[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Jakub Wołąsiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jakub Wołąsiewicz
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1960
Zielona Góra

Data śmierci

7 czerwca 2016

Ambasador RP w Estonii
Okres

od 1994
do 2001

Poprzednik

Jarosław Lindenberg

Następca

Wojciech Wróblewski

Pełnomocnik Ministra SZ ds. postępowań przed ETPC
Okres

od 28 października 2003
do 2 lipca 2012

Poprzednik

Krzysztof Drzewicki

Następca

Justyna Chrzanowska

Konsul Generalny RP w Doniecku
Okres

od 2013
do 2015

Poprzednik

utworzenie placówki

Następca

zamknięcie placówki

Odznaczenia
Order Krzyża Ziemi Maryjnej II Klasy (Estonia) Odznaka Honorowa „Bene Merito”
Grób Jakuba Wołąsiewicza na cmentarzu Komunalnym Północnym

Jakub Jacek Wołąsiewicz (ur. 1 lutego 1960 w Zielonej Górze, zm. 7 czerwca 2016) – polski urzędnik państwowy i dyplomata w stopniu ambasadora tytularnego, ambasador RP w Estonii (1994–2001), Konsul Generalny RP w Doniecku (2013–2015)[1], znawca praw człowieka[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny kresowej[3][4]. W 1984 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego[5], po czym uzyskał zatrudnienie w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pracował m.in. w Departamencie Prawno-Traktatowym, Departamencie Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą, Departamencie Europy i Departamencie do spraw Postępowań przed Międzynarodowymi Organami Ochrony Praw Człowieka, w tym jako wicedyrektor i dyrektor. W latach 1994–2001 był ambasadorem RP w Estonii. Od 28 października 2003 do 2 lipca 2012 Pełnomocnik Ministra Spraw Zagranicznych do spraw Postępowań przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu (pilotował m.in. sprawy Broniowski przeciwko Polsce[6] oraz Janowiec i inni przeciwko Rosji (tzw. sprawa katyńska)[7]. Jako ekspert do spraw prawnych bezpośrednio po katastrofie smoleńskiej opracował notkę na temat możliwości prowadzenia śledztwa[8]. W 2013 mianowany Konsulem Generalnym RP w Doniecku, w którym, będąc dyplomatą na trudne czasy[9] - z sukcesem prowadził negocjacje nad uwolnieniem osób porwanych przez prorosyjskich separatystów[10]; funkcję tę pełnił aż do likwidacji placówki 27 lutego 2015 w związku z agresją rosyjską na wschodzie Ukrainy[11].

Odznaczony w 2000 estońskim Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy[12] oraz w 2014 Odznaką Honorową „Bene Merito”[13].

Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wywiad - wspomnienie o śp. ambasadorze Jakubie Wołąsiewiczu (1960-2016), [w:] Archiwalne webinary [online], POLSKA360.org, 28 października 2022.
  2. Leonard Drożdżewicz, PAMIĘCI AMBASADORA WOŁĄSIEWICZA, „Znad Wilii”, nr 4 (92), 2022, s. 147.
  3. Kresy24.pl, Odszedł Jakub Wołąsiewicz – dyplomata i społecznik [online].
  4. Leonard Drożdżewicz, W służbie Rzeczypospolitej, „Znad Wilii”, nr 2 (86), 2021, s. 151-152.
  5. Michał Balcerzak, Propter Memoriam Ambasador Jakub Wołąsiewicz (*1.II.1960 – †7.VI.2016), „Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego”, XIV, europeistyka.uj.edu.pl, 2016 [dostęp 2020-03-10].
  6. Ugoda przed ETPC [online], wrzesień 2005.
  7. Wyrok ETPC [online], 16 kwietnia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2018-05-21].
  8. Witold Jurasz, "Była notatka o opcjach prawnych śledztwa". Były dyplomata o katastrofie smoleńskiej [online], polsatnews.pl, 24 października 2016 [dostęp 2020-03-10].
  9. Dyplomata na trudne czasy - szkic o Ambasadorze Jakubie Wołąsiewiczu [online], czaswschodni.pl [dostęp 2024-04-15] (pol.).
  10. lk, PAP, TVN24/Warszawa/KAI, Sikorski: dyplomaci pracują nad uwolnieniem księdza, Niedziela [online].
  11. Likwidacja Konsulatu Generalnego RP w Doniecku [online], www.donieck.msz.gov.pl, 27 lutego 2015 [dostęp 2016-06-07].
  12. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-03]. (est.).
  13. Prezydent RP Bronisław Komorowski i Minister Spraw Zagranicznych Grzegorz Schetyna wręczyli odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], 14 listopada 2014 [dostęp 2018-09-05] (pol.).
  14. Jakub Wołąsiewicz, Warszawa, 10.06.2016 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 10 czerwca 2016 [dostęp 2020-03-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]