Charles McGee
| |
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 grudnia 1919 |
|---|---|
| Data śmierci |
16 stycznia 2022 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1942–1973 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   Złoty Medal Kongresu | |
Charles McGee (ur. 7 grudnia 1919 w Cleveland, zm. 16 stycznia 2022[1]) – amerykański pilot wojskowy, generał brygady lotnictwa Stanów Zjednoczonych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 7 grudnia 1919 r. w Cleveland w Ohio[2] jako syn Lewisa Allena i Ruth Elizabeth[3]. W młodości był zmuszony przenosić się często z rodziną – jego ojciec podejmował się różnych prac, by utrzymać dzieci po śmierci żony[2], pracując m.in. jako pastor, pracownik socjalny i nauczyciel[3]. Charles osiągnął stopień Eagle Scout i pracował w ramach Civilian Conservation Corps[2]. Od 1941 r.[3] studiował inżynierię w college'u na University of Illinois. Podobnie do wielu ludzi z jego pokolenia pasjonował się lotnictwem, w związku z czym 26 października 1942 r. wstąpił na ochotnika do Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych i jako jeden z pierwszych pilotów ukończył w czerwcu 1943 r. eksperymentalny program w Tuskegee Institute, w ramach którego Afroamerykanie zyskali po raz pierwszy w historii Stanów Zjednoczonych możliwość pilotowania samolotów wojskowych[2].
Po ukończeniu szkolenia, McGee został wysłany do Włoch w lutym 1944 r. do 302. Dywizjonu Myśliwskiego 332. Grupy Myśliwskiej[3], która eskortowała ciężkie bombowce 15 Armii Powietrznej w drodze nad cele w okupowanej Europie[2]. Do czasu swojego powrotu do Stanów Zjednoczonych, po odsłużeniu wymaganego okresu, McGee wykonał 137 misji bojowych[2]. W stopniu kapitana[3] powrócił do Tuskegee Institute, gdzie został instruktorem lotniczym. Po wojnie McGee pozostał w US Air Force[2], będąc instruktorem w bazach (Army Air Force Base) Godman w Kentucky, Freeman w Indianie i Lockbourne w Ohio[3].
Jako pilot wojskowy służył również w wojnie koreańskiej, wykonując 100 misji bojowych i osiągając rangę majora. W czasie wojny wietnamskiej wykonał 172 misje bojowe i dosłużył się stopnia podpułkownika. Przechodząc na emeryturę 31 stycznia 1973 r.[3], w stopniu pułkownika, miał wykonane więcej misji niż jakikolwiek inny pilot US Air Force (409)[2] i wylatane 6308 godzin. W 1978 r. ukończył przerwane przez II wojnę światową studia na Columbia College w Missouri. W 2011 r. wprowadzony został do National Aviation Hall of Fame w Dayton. 4 lutego 2020 r. prezydent Donald Trump promował go do stopnia generała brygady[3].
Od 17 października 1942 r. żonaty z Frances Nelson; ślubu udzielił młodej parze jego własny ojciec. Z małżeństwa miał troje dzieci (Charlene, Ronald i Yvonne)[3].
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Eagle Scout Award (1940)[3]
- Legion Zasługi[3]
- Zaszczytny Krzyż Lotniczy[3]
- Brązowa Gwiazda[3]
- USAF Commendation[3]
- Army Commendation Medal[3]
- Presidential Union Citation[3]
- Korean Presidential Citation[3]
- Distinguished Eagle Scout Award[3]
- Złoty Medal Kongresu (2007)[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gina Cook, Tuskegee Airman Charles McGee Dies at 102 [online], NBC4 Washington [dostęp 2022-01-18] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Brigadier General Charles McGee [online], The National WWII Museum | New Orleans [dostęp 2020-07-16] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Euell A. Nielsen, Charles Edward McGee (1919- ) [online], Black Past, 17 lutego 2020 [dostęp 2020-07-16] (ang.).