[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Jonasz Borzobohaty-Krasieński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jonasz
Jan (Iwan) Borzobohaty-Krasieński
Biskup łucko-ostrogski
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data śmierci

1585

Biskup łucko-ostrogski
Okres sprawowania

1571 – ok.1585

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Inkardynacja

Eparchia łucko-ostrogska

Chirotonia biskupia

1571

Iwan Jan Jonasz Borzobohaty-Krasieński (data ur. nieznana, zm. 1585) – nominat włodzimierski, archimandryta żydyczyński, od 1571 r. biskup łucko-ostrogski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Potomek ruskiej bogatej rodziny mieszczańskiej z Krasnego na Wołyniu (Krasne nad Styrem, w powiecie dubieńskim, gmina Kniahinin, dziś w obwodzie rówieńskim)[1], wyznania prawosławnego, która otrzymała szlachectwo polskie (ok.1548). Od dóbr Krasne przezwała się Krasieńskiemi. Syn Jacka Józefa herbu Jelita, władyki włodzimierskiego. Sprawował kolejno urzędy mytnika chełmskiego i krasnostawskiego, wójta łuckiego, horodniczego, mostowniczego, klucznika i celnika wołyńskiego. Był żonaty z Nastazją córką Łukasza i miał 4 dzieci: Hannę za Januszem Hulewiczem, dziedzicem dóbr Dołhe, Marię, Piotra i Bazylego[2][3]. Po utracie żony został koadiutorem ojca, a po jego śmierci (ok.1564) władyką-nominatem włodzimiersko-brzeskim. Gdy jednak biskup chełmski Teodozjusz Łazowski siłą wyparł go z tej katedry (1565), otrzymał władyctwo pińsko-turowskie (1566), potem łucko-ostrogskie (ok.1567–1585). Nie mając dotychczas żadnych święceń, uległ groźbom metropolity Jonasza II i przyjął postrzyżyny mnisze, imię zakonne Jonasz oraz święcenia kapłańskie i w 1571 r. chirotonię biskupią.

Król Zygmunt August 26 grudnia 1569 nadał mu archimandrię żydyczyńską, której został pozbawiony w 1582 r. Skazany na banicję, utracił też władyctwo na rzecz Cyryla Terleckiego, biskupa pińskiego. Umarł przed upływem 6-miesięcznego odroczenia edyktu banicyjnego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Polski Słownik Biograficzny, tom II. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1936.s. 367, opracował Ks. Józefat Skruteń

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]