiące baryłek/dzień
Gaz ziemny
tysiące m³/dzień
Łącznie
tysiące boe/dzień
Afryka 603 13,56 694
Angola 108 0,68 112
Kamerun 13 0,06 13
Kongo 93 0,62 97
Gabon 82 0,77 87
Libia 84 2,38
Nigeria 188 7,79 242
Ameryka Północna 7 1,33 16
Kanada 1 0,03 < 1
Stany Zjednoczone 6 1,33 15
Ameryka Południowa 119 16,93 226
Argentyna 11 10,62 78
Boliwia 3 2,75 21
Kolumbia 13 1,22 22
Trynidad i Tobago 9 0,06 9
Wenezuela 83 2,29 96
Azja i Bliski Wschód 29 36,30 253
Brunei 3 1,84 15
Indonezja 20 25,23 182
Mjanma 121 0,42 109
Tajlandia 6 5,80 41
Wspólnota Niepodległych Państw 7 0,06 8
Azerbejdżan < 1 < 0,03 < 1
Rosja 7 0,06 8
Europa 365 55,78 728
Francja 6 3,51 30
Holandia 1 6,99 44
Norwegia 237 20,56 372
Wielka Brytania 121 24,72 282
Bliski Wschód 88 0,31 90
Zjednoczone Emiraty Arabskie 14 0,17 15
Iran 20 0,65 26
Katar 29 0,08 29
Syria 16 0,06 7
Jemen 9 0,23 7
Całkowita produkcja 1 218 124,28 2 015

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Total inwestuje w rozwój stacji paliw.
  2. Total inwestuje w rozwój stacji paliw. [dostęp 2015-01-28].
  3. Christophe Bonneuil, Pierre-Louis Choquet & Benjamin Frantac (2021) Early warnings and emerging accountability: Total’s responses to global warming, 1971–2021. Global Environmental Change. https://doi.org/10.1016/j.gloenvcha.2021.102386
  4. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2009-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-06)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]